Houseparty sleepover!

Vrolijk huppelde ze door het kantoor heen. Heel even keek ze nog achter zich, of er echt niemand aan kwam. Nee, het kantoor was volledig leeg, als het even kon dan waaide er heel verveeld een hooibaal voorbij. Met een glimlach bereikte ze de kluisjes, ieder z'n eigen. Ze wist precies waar welke zat en stak in iedere isolatie uitgang van de kluizen een uitnodiging. Met strik en al, die was tenslotte groot genoeg. Eén voor Ethan, ook al hoopte ze dat hij niet zou komen, toch was het een gebaar van beleefdheid. De twee konden het niet even goed vinden, op één lijn, gezien ze neef en nicht van elkaar waren en ieder geheimen met zich meedroeg. Nee, ze wantrouwde hem een beetje, dat lag aan zijn sfeer, hoe hij zich afsloot af en toe. Eén voor Amanda, de sweetie. Vervolgens ging er één naar Maximus, van hem verscheen er automatisch een grijns op haar gezicht en gingen haar wangen blozen. Ze had geen idee waarom, hij had die charme gewoon om vrouwen zoals zij te laten blozen. Uit pure gelegenheid, er zat geen reden achter. Toch zou ze het niet erg vinden om eens met hem een potje te gaan zoenen natuurlijk, zoals meerdere vrouwen hadden gezegd rond haar leeftijd. Haar fragiele vingers duwden er ook nog één in het kluisje van Ziva, waarvoor het feestje deels gericht was. Ze was dan wel een buitenstaander, maar langzamerhand was Serenity eraan gewend dat dat zo was en accepteerde haar langzaam. Misschien dat vanavond de doorslag gaf dat ze haar kon vertrouwen. En last but not least ging er ook één in het kluisje van.. Dux. De jongen waar het andere deel van het feestje gericht voor was, de andere soort van buitenstaander. Hij mocht dan wel familie hebben die hier eerder hadden gewerkt, maar ze snapte het niet. Waarom dan plotseling hier werken als de hele wereld voor zijn voeten lag? Het was eens een droom van haar geweest om de wereld te verkennen, een reis te maken. Maar het kon niet, het was haar plicht om hier te blijven. Voor eeuwig en altijd, dezelfde eis die de patiënten op hun geweten hadden staan. Een licht zuchtje verliet haar mond, streek met haar vingers over de drie dikgedrukte zwarte letters die de naam Dux vormden, voelde hoe haar wangen opnieuw gingen blozen. Vuriger. Ze moest maar gauw weg wezen voordat iemand binnen kwam. Hopelijk kwam er iemand, dat zou geweldig zijn. Snel verliet ze het kantoor, terug naar haar eigen kamertje, peinzend over hoe ze dit zou gaan aanpakken.

Dansend, huppelend danste ze op de vrolijke muziek die uit de stereo kwam. Hij stond niet zo hard dat het overlast bezorgde, maar hard genoeg dat ze er plezier in had. Het liefste zette ze de muziek altijd zo hard mogelijk, ze was een muziekfanaat. Maakte weinig uit welke stijl, zolang het maar rustig was en niet te stressvol. Ze maakte de laatste dingetjes gereed. Matrassen had ze boven aan klaar gelegd, hier en daar wat geleend van buren, gezien haar eigen tweepersoonsbed het niet zou redden met meer personen dan waar het voor bedoelt was. En het logeerbed daar bij mee gerekend in de kamer ernaast. Nee, dat ging niet werken. Dus zouden ze maar, voor degene die zouden komen, wie weet kwam er helemaal niemand, met z'n allen op zolder kunnen slapen. Alles opgemaakt en al, dus dat was gedaan. Een tafel overdekt met een kleed, daarop hapjes en drankjes gezet stond ook klaar. Het waren vooral dingetjes zoals nootjes, popcorn, ships en daarnaast stonden dan de flessen met gewoon frisdrank en voor degene die er trek in hadden; sterke drank. Al had ze wel het vermoeden dat naarmate de nacht zou naderen, meerdere collega's naar de drank zouden grijpen dan de simpele cola. Dat was nou eenmaal een feit, vooral bij de mannelijke. Haar ogen schoten naar de klok zodra ze de muziek wat zachter had gezet. Voila. Precies acht uur.

