Disturbia
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexIndex  PortalPortal  ZoekenZoeken  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 ~ Sad but true ~ [Fanta]

Ga naar beneden 
2 plaatsers
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptywo dec 07, 2011 8:12 am

Percy was na de ontmoeting met Dahlia terug gegaan naar binnen. Hij had nog geen slaapkamer toe gewezen gekregen waardoor hij eigenlijk maar meteen naar de gemeenschapelijke ruimte toe ging. Hij voelde zich schuldig over het gesprek met Dahlia, hij wilde haar dwingen te genezen terwijl ze dat niet kon. Hij waarschijnlijk ook niet...
Percy voelde de tranen prikken in zijn ogen, hij voelde zich afschuwelijk. Hij bekeek de litekens op zijn arm, iets wat hij vaak deed om zich er aan te blijven herinneren waarom hij niemand meer had. Waarom hij hier zat. Omdat hij aanzich zelf denkt. Omdat hij een egoist was die niet naar anderen om keek. Hij schudden zijn hoofd en ging zitten op een van de banken die stonden in de ruimte. Hij trok zijn mouw van zijn trui naar beneden en hield hem zo strak mogelijk naar beneden zodat niemand het kon zien. Hij zuchtte zachtjes en doorzocht de kamer. Er was hier niets bijzonder niks, waar mee hij zich kon afleiden. Of zich op af kon reageren.
Uiteindelijk stond Percy recht op en ijsbeerde wat door de kamer heen en weer.
Waar doe je zo moeilijk over. Niemand hoeft te beslissen of jij stopt met snijden of dat jij het niet doet. Zei zijn eigenlijk stem in zijn hoofd. Percy liep steeds sneller door de kamer heen en zocht druk met zijn ogen door de kamer. Het zakmesje waar mee hij zich zelf gesneden had leek te branden in zijn zak. Hij greep het mesje uit zijn zak en legde die op een tafel neer.
'Ik ben sterker dan de drang die binnen in mij zit.' Siste hij door zijn tanden en scheurde het stuk stof dat om zijn arm zat, die Dahlia om zijn arm gebonden had van haar jurk. Het stuk stof was vast gaan kleven aan zijn wonden. Hij dat de wonden open gescheurd en het bloed welde langzaam op uit zijn arm.
Dat ben je niet, anders had je het stuk stof er niet afgescheurd. Zei zijn eigen stem in zijn hoofd opnieuw. Percy wilde zijn eigen stem uit zijn hoofd trekken, hij werd gek van zich zelf.
'Ik ben sterker dan wie dan ook.' Siste Percy terwijl hij met zijn vingers over het bloed, hij probeerde het bloed weg te vegen, iets wat onmogelijk is. Zijn tranen achter zijn ogen werden groter en uiteindelijk voelde hij ze van zijn wangen lopen. Hij veegde ze weg en greep het mes af van de tafel. Als hij het niet deed dan was hij een emotioneel wrak. Dan kon hij huilen om de kleinste dingen. Dingen die niet belangrijk waren. Hij klapte het mes open en zetten het koude lemmet op zijn arm. Hij drukte het mes in zijn arm en voelde een pijnelijk steek zijn arm open scheuren. Het voelde zo goed, zo bevrijdend. Zijn tranen waren op gedroogd achter zijn ogen en op zijn wangen. Het voelde goed het nu zijn huid open lag en het bloed er langzaam uit opwelden. Een tweede steek van pijn volgde en een derde ook. Het bloed liep langzaam over zijn arm en de opluchting was duidelijk te merken. Hij ging zitten op een van de banken en gooide het mes naast hem neer op de bank. Hij legde zijn arm op zijn boven been en keek toe hoe het bloed verschillende wegen zochten om naar benden te gaan.

[Fanta]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptywo dec 07, 2011 8:24 am

Met een iets te vrolijke glimlach om haar gezicht, sprong Fanta heen en weer langs de gangen. Jongens en meisjes bleven stil staan en keken haar verbaasd aan. Als ze begonnen te lachen, stak Fanta haar middelvinger naar ze op, maar voor de rest hield ze zich wel koest. Ze was weer eens hyperactief, iets wat ze vaker had. Ze had haarlak in haar haren die haar hare op precieze gelijke wijze bij elkaar hielden, zodat geen enkel gat in haar haren zou vallen. Dan werd ze helemaal gek en probeerde ze het zo snel mogelijk te fixen, wat meestal niet lukte, dus ging ze snel onder de douche en föhnde haar haren daarna, waarna het gelukkig weer goed ging. Zo douchte ze soms wel drie keer per dag, maar het kon haar niet schelen. Als haar haren maar goed zaten, vond zij het allemaal best.
Haar ogen gleden langs de verschillende banken af en grijnzend keek ze toe hoe een jongen een meisje uitdaagde. Het meisje kwam op de jongen af en drukte hem tegen zijn keel op de grond, waardoor hij opeens met ontzag naar het meisje keek. Meisjes waren een enorm sterk geslacht, ook al waren er verschrikkelijke domme jongens die dat konden ontkennen. Stelletje sukkels. Elke jongen die dacht dat een meisje niet voor zichzelf kon opkomen was gewoon een loser, vond zij dan toch.
Dankzij haar autisme maakte zij het zich onmogelijk om fatsoenlijke contacten te leggen. Sommige contacten gingen goed, maar anderen niet. Ze nam sommige dingen ook veel te letterlijk op, waardoor er complicaties ontstonden tussen haar en een andere persoon en dat was ook verschrikkelijk. Zowel voor haar als voor die persoon.
Dan had ze wel al haar problemen gehad. Autisme, hyperactiviteit en obsessie voor symmetrie, alhoewel dat laatste niet zo heel erg was, alleen vooral bij haar haren en andermans haren. Als daar gaten invielen, wou ze eigenlijk een kam tevoorschijn halen en die haren zo snel mogelijk weer goed maken, of ze bleef er de hele tijd naar kijken totdat iemand zich irriteerde aan haar. Als die haar dan een opmerking gaf, werd ze boos en gaf ze zelf een brutaal antwoord terug en zo ging het dus de hele tijd door. Ondanks dat ze in een hulpverlenende kliniek zat, maakte het haar vrolijke humeur – of eigenlijk beter gezegd wisselvallende humeur – niet slechter op.
Haar ogen gleden naar een jongen die wel heel afgezonderd zat. Haar ogen werden groot toen ze bloed over zijn arm zag druipen en zag dat hij er niks aandeed. Ze wist dat hier verschillende mensen zaten met verschillende problemen, maar nog nooit had ze iemand gezien die het zo erg had. Aan het mes te zien, was het voor hem een obsessie om zichzelf te snijden. Een ernstig probleem waar zij soms ook last van had, maar het toch geen probleem kon noemen.
Het eerste impulsieve wat in haar opkwam deed ze direct. Ze rende snel op de jongen af, scheurde een stuk van haar mouw af en bond dat gauw om de wonde heen, waarna ze een handdoek pakte die dichtbij lag en daarmee zachtjes de wond begon te deppen. Rustig keek ze recht in de ogen van de jongen, waarna ze haar blik gauw afwendde en daarbij de binnenkomende schok even probeerde te negeren. Zo leeg waren de ogen, zo leeg had zij ze nog nooit gezien, maar ja, wie wist wat zij voor een blik had.
‘Alles goed?’ vroeg ze, waarna ze haar koude hand tegen zijn hoofd legde en hoopte dat alles in orde met hem zou komen. Haar spijkerrok knelde een beetje in de houding waarin ze nu zat, dus ging ze op haar knieën zitten, ook gewoon zodat niemand onder haar rokje kon kijken, wat sommigen wel eens probeerden te doen. Kalm keek ze naar de jongen en probeerde daarbij haar eigen hyperactiviteit te onderdrukken.

- Lange post :3 -
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptywo dec 07, 2011 9:01 am

Percy staarde voor zich uit en zag helemaal niets. Hij concentreede zich alleen maar op het vloeien van zijn bloed. Het voelde zo goed, het voelde fijn. Niemand die hem iets kon maken, niemand die hem pijn kon doen. Zie je nou wel, je kan de dwang niet onder controllen houden. Je bent een loser Perce, je kan het niet. Je kan niet eens jezelf dwingen te stoppen, zelfs niet als je het aan Dahlia belooft hebt. Percy schrok op uit zijn gedachtte toen hij een koude hand tegen zijn zijn voorhoofd aanvoelde. Hij keek in de ogen van meisje met donker haar en donkeren ogen. Wat deed zij hier, hoe kwam zij hier. Hij had haar helemaal niet gezien. Of alles goed met hem ging, zag hij er dan goed uit. Wat was dat voor een vraag?
'Ja.' Fluisterde hij alleen als antwoord en keek naar zijn arm. Het bloedden was gestopt, dat kon niet. Hij had het bloedden niet laten stoppen. Hij zag hoe zijn arm was in gewikkeld in een handoek en daaronder een stuk stof. Hij had zijn arm niet verbonden...
Hij haalde de handoek van zijn arm en daarna begon hij de stof los te knopen. Hij zag de krassen op zijn arm en een opluchting vond plaats voor de vragen. Het bloed welde nog op uit zijn krassen, Minder dat wel. Maar dat maakte niet uit.
Percy keek weer naar het meisje en zag nu dat het stuk stof van haar mouw kwam. 'Heb jij je mouw afgescheurd voor mij?' Vroeg Percy zachtjes. Eigenlijk wilde hij het meisje duidelijk maken dat ze dat niet hoeft te doen. Dat hij wel voor zich zelf kan zorgen en dat Dahlia wel voor hem zorgt, maar hij deed het niet. Het was wel een lief gebaar van het meisje dat ze zich druk maakte om iemand die ze niet kende. Percy beet op zijn onderlip en pakte de handdoek die op de grond was gevallen omdat hij hem er af had getrokken. Hij legde die op zijn arm en zag hoe het rode bloed de handdoek doordrenkte.
'Dankje.' zei hij zachtjes tegen het meisje. En drukte de handdoek tegen zijn arm om het bloedden te laten stoppen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptywo dec 07, 2011 9:09 am

