Let's party get started.

Hij had noch niet stilgezeten sinds hij hier was, voor die zes uur ondertussen al. En in die zes uur was hij toevallig, zo ziet hij het, op de kamer van Mika beland en daar hadden ze nouja, het één en ander afgesproken. Het was al laat, de zon was al een tijdje onder en de bewakers liepen allemaal keurig hun routine. Hij mocht deels van geluk spreken dat Mika het hier zo goed wist want zelf kende hij de gang van zakken hier nog niet, toch hield het hem niet tegen om een begroetingsstreek uit te halen, al was het maar voor zijn eigen gebruik. Hij had al vijf instellingen gehad de afgelopen twee jaar en naar het schijnt was dit de nummer één. Zou hij dan wel dadelijk zien. Als hij hier zonder problemen met Mika wat drank en sigaretten konden meesmokkelen dan kon hij hoogstwaarschijnlijk wel ergere dingen dan dat doen ook. Het enige voordeel dat hij had waren zijn toch wel scherpe zintuigen, vooral zijn zicht en gehoor dan. Hij kon ze van behoorlijk ver horen komen, al zeker als ze van die lompe schoenen droegen als hij zelf droeg.

Hij stond nochalant tegen de muur, oke, ze konden hem en Mika niet zien maar toch was er niets aan hem te zien dat hij dit angstaanjagend vond. Hij had een plezierige glimlach op zijn lippen en keek opzij naar Mika die naast hem stond. De camera die boven het kantoor hing draaide keurig heen en weer, soms bleef hij hangen maar de routine werkte al even goed als de bewaking hier. 'Ik stel voor aangezien jij hier al langer zit dat je de kasten mag doorzoeken en ik zal men schitterende zintuigen eens te werk laten gaan en de wacht houden.' Fluisterde hij. Je zag de opgewonden twinkeling in zijn ogen, hij zag dit volledig zitten.

​​​​
Mikaela keek op haar gemakjes rond, natuurlijk wel op haar hoede, ze weet wel beter. Oke ze zou het natuurlijk helemaal niet erg vinden als ze betrapt worden want het enige wat ze hier konden doen is je opsluiten in de isoleercel en dat is al. Natuurlijk zou het dan wel zonde zijn als ze je betrappen juist als je je spullen te pakken hebt kunnen krijgen. Terwijl ze haar haren achter haar rug liet hangen keek ze opnieuw weer de gangen door, het zou jammer zijn als ze nu betrapt zouden worden. Het was spannend haar hart ging nog niet als een gek tekeer maar normaal klopte die nu ook weer niet. Ze was niet bang nerveus of zenuwachtig het was gewoon spannend. Met een zelfvoldane grijns op haar gezicht keek ze naar de deur van het kantoor.

'Ik stel voor aangezien jij hier al langer zit dat je de kasten mag doorzoeken en ik zal men schitterende zintuigen eens te werk laten gaan en de wacht houden.' Ze knikte dat het afgesproken was. "Wat zouden we toch moeten doen zonder die sterke zintuigen van jou" Sprak ze op een fluisterende maar lieve en lichte verleiderlijke toon. Even wachtte ze. Maar uiteindelijk zonder nog te aarzelen deed ze voorzichtig de deur open en duwde haar hoofd tussen de kier zodat ze eerst kon zien of de kust veilig en deed toen pas de deur wat wijder open zodat ze er snel door kon sluipen. Het was er doodstil, je zou een muis zelfs kunnen horen, en natuurlijk de ademhaling, maar ze deed het zo verzichtig dat je het alleen maar kon horen als je zo'n sterke zintuigen als als die van Shilog.Met een licht gebukte houding stapte ze verder het kantoor in. Nog voor ze verder ging keerde ze terug en stak haar hoofd terug door de deur." Hé Shiloh hoe ziet je gsm eruit? Zodat ik kan opletten of ik ook die van jou tegen kom" Sprak ze op een fluisterende toon terwijl haar ogen twinkelend van de opwinding. Ze zou zien of ze drank ook kon mee gritsten en wat eten natuurlijk.....dat eetbaar was natuurlijk."En wat heb je het liefst voor drank" Vroeg ze er vragen aan toe, terwijl ze hem aan keek met een lief glimlachje.

Hij keek opzij naar Mika en greens breed. 'Vertrouw er niet volledig op, zo goed ben ik nu ook weer niet.' Mompelde hij doelend op zijn zintuigen. Bewakers kunnen behoorlijk geruisloos zijn ook dus hij kon niets beloven. Hij wou ook niet de schuld gaan krijgen als ze gesnapt zouden worden maar dat was nou net het leuke. Het stuk dat ze misschien gepakt konden worden, zelf dan zou hij met een brede glimlach toekijken naar zijn straf.