Een grijns was op Amanda's gezicht verschenen op het moment dat ze haar kluisje opengedaan had. Deze uitnodiging kwam ergens totaal onverwachts, ook al was het vanzelfsprekend dat er een leuke middag of avond georganiseerd werd zodat de collega's elkaar konden leren kennen. Het leuke was dat Serenity blijkbaar zelf met dit idee was gekomen, want het werd immers bij haar georganiseerd. Deze lange en zelfs wat saaie dag - er was vandaag vrij weinig gebeurd - zou dan toch nog op een waarschijnlijk ontzettend gezellige manier afgesloten worden. Zijzelf was ook nog niet erg lang aan het werk hier, dus het was een leuk vooruitzicht de anderen wat beter te leren kennen. Ze had er zin in.

Na haar gebruikelijke werktijd was ze naar huis gereden, na nogmaals even gecheckt te hebben op welk tijdstip de sleepover plaats zou vinden. Acht uur was een perfecte tijd voor haar. Het was nu zes uur, dus ze zou precies de tijd hebben om wat te eten en haar "bewakers-outfit" in te wisselen voor een net wat meer geschikte voor de komende avond. Eenmaal thuis aangekomen zette Amanda een muziekje op, om een beetje in de vrolijke stemming te komen en voornamelijk om de stilte uit het huis te verdrijven. Na wat gegeten te hebben liep ze naar de kamer waar ze in sliep om haar spullen bij elkaar te verzamelen. Op de uitnodiging was al te lezen dat ze alleen het nodige mee hoefde te nemen, omdat Serenity al het andere al in huis had gehaald. Het kon zo zijn dat ze de jongste van het stel was met haar drieëntwintig jaar, maar dat maakte verder niet uit. Voor zover ze wist was iedereen ergens in de twintig of net begin dertig. Ze konden allemaal volwassen zijn, maar ze was ervan overtuigd dat, misschien met eventueel drank in het spel, het nog eens een gezellige boel kon worden bij Serenity thuis. Amanda gooide een tas op haar tweepersoonsbed en ritste hem open zodat ze de spullen die ze mee wilde nemen er gemakkelijk in kon dumpen. Een nieuw setje kleding, wat make up voor morgenochtend, tandenborstel.. Laten we het erop houden dat ze het nodige mee had. Opnieuw liep ze de trap af en op, om van beneden een fles alcohol mee te nemen. Serenity had dit vast al in huis, maar het kon nooit kwaad om zelf iets mee te nemen. Amanda trok haar kast open en bleef voor een paar minuten naar de inhoud staan kijken voordat ze besloot wat ze aan ging trekken. Uiteindelijk koos ze voor een kort en strakvallend zwart jurkje met daaronder een panty en zwarte hakken. Niet heel erg bijzonder of opvallend, maar wel stijvol, leuk en een beetje sexy. Een ketting, een paar armbanden en viola! Nadat alles geregeld was verliet ze haar huis en reed door middel van haar rode BMW 650i Kupe in de richting van Serenity's huis. Dat Disturbia Village van klein formaat was voor nu een voordeel, want dat betekende een korte reistijd. Ze wist haar auto gemakkelijk te parkeren, gooide haar tas over haar schouder en belde aan toen ze voor de deur was beland. Toen Serenity in zicht kwam glimlachte ze enthousiast en gaf ze haar collega drie zoenen op haar wang. "Amanda is in the house!"

Het was een vermoeiende dag geweest vandaag. Hoewel de bewaker er op getraind was, kon het af en toe knap lastig zijn om de hele dag door te komen zonder gewoon hoofdpijn te krijgen. De jongeren waren redelijk lastig geweest vandaag. Een kras liep over zijn kaak en een paar over zijn armen, veroorzaakt door een meisje dat een paniekaanval had gekregen en niet meer wist wat ze deed. Maximus was snel bij de verpleegster langs gegaan, maar hij vond dat eigenlijk niet nodig. Hij was wel meer gewend dan dit. Toch had het best wel goed gedaan om het snel te laten verzorgen. De verpleegster had de wondjes schoongemaakt, zodat er geen viezigheid in zou blijven steken. Het zou wel snel genezen, dat was een feit. Hij kwam bij de kluisjes om zijn spullen op te halen en zijn bewakersgadgets op te bergen. Hij opende zijn eigen kluisje en tot zijn verbazing lag er een kaartje in met een strik rond. Hij nam het op en las het snel door. Zijn gezicht brak gelijk open in een brede glimlach. Oh boy, dit klonk geweldig.