Verbaasd keek Fanta omhoog, recht in de ogen van de jongen. Ze wendde geschrokken haar blik af toen ze de verbaasde blik van hem zag. Het deed haar ergens wel pijn om hem zo te zien zitten. Ze had zichzelf dan wel vroeger gesneden, ze zou zichzelf waarschijnlijk niet in de gevoelens van de jongen kunnen plaatsen. Maar zij had weer hele andere problemen waar de jongen zich waarschijnlijk niet in zou kunnen plaatsen. Foei! Het was slecht om nu aan zichzelf te denken, ze moest niet zo egoïstisch zijn! Zag ze dan niet dat iemand hier voor haar hulp nodig had?
Met grote ogen keek ze hoe de jongen de handdoek weer terug op zijn arm legde en voelde het even wankelen, ondanks dat ze veilig op haar knieën zat. Het was fijn om een houding te hebben die haar steun en evenwicht gaf, perfecte symmetrische vergelijking plus een perfecte symmetrische evenwicht, iets wat haar op dit moment wel kon helpen. Het duizelde haar dat zijn ene arm wel bloedde en de andere niet. Of het bloeden aan zijn arm moest stoppen, of ze moest zijn andere arm verwonden om het weer perfect symmetrisch te maken.
Nee, stop! Waar was ze mee bezig? Dit mocht niet gebeuren! Ze moest een ander probleem inschakelen, wat haar zou helpen om haar symmetrische gedachten te verdrijven, zodat ze hem nog niet meer pijn zou doen, of ze moest iets gebruiken wat haar van heel haar obsessie symmetrie kon afhalen, alhoewel dat wel lang zou duren tot ze iets gevonden had wat het tegenhield. De perfectie van haar haren was al erg genoeg voor haar, maar om bloedende objecten te gaan vergelijken met niet-bloedende objecten, dat was echt erg. Als de jongen wist hoe ze nu in zichzelf zat na te denken, zou hij opstaan en gillend wegrennen, ondanks dat hij zelf niet perfect was.
‘Houd het maar goed tegen je arm, je hebt het nodig,’ murmelde Fanta zachtjes, waarna ze op haar knieën naar hem toe kroop en de handdoek steviger rond zijn arm hield. Mocht hij alsnog sterven, dan was het haar schuld, maar had ze wel een poging gedaan om hem in leven te houden. Ja, wauw, dat was nu echt een reden waar ze trots op mocht zijn, not! De jongen zou haar sowieso uitlachen als hij haar naam hoorde, net zoals iedereen het deed. Welke ouder noemde zijn kind dan ook Fanta? Nou ja, haar vader heette Sprite en haar moeder Lemon, dus eigenlijk vond zijzelf het nog niet zo erg, aangezien haar ouders de namen ook allebei hadden van frisdranken.
‘Gaat het weer een beetje? Voel je jezelf niet duizelig?’ vroeg Fanta bezorgd, terwijl ze haar hoofd probeerde leeg te maken en niet te veel naar het doordrenkte bloed probeerde te kijken dat zich langzaam verspreidde in de eerst nog witte handdoek. Ze moest een witte handdoek vinden in de buurt en die ook laten doordrenken met bloed, anders zou ze zelf gek worde en hem dadelijk iets aandoen! Nee! Kalm. Rustig!
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptywo dec 07, 2011 9:33 am

Percy luisterde niet naar het meisje en keek alleen maar naar de handdoek die langzaam rood kleurde. Bloedrood, was dat niet vroeger je lievelingskleur? Vroeg hij in zijn gedachtte. Ja, dat was zijn lievelings kleur, rood, donker rood, bloed rood. Zo kon je doorgaan. Rood was zijn lievelings kleur. Percy haalde de handdoek van zijn arm om te kijken of het bloedden als was gestopt. Het bloed welden haast niet meer op uit zijn wonden en het bloed druppelde niet meer langs zijn arm. Hij liet de handdoek op de grond vallen maar bleef kijken naar zijn arm. De litekens, het waren er wel tientallen. Kriskras door elkaar heen, de een rechter dan de anderen. Sommigen leken zelfs symbolen te maken op zijn arm. Percy was niet trots op zijn armen totaal niet zelfs, maar het was nou eenmaal een deel van zijn lichaam. Hij zag hoe de laatste bloed druppels op de grond vielen en het bloedden uiteindelijk stopte.
Bloed rood, Bloed rood, Bloed rood. Bleef hij herhalen in zijn gedachtten. Alles zag er even bloedrood uit. Bloedrood was toch de rode kleur waar hij het meest van hield.
Zonder ook maar te kijken naar het meisje dat beweegde voor zijn voeten bleef hij staren naar zijn arm. Hij bleef kijken naar een vijftal litekens die samen een soort ster leken te vormen.
Denise, zijn zusje hield van sterren. Ze had licht gevende sterren op het plafond hangen. In het donker gaven ze licht en leek het net alsof je onder de sterrenhemel sliep.

Percy hoorde een vaag geluid uit de kamer komen van zijn zusje. Hij liep de gang op en klopte zachtjes op haar deur. Daarna deed hij de deur zachtjes op en keek de donkeren kamer binnen. 'Alles goed Denise?' Vroeg hij zachtjes toen hij haar op het bed zag zitten met een zaklamp. Zijn zusje schudden haar hoofd en snikte zachtjes. Percy keek haar kamer rond en zag de doos met lichtgevende sterren liggen. 'Heb je een slechte droom gehad?' Vroeg hij. Denise knikte zachtjes. Hij liep haar kamer binnen en pakte de doos met sterren op. 'Mama zei altijd dat de sterren over ons waken, als we ze op plakken op het plafond kan je niks gebeuren. Want ze waken dan over je.' Zei Percy en plakte de eerste ster op het plafond. Nadat alle sterren op het plafond waren geplakt ging hij naast Denise op het bed zitten. Ze nestelde zich tegen hem aan en stak haar duim in haar mond. 'Komt alles goed, Percy?' Vroeg ze onverstaanbaar.

'Nee niks komt goed.' Moppelde Percy zachtjes en hij keek weer op van zijn arm. Het meisje zat naast hem op haar knieeen en vroeg iets aan hem. Voelde hij zich duizelig, nee.
'Moet dat dan?' Vroeg Percy aan haar. Waarvan moest hij duidelig zijn, was er iets mis met hem. Iets wat hij zelf niet door had?

-Het schuingedrukte stukje is een stukje in het verleden xD-
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptywo dec 07, 2011 7:53 pm

Verbaasd keek Fanta naar de jongen toen hij eerst heel diep in gedachten verzonken leek te zijn en toen iets zei. Ze schudde haar hoofd en keek hem vragend aan, maar ergens wist ze ook wel dat ze het niet kon helpen als hij in gedachten verzonk en hij alleen maar met zichzelf bezig was. Of met zijn gedachten, want als hij nu met zichzelf bezig was, bloedde hij niet meer zoals een rund. Zachtjes haalde Fanta adem om zelf niet duizelig te worden. De scherpe geur van bloed maakte haar helemaal gek. Een voordeel maar ook een nadeel aan autisme: sommige zintuigen werden scherper. Het voelen werd bij haar sterker, zodat ze elk haartje in haar trui of in haar broek zittend gewoon kon voelen. Zelfs haar reukzin leek een beetje meer ontwikkeld, of was het een ander probleem waarmee zij zat, maar het nog niet wist?
Eigenlijk was het helemaal niet belangrijk, wat ze nu dacht. Haar eerste prioriteit nu was om deze jongen er weer bovenop te krijgen, want hij was overduidelijk zichzelf niet, of hij wou zichzelf gewoon niet zijn. Zou hij zichzelf haten? Maar waarom dan? Hij was totaal niet lelijk en als je alle littekens op zijn armen zou wegdenken, zou zijn lichaam er ook gewoon mooi uitzien. Ze haatte het om te zeggen, zelfs in de gedachten, maar de littekens ontsierden zijn arm verschrikkelijk. Het zou voor haar al teken zijn om mee op te houden. Dadelijk verwondde ze zijn andere arm nog omdat ze het asymmetrisch vond dat zijn ene arm wel bloedde en de andere niet, maar dat mocht niet gebeuren. Ze moest nu opstaan en voor de jongen zorgen, voordat hij dadelijk weer opnieuw zou beginnen.
Ongezien voor de jongen greep ze het mes achter haar rug, draaide zich toen om terwijl ze het mes tegen haar buik hield en stopte het toen gauw in haar zak. De jongen was zo verward, hij zou er vast niks van merken als ze het weg zou nemen. Dit moest ophouden. Ze wist ook wel dat de jongen straks weer een nieuw mes zou vinden en zich daar mee zou verwonden, maar als ze het in de tussentijd maar even kon laten stoppen, was het voor haar al goed. Snel rende ze naar een kraantje, pakte een bekertje en deed daar koud water in, waarna ze weer terug snelde naar de jongen.
‘Vertel me eerst je naam,’ zei Fanta zachtjes, daarbij sterk lettend op haar stem die andere jongens zo makkelijk kon beïnvloeden. Die zwoele, zachte, lieve stem, die wat jongens lieten stotteren of naar haar lieten luisteren. Als het niet zou werken op de jongen, zou dat wel vervelend zijn, maar het was haar bedoeling om hem te helpen. Ze zou heus wel een andere oplossing vinden, mocht dit niet werken.
‘Alsjeblieft, vertel me je naam,’ zei Fanta nog zwoeler dan eerst, waarna ze haar hand kalmerend op zijn been legde en keek naar hem. Ze voelde een schok door zich heengaan en even drong een beeld van haar vader binnen, die ze zo snel mogelijk wou vergeten en een rillende ademhaling ontsnapte, maar ze drong er niet verder op door en keek Percy vragend en rustig aan, daarbij haar blik houdend diep in zijn ogen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 4:26 am

Percy bleef naar zijn arm staren, het moest stoppen. Het moest stoppen, hij moest het stoppen. Het bloedden het krassen het... Alles moest stoppen, zijn armen moesten weer helen en zijn gevoelens moesten weer normaal voelen. Hij kreeg van het meisje ook geen antwoord op zijn vraag. Hij voelde zich prima, opgelucht, zelfverzekerd en leeg. Vooral leeg. Soms als hij in de spiegel keek leek hij wel aan de andere kant van de spiegelbeeld te leven, dat was zijn goede kant. Alles was perfect daar, zijn ouders, zijn zusje zelfs hij was perfect daar. Hij zag daar er gelukkig uit zonder litekens zonder verdriet. Hij kon normaal praten met zijn vader en hij had plezier in zijn leven. Alles ging perfect, school hij had zoveel vrienden en een lieve vriendin. Zijn cijfers waren perfect en zelfs Dahlia was perfect op haar manier. Maar als hij de spiegel uit keek zag hij niets meer dan donkere dagen die langzaam voorbij slopen. Zijn vader praatte niet tegen hem en zou hem het liefst uit huis zetten. Zijn moeder zorgde alleen maar voor zij oma. Niet dat ze daar iets aan kon doen, maar toch ze had geen enkele blik voor zijn zusje of hem. Zijn zusje is gewoon perfect, ze kan alles. School daar ging alles fout, vrienden had hij niet meer, alleen Dahlia waar hij veel van houdt. Een lieve vriendin had hij niet, hij zou ze niet eens willen hebben van school. Het was meer make up dan meiaje. En hij zelf, hij was alles behalve perfect.

