Duty

Sky keek om zich heen. Ze moest hier wachten had een van de bewaaksters gezegd. Ze hadden haar gezegd dat iemand haar wel zou komen halen. Sky mocht immers nog niet alleen naar buiten. Omdat ze nieuw was had de vrouw haar toevertrouwd. Nou dat was fijn. Omdat je nieuw was werd je als een crimineel behandeld. Maar die blonde vrouw was anders. Ze was erg vriendelijk en vertelde haar dat ze vroeger net dezelfde problemen had als haar. Dat ze ook vast had gezeten door de dood van haar moeder en zo eetstoornissen had gekregen. Niemand hier mocht het weten, dan werd ze ontslagen. Ze had haar ook verteld dat er een mini shetlander was. Dat had Sky's zin in deze dienst enorm verbeterd. Ze was verzot op paarden. Ze had er vroeger zelf eentje gehad. Een prachtige arabische volbloed die had geluisterd naar de naam Alfabia's Jalisa. Een roodschimmel merrie die enkele prijzen had gewonnen. Het was dan ook een prachtig dier. Hier op haar kamertje had ze dan ook enorm veel foto's van haar geliefde paard tegen de muur geplakt net zoals foto's van haar vrienden en familie. Het gaf haar toch iets of wat troost. Ze wist dat ze hier waarschijnlijk niet meer buiten kwam tot ze te oud werd voor deze instelling. Ze zou dus enorm wat geduld mogen hebben, al haar vrienden verliezen en een zwak persoon tussen de sterken. Ze zou nooit meer thuis horen in de economie waar ze in leefde. Dat baarde haar enigszins toch zorgen. Ze wou haar leven terug opbouwen maar die kans zou ze hier nooit krijgen.
"Eh jij daar. Je hebt diens bij de Mini boerderij" Sky keek geschrokken op. Een kerel van ongeveer een jaar of 18 stond een eindje van haar vandaan. Ze knikte eens en stond recht. Ze volgde de jongen zonder iets te zeggen tot ze aan de mini boerderij waren. Ze keek van de grond tot recht in zijn ogen.
"Mag ik de stal van de pony doen?" Ookal stelde ze het als een vraag, voor haar was het een besluit. Ze nam een kruiwagen en de hark en zette die bij het stalletje van de pony. Ze deed de deur open terwijl ze het halstertouw vast had. Ze zag het kleine schattige ding staan in zijn stalletje. Hij had wat zand op zijn rug en wat klitten in zijn manen. Sky glimlachte en knielde zich neer. Ze gaf het diertje een knuffel en streelde hem over zijn neus. Het diertje moest op wei gaan staan als ze zijn stal wou doen. Ze bracht hem dan ook gewoon naar buiten en zette hem bij de geitjes. Ze begon het mest uit te stal te halen samen met het oude stro. Veel was het niet want de stal was niet heel erg groot. Volgens haar stond het diertje er dan ook alleen snachts in. Nu moest er nog nieuw stro in en dat wist ze niet zijn. Moest ze die kerel maar eens gaan zoeken. Ze zag hem in de verte. Ze slenterde richting hem, tikte hem op de schouder.
"Waar ligt het stro? ohjah ik ben Sky. Don't worry, ik ben altijd zo vergeetachtig mij voor te stellen." Het laatste gaf ze schoorvoetend toe. Ze keek de jongen weer aan en glimlachte.
"Waar ik woonde kende iedereen mij, misschien niet bij naam maar ach. wie ben jij?" Vervolgde ze nieuwsgierig. Zolang je haar niet verkeerd behandelde zou ze vriendelijk zijn. Deed je iets verkeerd had je het verpest bij haar. Ze was als een soort alfavrouwtje. Populair maar hardhandig.

Evita liep naar buiten naar de rozentuin er waren veel mensen, bedienden, ridders, stalknechten. Ze plukte een rode roos en ging in het gras liggen. Ze deed haar ogen dicht en probeerde in slaap te vallen want ze had die vorige nacht niet goed geslapen. Maar het lukte niet de brandende zon stak in Evita's gezicht. Evita stond op legde de roos op de plaats waar ze had gelegen en pakte een nieuwe. Ze liep naar binnen, ze ging naar de mooie witte hal kijken of er nog meer mensen waren, maar gek genoeg stonden er maar twee mensen tegen elkaar te praten. De jongen die stond was duidelijk een schildknaap. Het meisje dat zat keek verbaasd op naar de jongen. Evita ging achter een hoekje staan om het te kunnen verstaan, dat lukte maar half. Toen liepen ze weg richting de mini boederij. Evita liep er achter aan, maar onopgemerkt. Toen het meisje een stalletje in ging kon Evita haar ogen niet geloven. Daar stond een mini shetlander ze was altijd al op paarden verliefd geweest, toen het meisje het pony'tje buiten zette, rende Evita er meteen naar toe. Ze glipte onder het prikkeldraad door, en een seconden later stond ze naast de pony. Ze streelde de pony over zijn gezicht, hals, flank en benen, zodat het zand van zijn haren af gleed. Even later ging ze over naar de manen ze kamde zachtjes met haar vingers door de pony's manen. Ze hoorde mensen aan komen, maar ze ging niet weg zij was tenslotte de prinses.

