It's hurting a little, but I'm still cool. [Kymberley]

Zuchtend keek Zayn naar zijn arm. Oké, hoe had hij dat nu weer voor elkaar gekregen? Hij wist dat hij een flesje drank in zijn zak had gevonden die ze nog niet gezien en nog niet afgepakt hadden, maar wist niet dat het effect zo groot was geweest van het kleine flesje. Ook wist hij nog dat hij op de kinderboerderij was geweest toen hij had gedronken. Sinds hij in de kliniek zat, ging hij echt naar hele rare plaatsen toe. Het leek net alsof hij gewoon gek geworden was in de kliniek, maar dat was hij alles behalve. Hij had gewoon nood gehad aan drank, was dankzij de drank naar de kinderboerderij gegaan en was in slaap gevallen daar, waar hij blijkbaar met zijn arm tegen een of ander prikkeldraad gevallen was, aan zijn arm te zien.
Kalm liep Zayn richting de ziekenzaal. Het stak verschrikkelijk, maar ondanks dat bleef hij gewoon cool en liet hij niet merken hoeveel pijn hij had. Hij was niet kleinzerig, maar zoveel pijn had hij nog niet gehad. Misschien kwam het ook omdat alcohol zijn gevoel nu harder maakte. Hij had ook bonkende koppijn, maar die kon hij negeren omdat hij al zo vaak een kater had. Hij wist niet of hij nog iemand tegengekomen was op de boerderij waarmee hij gezoend had, want dat zou pas echt erg zijn. Het was maar eens afgelopen met het zoenen. Hij wou zoenen met iemand van wie hij hield en wou haar vertrouwen niet schenden, maar hij wou ook dat zijn lichte woedeaanvallen stopten. Hij wou dat hij sterker kon zijn en dat hij niet steeds hoefde te vechten om van de drank af te blijven, maar misschien was dat net ietsje te veel gevraagd. Zachtjes zuchtte Zayn en liet toen zijn blik glijden door de ziekenzaal.
Iemand kwam op hem af en dwong hem te gaan zitten. Ze bekeek zijn arm en liep toen gauw weg, waarna ze terugkwam met ontsmettingsmiddel en verband. Zayn keek even om zich heen om het interieur te checken, maar was daar algauw niet meer geïnteresseerd in. Hij vond het ook niet echt zo’n mooie kleuren, maar goed. Hij kneep zijn ogen even dicht toen hij zijn arm voelde prikken, maar weigerde voor zichzelf om de pijn nog meer te laten merken. Hij sloot zijn ogen opnieuw even, maar deed ze algauw weer open. De verpleegster had echter niks door en ging gewoon door met het verbinden.
Toen het verband er omheen zat, opende Zayn zijn ogen pas weer en keek hoe de verpleegster hem even bezorgd aankeek. Zijn fonkelende, chocoladebruine ogen zochten de hare. Hij was verbaasd. Deze verpleegster was helemaal niet zoals elke bewaker hier. Ze leek hem aardig en erg misplaatst op dit plekje. Zayn bedankte haar mompelend, maar ze zei dat hij nog even moest blijven wachten om zijn arm rust te geven, dus deed hij wat ze vroeg. Hij keek om zich heen en zijn ogen bleven hangen bij een meisje. Kalm keek hij naar haar en kon een glimlachje niet weglaten toen ze even naar hem leek te kijken, of verbeeldde hij dat zich maar?

- Ooooh Kimberley??? -