Beide liepen ze naar het kantoor. Mika ging binnen en Shiloh bleef half in het deurgat staan, zijn oren op de gang gericht en zijn ogen volgde Mika en gingen soms met regelmaat naar de gang. Bij nam het kantoortje onderzoekend op, voor moest hij hier nog eens langskomen. Het was simpel maar dom om hier alles te bewaren. Hoe zag zijn gsm er nou weer uit. Het feit dat dit verboden was op elke instelling zorgde ervoor dat hij hem niet veel zag. 'Groot, zwart, een Iphone en zolang het drinken is met Alcohol.' Fluisterde hij haar toe met een knipoog. Hij keek weer de gang op maar kon nog niets verdachts zien of horen ...

​​​​
Mikaela stond vlak naast de deur. Ze mochtten geen tijd verspillen, ja de bewakers waren even weg voor patrouille maar je weet maar nooit dat ze eens toevallig hier langskwamen om alles te controleren. Ze waren nu al zo dichtbij.'Vertrouw er niet volledig op, zo goed ben ik nu ook weer niet.' hoorde ze hem zeggen waardoor ze haar lach moest inhouden. Natuurlijk vertrouwde ze er niet blindelings op, zo dom was ze nu ook weer niet. Soms kunnen mensen heel geruisloos op je afkomen als je het helemaal niet verwacht, en dit moment hadden ze dat helemaal niet nodig. Toen mikaela weer in het kantoor was keek ze even, het eerste wat haar was opgevallen in het kantoor was de vele kasten. Als ze in al die kasten moest zoeken zouden daar heel veel tijd moeten aan verspillen, en dat zag Mikaela nu ook weer niet zitten.

'Groot, zwart, een Iphone en zolang het drinken is met Alcohol.' zei hij toen Mikaela weer zich lichtjes bukte en naar de eerste kast stapte die ze tegen kwam. "Ok de zoektocht mag beginnen" mompelde ze tegen zichzelf. De plukjes haar die voor haar ogen lagen begonnen haar te irriteren, maar gelukkig was ze daar op voorbereid. Ze stak haar hand in haar zak en haalde daar speld uit. Mikaela pakte vlug een pluk haar draaide die toen helemaal op en bond die samen met haar speld helemaal vanachteren vast zodat niets meer voor haar ogen kon hangen. Gelukkig had ze die speld altijd mee. daarna zonder nog te wachten deed ze de eerste kast open maar zag al direct dat het hier zeker niet zou kunnen liggen. Met een zucht deed ze die daarna weer dicht en ging naar de volgende, juist toen ze die wou openen hoorde ze wat verderop een vertrouwde trilling. Een opgeluchte grijns kwam op Mikaela haar gezicht te voorschijnt het was haar BB. Met snelle passen die niet te horen was stopte ze voor de kast waar het geluid vandaan kwam, met een lichte ruk deed ze de kast open en zag al direct haar BlackBerry liggen. Die pakte ze vlug, waarop ze haar ogen liet hangen bij een IPhone die zwart was zoals Shiloh zijn beschrijving. Die pakte ze daarna ook en deed de rommelige kast weer dicht. Nu nog alleen maar de drank, maar die zou waarschijnlijk niet zo snel voor het grijpen liggen als hun persoonlijke spullen. Haar ogen scande de hele ruimte waar die uiteindelijk bleven hangen bij een deur. Jammer genoeg was haar geluk al half op want, de deur zat op slot. "Verdorrie" Wat dus wel betekende dat daar iets lag dat de patïenten niet mogen hebben. Met een sierlijke beweging draaide ze zich weer richting de deur van de gang en liep er naartoe."hé Shiloh, kun jij gesloten deuren open krijgen" Vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze ook zijn IPhone liet zien die ze had gevonden.