Eenmaal thuis dropte hij wat spullen in een zwarte rugzak. Hij sliep meestal gewoon in een boxershort en zonder bovenstuk, maar voor de zekerheid nam hij maar een tank top mee. Wie weet had zijn gezelschap liever dat hij wat meer kleren droeg deze keer. Het huis van Serenity was niet zo ver van het zijne verwijderd, wat te danken was aan de grootte van het dorp. Hij besloot om er dus al wandelend heen te gaan. Hij trok nog snel even verse kleren aan; een donkerblauw shirt met print, donkere jeans en een witte trui met blauwe letters. Zelfs zijn schoenen matchten zijn outfit. Ja, Maximus was er helemaal klaar voor. Snel dook hij nog eens in zijn drankkast, en haalde er een fles dure wijn uit. Voor de grap en omdat het kon, bond hij er een wit lint omheen. Hij was er binnen no-time, en toen hij er aan kwam, zag hij net iemand naar binnen gaan. Hij belde aan en toen Serenity de deur opende, glimlachte hij breed. Hij gaf Serenity drie kussen en bood de fles toen aan. "Ik dacht ik breng een geschenkje mee voor de gastvrouw", Zei hij vrolijk. hohoho wat een gentleman. Daarna viel zijn oog op Amanda, die hij daarnet dus binnen zag gaan. Ook zij kreeg drie kussen op haar kaak. "Wat nice dat je er ook bent", Zei hij toen gemeend. Hij ging zitten in de zetel en keek even rond. Het was mooi ingericht, en je zag duidelijk dat Serenity wel style had. Haar touch zat overal in de details verstopt, waaruit je kon afleiden dat ze er wel mee bezig was geweest. Typisch iets voor vrouwen zeker?

Na zijn laatste ronde, en nog 2 patiënten uit elkaar te hebben gehaald was Dux naar het kantoor gelopen. Wat hij in zijn kluisje had gevonden had hem echt wel verbaasd. Een of ander feestje bij Serenity thuis. Langs de ene kant leek het voor hem echt geen goed idee om te gaan, de meeste bewakers kwamen natuurlijk van het dorp. Not exactly mensen die hem vriendelijk zouden op nemen in de groep. Hij liet de envelop in zijn de zak van zijn jas glijden en vertrok maar richting huis. Het leek hem nog best wel gezellig om te gaan, maar hij zou wel kijken wat hij ging doen als hij eenmaal thuis was.
Zachtjes krabbelde hij over het kopje van Nyx toen hij thuis binnenkwam. Huisdieren waren niet exactly iets voor hem, maar de kat was er eigenlijk altijd al geweest. ’t Was een gek beest dat wel, maar hij kon er nog mee leven. De helm die nog op zijn hoofd stond plaatste hij op een grote houten kist die in zijn vestiaire stond. Voor hij het vergat haalde hij de envelop uit zijn jas zak en legde die op de tafel. Kort wreef hij door zijn ogen en rekte zich eventjes uit. Dux haalde voor zichzelf en Nyx wat te eten. Afwezig staarde hij naar buiten, en ditmaal niet van achter de donker getinte glazen van zijn zonnebril. Misschien kon hij maar beter gewoon gaan, anders leek het alsof hij zich zo afzonderde van iedereen en hoewel dat wel zo was in de kliniek zelf, wou hij toch niet dat ze die indruk van hem kregen. Na zelf gegeten te hebben wandelde de jongen de trap op en ging straight naar de badkamer om daar een tandenborstel te nemen en zich vervolgens wat op te frissen. In zijn kamer greep hij nog wat extra kledij en stopte deze in een rode schoudertas. Kort schoten zijn licht grijze ogen naar de klok. De tijd vloog sneller dan verwacht, het was nu al bijna 8 uur. Voor de gelegenheid trok hij een zwart wit geruit hemd uit zijn kast en een random zwarte broek. Na die te hebben aangetrokken trok hij grijze sneakers aan en wandelde terwijl hij de mouwen van het hemd oprolde weer naar beneden. Vanavond liet hij de zonnebril maar thuis. Zijn helm greep hij weer uit de vestiaire en vervolgens deed hij zijn lederen vest nog aan. Met een simpele druk p de knop was het huis weer compleet verduisterd, op een klein lichtje in de woonkamer na. De man liep naar buiten en stapte op zijn motor, het was maybe niet zo heel lang rijden maar het was altijd prettiger op de motor.