Evita keek de jongen verbaasd aan, waarom zou zij dat meisje het wel mogen doen en de prinses niet. Ja, ze had een witte jurk aan maar dat kon Evita niet schelen, als die vies werd zou ze die wel wassen in de fontein. Toen dat allemaal door haar hoofd was geschoten, keek ze de jongen arrogant aan. Ze ging verder met het masseren van de pony dat had ze van haar moeder geleerd T-Touch had haar moeder het genoemd, je moest dan met drie vingers over de pony's huid rondjes maken hoe meer hij ging ontspannen hoe slomer je moest gaan en hoe groter je de rondjes moest maken. Ze keek weer naar de jongen, de jongen had nog steeds de zelfde blik op zijn gezicht. Toen wist Evita dat ze moest gaan, ze gaf de pony een kus op zijn neus en ging toen weer onder het stroomdraad door, ze liep met een grote boog om de jongen heen naar een ton daar ging ze op zitten, ze had nog steeds de roos in haar hand. Ze rook er aan en ze werd helemaal rustig en begon ze één voor één de blaadjes er af te trekken en op haar witte jurk te leggen.

Sky keek nog even naar de pony die vrolijk stond te grazen. Het dier genoot er duidelijk van. Sky deed handig een elastiekje in der haren tot er een messy dot op haar hoofd stond. Ze glimlachte naar de jongen. Ze vond de overal eigenlijk best wel grappig. Ze had er dan ook simpele zwarte vans onder aan en een wit shirt met een puppy die een strik droeg erop. Onder de overal had ze een simpele skinny jeans met hier en daar wat scheuren erin. Ze had een simpele stijl. Geen high heels of rokjes. Dat was niets voor haar. Als je haar zo zag moest je al speciaal zijn. Voor de rest was ze wel vrouwelijk, dacht ze. Misschien moest ze het maar eens aan iemand vragen.
De jongen stelde zich voor. Ze knikte met een glimlach, herhaalde zijn naam een paar keer in haar hoofd.
"Fijn je te leren kennen. En iemand normaal" Grijnsde ze. Sky had enkel nog maar wat vreemde mensen gezien die niet normaal deden. Deze jongen leek wel normaal te doen. Waarom zat hij hier dan? Niet voor de reden dat zij hier zat. Hij had wel een gezond gewicht. Sky was aan de erg magere kant. Als ze geen kleren aan had zou je haar bekken zien uitsteken. Ergens schaamde ze zich erover maar ze kon er ook niets aan doen. Gelukkig hadden ze haar rug hier nog niet gezien. Die stond vol met de krassen van haar nagels. Ze zou het ook niet zeggen tegen iemand hier.
Ze knikte op zijn antwoord. Dat was een slim idee. Ze nam de emmer en las op de lijst hoeveel de pony mag eten. Ze deed het in in de emmer en wandelde terug naar buiten. Daar stond een meisje tegen Arnoud te praten. Een paar seconden later vertrok ze weer. Sky grinnikte om het gezicht van hem. Ze wandelde naar hem toe en keek hem vragend aan.
"Is die wel 100%? Prinses? Misschien moet bediende arnoud haar dadelijk maar eens een bezigheid geven." Grapte ze terwijl ze hem een knipoog gaf. Lachend ging ze naar de pony en liet hem uit de emmer eten. Ze weet dat ze hem beter niet van de grond kon laten eten. Dan zou hij zandkolieke kunnen krijgen. De geiten liepen als gekken rond Arnoud heen zolang hij voedsel had. Enkel een geitje bleef de hele tijd rond de jongen heen hangen. Sky fronste haar wenkbrauwen. Ze moesten vast een band hebben.
"Wat moet ik nu doen baas?" Ging ze vragen. Ze vond het heerlijk om buiten te zijn. Ze werd zowat gek daar in al die ruimtes. Ze sloot dan ook even haar ogen terwijl een flauwe zon op haar gezicht scheen. Ze keek de jongen weer aan.
"Je vind mij vast raar hé?" Ze trok haar mond wat schuin terwijl ze hem aan keek. Haar gifgroene ogen staarden hem aan. Ze hoopte natuurlijk van niet maar die mogelijkheid zat er echt wel in. Ze was veel te vrolijk tegenover alle andere mensen die hier waren.

Evita liep naar de ton en ging er op zitten, ze had nog steeds die rozen vast. Één voor één plukte ze er blaadjes van af heel langzaam. Ondertussen bleef ze die twee in de gaten houden, want zo dra ze weg waren zou ze naar de pony toe gaan. Ze vond het grappig om te zien hoe het meisje de jongen versierden. De jongen had geen flauw benul dat het meisje aan het flirten was. Evita had alle blaadjes van de roos afgeplukt. Ze pakte de rozen blaadjes van haar jurk af en sprong van de ton af op de grond. Ze legde de steel van de roos op de grond daarnaast legde ze alle rozen blaadjes. Één voor één pakte ze de rozen blaadjes op en legde ze die boven de steel tot dat alle rozen blaadjes op waren, het vormde een hartje. Ze bekeek het even goed en knikte toen te vrede. Evita ging weer op de ton zitten en staarde eindeloos naar die twee. Evita dacht dat die twee niet meer op haar lette en liep weg ze hield van aandacht maar de laatste dagen kreeg ze dat niet meer. Evita liep naar de rozentuin om nog een paar rozen te plukken, ze was verzot op rozen van kleins al. Eenmaal aangekomen bij de rozen tuin plukte ze een paar rozen en liep weer terug naar de mini boederij waar ze weer op de ton ging zitten en weer één voor één de blaadjes van de roos aftrok en op haar witte jurk legde. Toen ze weer klaar was deed ze weer precies hetzelfde ze maakte er weer een hartje van met daaronder een steeltje. Ze had het gevoel dat ze werd bekeken door heel veel mensen.