Dit was best wel leuk. Er lag een opgewonden glimlach op zijn lippen terwijl zijn zwarte ogen van de ruimte naar gang hingen en weer terug. Ze was behoorlijk stil en maar goed ook want bij veel geluid kon je het hier wel allemaal heel goed horen vanwege de leegte in de gangen. Hij wedde dat moest hij roepen er een echo zou weerklinken. Toen het even stil was keek hij terug binnen en glimlachte breed toen hij enkele gsm zag liggen. Goed, ze waren al zover. Het duurde niet lang voor hij haar hoorde vloeken en ze nader kwam. Bij haar vraag legde hij zijn hand op haar schouder en trok haar naar de deur. Hij wees kort de gang op doelend dat ze de boel wat in de gaten moest gaan houden. 'Mannenwerk.' Zei hij met een knipoog. Zelf draaide hij zich om en hield het slot voor hem enkele seconden in zijn handen. Hij dacht koortsachtig na en draaide zich het kantoor terug in. 'Hefboom.' Prevelde hij onhoorbaar waarna hij opzoek ging naar iets om het te forceren. Zijn ogen bleven hangen op een tang. Hij lachtte vruchteloos. 'Ze hebben hier echt alles samen staan, idioten.' Zei hij op een zacht toontje. Hij nam de tang en knikte zonder veel moeite het slot open. Zijn ogen bleven gaan over de flessen waarvan hij er drie willekeurig nam en zich naar Mika draaide. 'Neem jij het eten en dan smeren we hebben.' Zei hij terwijl hij terug aan de deur ging staan en op de gang keek ...

​​​​
Mikaela voelde duidelijk de adrenaline dat door haar aderen stroomde, wat had ze dat toch vreselijk gemist. Het was veel te lang geleden geweest, want een geluk dat ze Shiloh tegen was gekomen en niet zo'n snobje. Die waren het ergste. Je hebt ze wel overal, jammer genoeg. De wereld had die mensjes toch niet ech zo erg nodig? Maar ja, kunt er nu ook weer eenmaal niks aan doen. Net als je hier beland in Disturbia, ontsnappen is hier haast onmogelijk. Eigenlijk wist Mikaela zelfs niet of andere jongeren het eigenlijk al hebben geprobeerd. Vlug schudde ze even met haar hoofd om de gedachten weg te smijten en zich weer te richting op Shiloh toen ze voelde dat hij haar schouder nam en haar naar de uitkijkpost duwde en gebaarde dat zij nu even alles in het oog moest houden. 'Mannenwerk hoorde ze hem nog zeggen waardoor ze, grijnsde en hem uitdagend aankeek. Even keek ze nog hoe hij naar binnen ging maar ze concentreerde zich alweer op de gang. Keek goed of er niemand kwam en of ze geen voetstappen hoorde. Je weet maar nooit. Soms hoorde ze de bewakers helemaal niet afkomen dus je weet het maar nooit. Af en toe hoorde ze wel voetstappen maar die gingen uiteindelijk weer stiller en stiller en stierven toen uiteindelijk weer uit. Het was er doodstil en dat was toch een goed teken? Of was dat veel te goed.'Ze hebben hier echt alles samen staan, idioten.' hoorde ze hem fluisteren waardoor ze even vluchtig het kantoor in keek "Beter voor ons" antwoorde en toen weer de gang in de gaten hield. Toch vond MIka het wel een beetje vreemd dat ze deze gang niet in de gaten hield. Want ze moeten toch weten dat die camera's makkelijk te ontwijken waren toch? Of waren die bewakers echt zo dom. 'Neem jij het eten en dan smeren we hebben.' fluisterde Shiloh waardoor Mikaela zich naar binnen draaide en vlug rechtstreeks naar een kast rende. Toen ze nog maar juist was aan gekomen had ze die kast open gezien, het lach daar vol met eten. Geruisloos deed ze die open, nam de grote zak met chips en de giga zak vol met snoep, en daarnaast ook nog enkele repen chocolade en nog enkele koeken die ze niet echt had bekeken. De kast was half dicht toen ze in de hoek van de kast met eten shampoo zag liggen. Vlug deed ze die weer open en bekeek de shampoo goed. Een sluwe en valse geamuseerde grijns sierde al snel Mikaela haar lippen. Gretig pakte ze die ook mee en volgde Shiloh terwijl ze met de Shampoo zwaaide die er voor zal zorgen dat ze binnenkort blond word. Haar dag was helemaal compleet. "Heb zin om men haar te kleuren" gaf ze als antwoord voor de shampoo.

Shiloh wachtte tot Mika uit zijn weg was en ging dan weer op de uitkijk staan. Hij blikte achter zich naar de lading aan eten die ze bij had. Hoe zou ze dat gaan verbergen als ze een bewaker tegen kwamen? Hij kon de flessen makkelijk onder zijn trui wegsteken maar misschien was dat net het leuke eraan. Toen ze alles had en verklaarde dat ze haar haren wou laten kleuren glimlachte hij charmant. 'En je bent al zo Sexy.' Verklaarde hij met een verleidelijke knipoog waarna hij de gang opkeek en samen met haar naar buiten glipte. So far so good...

DONE