Percy keek toe hoe het meisje dichterbij de bank schuifelde op haar knieeen en het mes van de bank pakte. Hij zei niets, maar was het meisje eigenlijk alleen maar dankbaar. Al zou het niet lang duren voordat hij een nieuwe had gevonden. Hij zou wel in de keuken gaan zoeken als die gangbaar was voor patienten. En anders vond hij wel een ander scherp voorwerp waarmee hij zich kon verwonden. Een stuk glas of spiegel misschien wel.
Spiegel, spiegelbeeld, spiegel. Woorden die zijn gedachtte vullen. Hij had nog niets tegen het meisje gezegd en hij voelde daar ook niet de behoefte voor. Waarom bleef het meisje dan toch bij hem? Wilde ze hem helpen? ze leek wel geobeseerd naar zijn armen te kijken. Alsof er iets niet aan klopte, er klopte ook iets niet. De litekens klopte niet. Uiteindelijk stond het meisje toch op. Eigenlijk was hij daar wel blij mee, hij wist niet hoe hij tegen haar moest praten, ze was niet Dahlia waar hij alles mee kon delen.
Toch kwam ze terug, Percy keek op naar haar terwijl hij het bekertje aan pakte. Hij nam een klein slokje van het water. Zelfs het water smaakte vies, eindelijk was zijn mond minder droog en kon hij zijn lippen van elkaar halen. Zachtjes beet hij op zijn onderlip en voelde hoe de krassen op zijn arm begon te branden. Hij probeerde ze te verkoelen door een klein beetje water er op te gieten. De verkoeling was heerlijk en een zachtte zucht ontsnapte tussen zijn lippen vandaan.

'Dankje.' Fluisterde Percy en keek het meisje vragend aan toen ze naar zijn naam vroeg. Eerst gaf hij geen antwoord, moest hij wel aan een wild vreemde gaan vertellen wie hij was? Misschien zou ze hem wel in zijn slaap vermoorden... Percy schudden zijn hoofd zachtjes terwijl hij weer naar het meisje keek die hem smekend vroeg wat zijn naam was. Op een zwoele manier vroeg ze het en eigenlijk moest Percy er wel om glimlachen. Waarom moesten meisjes dat altijd doen? Hij was het wel gewend dat meisjes zo tegen hem praten. Op het eerste gezicht leek er ook niets mis met Percy en zag hij er best oke uit. Haar zwoele toon deed hem ook niet heel veel, maar toch zei hij zijn naam.
'Percy.' Fluisterde hij zachtjes tegen haar. Hij volgde elke beweging van het meisje en bekeek haar van top tot teen. Eigenlijk was het nu de eerste keer dat hij haar echt ziet. Ze had donker haar dat perfect stijl naar beneden was en aan beide kante precies gelijk. Haar donkere ogen stonden hyperactief, maar haar houding was rustig. Ze was een lief meisje om te zien, maar achter iedereen zat een verhaal hier.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 4:42 am

Toen haar stem het gewenste effect gaf, zuchtte ze even tevreden, waarna ze zich even aan haar oor krabde en toen rustig richting de jongen keek, wiens naam dus Percy was. Ze had niet verwacht dat hij werkelijk zijn naam zou zeggen tegen haar, maar misschien had ze een grotere invloed op hem dan dat ze in eerste instantie dacht. Of misschien zei hij het ook maar gewoon om van haar vragen verlost te zijn. Wat het ook was, ze was in elk geval blij dat hij haar vraag beantwoord had en dat hij had gedaan wat ze vroeg. Het water leek verkoelend te zijn, iets wat een glimlach om haar lippen bracht en wat haar zachtjes en opgelucht liet zuchten.
‘Aangenaam, Percy. Ik ben Fanta,’ zei ze en even verwachtte ze dat hij zou lachen met haar naam of zelfs maar een glimlach zou krijgen van spot, maar ergens leek het haar ook wel niet de moment voor hem om te lachen met andermans namen. Hij leek zelf genoeg te hebben aan zijn eigen problemen. Bovendien was Percy ook een abnormale naam. Nou ja, het kwam gewoon niet zo heel vaak voor. Of misschien dacht zij dat maar omdat ze dat zo heel graag wou. Ze wou een naam hebben die iedereen had en die dan niet raar in de ogen zou klinken. Wie zou nu in godsnaam Fanta heten? Zij natuurlijk.
Fanta schudde haar hoofd even, gelijk met haar gedachten en ging toen naast Percy zitten, waarbij ze uitkeek dat ze niet per ongeluk zijn arm raakte of hem het verkeerde idee zou geven. Niet zoals iemand anders bij haar gedaan had. Ineens drong een glashelder beeld van een man door die zich over haar heen boog. Zijzelf lag ergens en een man leek zich te willen ontfermen over haar, maar ergens zag ze ook twijfel in zijn blik, gedwongen met de waanzin in zijn ogen. Fanta slikte even en keek gauw de andere kant op. Ze wou er niet meer aan denken. Ze moest er niet meer aan denken. Ze wou dat het een mysterie bleef voor anderen, dat anderen niet eens weet kregen van wat haar overkomen was een paar jaar geleden.
‘Voel je je alweer wat beter?’ vroeg ze en ze kon de bezorgdheid niet uit haar stem laten. Ze was altijd al iemand geweest die best bezorgd was over anderen, maar ergens ook niks te maken wou hebben met anderen en soms de drang had om alleen te zijn en te blijven. Daarbij had ze het nog niet eens over een jongen die in haar leven de ware voor haar zou zijn. Ze slikte even en keek gauw de andere kant op. Nee, een jongen zou haar nooit begrijpen en hij zou vooral haar verleden niet begrijpen. Ze slikte even toen ze aan de man dacht en schudde gauw haar hoofd. Dit wou ze niet eens denken. Ze moest zich ergens anders op focussen. Op haar moeder, Lemon, al helemaal niet. Die bitch vond het nodig om met alles en nog wat te smijten naar haar en had altijd het hoogste woord over haar. Fanta was zelfs blij toen ze stierf. Tot voor kort had ze toen een goede band met haar vader gehad, maar haar vader dwong haar tot dingen die het daglicht niet zouden verdragen als ze het zou denken, maar het was in elk geval gruwelijk.
‘Ik voel me niet zo goed,’ mompelde ze, terwijl ze zwarte vlekken zag en haar hoofd even schudde. Ze probeerde haar aandacht ergens anders op te richten, maar het gehijg in haar hoofd werd steeds duidelijker en duidelijker, alsof het niet in haar hoofd was, maar in de kamer ernaast. De kreun die toen uitgeslagen werd – ook in haar hoofd – was verpletterend voor haar trommelvliezen en paniek leek even door te breken, maar ergens leek haar kalme zelf zich ook weer te ontfermen over haar. Met een angstige blik keek ze voor zich uit, terwijl ze zichzelf in zichzelf probeerde te kalmeren, wat nauwelijks lukte.
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 5:04 am

Percy keek het meisje nog steeds aan en probeerde niet aan de prikkende wonden te denken die nu over zijn arm liepen. Het meisje bleef bij hem zitten en bleef hem aan kijken. Wat wilde ze van hem? Waarom was ze zo berzorgd om hem? Hij kende haar niet, maar toch gaf ze het gevoel van vertrouwen, alsof ze alles voor je wilde doen. Percy wende zijn bliik af naar beneden, hij moest niet zo raar denken. Ze was waarschijnlijk alleen maar bezorgd omdat hij bloedden. Straks als hij gewoon weg loopt zal ze niet meer aan hem denken en zou ze zijn naam al vergeten zijn voordat hij weg was. Hij keek weer naar het meisje en ze sprak. Ze vertelde haar naam. "Fanta" Vreemde naam, je hoorde het nooit. Was Fanta geen drinken? Hij keek haar aan en wilde glimlachen, maar zijn mondhoeken bleven in de zelfde postitie. Uiteindelijk na heel veel moeite wist hij toch een zwak glimlachje te krijgen over zijn lippen.
'Mooie naam.' Fluisterde hij zwakjes tegen haar. Hij meende het, hij vond het leuk als mensen aparte namen hadden. Als je als enige trots kon zijn op je naam omdat niemand anders die had. Dat je als enige kon zeggen dat het jouw naam was. Waarschijnlijk zou het ook wel iets over haar zeggen, of over haar ouders. Misschien dronken die wel veel Fanta en toen ze een kindje kregen noemde ze die Fanta, om dat ze van Fanta hielden. Zo konden ze ook van hun kindje houden. Percy dacht er over na, waarom hadden zijn ouders hem Percy genoemd? Waarschijnlijk omdat ze niks konden verzinnen.
Hij probeerde zoveel mogelijk gedachttes tegelijk te komen zodat hij niet over zijn ouders of verleden na hoefte te denken. Het meisje, genaamd Fanta stond op. Waarschijnlijk zou ze wel weggaan. Nee, ze kwam naast Percy zitten en vroeg hoe het met hem ging. Hoe het met hem ging, wat voor antwoord wilde ze. Hoe het met hem ging lichaamelijk of hoe het met hem ging geestelijk.
'Het gaat.' Zei hij, het was niet waar maar het was ook niet gelogen. Hij voelde zich goed, maar ook alleen. Hij was niet alleen Fanta was bij hem, maar hij voelde zich leeg. Alsof elke emotie uit hem was gelopen.

