Zieken bezoek

Onderwerp: Zieken bezoek za feb 09, 2013 6:17 am

Mika, Elena en Shiloh als die wil

Zijn spieren voelden geheel stijf aan en adem halen door zijn neus leek onmogelijk. Hoewel de kou ondertussen weg getrokken was voelde hij zich nou niet echt 100%. Hij wilde zijn stijve spieren uitrekken maar hij zat vast gedrukt tussen Mika en het hekje dat er voor zorgde dat hij niet allang op de grond was beland. Hij keek even naar Mika die nog steeds rustig lag te slapen. Ze zag er zo schattig uit als ze sliep. Hij kon we uren naar haar staren. Maar iets hield hem toch tegen. Ze waren vrienden. Ze flirten wel wat met elkaar maar het waren enkel spelletjes. Het was niks serieus zonder gevoelens. Daar had hij om gevraagd. Het was gewoon dat...... jah hij wist het eigenlijk ook niet. Hij wilde meer maar op welke manier wist hij eigenlijk ook niet. Hij wilde meer bij haar zijn, maar aan de anderen kant ontweek hij haar het liefst. Elke keer als ze er was begon zijn gedachten vol toeren te draaien. Hij werd uit zijn gedachten getrokken toen de zuster aan kwam lopen. Ze leek niet veel aandacht te besteden aan dat hij bij Mika in bed was gekropen. Ze kwam hun temperatuur opnemen. Ze begon met hem en stak het ding in zijn oor. Hij wachten geduldig tot hij het piepje hoorde. "36,5. je mag gaan maar je komt om 8 uur terug" Haar woorden waren simpel en ze liep direct weg. Hij keek haar even na. Waarom meten ze temperatuur bij Mika niet. Misschien wilde ze haar gewoon laten slapen. rust was goed dat had ze ook gezecht. Het werd maar eens tijd om zijn eigen kleren aan te trekken en te ontbijten. Hij had niet echt een idee hoe laat het was maar aan eten zou hij nog wel komen. eerst moest hij uit het bed komen zonder dat hij Mika wakker maakte. Hij keek even om zich een en bedacht zich toen het hekje. Als hij die opende kon hij er gewoon uitstappen. Hij zocht met zijn hand naar de knop om het hekje naar beneden te halen. Het duurde ven maar toen had hij de knop toch te pakken. Hij opende het hekje en direct lag hij met een klap op de grond. Hij wrijfde even kort over zijn hoofd. Oké dat was niet zoon slim idee. Hij stond snel op om te kijken of Mika nog sliep en gelukkig was dat het geval. Hij was dus niet zo stom geweest om haar wakker te maken. Hij pakte een blaadje en schreef er op dat hij ontbijten was en daarna terug kwam. Hij legde het op het kastje langs het bed en hopelijk zag ze het. Hij rekte even zijn spieren even uit. Oh ze waren zo stijf. Hij voelde zich zelf al een plank. Hum dat kreeg hij er wel uit.

Hij liep snel naar zijn kamer en sprong snel onder de douche. Het warme water deed hem goed. Maar heelaas werd het al snel koud. Hij stapte uit en trok daarna wat warme kleren aan. Hij pakte een van zijn mutsen. Waar was die van gister avond eigenlijk gebleven. Hij zou wel van zelf boven komen en anders kocht hij wel weer een nieuwe. Hij liep even de gangen door van de jongens slaapkamers op de hoop dat hij die vriend van Mika tegen kwam. Hoe heten die jongen ook alweer. Hij had de jongen wel eens vaker gezien en normaal wist hij wel de naam maar hij kon er nu gewoon niet opkomen. Het lach op het puntje van zijn tong maar het lukte gewoon niet. Verder voor de rest zag hij de jongen ook niet, Hij ging maar naar de eetzaal. Hij had gezien op zijn kamer dat het pas half acht was. Dus de meesten zouden nu wel in de eetzaal zitten aan hun ontbijt. Elena zou er ook zijn en met een beetje geluk de vriend van Mika ook.
Hij liep de eetzaal in en pakte rustig een dienblad van de stapel en vulde deze met voedsel. Hij had sinds het avond eten niks meer gegeten en toen kreeg hij ook al niet veel door zijn keel. Toen hij zijn dienblad eenmaal vol had keek hij de ruimte door. Hier ergens moesten Elena en de vriend van Mika zitten. Hij vond Elena al snel. De vriend van Mika zou hij wel samen met Elena gaan zoeken. "Elena" riep hij terwijl hij op haar afkwam lopen.

Onderwerp: Re: Zieken bezoek wo feb 20, 2013 1:37 am

Zieken bezoek Britt-robertson-8174-400x250

ELENA JONES

DON'T LET THE SADNESS FROM THE PAST AND THE FEAR OF THE FUTURE RUIN THE HAPPINESS OF THE PRESENT.

Elena was al redelijk vroeg wakker maar ze bleef nog even in haar bed liggen, het was er warm. Ze had niet echt veel zin om op te staan maar ze wist dat ze het hoe dan ook wel zou moeten doen. Ze lag neer op haar rug en haar ogen gericht naar het plafond. Elena lag te dromen. Ze weet nog goed hoe zij en Mikaela vroeger onafscheidelijk waren. Ze waren altijd bij elkaar, als of ze samen één persoon waren. Ze wouden altijd dezelfde kleren en later werden ze ook op dezelfde jongens verliefd. Die tijd lag achter hun. Nu zijn Mika en Elena eerder gewoon 'zussen'. Ze zijn nu heel verschillend en ze hebben elkaar niet echt meer nodig. Maar toch zou Elena niet zonder Mikaela kunnen. Daarom was ze ook erg aangedaan toen Mika uit Disturbia was ontsnapt en haar hier gewoon achterliet. Elena heeft haar zus nu wel al vergeven maar vergeten zal ze nooit. Ze heeft haar zus wel nodig ook al zegt ze van niet en hoe erg ze ook van elkaar verschillen, ze blijft Elena's zus. Voor altijd. Een zucht verspreidde zich over de kamer. Elena moest nog eens met haar zus praten, ze had haar al gezien toen ze juist terug was gebracht maar ze moeten nu eens een echte conversatie hebben over hoe hun relatie nu zit. Het was ook al enkele dagen geleden dat ze Mika nog had gezien, normaal komt ze soms eens naar haar kamer maar nu niks. Elena zette haar recht op het bed terwijl ze de deken van haar sloeg. Ze wreef met haar handen over haar gezicht. De laatste tijd slaapt ze ook niet meer zo goed. Ze moest teveel denken, denken over hoe nu alles in elkaar zit en wat moest ze nu doen?