Na zijn helm te hebben afgezet liep hij naar de deur, klopte daar ter waarschuwing dat er iemand binnen ging komen even op en opende ze vervolgens. Meteen volgde de drie bekende gezichten van zowel de gastvrouw als Maximus en Amanda. ‘Hi guys, en bedankt voor de uitnodiging.’ Glimlachte hij vrolijk naar de drie. ‘Euhm, waar kan ik deze leggen?’

''En waag het niet om je te verroeren, of ik bind je oogballen aan de verlengssnoeren vast, dat is geen pretje, dat kan ik je verzekeren.'' Bromde Ethan lichtelijk geïrriteerd naar een patiënt die het grappig had gevonden om bijna stroomstoring te veroorzaken door middel van een meegesmokkelde volledig ijzeren vork. Bijna had hij het geflikt om de vork in het stopcontact te steken en daarbij niet alleen zichzelf uit te schakelen maar ook de rest van de stroom in het gebouw, dus kortom alles wat door middel van elektriciteit aan stond werd beschadigd en hadden ze de reserve generator aan moeten zetten.
Met de vork in zijn hand keek hij nog een enkele keer achterom, om er zeker van te zijn dat het joch echt terug op zijn bed zat en hem niet achterna was gegaan om woedend tegen hem tekeer te gegaan. Maar dat was niet het geval. De jongen zat met zijn knietjes op getrokken te staren naar de bewaker, die zijn weg naar buiten maakte. Zachtjes trok hij de deur achter zich dicht en liep gelijk door naar het kantoor. Het was dan wel in de middag, hij had vanmiddag een afspraak met zijn moeder en bovendien was zijn dienst bijna afgelopen. Dat kwam ervan als hij zich vroeger opstelde dan normaal, om de nachtdienst over te nemen. Enkele gangen door en hij had zijn doel bereikt. Veilig legde hij de vork op een willekeurig bureau die hij voorbij liep. Patiënten zouden hier toch niet komen nadat hij de deur achter zich op slot zou doen, dus die vork zou de volgende binnenkomer wel opruimen of iets. Het boeide hem vrij weinig, het enige waar hij aan kon denken was zijn vader. Hij had helemaal geen rust meer gehad, laat staan leuke dingen gedaan. Zodra hij zijn jas wild uit het kluisje trok en om zich heen sloeg, merkte hij vanuit zijn ooghoeken op dat er iets op de grond viel met een zachte, geharde plof. Hierdoor raapte hij het op en hief een wenkbrauw op zodra het er interessant uitzag. Een strik en een kaartje. De geur van rozen en zoete bloemen kwam gelijk naar voren, hij wist van wie dit was zonder al de afsluiting van het kaartje te lezen. Serenity, zijn nicht. Of eigenlijk nichtje, gezien ze drie jaar jonger was dan hem. Hij had het idee dat ze elkaar niet echt mochten, maar toch had ze uit beleefdheid een kaartje in de zijne gedaan. Ethan zag nog wel of hij kon. Met een flinke smak gooide hij het kluisje dicht.

Na een flinke tijd getwijfeld te hebben, had hij toch besloten om wel te gaan. Waarschijnlijk zou ze ook drank in huis hebben en wat was er nou beter dan gratis drank? Hij had ook naar de pub kunnen gaan, maar daar zouden mensen vragen naar zijn kop slingeren waar hij niet van gediend was en dan moest hij ook nog eens betalen voor zo'n beetje drank. Nee, hij kon dan nog beter naar het slaapfeestje gaan. Wanneer hij eenmaal thuis was, na het gesprek met zijn moeder waar hij liever niet aan terugdacht, had hij wat spullen bijeen geraapt, in een simpel sporttasje gepropt en had met een wip onder de douche gesprongen.