Het meisje mompelde iets onverstaanbaars en Percy was nog zo verweg met zijn gedachtte dat hij niet merkte dat het meisje naast hem helemaal gek werd. Pas toen hij merkte dat het meisje niet meer praatte en de stilte bijna oorverdovend was keek Percy op naar haar. Haar doods bange blik staarde in het niets en ze leek zo gespannen, alsof ze ieder moment uit elkaar kon ploffen. Percy draaide naar haar toe en pakte haar voorzichtig vast bij haar onder arm.
'Alles oke?' Vroeg hij aan haar en wilde haar onder arm weer los laten. Maar toch deed hij het niet, hij had het gevoel dat hij haar vast moest houden. Waarom weet hij niet.
'Fanta? Gaat alles goed?' Vroeg hij nogmaals toen hij niet meteen antwoord kreeg. Zou het meisje een aanval gekregen hebben, zou hij iemand moeten halen een van de bewakers, mischien wisten hun wel wat er met haar aan de hand was. Hij drufde Fanta niet alleen achter te laten en hij drufde ook geen bewaker te halen. Ze waren nou ook niet echt op en top vriendelijk hier.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 5:21 am

Terwijl de beelden steeds heviger in haar hoofd begonnen rond te draaien en daarmee alle hyperactiviteit in haar hoofd bande, probeerde Fanta te letten op de woorden van Percy. Ze voelde een losse grip rond haar onderarm, maar die kon ook vast en aanhoudend zijn, ze wist het niet. Ze voelde alleen even iets en toen voelde ze niks meer. De beelden in haar hoofd bleven maar ronddartelen en Fanta voelde hoe haar ademhaling sneller en sneller ging. Het verbaasde haar, in een vlaag van realiteit, dat Percy nog niet weggelopen was. Ze was wel vaker zo, dat ze opeens beelden in haar hoofd kreeg en helemaal bang werd. Het ergste deel moest nog komen en daarna zou Percy haar niet meer willen zien, zou hij denken dat ze gek was, of misschien juist niet en denken dat ze iets in haar verleden had meegemaakt wat schokkend was. Als het allemaal zo makkelijk was, had ze geen mensen in haar leven weggejaagd en had ze die nog gewoon bij zich kunnen houden, maar natuurlijk moest haar impulsieve zelf het soms ook voor haar verpesten, zodat ze niet op tijd kon voorkomen hoe ze reageerde, hoe vervelend dat ook was.
Het begon al toen een harde kreun opnieuw in haar hoofd kwam en haar trommelvliezen opnieuw liet trillen. Angstig grepen haar handen het dichtstbijzijnde object: Percy. Haar handen klemden zich om zijn pols heen, terwijl ze met een raspende ademhaling naar de muur keek, die opeens heel interessant leek te zijn. Haar pupillen verwijdden zich toen ze haar vader daar leek te zien staan, maar ze wist in opnieuw een vlaag van realiteit dat zij het zich maar verbeelde en dat dit niet echt was. Ze was aan het hyperventileren en verloor de macht over haarzelf, net zoals altijd gebeurde en waarmee ze personen die ze net kende of personen waar ze dan al van hield wegjaagde.
Haar hoofd probeerde een weg te zoeken, direct naar Percy’s schouder, terwijl tranen in haar ogen opwelden en die langzaam haar ogen verlieten. Haar stemming was van rustig, behulpzaam, bezorgd en kalm overgeslagen naar bang, gedesoriënteerd en verdrietig. Haar ademhaling werd even snel als die in haar hoofd en haar hoofd leek een grote, gore bom van gehijg en gekreun te zijn, terwijl er in werkelijkheid geen enkel geluidje was die haar trommelvliezen zo zouden kunnen schaadden.
Bang verstopte ze haar hoofd in haar armen, maar daar was het te donker en het was immers geen goede plek. Haar handen hadden Percy’s onderarmen al losgelaten en daarmee ook een hand, die op zijn pols lag, verslapt, terwijl ze hulp zocht in haar eigen armen, maar die natuurlijk niet vond. De beelden bleven in haar hoofd dringen. ‘Nee, niet doen pap, houd op!’ zei ze bang en ze verweerde zich met haar handen, terwijl ze duidelijk iemand met een koevoet in zijn handen voor haar zag staan.

- Draammaa :3 -
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 5:39 am

Percy bleef geschrokken naar Fanta kijken. Werd ze nou echt gek of verbeelde hij het zich? Hij was in een soort twee strijd, moets hij nou een bewaker er bij halen en hopen dat ze haar niets zouden doen of moest hij hier gewoon bij haar blijven en hopen dat het vanzelf over zou gaan? Hij had zijn hand nog steeds op haar onderarm en voelde hoe ze zijn polsen vast greep. Iets wat minder prettig was vanwege de krassen op zijn arm. Hij beet op zijn onderlip om een kreun te onderdrukken en voelde zijn eigen tanden in het vlees van zijn lip zinken. Aan zijn tong proefde hij een roestige smaak, de smaak van bloed. Hij zoog op zjn onderlip om het bloed te laten stoppen. Hoe kon hij zich nou pijn gaan doen op dit moment terwijl Fanta echt gek werd.
Hij bleef het meisje geschrokken aan kijken en voelde hoe ze met haar hoofd tegen zijn schouder ging en huilde. Percy wilde haar omhelzen en troosten maar ze was al weer weg en had hem los gelaten. Een zachtte zucht van verlichting ging door zijn lippen toen zijn wonden minder pijn deden, maar zijn ogen bleven op Fanta. Die helemaal in elkaar gedoken zat. Ze probeerde zichzelf te troosten, maar het lukte niet.
'Fanta?' Vroeg Percy nogmaals toen hij nog steeds geen antwoord van haar gekregen had. 'Fanta? Fanta gaat alles goed?' Bleef hij vragen terwijl hij naar het meisje keek die waarschijnlijk hele anderen dingen voorzich zag dan de witte muur waar ze naar staarde,
'Fanta wat is er? Moet ik hulp halen, vertel met wat er is?' Vroeg Percy om een hardere toon. Zijn gefluister toon was weggevallen en eigenlijk kon hij hier niet zo goed tegen. Het liefst was hij op gestaan en weg gelopen, hij hield er niet van om anderen mensen pijn te zien leiden. Hij kon er niet tegen als anderen zich niet konden uiten en niet vertelde wat er aan de hand was.
'Fanta?' Probeerde Percy nogmaals en hij legde een hand tegen haar boven arm. Hij wilde haar niet laten schrikken, maar haar woorden lieten hem meer schrikken.
Nee, niet doen pap, houd op! Schreeuwde ze nogmaals door zijn gedachtte. Percy liet haar meteen los en dacht dat het door hem kwam. Wat zag ze, wat gebeurde er in haar gedachtte? Percy keek haar met grootte ogen aan en zag hoe haar eigen pupilen wijd stonden naar de muur.
'Fanta wat gebeurt er? Vertel mij wat er gebeurt...' Zei Percy duidelijk tegen haar. Misschien kon ze het gewoon vertellen, misschien gingen de verbeeldingen dan weg. 'Haal rustig adem. In... en uit... In... En uit...' Ging Percy op een rustige kalme toon verder. Fanta had er niks aan als hij ook gestrest naast haar zat.
'Vertel me rustig wat er gebeurt.' Zei hij op een rustige toon tegen haar en wreef zachtjes over haar rug. Percy leek wel in een klap terug te zijn in de werkelijkheid. Hij vroeg zich af waarom hij niet meteen had gezien wat er met haar aan de hand was. Omdat hij alleen maar aan zichzelf denkt.

-Oeh drama let's get popcorne!!-
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 6:29 am

Fanta probeerde haar ademhaling op de rails te houden, maar het ging zeer moeizaam. Het aantal lucht dat er tegelijkertijd in haar kwam, maakte haar duizelig, maar liet haar ook snakken naar de veiligheid en de omhelzing van de duisternis, die haar zou kunnen opslokken in zich, zodat zij daar verder kon huilen, in plaats van het in zicht zijn van een stuk of tien mensen in de zaal. Gelukkig was dit aantal alsnog beperkt, aangezien sommige mensen wegliepen of verbaasd naar haar bleven kijken. Sommigen wouden haar ook helpen, maar omdat Percy er al was en misschien ook vanwege zijn krassen op zijn armen, bleven ze op afstand. Natuurlijk, ze hadden genoeg aan hun eigen problemen en iemand die daar bij kwam, daar hadden ze niks aan. Ze dachten alleen aan hun eigen, stelletje egoïsten. Fanta was niet zo. Die liep al meteen op iemand af als ze zag dat die het moeilijk had, zelfs tegen beter weten in.
Met haar glazige ogen keek ze opzij naar Percy en trok haar knieën op. Ze wou warmte en veiligheid hebben en de enige die haar op dit moment kon schenken, was Percy. Een verwarming in de buurt was er niet, maar die zou ook alleen maar warmte geven en niet de veiligheid waarnaar ze verlangde. Ze wist niet of Percy haar die veiligheid kon geven, maar misschien kon het wel. Het was in elk geval al het proberen waard. Zij had hem met zijn problemen geholpen, misschien zou hij haar nu ook met haar eigen problemen helpen, zodat ze haar hart bij hem kon luchten en kon vertellen wat er aan de hand was. Aan de andere kant had ze gezworen dat ze het tegen niemand zou vertellen, maar deze kliniek was erg, alle mensen hier waren egoïsten en het was zeldzaam dat Percy, ondanks alles, niet van haar weggelopen was.
Op haar kont schuivend richting Percy, keek ze hem even bang aan, terwijl ze het gehijg en gekreun in haar hoofd probeerde te verminderen. Ze probeerde de man die voor haar stond en haar uitschold te negeren en probeerde zich alleen te focussen op Percy, die alsmaar vager werd, maar ergens opeens ook weer heel scherp. Nu weer vaag. Ze schudde haar hoofd. Het was haar hyperventilatie die haar liet weten dat er geen andere weg meer was dan te denken aan wat er vroeger gebeurd was, maar misschien kon ze een spiegel naar de realiteit opzetten, zodat ze Percy toch kon vertellen wat er gebeurd was.
Toen ze Percy’s lichaam tegen de hare voelde, kwam de bekende, heerlijke warmte in haar op, die haar zowel veiligheid, als warmte gaf. Ze haalde diep adem en besloot toen maar om haar verhaal te doen, of tenminste toch een deel. Misschien zou hij met de paar woorden die ze in haar hoofd had wel genoeg weten. ‘Ik zie hem. Ik ben misbruikt door mijn eigen vader. Ik zie hem. Ik krijg hem niet meer uit mijn hoofd. Hij staat voor me. Daar.’ Ze wees naar de plek waar ze haar vader zag, maar opeens leek hij verdwenen te zijn. Een ademhaling ging als een opluchting uit haar borstkas, maar werd algauw weer vermenigvuldigd toen ze de ogen van haar vader overduidelijk dichtbij herkende. Zachtjes piepte ze, trok haar knieën op en leunde bang tegen Percy, bang zijnd dat hij toch op zou staan, zou weglopen en haar alleen zou laten in deze koude, pijnlijke wereld vol haat en misbruik.