Elena stond recht. Ze wist wat ze moest doen, ze gaat gewoon eens gaan vragen aan Arnoud hoe alles nu zit met Mikaela. Dat zou ze eigenlijk al veel eerder moeten gedaan hebben. Elena wandelde rustig haar kamer uit door de stille gangen van het gebouw. Hier en daar zag ze iemand naar de eetzaal gaan. Ja, Elena zal straks ook eten maar eerst eens kijken waar Arnoud zit, normaal zou hij in zijn kamer zitten. Ze zal het wel zien. Al snel vond ze zijn kamer maar hij was er niet dus is maar nog één logische plaats waar hij zou kunnen zijn;"de eetzaal". Daar kwam ze juist van dus draaide ze zich terug om en ging naar de eetzaal. Er waren nog redelijk veel mensen, wat ook normaal was want iedereen was zeker aan het ontbijten. Nee, ze zag Arnoud ook niet direct dus besloot ze maar dat ze eerst gaat eten. Ze had alles al genomen en ging zitten bij een van de tafels die in een hoek zaten. Rustig begon ze aan haar eten. Elena was nog steeds moe maar nu terug gaan slapen zou toch niet erg goed zijn. Misschien zou ze eens gaan naar de fitnesszaal, om al haar opgekropte woede uit te werken. Al snel werd ze onderbroken door een schim die ze zag passeren, het wasz duidelijk dat ze de persoon herkende. 'Arnoud! Ik zocht je al heel de morgen.'

TEMPLATE CODING BY GOLDEN ALBATROSS OF CAUTION

Onderwerp: Re: Zieken bezoek do feb 21, 2013 12:41 pm

[size=15]

Shiloh doet niet mee gaf ze aan via pb

Het roepen naar Elena was niet zo slim. Een flinke hoes bui kwam op en die hem kort weerhield van veder lopen. Het kosten hem zijn hele glas drinken om weer op adem te kunnen komen. Hij moest dadelijk maar een nieuw glas met drinken halen. Hij had niet echt het idee dat Elena hem had gehoord. Ze was nog steeds druk bezig met haar eten. Was dan ook niet zo vreemd hij vroeg zich af hoeveel van zijn woorden er werkelijk uit waren gekomen door zijn hoest bui. Hij liep wat dichter op haar af zo dat hij op normale toon haar aandacht kon trekken. Maar Elena had hem al opgemerkt 'Arnoud! Ik zocht je al heel de morgen.' Een korte glimlach verscheen op zijn gezicht. Fijn dat Elena hem ook zocht. Dan hoefde hij geen hele uitleg te geven. “Fijn ik jou ook” zij toen hij wat dichter bij Elena stond. Zijn stem klonk schors en hij vroeg zich af hoeveel er van verstaanbaar was. Hij zou er dan ook maar niet veel woorden aan vuil maken. Hij legde haar bestek terug op het dienblad en pakte het daarna op. “Kom” klonk het kort. Hij zorgde er voor dat zijn woorden deze keer zeker verstaan baar was. Hij draaide zich direcht om en liep weer richting de uitgang van de eetzaal. Toen Elena eenmaal langs hem liep gaf hij haar dienblad weer terug. Hij verwacht dat Elena wou waten wat hij van plan was. “Ziekenzaal” zij hij dan ook kort Hij keek haar even aan maar richten zijn blik daarna weer op de weg die hij uit wou. Arnoud wachte even met de vedere uitleg over wat hij van plan was. Alles werd snel genoeg wel duidelijk voor Elena. Ze waren in de ziekenzaal beland en hij opende zachtjes de deur. Mika zou nog wel slapen en hij wilde haar niet direcht wakker maken. Hij liet Elena binnen en liet even alles op haar inwerken. Onder tussen schoof hij een tafel langs het bed en legde daar zijn dieblad op. Hij schoof er ook nog snel twee stoelen bij. “Ze is vannacht de ijskoude zee ingesprongen. Ze is een tijdje buiten bewust zijn geweest, maar het gaat nu goed met haar” Het lukte hem niet echt om zacht te praten. Het was ook niet zo heel erg dat mika wakker zou worden. Dan kon ze Elena wat geruststellen. Hoe veel hij ook zeggen Elena zou toch pas gerustgesteld zijn als ze mika hoorde praten en met haar eigen ogen zacht dat het goed ging met haar. Hij had dan wel nooit dierbare gehad op zijn kleine zusje na maar hij wist wel een beetje hoe dat spel ging.
Hij pakte dan ook de spuit in zijn handen die de zuster de avond van te voren had willen zetten bij mika maar onder haar dreigenmenten er toch maar van had afgezien. “Mika wakker worden anders zet ik als nog die prik” Zijn stem klonk speels en uitdagend zovvere dat kon door zijn schorrse stem heen. Maar hij wist dat deze woorden genoeg waren om haar recht in haar bed te laten opschieten.