Binnen no time was hij klaar, had nog wat tijd voor zichzelf gehad en het warme water wat over zijn hoofd en lichaam gespoeld had, had zelfs wat nare gedachtes weggehaald. Heerlijk, even zo'n douche. De man slingerde, de klok aangaf dat het niet ver na achten was, de sporttas over zijn schouder heen en liep de deur uit. Hij kon beter gaan lopen, zover was het tenslotte niet. Nog geen vijf minuten, dat was het ongeveer, kwam hij aangelopen. Waarschijnlijk was hij niet een van de eersten, het zag er al wat voller uit daarbinnen toen hij een glimp opving van wat gasten. Ook voor hem stond de deur nog open en met een grijns kwam hij tegenover haar staan. ''Hee Ser, dankjewel voor de uitnodiging. Ik waardeer het van je.'' Zei hij ietwat op een mysterieuze toon, terwijl hij verder liep zodra hij een begroeting terugkreeg. Ergens had hij het gevoel dat ze hem er liever niet bij wou hebben, maar dan had ze die uitnodiging niet moeten geven. So be it. Ethan knikte bij de woorden die Dux uitbracht. ''Vertel het eens, sis.'' Stemde hij in.

Zodra de bel had geringd was ze naar de deur gehobbeld en had hem vol vreugde open gedaan, kijkende wie er voor de deur zou staan. Verassing, het was Amanda die er als eerste stond en ze zette haar beste glimlach op. Eéntje waarbij haar witte tanden werden ontbloot en ze meende het oprecht voor eens sinds tijden. Gelijk werd ze op haar wangen gezoend, onverwachts en besloot Serenity meteen hetzelfde te doen. Hoewel ze er versteld van stond, omdat het zo oprecht was gekomen, probeerde ze hard niet te blozen. Ze bloosde zo vaak als er iets met haar gebeurde, ze wist niet waarom. ''Hee, hay!'' Begroette ze haar, ging gelijk aan de kant toen Amanda binnenkwam zonder echte toestemming. Vurige wangen stonden op haar gezicht, zodat ze gauw genoeg haar hoofd omdraaide en naar buiten keek of Amanda lopend had gekomen, al zal ze dat vast niet hebben gedaan. En ja hoor, er stond een rode auto niet ver van haar huis verwijderd die er eerder niet had gestaan. Ze herkende hem, had ze vaak genoeg gezien zodra ze de kliniek bijna betrad, vandaar.
Nog eens keek ze rond, maar zag verder nog niet komen en aangezien het koud was buiten besloot ze de deur achter haar kont dicht te doen. Als er zo meteen meer mensen zouden komen, zou ze hem vanzelf weer open doen. Ze volgde de brunette naar binnen en keek even rond. Net voordat ze haar mond open wou doen om te zeggen dat het niet veel was, ging de bel alweer. Dat was snel. Met opgeheven wenkbrauw liep ze terug, na nog snel een glimlachje aan Amanda te hebben geschonken, opende de deur opnieuw. ''Hallo, hallo,'' begroette ze de mannelijke bewaker, ook wel gekend als Maximus. Ook hij volgde Amanda met drie kussen, ze raakte er al ietsje vertrouwder bij. Daarna kwam de fles in haar gezichtsveld, zodat haar blik veranderde van vrolijk naar verbaasd. ''Dat meen je niet! Dat had je niet hoeven doen!'' Zei ze op een verbaasde, ietwat hogere toon dan haar stem oorspronkelijk al was. ''Kom binnen, kom binnen.''
Serenity sloot de deur, de rest zou zo wel volgen. Vertrouwen begon steeds meer te komen nu er al twee gasten waren, dan kwam er vast meer. Waarschijnlijk had het kaartje toch aangeslagen bij sommige collega's, daar was ze blij mee. Heel even richtte ze haar zicht op de grond, zonder zich te verplaatsen van de deur vandaan, trok ze onbewust haar rechter mondhoek omhoog. Misschien dat Dux ook wel kwam, dat zou ze fijn vinden. Ook al had ze hem eerder een beetje als vuil behandeld, had ze meer vertrouwen in de buitenstaanders. De onbevoegden ook wel genoemd.