- Oeh, give me something :3 -
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 6:51 am

Percy begreep er niks van, hij letten niet op de mensen in de zaal, maar keek alleen maar naar Fanta. Haar ogen stonden zo verweg zo beangstigend dat hij zelf de rillingen over zijn rug kreeg. Wat deed haar vader, waar moest haar vader mee stoppen. Hij onderzocht haar vluchtig met zijn ogen, maar vond niets anders dan een meisje dat helemaal in elkaar gedoken bang voor zich uit zat te staren. Fanta kwam steeds dichterbij en Percy begreep eerst niet wat ze wilde. Waarom kwam ze dichterbij, wat wilde ze van hem? Percy legde zijn arm maar om haar schouder en trok haar tegen hem aan. Was dit wat ze wilde? Beangstigend keek Percy haar aan en zag haar glazige ogen terug staren.
'Fanta?' Vroeg hij zachtjes. 'Alles komt goed, Fanta. Vertel me maar rustig wat er is.' Zei hij zachtjes tegen haar en wreef over haar schouder. Rustig heen en weer en probeerde haar te troosten op een rustige kalme manier. Hij wreef zachtjes over haar hoofd en sussde haar. 'Stil maar, alles komt goed. Adem in... En adem uit... Adem in... Adem uit...' Percy probeerde Fanta te laten stoppen met hyperventileren.
Eigenlijk vond hij het heel eng dat ze dit deed. Hij had het nog nooit meegemaakt en hj voelde zich hulpeloos terwijl zij hier zat.

Fanta vertelde hakkelend wat er aan de hand was. Percy begreep er de helft maar van, maar hij herhaalde de woorden in zijn hoofd. 'Jouw vader...' Verder kwam hij niet. Hij begreep het niet... Hoe kon je als vader zo iets doen! Hoe kon je je dochter zo iets aan doen. Waarom zou ze daarvoor hier zitten, die vader was gestoord, ziek in zijn hoofd. Hij streek door het haar van Fanta en wilde haar kalmeren. Percy keek naar de plek die Fanta aan wees, waar haar vader moest staan. Hij zag niet meer dan een witte muur. Hoe kon ze hem zien? Hij streek door haar donkeren haar en probeerde haar te kalmeren. Iets wat hem niet goed lukte omdat hij het eng vond. Hij vond het eng dat Fanta iemand daar zag staan, iemand zag staan waar ze als de dood voor was.
'Wat doet hij?' Vroeg Percy zachtjes. 'Kan ik iets voor je doen?' Vroeg Percy aan haar.
Hij wilde haar graag helpen maar wist niet hoe. 'Wil je iets drinken, moet ik weg gaan, moet ik iets voor je doen?' Vroeg Percy. Hij zelf kon nu ook niet meer goed onder controllen blijven.


-Waarom denkt iedereen altijd dat Percy warm is xD-
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 7:33 am

Fanta probeerde zich zo krachtig mogelijk te richten op de woorden die Percy hardop sprak, maar op de een of andere manier leken haar ogen steeds weer voor zich te dwalen, waar ze het eerste moment haar vader zag staan, maar het volgende moment was het een illusie. Haar ogen verhardden zich toen ze Percy’s vraag hoorde en snel keek ze opzij, zodat hij nog niet meer zou schrikken van haar blik. Hij was niet zoals haar vader, hij wou haar helpen. Hij was niet zoals haar moeder, hij wou haar helpen. Nog nooit had iemand zich op deze manier om haar bekommerd. Mensen vonden haar eng, liepen liever weg dan dat ze naar haar toegingen. Eerst vond Fanta dat allemaal maar best, maar nu ze Percy ontmoet had, wist ze het allemaal opeens niet meer zo heel zeker. Alles leek zo… ingewikkeld te zijn, maar soms ook gewoon zo simpel.
‘Ik.. Hij deed dingen bij me. Vieze dingen,’ zei Fanta en ze keek met grote ogen opzij, alsof zij het eigenlijk zelf niet geloofde. Ergens was het ook maar een nachtmerrie, maar het was eigenlijk ook geen nachtmerrie, omdat ze gewoon wakker was en omdat het echt gebeurde, nachtmerries droomde je, kwamen misschien uit, maar gebeurden niet op dat moment in realiteit, dat was de harde waarheid die schuilde in een droom of in een nachtmerrie. Het kon altijd werkelijkheid worden, tenzij je het zelf op dat moment gewoon beleefde.
‘Hij is dood. Overreden. Ik ben ook aangereden, maar ik heb het overleefd,’ fluisterde ze en ze keek opzij, alsof ze zelf niet kon bevatten dat ze Percy net over haar diepste geheim had verteld. Maar het luchtte op, ergens. Ondanks heel dit enge gedoe, luchtte het alsnog op. Het voelde alsof ze zichzelf eindelijk kon openstellen op de een of andere manier en er was echt geen beter gevoel dan dat om te krijgen.
Met een rustige ademhaling probeerde Fanta zichzelf ook een beetje te kalmeren. De warmte die van Percy’s vingertoppen leken te komen, eiste al haar aandacht op, wat haar een goed gevoel gaf, maar ook ergens een gevoel van schaamte. Zat ze hier werkelijk uit te huilen bij een jongen die ze nog maar een uur of zo kende? Had ze zichzelf zo goed laten kennen dat ze opeens haar diepste geheim aan hem verteld had? Maar waar voelde het dan zo goed en niet eens slecht? Even slikte Fanta en keek toen opzij.
‘Perce, ik ben bang,’ fluisterde ze en ze keek hem met grote ogen aan, waarna ze zich weer naar de witte muur richtte en daar opnieuw een patroon van haar vader zag, maar deze keer ook met haar moeder erbij. Ze stonden allebei naar haar te kijken alsof ze vuil was. Ze was weggerot in deze kliniek, ook al had ze dat zelf niet door. Ja, ze besefte het nu pas. Ze had al haar angsten opzij gelegd en was daardoor weggerot. De realiteit was veel harder dan dat haar gedachten het haar voorhielden. Fanta slikte even en zuchtte zachtjes.

- 'Cause he's just hot xD -
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 7:51 am

Percy hield Fanta dicht tegen hem aan, hij wist niet of het hielp. Hij bleef over haar hoofd strelen en keek naar de witte muur waar haar vader zou staan. Hij staarde in het niets naar de muur en probeerde een beeld te schetsen van haar vader. Wat voor man kon het zijn die zo iets zou doen bij zijn eigen dochter. Zijn eigen hart bonkte hard tegen zijn borstkast alsof die man hier echt was. Alsof hij elk moment binnen kon komen en elk moment Fanta mee kon nemen en dingen bij haar zou doen die niet normaal waren.
Percy keek naar Fanta en zag haar ogen nog net zo groot als eerst. Hij veegde de tranen weg die over haar wangen liepen en trok haar weer dicht tegen hem aan.
'Hij is hier niet. De plek waar je denkt dat hij staat, hij staat daar niet. Hij is er niet. Nergens. Hij kan hier niet komen. Hij is dood...' Zei Percy. Hij keek haar weer aan. Zou ze nog trauma's hebben van het auto ongeluk? Hij streek een lok achter haar oor en hield haar gezicht in zijn handen. Percy keek haar recht in haar ogen aan, en fluisterde zachtjes tegen haar.
'Je vader is niet hier, hij kan hier ook niet komen. Hij is dood, overleden bij een auto ongeluk. Jij hebt het overleefd, weet je waarom?' Vroeg Percy haar en bleef haar aankijken. Waarom had zij het overleefd? Dat wist hij ook niet. Hij kende haar niet eens een uur en moest haar nu al gaan wijs maken dat er niemand hier was die zij gezien had. Percy zuchtte zachtjes en opende zijn mond.
'Jij hebt het overleefd omdat iemand daar boven -Hij keek met zijn ogen naar het plafond en daarna weer naar Fanta- wilde dat jij het leven leert kennen als iets goeds. Diegene wilt dat jij mensen ontmoet die wel goed voor je zorgen en wel echt van je houden.' Zei hij tegen Fanta.

Wat praatte hij allemaal, als het aan hem lag zou hij elk moment zijn eigen polsen door snijden om maar van het leven af te komen. Hoe kon hij dit tegen haar zeggen als hij er zelf niet in geloofde. Hij zei het niet tegen Fanta, maar bleef haar aankijken. Hij wilde dat zij het wel geloofde, ze is een prima meisje. Zij had hem geholpen toen hij het niet zag zitten. Hij streek door haar donkeren haar en zorgde er voor dat haar haar niet meer in haar gezicht zat. Zodat hij haar goed aan kon kijken.
'Het klinkt raar uit mijn mond, maar ik weet zeker dat er iemand daar boven jouw een gelukkig leven gund.' Fluisterde Percy tegen haar.


