Mission impossible (vervolg A new Home)

" En ik ben Abigail" Zei ze en keek naar de rest. " het lijkt me wel zo handig als we elkaars namen weten als we samen gaan werken" ze glimlachte en keek weer naar Jared. 'Kunnen we er niet gewoon een omwisselen? Ik kan best goed schilderen?' grapte Angel. 'O.. Ja. Ik ga mee, moet mijn hondje terugstelen. Als ze er nog is' zei ze. Delaney glimlachte even naar haar en toen begon Jared weer te praten. “Mijn gitaar heeft geen materiële waarde…” zei hij rustig. “Het ding is helemaal versleten, ik denk niet dat ze hem goed bewaken ofzo, waarschijnlijk hebben ze het ding alleen gepakt om… te pesten ofzo?” hij maakte er een vraag van. “Ik ben er ook klaar voor.” Antwoordde hij en keek naar de andere meiden. “Laten we gaan.” Delaney haalde haar schouders op. "Die gasten hier zijn gewoon gestoord Jared." Antwoorde ze simpel en stond langzaam op. Ze keek een voor een de drie personen aan en kneep haar hand die ze voor zich hielt tot een vuist. Het zag er misschien nogal komisch uit maar als grapje had Delaney het absoluut niet bedoeld. "Lets go!" Besloot ze duidelijk terwijl ze rondkeek om te zien of er beveiligingsgasten rondliepen en toen ze die niet zag liep ze in de richting van het kantoor, wetend dat de drie haar zouden volgen.

Na dat ze even had gelopen kwam ze aan voor de deuren van het kantoor. Zachtjes slikte Delaney en klopte even op de deur terwijl ze zich omdraaide voor de andere. "Hier is het.. Ik hoop echt voor je dat ze je gitaar hier heen hebben gebracht Jared.." Verzuchtte ze zacht en wachtte om te horen of er antwoord zou komen wat zou betekenen dat er iemand in het kantoor was. Na het wachten en de secondes die langzaam voorbij tikte van stilte gleed Delaney's hand naar de deurklink en voelde dat die open was, hoe veel mazzel zouden ze nog hebben voor het ongeluk zou komen? Geluidloos gleed de deur dankzij haar beweging open en Delaney stapte het kantoor in zodat de andere drie er ook langs konden. Delaney ademde nog even diep in terwijl ze naar de drie keek.

(Angel, Abigail & Jared)

“Ik ook…” antwoordde hij gespannen en ging naast haar staan tegen de muur aan. Zometeen zouden ze door de deur gaan en misschien zou zijn gitaar daar wel liggen. Hij hoopte het zó erg, als het ding er namelijk niet was hij hem ècht kwijt. Zenuwachtig volgde hij Delaney door de deur en keek eens rustig rond. Er lagen een hoop spullen, een verhuisdoos vol pakken sigaretten, ook een berg aanstekers. Veel rookspul dus, een aansteker kon hij wel gebruiken…
Zonder om te kijken naar de rest liep hij naar de berg en deed alsof hij erachter keek. Of daar zijn gitaar lag, ondertussen jastte hij een hand aanstekers mee en propte die in zijn broezak. Nu kon hij rustig naar zijn gitaar zoeken. Het allerbelangrijkste.
Of nja, rustig, hij moest wel opschieten. Hij kon niet voor de 3e keer in zo’n korte tijd, dat zou echt te extreem zijn. Het was vreselijk in zo’n ding, niet echt iets waar hij blij van werd. Geconcentreerd keek hij rond en nu echt hopend dat hij het ding zou zien liggen. Zijn blik viel op een zwarte tas, in de vorm van… JA!
Snel liep hij er heen en knielde bij de koffer die hij voorzichtig tussen de andere spullen uit haalde. Nog even checken of het zijn gitaar was… Met trillende handen trok hij de rits open en herkende gelijk zijn gitaar. Hij had hem terug… nu moesten ze nog zo snel mogelijk terug zien te komen. “We moeten weg, snel…” zei hij serieus en keek naar Angel die eigenlijk voor haar hondje kwam. “Ik denk niet dat ze een hondje bij een berg spullen bewaren Angel… die zal wel ergens anders zijn… “ Hij vond het echt jammer voor haar, maar er was niks aan te doen. Het enige wat belangrijk was, was dat ze hier nu heeel snel wegkwamen.