Het eerstvolgende moment snakte Serenity naar adem, zodra er een klop op de deur was geweest was ze zonder pardon naar vuren geduwd doordat de deur uit zichzelf open ging. Goddamnit, ze had hem ook niet helemaal dichtgeklikt. Bijna was ze op de grond gevallen hierdoor, maar had zich herpakt door gauw haar hand tegen een muur te zetten. Geschokt keek ze achterom, kijkende wie zomaar binnen was gekomen. Het figuur was Dux, uiteindelijk. Door zijn onbeschofte entree kon ze even niet haar vrolijkheid herpakken, ging langs hem heen om de deur dicht te doen. ''Ook welkom, je mocht best even wachten tot er werd open gedaan hoor,'' Fluisterde ze meer tegen zichzelf dan tegen de mannelijke bewaker. Ze had haar hoofd dan ook de deur gericht, in plaats van tegen hem. Ze was niet het type dat gelijk heisa ging veroorzaken, maar eerder alles voor zich hield, met het tintje verlegenheid wat erbij kwam kijken.
Heel even keek ze achterom, vielen haar ogen op de klok. Tot nu toe ging het best goed, het was een kwartier na achten en de mensen bleven binnenkomen. In ieder geval de mensen op wie ze gehoopt had. Meteen volgde er een klop op de deur, zodat ze zonder Dux te beantwoorden de deur opende en Ziva in het vizier kreeg. ''Niet te danken,'' beantwoordde ze haar met een gewaardeerde glimlach, waarna ze haar arm uitstak en de deur verder open deed. Zelf zette ze nog een paar stappen naar achter, zodat Ziva de volle ruimte had om binnen te komen. Zonder de deur te sluiten begeleidde ze de brunette bewaker richting de woonkamer, waar de rest zich al bevond. ''Hmm, komt altijd van pas, geef maar hoor, ik wil je geen last opleggen.'' Bracht ze rustig uit, het had een kalme overbreng. Op dezelfde manier draaide ze haar hoofd een tikje, kreeg in het vizier dat de deur nog open stond. ''Oh, zo terug,'' zei ze gauw en liep terug naar de deur. Voordat ze de kans had om die te sluiten stond er een bekende voor haar. Haar vriendelijke blik veranderde gelijk naar iets wat zurigs, ze kon hem weinig uitstaan. ''Wat doe je hier? Je weet dat je hem gelijk had moeten weggooien, dit is niets voor jou..'' Sprak ze zacht, ietwat sissend, zodat de anderen het niet zouden horen. Maar toch duwde hij zich langs haar heen, ging gelijk in op de andere gasten. Voor kort trok Serenity aan haar onderlip, terwijl ze zachtjes de deur dicht duwde. Dit zou nog eens slecht kunnen aflopen, als ze Ethan goed genoeg kende was hij toch aan het eind van de avond verdomd dronken. Te dronken om normaal te kunnen handelen. Misschien iedereen wel. Langzaam liet ze die gedachten inzinken en bedacht zich dat het beter was om maar gewoon te zien hoever de avond hen brachten. Bovendien hoefde niemand naar huis, daar was het een sleepover voor.
Tevreden liep ze naar de gasten toe, keek naar de twee mannen die nog steeds vol verwachting stonden te kijken met hun tassen. ''Erm, zet maar hier neer in de gang, ik verplaats ze later wel,'' zei ze met een schaapachtig glimlachje. Als alle tassen er stonden kon ze de deur sluiten, niemand die er nog wat van zag. Daar was het een gang voor, de tussenruimte tussen de uitgangsdeur en de deur die hen naar de woonkamer zou leidden.
''Ziva, ik show je de keuken.'' Vervolgde ze, meer zeggend als een vraag, al mengde ze de toon een beetje zodat het tegelijkertijd vriendelijk overkwam. Voorzichtig stak ze haar hand uit, de kant op waar de keuken zich bevond en draaide haar hoofd een tikje schuin.