-Yes he is xD-
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 8:11 am

Trillend keek Fanta richting Percy en wou haar hoofd schudden toen ze hem hoorde praten, maar ze viel helemaal stil toen ze zijn lieve woorden hoorde. In haar oren klonken ze toch lief. Ze klonken lief en hoopvol, alhoewel ze betwijfelde of hij de woorden zelf wel geloof en ze durfde sterk te wedden dat hij ze zelf niet eens geloofde, maar misschien wou hij haar in elk geval een goede hoop geven. Het voelde warm en vertrouwd aan, toen ze zijn handen tegen haar wang voelde. Het voelde ergens zo slecht om hiervan te genieten, maar ergens was het ook verschrikkelijk fijn dat ze zijn kalmerende woorden hoorde die haar op een ander idee brachten.
Fanta sloot haar ogen en probeerde Percy’s woorden het gehijg en gekreun in haar hoofd en haar beschadigde trommelvliezen te laten overwinnen, zodat het gehijg wat zou verminderen en het gekreun zou wegebben. Haar moeder had er geen zier om gegeven hoeveel haar vader haar misbruikte en hoever hij hierin ging. Het had haar zelfs niks kunnen schelen toen Fanta zelf bijna eens een keertje verkracht was geweest. Alles wat haar kon schelen, was haar drank, verder niks. Fanta snapte sowieso al niet hoe de vrolijke mensen op de foto in zoiets veranderd konden zijn. Haar vader was mentaal de verkeerde kant opgegaan en ook een beetje fysiek, maar haar moeder was uiteindelijk gestorven aan een overdosis van drank, alhoewel het ook gewoon haar vader kon zijn geweest die haar moeder daartoe gedwongen had. Nu ze het zich zo scherp voor de geest haalde, was het niet eens onmogelijk. Haar vader had haar immers ook leren drinken.
‘Percy, ik… Het is ontzettend lief wat je zegt, maar geloof je hier zelf wel in? Denk je werkelijk dat er iemand daar boven is die mij een leuk leven gunt? Want op dit moment heb ik het gevoel dat je eigen geloof daarin is weggeëbd,’ fluisterde Fanta, waarna haar hand met haar perfecte gelakte bloedrode nagels zich een weg baanden naar zijn wang en daar zachtjes de huid begon te verkennen, door lichte strelingen uit te voeren.
Haar eigen hand tintelde van de zachtheid en het gevoel die ze in de strelingen legde, alsof Percy het enige goede was wat haar tot nu toe was overkomen. Misschien was dat ook wel gewoon zo. Ze had geen belangrijke datum in haar hoofd, waaraan elk kind kon onthouden wanneer hij of zij een leuk evenement met haar of zijn moeder of vader had beleefd. Zij had op dit moment alleen maar zwarte dagen in haar hoofd, vervuld met het gezuip van haar moeder en met het misbruik van haar vader.
Haar ogen sloten zich even en ze voelde hoe haar rikketik stevig in haar borstkas tekeer ging, alsof het haar iets wou vertellen, maar moeilijk uit zijn woorden kon komen. Alsof er, naar beleid van Percy’s woorden, daarboven echt iemand was die haar uit deze benarde positie en periode zou kunnen helpen. Ze opende haar bruine ogen weer en keek naar Percy.

- He's hot, but don't get overexited ;D -
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 8:36 am

Percy bleef haar aankijken terwijl zij zich af vroeg of hij zijn eigen woorden geloofde. Nee hij geloofde ze niet. Voor hem was er niemand daar boven die over hem kon waken als hij dat nodig had. Voor hem was er ook geen gelukkig leven gegund, niet nu. Misschien nooit niet. Percy wende zijn blik af van Fanta en hij keek naar beneden. Hij voelde hoe haar vingertoppen over zijn wang gleden. Hij voelde niks bij deze aanrakingen, geen geluk, verdriet of boosheid. Hij keek haar aan en schudden zachtjes zijn hoofd. Met zijn ogen sprak hij de woorden nee. Maar met zijn stem geluid.
'Ja.' Meer zei hij niet. Meer wilde hij ook niet zeggen. Hij durfde ook niet meer te zeggen, als hij meer zou zeggen zou er zeker door schemeren dat hij dit niet geloofde. Hij geloofde zijn eigen woorden niet omdat ze niet voor hem bedoelt waren. Ze waren voor Fanta niet voor hem.

Percy liet Fanta's gezicht los en schoof een stukje naar achteren. 'Sorry.' Zei hij. Hij wist niet waarvoor. Waarom zou hij sorry moeten zeggen, voor wat? Omdat hij zijn woorden niet gelooft?
Hij keek weer weg van haar en knikte. 'Gaat alles weer goed?' Vroeg hij zachtjes aan haar en ging weer recht zitten. Hij legde zijn armen op zijn knieeen en bekeek de wonden die hij net gemaakt had. Ze waren helemaal gestopt met bloedden, maar hij voelde de drang om ze weer te laten bloedden. Omdat hij leugens vertelt, leugens waar mee hij anderen probeert te helpen.
'Mag ik mijn mes terug?' Vroeg hij plots terwijl hij naar de broekzak keek van Fanta. 'Ik zag dat je hem weg pakte, dankje. Maar ik heb hem liever toch weer terug.' Zei hij zachtjes. Hij schaamde zich er voor dat hij zijn mes terug moest vragen om zichzelf weer pijn te kunnen doen.


-T.T nou laat mij nou, hij is zow... *kwijlt*-
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 8:49 am

Bang keek Fanta naar Percy, bang zijnd dat ze iets verkeerds gedaan had. Misschien was het voor hem wel anders dan voor haar, ondanks dat ze in dezelfde kliniek zaten, allebei om problemen die ze zelf niet eens konden oplossen. Dachten ze nu werkelijk in zo’n kliniek dat zij het wel konden oplossen? Dachten ze nu werkelijk dat hun lieve woorden of strenge behandeling de patiënten beter zou maken? Dachten ze nu werkelijk dat ze macht hadden over Fanta en over Percy, eigenlijk over iedereen die hier was? Dachten ze nu werkelijk dat ze iedereen hier een leven schonken, met hun stomme regeltjes? Ze schudde haar hoofd en keek opzij.
‘Ik kan het niet,’ mompelde ze, toen ze hem over zijn mes hoorde. Haar hand gleed automatisch naar haar broekzak. Nee! Ze moest niet naar hem luisteren. Als hij het mes in handen had, zou hij zichzelf weer verwonden. Dat wou ze toch voorkomen, ja toch? Waarom stond ze dan op het punt om het hem te geven? Omdat hij haar net ook geholpen had met zijn woorden? Ze zuchtte even en keek hem zuchtend aan. Ze wou hem geen pijn doen, maar ze wou ook niet dat hij zichzelf pijn deed en wou dat hij gewoon vrolijk was, ook al zou dat waarschijnlijk nog wel een tijdje duren. Hier in de kliniek was je niet om vrolijk te zijn, hier moest je gewoon je leven leiden zoals God die voor je uitgekozen had, ondanks dat het een rotleven was.
‘Percy, ik wil niet dat je jezelf pijn doet. Als ik je het mes geef, wil ik dat je jezelf niet meer pijn doet en dat je het voor nuttige dingen gebruikt, voor in nood, niet om jezelf als krabpaal te gebruiken als het je even tegenzit,’ zei ze en ze keek hem aan, terwijl tranen in haar ogen opwelden. Iedereen kon zeggen hier wat hij wou, iedereen zijn problemen waren hier even erg, of het nu moordneigingen waren of poging tot zelfmoord, of het nu autisme, hyperactiviteit of anorexia was, iedereen had hier zijn eigen problemen, maar moest er via de zogenaamde, fantastische hulp er ook weer vanaf komen, iets wat onmogelijk leek te zijn in deze wereld. Ze schudde haar hoofd even en keek hem aan.
‘Ik kan je niks verbieden,’ mompelde ze zwakjes en ze haalde tergend langzaam het mes weer uit haar broekzak, waarna ze hem het lemmet schonk. Hij mocht de kant van het blad niet naar zich toe hebben, want dan zou ze hem juist de indruk geven dat ze wou dat hij zichzelf sneed, dat wou ze juist niet. Ze wou dat ze hem kon helpen, net zoals hij bij haar gedaan had. Misschien was het met resultaat, dat zou ze een dezer dagen nog wel eens bekijken, maar het leek haar zo erg als hij zichzelf zou opensnijden.
‘Percy, houd op met jezelf te verwonden. Niet vandaag, alsjeblieft. Doe het voor mij,’ smeekte ze en ze legde haar hand op zijn onderarm, waar de verse krassen zich nog altijd bevonden. Ze sloot haar ogen even toen ze het bloed daaronder leek te voelen. Stomme autisme, stomme scherpe zintuigen, dit wou ze helemaal niet voelen. Ze keek hem aan en beet op haar onderlip.
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 9:24 am

Percy keek Fanta aan toen ze zei dat ze het niet kon. Hij beet op zijn onderlip, hoe moeilijk was het nou om een mes te overhandigen aan een persoon. Hoe kon zij bepalen of hij zich zelf pijn kon doen of niet. Waarom zou zij dat bepalen. Ze wist niet eens waarom hij het deed, ze wist niet waarom hij het nodig had.
'Geef me dat mes gewoon.' Zei Percy iets botter dan de bedoeling was. Hij schudden zijn hoofd toen Fanta hem vroeg om vandaag zichzelf niet meer te snijden. Hij zou het niet vandaag doen, misschien morgen of wanneer het nodig is.
'Ik kan je niet beloven het te stoppen, je weet niet eens waarom ik het doe. Ik wil je het ook niet beloven omdat ik het niet kan stoppen. Hoe graag ik het ook wil het is een deel van mij. En dat deel vraagt elke keer om meer en om meer. Als ik het niet doe wordt het nog erger.' Zei Percy tegen haar en stak zijn hand uit om het mes aan te pakken.
'Het is nou eenmaal zo, ik kan niet in een dag genezen van een ziekte die ik al meer dan een jaar bij me draag. Ik kan het niet stoppen als ik 's nachts bedenk wat hij wel niet allemaal kan doen bij mijn zusje of mijn moeder. Als ik jouw verhaal weer hoor ben ik zo bang dat mijn zusje het zelfde over komt.' Percy verharde zijn toon en zijn botheid.
'Ik wil hier niet zijn, maar door hem zit ik hier. Hij heeft er voor gezorgd dat mijn moeder geen kan had om het uit te leggen. Dat het beter met mij ging. Dat ik er niet meer aan hoefde te denken als het weer bezit van mij nam. Ik had iemand om het mee te delen totdat hij er achter kwam!' Percy schreeuwde bijna alles terwijl hij met zijn handen tegen zijn hoofd steunde. Hij zag de beelde van zijn schreeuwdende moeder die probeerde haar zoon te helpen tegen zijn vader. Hij zag de gevechten die hij gehad had met zijn vader om zijn zusje te redden voorzich. De tranen prikte achter zijn ogen en hij drukte met zijn handen tegen zijn slaap.
'Ik wil gewoon dat verdomde mes terug.' Fluisterde Percy en hij haalde zijn handen van zijn hoofd en legde die weer op zijn knieeen.
'En nee, ik zal het ook niet voor jouw doen, sorry.' Fluisterde Percy tegen Fanta en hij keek naar haar met de tranen in zijn ogen. Hoe kon ze dit nou van hem vragen? Konden anderen dan wel gek worden wanneer zij er zin in hadden. Moest hij alles volgens de regels doen en alleen maar op anderen letten?
'Ik wil dit zelf ook niet, maar ik moet. Ik moet dit doen om nog enigszins iets te voelen. Je kan me uitschelden maar ik voel geen boosheid of verdriet. Je kan lieve woorden tegen mij fluisteren, maar ik voel geen liefde opkomen. Mijn gevoelens zijn uitgeschakeld al zo lang, dat de enige manier ze te openen. Mezelf pijn doen is. Zo kan ik voelen hoe het voelt als je huid open scheurd onder een lemmet van een mes. Zo kan ik nog pijn voelen in elk scheldwoord dat tegen mij gezegt is of elk lief woordje.' Zei Percy.
Hij stopte het mes weg in zijn broekzak en voelde hoe Fanta een hand neer legde op zijn arm. Hij voelde koud aan op zijn warme lichaam, hij keek haar expres niet aan om niet te hoeven laten zien hoe zwak hij was. Hij probeerde zijn tranen weg te kniperen, maar er viel er een over zijn wang. Hij veegde die ruw weg en wilde zich eigenlijk los rukken uit de greep van Fanta. Toch deed hij het niet, niet omdat hij het prettig vond, maar hij deed het niet omdat hij zich schuldig voelde. Hoe kon hij nou weer over zich zelf beginnen als dat meisje met een aanval heeft gehad van iets vreselijks. Wat voor een egoist was je dan wel niet als je dat deed. Als je alleen maar aan je zelf kan denken zonder er over na te denken wat je net hebt gezegd. Hoeveel het een ander pijn kan doen. Hoeveel het hem pijn kan doen als hij er achterkomt dat hij geen vrienden meer had omdat hij aan zichzelf denkt. Hij mog blij zijn dat Dahlia nog bevriend met hem wilde zijn.
Percy keek naar Fanta enn beet op zijn onderlip, hij liet zijn tanden zinken in de huid van zijn lip en proefde uiteindelijk de smaak van zijn eigen bloed in zijn mond. Hij kon het niet stoppen. Hij zou zich pijn doen op welke manier dan ook op welke tijd dan ook. Het speet hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 8:06 pm

De angst opvoelen komend dat ze Percy zou verliezen, kwam sterker dan ooit in haar op toen ze hem hoorde praten. Het stak haar verschrikkelijk, zijn woorden en even had ze zin om het mes uit zijn handen te rukken en om zichzelf pijn te doen, maar ze kon het niet. Ze kon hem niet overhalen, dat zag ze zo ook wel. Iemand had hem verschrikkelijk veranderd en diegene zou daar zeker voor boeten op de een of andere manier, mocht Fanta hem ooit tegenkomen. Ze zou hem in zijn gezicht schelden wat hij zijn zoon aangedaan had en hoe hij beter had kunnen reageren, hoe hij liefde aan Percy had kunnen geven die Percy verdiende en niet door dingen te doen met zijn zusje of met zijn moeder, evenals met Percy zelf.
Fanta schudde haar hoofd en wou wat zeggen, maar er kwam geen geluid over haar lippen rollen. Heel haar lip was droog en Fanta moest over haar lippen likken om ze weer nat te maken. Toen ze bloed bij Percy’s lip zag, keek ze opzij. Dit kon gewoon niet. Niks had gewerkt. Haar woorden niet, maar ook haar daden niet. Een machteloos gevoel overnam haar. Hoe kon ze hem helpen? Hoe kon ze niet zo’n egoïst worden als alle anderen hier? Hoe kon ze gevoel plaatsen in zijn problemen, hem helpen en hem van zijn probleem helpen? Hoe kon ze hem weer laten lachen en emotie laten voelen zonder het gebruik van een mes? Zachtjes ging haar ademhaling steeds sneller toen ze de paniek opvoelde komen. Er was toch wel iets wat ze voor hem kon doen?
‘Perce, ik wil je zo graag helpen,’ mompelde ze en ze keek hem aan. Zijzelf was haar gevoel voor mensen ook een tijdje geleden verloren, maar die was weer opgekomen omdat zij zichzelf daartoe had aangezet. Zij was misschien dan ook emotioneel gezien een stuk sterker dan Percy. Ze wou dat ze hem kon helpen en hem van zijn probleem liet genezen, maar dat was een moeilijke, bijna onmogelijke opdracht. Verslagen liet ze zich langs Percy zakken en legde haar hoofd tegen de muur, waarna ze zwijgzaam keek richting de muur.
‘Je hebt wel gevoel. Als je geen gevoel had, had je me daarstraks lekker laten stikken toen ik zo huilde en was je niet bang geweest. Ik voelde je angst,’ mompelde ze en ze keek opzij. Hij had wel gevoel en ze zou hem daar met zijn neus ook op drukken als het moest. Haar ogen sloten zich weer en haar hoofd zakte terug richting de muur. ‘Je beseft het alleen zelf nog niet,’ mompelde ze en ze opende haar goudbruine ogen weer, waarna ze richting een jongen keek die eenzaam in zijn eentje aan een tafel zat. Verderop zat een meisje te huilen. Er was hier zo te zien heel veel pijn.
‘Heb je spijt dat je me geholpen hebt?’ vroeg ze opeens met een scherpe tong. Ze wou het gewoon weten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptydo dec 08, 2011 9:36 pm

Percy schudden zijn hoofd, hij wilde niet geholpen worden. Hij kon het zelf wel, hij kon wel voorzich zelf zorgen daar had hij niemand voor nodig. Hij keek op naar Fanta die tegen de muur zat. Zij zelf had ook hulp nodig waarom zou ze die dan aan hem geven. Hij wende zijn blik weer van haar af naar de grond. Hij kon het allemaal zelf wel.
'Ik heb geen spijt dat ik je geholpen heb...' Zei hij. 'Ik heb wel spijt dat ik mezelf zo heb laten meegaan. Je ziet zelf toch ook wel dat ik gevoelloos bezig ben. Het enige wat ik deed was helpen, om terug te komen naar de realiteit. Ik voelde er niks bij, alleen angst dat je jouw straks wat over kwam. Die angst heb ik voor iedereen, bijna iedereen.' Zei Percy tegen Fanta, maar hij had haar nog steeds niet aan gekeken. Wat begreep zij er nou van? Hoe kon zij bepalen wat hij voelde of niet.
'Als ik zoveel gevoel heb als jij beweert, waarom doe ik mezelf dan nog pijn om te voelen?' Vroeg Percy en hij keek op. Hij schudden zijn hoofd naar het meisje en stond op. Hij zou gewoon zoals altijd weggaan. Gewoon weglopen voor zijn problemen, voor zijn werkelijkheid en voor zijn eigen angst om weer iets te gaan voelen. Hij wilde niks voelen, alleen als hij het zelf wilde.
Hij wilde controllen hebben over zijn gevoel over zijn emotie, en dat kon hij. Het deed hem alleen pijn. Hij beet op zijn onderlip waar hij nog een nasmaak proefde van bloed.
'Het spijt me, maar ik denk niet dat dit handig is. Ik denk dat we beter elkaar gewoon met rust kunnen laten.' Zei Percy zachtjes. Hij meende geen woord van wat hij zei. Hij vond het helemaal niet erg om bij Fanta in de buurt te zijn. Ze was de eerst op Dahlia na die met hem had gesproken. Ze was de eerste die hem echt even kon laten voelen hoe het was als emotie de overhand nam.

-Sorry flut post maar ik moet zo weg en ik zit tot 5 uur op school T.T-
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptyvr dec 09, 2011 4:25 am

‘Ik weet het niet, maar ik probeer er nog achter te komen. Misschien omdat je juist wilt dat mensen denken dat je niks voelt. Kom op, Perce. Je was vroeger anders, dat weet ik gewoon, maar we zijn niet meer de mensen die we vroeger waren, dat snap ik ook wel, maar als ik toch tenminste een vriend kan helpen, zou ik al blij zijn,’ vertelde Fanta hem en haar ogen straalden waarheid uit. Het was ook de waarheid. Ze wou Percy helpen en wou hem niet laten stikken. Ze vond het sowieso aardig van hem dat hij haar niet had laten stikken toen het niet ging met haar. Ze zuchtte even en dacht na, terwijl ze over haar achterhoofd wreef.
Toen Percy opstond, stond zijzelf ook op, met grote ogen kijkend richting hem. Ging hij weg? Ging hij nu werkelijk weg, of wist hij niet goed wat hij wou? Toen ze zijn woorden hoorde, voelde ze een brok in haar keel. Het deed haar ontzettend veel pijn om zijn woorden te horen, ondanks dat ze hem nog maar pas kende. Hij was gewoon de eerste die tot zover doorgedrongen was en niet was weggelopen terwijl ze een panische aanval had, dat deden velen hem niet na. Ze was ervan overtuigd dat hij zou weglopen als hij haar zou zien flippen om haar vader, maar hij had juist aandachtig geluisterd en gepraat over haar gevoelens, hij had haar laten uithuilen bij hem. Zo’n jongen had toch ook gevoel, of zag ze dat nu verkeerd? Als ze het aan Percy ging vragen, wist ze zijn antwoord al.
‘Nee, Perce, wacht!’ zei ze en ze rende op hem af. Snel stond ze voor hem en keek om zich heen, maar het kon haar weinig schelen dat er mensen op dit moment naar haar keken. Tranen blonken in haar ogen en Fanta deed moeite om het in te houden. Ze wou niet dat iedereen zag dat ze zou huilen, alhoewel die panische aanval van daarnet haar al schaamtevol genoeg had moeten maken.
‘Je hebt mijn gevoelens behandeld, je hebt naar me geluisterd en je hebt me laten uithuilen bij jou en nu zit je te zeggen dat jij geen gevoel hebt? Maak dat de kat wijs! Je was gewoon opgestaan en weggelopen als je geen gevoel had, als je je niet bekommerde om andere mensen, maar dat doe je wel en daar ligt je gevoel juist. Je geeft diep vanbinnen om mensen, snap dat dan!’
Met grote ogen keek Fanta hem aan, waarna ze het eerst impulsieve deed wat in haar opkwam: ze sloeg haar armen om zijn rug en drukte toen haar hoofd tegen zijn borstkas aan, waarna ze zachtjes mompelde tegen zijn borstkas: ‘Ik geloof in je.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptyvr dec 09, 2011 5:41 am

Percy keek Fanta ongelovig aan. Zij weet niet hoe hij vroeger was, zij wist ook niet hoe hij zich vroeger gedraagde. Ze wist niks van zijn verleden en de mensen die er in speelde. Hoe hij izch altijd klote voelde als hij weer thuis kwam en zag dat zijn vader aan de drank zat. Hoe kon zij hem nou een vriend noemen. Als hij een echte vriend van haar was, had hij haar wel dingen beloofd. Dan was hij nu niet opgestaan om weg te lopen en had hij ook niet de behoefte om weg te lopen.
'Als ik een vriend van je was, dan zou ik hier blijven en niet weg gaan, dan zou ik je beloven het niet meer te doen. Ik zou je overal achterna lopen en er elke minuut van de dag voor je zijn als je een aanval krijgt. Maar ik loop weg zo ben ik nu eenmaal. Ik beloof je niks omdat ik die belooftes niet waar kan maken. En ik zal je helemaal nergens achterna lopen, om je te helpen. Ik heb zelf ook mijn problemen.' Zei Percy en hij liep weg.
Fanta was hem te snel af en stond weer voor zijn neus. Hij wilde niet op haar wachten en aan horen hoe geweldig hij wel niet is en hoe hij er wel weer boven op zou komen. Hij kan er nu niet boven op komen, daar heeft hij geen tijd voor. Hij wilt hier alleen maar weg en terug gaan naar huis. Terug gaan en zijn vader te grazen nemen omdat hij hier zag door hem.
Percy keek naar Fanta terwijl ze verder ging met haar verhaal. Achter haar ogen glinsterde tranen. Tranen, waarom? Percy liet haar uitpraten, maar nam geen van de woorden echt in zich op. Hij keek haar alleen maar dof aan en liet de leegte die diep binnen in hem zat de overhand nemen. Percy liet zijn blik op Fanta rusten, maar hij nam niets op. Hij zag voor hem staan een meisje met donker haar, meer niet.
Hij voelde hoe het meisje hem omhelsde en zachtjes tegen hem mompelde, maar hij staarde alleen maar voorzich uit. Hij voelde hoe het meisje hem stevig vast hield en hoe haar hoofd rusten tegen zijn borstkast. Waarom deed ze dit? Waarom gaf ze zoveel om hem?
'Laat me los.' Fluisterde Percy zachtjes met een trillende stem. Hij warmte die ze gaf op zijn koud geworden lichaam was ondragelijk. Het deed hem zeer, het voelde niet prettig en vooral niet fijn. Zoals mensen altijd zeiden als ze omhelsd werden. Dan voelde ze zich gelukkig, hij voelde niks meer dan pijn.
'Laat me los, asjeblieft.' Fluisterde Percy met een pijnlijke klank is zijn stem.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Fanta

Fanta


Aantal berichten : 636
Registratiedatum : 07-12-11
Leeftijd : 27

Character sheet
Naam: Fanta Cola
Partner: I love you, but it's hard to believe your words if I can't see the mean of them with my own eyes. Do you love me or is it just a game?
Reden van plaatsing: Obsessie voor symmetrie, autisme PDD-NOS en soms een beetje hyperactiviteit :3

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptyvr dec 09, 2011 7:06 am

Fanta keek naar boven en schudde zachtjes haar hoofd. Ze wist niet wat ze moest zeggen om Percy te overtuigen. Ze leek alles al geprobeerd te hebben, maar nog luisterde hij nog niet naar haar woorden. Het was gewoon pijnlijk hoe hij zichzelf aftuigde met zijn eigenwoorden. Ze zuchtte even en wreef toen over haar achterhoofd, waarna ze haar hoofd weer opnieuw schudde, niet wetend wat ze tegen hem moest zeggen. Haar woorden leken niet door hem door te dringen, wat haar ergens ook wel pijn deed. Hij vroeg haar om hem los te laten, dat kwam harder aan dan verwacht, maar ook omdat hij er zo’n pijnlijke klank bij had. Ze zuchtte even en liet haar omhelzing toen zakken. Ze had het geprobeerd. Ze had hem beter proberen te laten voelen door hem een knuffel te geven, maar misschien had ze het juist erger gemaakt. Dat gebeurde wel vaker als ze iemand wou helpen, dan maakte ze het juist erger voor zichzelf.
‘Natuurlijk, als jij dat wilt, doe ik dat,’ fluisterde ze en ze liet hem los, terwijl ze de tranen over haar wangen voelde rollen. Ze zuchtte even en draaide zich gauw om, zodat Percy niet zou zien hoeveel pijn de woorden bij haar deden. Ze zuchtte nog eens toen ze nog meer tranen over haar wangen voelde rollen.
‘Ik snap het als je me niet meer wilt zien,’ mompelde ze en ze pikte haar muts toen ze richting de uitgang van de kamer liep. Ze wou nu dolgraag alleen zijn. Ze had het weer een bij iemand verpest waarmee het net zo goed leek te gaan, ondanks alle omstandigheden. ‘Doei Perce,’ fluisterde ze,waarna ze verder liep en de kamer achter zich wou laten.

- Verschrikkelijk slecht, maar ik kreeg er niks anders van dankzij zingend neefje.
Ze is btw nog in 't topic hoor, kijk maar wat je doet -
Terug naar boven Ga naar beneden
Percy

Percy


Aantal berichten : 699
Registratiedatum : 05-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : thuis -.-

Character sheet
Naam: Percy Jason Farrow
Partner: I want to be loved, I want to love. But he told me I can't feel love.
Reden van plaatsing: Automutileren, waanbeeld, stemmen, ziet geen verschil tussen realiteit en fantasie.

~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Emptyvr dec 09, 2011 7:30 am

Toen Fanta Percy los liet leek er een verkoeling over zijn huid te gaan. Hij wist niet hoe het kwam, maar de omhelzig deed hem pijn. Hij zag hoe Fanta zich van hem verdwijderde en weg liep.
'Wacht.' Fluisterde Percy toen Fanta zich omdraaide en weg liep. Hij wilde niet dat ze weg ging, het deed hem alleen pijn dat ze hem omhelsde. Meer zei hij niet, meer kon hij niet zeggen. Alle woorden die hij tot nu toe had gezegd waren gelogen. Hij had geen hoop of geluk, hij had ook geen vertrouwen en hij wilde ook niet dat Fanta weg ging. Hij vond haar aardig, ze had hem geholpen en hij had haar kunnen helpen. Alleen was het allemaal niet zo makkelijk voor hem. Hij wilde niet dat Fanta zich verdrietig voelde omdat hij zo bot overkwam. Maar hij wilde ook niet dat ze bij hem kwam als ze iets had. Hij vond het erg voor haar en wilde ook dat ze geholpen werd. Maar hij was niet de juiste persoon om het mee te delen. Hij kon het niet aan om nog meer problemen mee te dragen. Hij beet op zijn onderlip en zocht de juiste woorden om tegen haar te zeggen.
'Het spijt me, maar ik vind het moeilijk...' Percy stopte in zijn zin, wat vond hij moeilijk? Hij vond het moeilijk om te praten, hij vond het moeilijk om zijn gevoelens te uiten.
'Ik pak dingen niet handig aan, het deed mij pijn toen je mij omhelsde.' Zei hij en beet weer op zijn onderlip. Alles doet hem pijn, zijn armen zijn hoofd zijn gevoelens. Hij keek naar Fanta en probeerde zijn zinnen in zijn hoofd te formuleren. Hoe kon hij haar vertellen dat het niet aan haar lag. Dat zij er niks aan kon doen, maar dat het gewoon... Gewoon zijn gevoel was die pijn deed.
'Het brandde... Mijn huid voelde koud aan... Jouw huid brandde tegen mijn koude huid.' Percy hakkelde in zijn woorden en zinnen. Hij kon het haar niet vertellen zoals hij in gedachtte wel kon. Zijn hoofd deed pijn en alles werd donker voor zijn ogen alsof iemand een dimlicht langzaam uit deed. Hij had het wel eens vaker als zijn hoofd pijn begon te doen. Hij voelde zijn hoofd bonken van pijn en voelde hoe zijn drang weer groter werd. Wat was hij voor een sukkel... Wat kon hij nou eigenlijk? Hij had geen recht op leven... Hij kon het toch niet goed doen. Hij wreef stevig over zijn voorhoofd alsof hij de hoofdpijn weg wilde duwen.
'Het spijt me.' Mompelde hij zachtjes.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.supernaturall.actieforum.com
Gesponsorde inhoud





~ Sad but true ~ [Fanta] Empty
BerichtOnderwerp: Re: ~ Sad but true ~ [Fanta]   ~ Sad but true ~ [Fanta] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
~ Sad but true ~ [Fanta]
Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» This can not be true

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Disturbia :: Disturbia Clinic || Binnen :: AR.-
Ga naar: