I'll take you on. ♡

Onderwerp: I'll take you on. ♡ do feb 16, 2012 9:17 am

"What the f-", haar zin werd ruw doorbroken door haar mond die open viel van verbazing. Haar kamer was helemaal overhoop gegooid en Scarlet was nergens te bekennen. In haar voorhoofd verschenen er rimpels die zorgelijk stonden. Zo snel als ze kon liep ze naar haar dierbare kast die tot haar verbazing wel nog ordelijk lag zoals ze hem had achtergelaten. Met haar voeten probeerde ze de kledingstukken van Scarlet te vermijden en trippelde zo de badkamer binnen. Misschien was het wel beter zich hier helemaal niet mee te moeien en later wel te zien wat er echt was gebeurd. Moest Scarlet haar nodig hebben gehad zou ze haar wel al bereikt hadden, dat wist Avelyn ook wel. Lichtelijk geërgerd bekeek ze zichzelf in de spiegel en voelde zich haast geconfronteerd worden met haar gezicht dat vol wallen en laag gevallen oogleden stond. Oké, dat moest ze maar eens gaan veranderen. Met haar rechterhand greep ze een washandje en begon eerst haar gezicht helemaal af te wassen om dan met een fris gelaat haar make-up aan te brengen. Een tikje zwarte mascara, een beetje blauwe oogschaduw en een lijntje van haar zwart potlood maakte het plaatje helemaal perfect. Haar haren had ze in een schuine bles gekamd met haar haren die ze zojuist nog stijl had gekregen met haar stijltang.
Na een goeie tien minuten sprong ze de badkamer weer uit, gehuld in een mooi blauw kleedje -dat perfect om haar lichaam viel- en trippelde als daarvoor weer vrolijk de kamer uit. Nog voor ze de deur achter zich dicht deed liet ze nog een klagelijke zucht horen. Hun o zo mooie, geordende kamer was helemaal overhoop en Avelyn vroeg zich af wat er hier achter zat. Misschien moest ze vanavond maar eens een hartig woordje praten met Scarlet, als zij er tenminste iets mee te maken zou hebben want dat wist ze ook niet al te zeker. Met een toch nog grote glimlach begaf ze zich naar de tuinen die haar altijd weer deden stralen. De mooie kleuren van de bloemen die in hun mooiste bloei stonden en het groene gras dat altijd perfect afgemaaid was tot op enkellengte liet haar altijd in een soort van roes verdrinken. In een rustig wandeltempo beende ze richting het kiezelstenen pad dat leidde naar een plekje dat leek op zo'n huwelijksplaats waar twee mensen hun liefde aan elkaar bevestigden. Avelyn kon er niet aan doen te staren naar een koppeltje dat wel heel hartstochtelijk stond te zoenen aan de kant van de struiken. Avelyn vroeg zich af waarom sommigen er zoveel poespas aan verkochten en zich verscholen terwijl ze beiden wisten dat hier zowat alles normaal was. Zucht. Avelyn was nog steeds niet vergeten dat ze nog geen dag geleden een koppeltje had zien vrijen misschien een stap verder dan haar kamer in de gang. Het had haar kotsneigingen bezorgd en het tweetal was excuserend weggelopen, met zo'n knalrood gezicht dat Avelyn toch nog had doen lachen. Ach ja, Avelyn kon ook niet weten hoever zij zou gaan in het liefdesspel moest ze de juiste vinden. Dat viel nog af te wachten..
Met haar felblauwe ogen op het monumentachtige ding gericht stapte ze het kleine trapje op en ging op een bankje zitten dat aan de zijkant was geplaatst. Het was nu ongeveer 9u 's avonds en de maan stond al hoog aan de hemel, vergezeld met zijn duizende metgezellen. Avelyn keek bewonderend naar de lampjes die uit het niets aansprongen en heel het plekje, aan de zijkanten dan toch, verlichtte en een soort van romantische sfeer bezorgde. Ergens moest ze er toch wel aan wennen, aan al dat licht, aangezien ze niet meteen zag dat er iemand op haar af kwam lopen en ze maar vaag een schim zag. "W-wie is daar?" Haar adem stokte maar haar ogen stonden scherp gericht op de gedaante die steeds dichterbij kwam..

♣ //CAYNE// ♣

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ vr feb 17, 2012 5:30 am

Met een big smile op zijn face liep Cayne de tuinen binnen, hij had het hier wel naar zijn zin, geen gezeik van teamleiders enzo. Ja, die bewakers, dat waren wel eikels, maar verder? Niks aan het handje, nog niet, maar daar zou vast ooit wel eens verandering in komen. Wanneer ze erachter kwamen dat Cayne eigenlijk helemaal niet zo’n brave jongen was. Zo eentje die alles maar volgens de regeltjes deed omdat hij anders straf krijgt. Nee, zo was hij niet en zo zou hij nooit worden ook. Hij kon goed voor zichzelf opkomen, en voor vrienden trouwens, als ze aan Wood zouden zitten zou hij ze meteen neerklappen, zweer. Met adrenaline kon hij alles, echt waar. Cayne greep even naar zijn headphone, hij haalde hem van zijn kop af, even weg van die dubstep en hardstyle ‘nd stuff. Togg, hier in de tuin moest je chill doen, beetje luisteren enzo. Het was ook al best laat, en bijna pikdonker. Maar nog niet, nee, een avond schemering hing over de tuinen, met hier en daar wat mistbanken. Maar die zouden snel wegvallen, of hoe je dat ook bij mist noemde, dat was allemaal niet boeiend. Hij liep rustig een van de paden af, hier was hij nog niet echt vaak geweest ofzo, maar een beetje ronddwalen kon geen kwaad, right? Noes, echt niet, Cayne kon zijn lach bijna niet inhouden toen hij een stelletje heftig zag zoenen, schijterts, zomaar een beetje in de bosjes gaan staan hea, hoe durfde ze. Als hij zoende deed hij het goed, gewoon, bij een bar op een podium ofzo, of midden op de dansvloer, whatever. In het openbaar iniedergeval, desnoods voor de neus van een bewaker. Snel liep hij langs het stelletje, hij knikte naar een van hen en kon zijn lach toch echt niet onderdrukken. Even keek hij naar de grond, waar hij een steentje met zijn groene DC’s wegschopte, toen keek hij weer omhoog, waar de maan hoog aan de hemel stond. Toen hij weer verder wilde lopen viel zijn oog op een soort van mini-tempeltje, met daarin een beeldschoon meisje dat prachtig verlicht was door een paar lampen die op het tempeltje-ding stonden. Even keek hij opzij, om te kijken waar hij precies was, toen liep hij vastberaden op het ding af. Hij hield zijn hand even opzij, en liet zijn hand door een van de zovele struiken glijden. De blaadjes waren vochtig, hmz, vochtig, hij verlangde naar sappig lippen, die de zijne streelden. Die lekker ruikende haren die zijn schouder’s kriebelden. Heerlijk, een verleidelijke glimlach verscheen rond zijn lippen. Zou hij kans maken? Met zachte stappen liep hij het lage trapje van het gebouwtje op, hij keek haar aan, en ze keek nogal angstig ofzo, verward iniedergeval. Hij liet een geruststellende lach horen, “Rustig maar beauty, ik doe je niks.” Hij glimlachte naar haar en liep voorzichtig naar het bankje waar ze op zat toe, daar liet hij zich rustig zakken tot hij naast haar zat. Wat zou er met haar zijn? Zou ze liever even alleen willen zijn, of waardeerde ze zijn aanwezigheid wel? “Als je liever alleen wilt zijn zeg je het hè.” Hij keek haar even kort aan, en toen weer weg, hij wilde niet opdringerig overkomen ofzo. Het viel hem op dat ze felblauwe ogen had, prachtig, en met haar zwarte mascara en haar oogschaduw, wouw. Hij baalde ervan dat hij niks bijzonders aan had, ze zag er zo prachtig uit, dit was zijn kans, maar nee hoor, hij had gewoon dat saaie grijze vest aan met daaronder een blauw T-shirt met SHUT UP erop. En zijn normale Jeans, tja, lekker bijzonder. Wel, zijn DC hea, daar kon toch echt geen enkel ander sneaker paar tegen op.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ vr feb 17, 2012 8:09 am

Met haar samengeknepen ogen probeerde ze een scherp beeld te vormen van de schim die een charmant lachje liet horen. Meteen ontspande ze bij het zien van een niet misse jongen die naast haar kwam zitten. Lichtelijk gedesoriënteerd, alsof ze opeens in een donker bos was gezet, staarde ze de dude naast zich aan die haar complimenteerde -in een rare manier dan- waarop ze dankbaar glimlachte. "Bedankt, liefje." Dat laatste plaatste ze er plagerig achteraan. Het was -na beter kijken- een blonde jongen met licht gekleurde ogen. In zijn eenvoudige jeans en een gewone sweater vond ze hem nog meer aantrekkelijk dan zo'n dude in pak en das. Het was iets raars maar Avelyn hield meer van dudes die zich géwoon gedroegen en niet zo playden met meisjes. Natuurlijk wist Avelyn ook niet wat deze jongen van plan was en wat zijn bedoelingen waren. Onwillekeurig schoof ze een beetje van hem weg en gooide haar rechterbeen over het linker. Zijn stem deed haar met haar hoofd van rechts naar links schudden met zo'n big smile op d'r gezicht. "Nee, ik vind het goed hoor. De laatste tijd ben ik het alleen gedoe wel wat beu en ja .. een shawty is nooit mis." Een grote grijns had zich op haar gezicht geplaatst terwijl ze een pluk haar van uit haar gezicht streek en zich richtte op de lichten die wel heel fel straalden. "Wat brengt jou hier, naamloze jongen?" Avelyn lachte bij dat laatste aangezien ze elkaar beiden eigenlijk nog niet hadden voorgesteld en Avelyn lacherig overeind sprong. Waar ze wel niet op had gedacht was dat ze met haar jurkje bleef steken en een rare misstap voorwaarts maakte. Met een knalrood gezicht herstelde ze zich en zette een verontschuldigend glimlachje op haar gezicht. "Ik ben Avelyn." Om het wat goed te trekken, haar eer dan toch, ging ze voor de jongen staan en maakte zo'n weird formeel buiginkje. Avelyn was altijd opgevoegd in een beleefde vorm en zou dat ook altijd aanhouden. Soms had het wel zijn voordelen om in een net gezin opgevoed te zijn. Behalve dat je je opdenduur té perfect voelde dat je gewoon iets stout wilde doen wat uiteindelijk heel je leven zou veranderen.
Avelyn liet een klagelijke zucht horen, liet zich weer naast de jongen zakken en richtte haar blik op de lucht waar de maan zijn mooiste kant liet zien. "Wat brengt jou hier?" Een vriendelijk glimlachje speelde rond haar lippen terwijl ze haar lichaam wat draaide op het bankje zodat ze in kleermakerszit voor de jongen zat. Nu ze hem beter kon zien, door een lamp die récht in zijn gezicht scheen, kon ze een lachje niet onderdrukken. Met haar rechterhand streek ze een plooi recht op jurkje en streek haar haren in de plooi. Het was zo'n typisch trekje dat ze had door constant met haar handen haar haren goed te leggen. Ze kon er gewoon niet aan doen. Met haar felblauwe ogen op die van hem gericht probeerde ze een beeld te krijgen van zijn leven maar slaagde er niet in om één fantasie bij hem toe te passen. Nâh, ze zou het straks zelf wel van hem vernemen, als ie het wilde vertellen. Een fris windbriesje deed haar huiveren over haar hele lichaam, een koude rilling streelde haar ruggengraat terwijl Avelyn haar handen over haar armen streek en de jongen kouwelijk aankeek. "Het word frisjes naarmate de avond vordert." Het was eerder een vaststelling dan een vraag maar dat zou ie ook wel weten. Avelyn legde -dit keer zwijgen- haar handen op haar schoot en wachtte geduldig af op een antwoord van deze wel heel charmante jongen.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ vr feb 17, 2012 10:56 pm

Met een glimlach keek hij naar het meisje, van wie hij de naam nog niet wist, ze zag er leuk uit. En gelukkig wilde ze niet alleen zijn, bám. Hij keek opzij toen het meisje een beetje van hem vandaanop het bankje kwam te zitten, ze deed hem ergens aan denken, maar hij wist niet aan wat. Snel begon hij in zijn geheugen te graaien, maar geen enkel spoor was te vinden. Het was vast een keer een glimp in een van de gangen geweest ofzo, dat moest het zijn. Hij keek haar in de ogen toen ze vroeg wat hij hier deed, hij liet een lachje horen, daar kwam ze nog wel achter. “Well schatje, deze naamloze jongen hier,” Lachte hij, “Zag een beeldschoon meisje, en dacht, laat ik daar maar eens een praatje mee gaan houden, right.” Hij vroeg zich af of ze het nog wel gehoord had, want voor hij het wist was het meisje plagerig opgesprongen, had hij iets verkeerds gezegd? Eigenlijk merkte hij niet eens dat het meisje bijna viel, gelukkig maar, want dan zou hij niet weten hoe hij zich moest gedragen. Ze stelde zichzelf voor als Avelyn, wow, een beeldschoon meisje met een beeldschone naam. Ze maakte een grappig buiginkje, hij was toch geen koning ofzo, met een scheve grijns stelde hij zich voor, “Cayne hier, t’is een eer je te mogen ontmoeten.” Sprak hij met een plagerige ondertoon. Natuurlijk was zijn straatse accentje nog te horen, die zou hij nooit weg kunnen stoppen, en iedereen zou er in op kunnen maken dat hij niet de aller rijkste was. Naja, dat was dan pech. Avelyn kwam in kleermakerszit terug op het bankje zitten, hij keek naar rechts, weer vroeg ze wat hij hier deed, waarschijnlijk duidend op de kliniek zelf. Even keek hij weg, zou hij het zomaar kunnen vertellen? Vast wel. Maar nu nog niet. Hij keek terug, de manier waarop ze haar haar terug op haar plek bracht, gaf hem een heerlijk gevoel. Alles aan haar was gewoon zo, leuk. Het was lang geleden dat hij dit gevoel écht had gevoeld, hij had namelijk wel eens gedaan alsof. Het was ook best lang geleden dat hij van die zoete, zachte lippen op de zijne had gevoeld. Dat heerlijke gevoel, hoewel het bij sommige niet echt goed had uitgepakt.
Avelyn constateerde dat het frisjes werd, Cayne zag zijn kans schoon, “I can make you feel hot.” Sprak hij met een diezelfde scheve grijns. “Hehe, sorry, leen m’n vest maar.” Zei hij met een iets normalere toon. Snel deed hij zijn vest uit, zou ze het aannemen? Hij legde het tussen hen op het bankje neer, voor als ze het toch niet wilde. Hij zou het niet koud krijgen in zijn shirtje, nee, hij kreeg het warm van haar. Vreemd.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 12:50 am

Avelyn was lichtelijk gecharmeerd door de dude die haar wel twee keer complimenteerde voor een 'beauty' en 'schatje'. Al zag ze dat laatste voor een troetelnaampje die ze ook vaak gebruikte bij van die jongens die haar totaal niet interesseerden, of soms dan toch. "Wel, dan kan ik je al zeggen dat je erg aardig bent, behalve dat overgespeelde gecharmeur." Dat laatste sprak ze met een korte wenkbrauwwiebel waarbij ze haar rechter wenkbrauw op trok en die een tikkeltje deed bewegen. Met haar handen streek ze over haar armen om de koude lucht buiten te sluiten en richtte zo haar blauwe ogen weer op de dude die weer wat vertelde, lol. Zijn scheve grijns verraadde al dat ie iets zou gaan zeggen en algauw hoorde ze de naam 'Cayne' vallen. Oehw, wat een smexy naam. "Wel, dan is die naam wel heel erg toepasselijk bij zo'n shawty als jij. If you know what i mean." Dat laatste zei ze met een korte knipoog waarbij ze haar stralende glimlach liet zien die al heel haar gezicht deed opfleuren. Was zij even blij dat ze zich een beetje had opgetut, merendeels omdat deze jongen zo aantrekkelijk was en ze moeite had om haar blik van zijn ogen af te wenden. Ze was zich er al helemaal niet van bewust dat hij zijn jas had aangeboden en dat ie nu nog tussen hen beiden in lag. Ietwat verstrooid schudde ze haar haren naar de juiste richting, glimlachte wat verlegen en nam toen toch de vest aan en hing hem om haar schouders. "Hmmn, hij ruikt lekker." Met haar neus in de kraag inhaleerde ze de parfumgeur die haar vader ook altijd had. Het deed haar weer even naar huis vertrekken en een glimlach bleef haar gezicht sieren. "Bedankt." Ze opende haar blauwe ogen weer en keek recht in die van Cayne, de jongen die voor een moment haar hart had doen stilstaan, alsof het even allemaal niet meer hoefde. De geur van thuis, van haar ouders, haar zus.. Damn, wat mistte ze ze. Als uit het niets kroop ze dichter naar de jongen toe, legde haar hoofd op zijn schouder en begroef haar gezicht in zijn nek. Die geur van daarnet was nu nog sterker en lacherig kwam ze weer wat overeind, hem ietwat verontschuldigend aankijkend. "Het spijt me, je ruikt zo lekker naar thuis dat ik het even niet kon laten.." Met een paar blosjes op haar wangen hief ze haar benen op en hing er haar armen overheen. Ze was ergens blij dat Cayne hier was belandt, hij deed haar voor even weer glimlachen, voor even. Dat was immers al een tijdje geleden en nu kreeg ze eindelijk er de kans voor, eerlijk te lachen.
Plots sprong ze overeind en nam ze Cayne's handen vast. "Kom, kan deze gentleman ook dansen?" Half lacherig haalde ze haar iPod tevoorschijn die ze op het bankje legde. Met haar behendige vingers zette ze een liedje aan dat een redelijk snel tempo had maar toch nog net goed genoeg was voor te halen. Met haar armen over zijn nek gegooid trok ze hem dichter tegen zich aan en half in de slappe lach plaatste ze de eerste paar stappen naar voor. "Ik hoop dat je kán dansen, toch?" Haar ogen boorden zich in de zijne en lacherig probeerde ze zijn reactie te peilen. Misschien ging ze wel iets te ver, had ze hem teveel laten doen voor elkaar maar een halfuurtje te kennen. Maar voor Avelyn was dit allemaal normaal, ze was altijd al een uitbundig persoontje geweest die zich niet terugtrok voor wat meer gewaagde dingen. Zeker niet met een jongen als Cayne, een over hotte persoon die ze waarschijnlijk niet meteen zou loslaten. Toen het liedje wat op zijn einde kwam liet ze haar armen van zijn nek vallen, glimlachte liefjes en streek met haar hand langs zijn wang om daarna als een onschuldig engeltje terug op het bankje te gaan zitten. Het was wel zo dat Avelyn soms wat snel ging met jongens, misschien iets té snel, maar ze kon er gewoon niet aan doen. De aantrekkingskracht van Cayne's lichaam, geur en vooral zijn uiterlijk deed haar helemaal zweven. Hoe het kwam wist ze niet, het enige wat ze nu wel besefte was dat deze avond nog een tijdje zou duren en ze zeker niet van plan was weg te gaan. "Zeker dat je je vest niet terug wilt?" Lichtjes schuldig keek ze naar zijn blote armen en haalde daarna haar schouders op. Hij moest het maar weten, het was zijn vest.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 3:38 am

[whiehoee, ik ga mijn dingen veranderen en neem vanaf nu de gesproken tekst van de ander over xD Eens zien hoe dat uitpakt. Misschien staat het dan wel helemaal in de war, maar schijt xD]

Gelukkig pakte Avelyn zijn vest op, en sloeg ze hem om haar schouders, dat betekende iniedergeval dat hij hij haar niet ongemakkelijk had laten voelen, right? "Hmmn, hij ruikt lekker." Sprak ze tegen hem, dat kon best kloppen, Cayne liet wéér een lachje horen, “Meen je dat?” Hij keek haar aan, ze had haar ogen voor een moment gesloten, ze zag er zo… lief uit. Hij voelde zich erg op zijn gemak bij haar, en hij wilde zich eigenlijk niet in houden. Maar voor de zekerheid deed hij dat maar wel, je wist nooit wanneer iemand hier helemaal flipte. Misschien had Avelyn wel schokkende dingen met jongens mee gemaakt, en zat ze daarom hier. Hoewel dat waarschijnlijk niet zou kloppen, want anders zaten ze hier nu niet zo romantisch te doen. "Bedankt." Bedankt waarvoor, dat hij zijn vest aan haar had geleend? “Geen dank hoor,” Glimlachte hij liefjes. Voor enkele seconden –het leken overigens uren te duren- keken hij en Avelyn elkaar in de ogen. Zijn hart sloeg een slag over, hij bloosde, huh, blozen? Hoe kon dat, hij had nog nooit om een meisje gebloosd. Damn. Wat als ze het zag, dan zou ze hem vast aanzien als een of ander watje, shit. Cayne besefte niet dat Avelyn dichterbij was komen zitten, tot ze haar schouder op de zijne liet rusten, gelijk sloeg hij zijn arm om haar heen. Een vloedgolf van warmte stroomde door zijn lichaam. Hij wilde dat dit moment uren duurde, jaren, gewoon, eeuwig. Maar dat was niet zo, na een tijdje ging ze weer rechtop zitten, "Het spijt me, je ruikt zo lekker naar thuis dat ik het even niet kon laten.." Naar thuis, hij was toch nooit bij haar thuis geweest? Tenminste, dat kon hij zich niet herinneren. “Maakt niet uit, helemaal niet zelfs, ik…” Zijn adem stokte, verder ging hij niet, dat zijn zin eigenlijk had moeten eindigen met : Ik vond het wel fijn, daar zou ze nooit achterkomen. Avelyn trok haar knieën op en sloeg haar armen er omheen. Cayne schoof een paar centimeter naar links en kwam zo tegen haar aan te zitten, hij wilde zijn arm opnieuw om haar heen slaan maar voordat hij de kans kreeg sprong ze weer zomaar op, zoals aan het begin van de avond. Ze pakte zijn handen vast, meteen stond Cayne op, "Kom, kan deze gentleman ook dansen?" Hij liet een lieve glimlach zien, “We zullen zien, my-lady.” Had hij plagerig laten horen, ze trok hem mee naar het midden van het prieel-ding, daar sloeg ze zijn armen om zijn nek, waarna hij haar armen op haar heupen liet leunen, ze stonden dicht tegen elkaar aan. Het nummer dat ze had opgezet paste precies bij de situatie waarin ze zich bevonden, het voelde allemaal zo goed gewoon. Behendig ontweek hij haar voeten, hij was niet erg goed in dansen, maar het zou wel kunnen. In de vele disco’s die hij had bezocht had hij ook veel verschillende stijlen gedanst. "Ik hoop dat je kán dansen, toch?" Hij kon niet anders dan glimlachen, het contact met haar, haar ogen haar haar, alles, alles had hem een glimlach gegeven. “Maar natuurlijk uwe hoogheid, als de beste.” Sprak hij met een fonkeling in zijn ogen. Zijn hart bonkte ondertussen in zijn borstkas, hij hoopte dat ze het niet op zou merken, en koud had hij het al helemaal niet meer. Er waren zoveel mooie momenten geweest in dit kleine uurtje dat ze samen hadden doorgebracht, dat ook deze dans veel te snel eindigde, het nummer was afgelopen en Avelyn liet haar armen van zijn nek glijden, damn. Ook hij haalde zijn armen van haar middel af. Een gladde hand streek over zijn wang, hij haalde met zijn wijsvinger een pluk haar uit haar gezicht en sloeg die achter haar oor. Het ging allemaal zo snel, Avelyn kwam terug op het bankje te zitten, hij bleef nog even staan en liep daarna haar kant op, de vraag of hij zijn vest terug wilde negeerde hij, waarom zou hij. Hij bracht zijn handen naar voor en sloeg ze om haar bijde handen heen, zachtjes trok hij haar op, “We zijn nog niet klaar hoor.” Glimlachte hij lief naar haar, nee, deze avond mocht van zijn part zo lang mogelijk duren, of überhaupt dat het nooit meer ochtend zou worden. Hij trok haar tegen haar aan en schuifelde samen met haar weer naar het midden van het prieel-ding, hij sloeg zijn armen om haar een en liet zijn voorhoofd op die van haar rusten, damn wat voelde dit goed.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 4:15 am

Een grote glimlach sierde haar gezicht terwijl ze volmondig "Ja," zei. Hij ruikte op een of andere manier zoveel naar haar thuis dat ze telkens weer diep inhaleerde om toch maar dat geurtje weer te kunnen ruiken. Pas toen ze merkte dat hij zijn arm ook om haar schouders legde liet ze haar hoofd weer op zijn schouder zakken, ademde ietsje sneller dan normaal maar probeerde haar hartslag wel onder controle te houden. Het voelde enigszins wel zeer fout om met een jongen al zo te staan flirten terwijl ze elkander misschien een uurtje kenden, maar toch kon Avelyn het niet tegenhouden dus bleef ze zo gewoon liggen. Niemand hier in deze gevangenis had haar ooit een verbod opgelegd om niet met jongens om te gaan. 'Met wat voor jongens,' dacht ze voor een seconde. Een stralende glimlach, nog steeds diezelfde als daarnet, was als een boodschap op een boom in haar gezicht gegrift. Zijn 'geen dank' negeerde ze maar, ze had er niet de behoefte voor om daar op te reageren dus liet ze de uitspraak maar voor wat ie was. Tenslotte probeerde ze zo lang mogelijk bij hem te liggen, tot wanneer hij blijkbaar instemde om te dansen en ze weer overeind vloog. Met een brede grijns op haar gezicht keek ze toe hoe hij blijkbaar toch goed kon dansen en ze hem gewoon volgde in zijn bewegingen. Pas toen het liedje gedaan was en ze zich weer op het bankje laten vallen zag ze een hand naar haren gaan en vleide ze haar hoofd tegen zijn hand aan. Een verleidelijk, charmant glimlachje vloog rond haar mondhoeken toen ze terug overeind werd getrokken en ze vrolijk met hem mee ging, terug naar het midden van dit weirde ding. Lacherig luisterde ze naar zijn woorden waarna ze hem opeens losliet, haar hande in haar heupen zette en haar rug wat rechtte. "Wat ben je dan van plan sweedy?" Half lacherig knipperde ze met haar wimpers om daarna hoofdschuddend zijn handen vast te nemen. "Doe eens een move, lover." Een uitdagende fonkeling verscheen in haar ogen terwijl ze zich van hem losmaakte en op het bankje afliep, haar voeten op het hout plaatste en zich afzette zodat ze in een achterwaartse salto belandde en perfect op haar beide voeten terecht kwam. "Beat that!" Met haar ogen die vrolijk twinkelden wachtte ze geduldig af tot hij een stunt zou uithalen, of helemaal niet. Terwijl ze wachtte stapte ze terug op hem af, legde haar hand in zijn en kwam opeens wel héél dichtbij zijn lippen. Maar net voordat ze haar lippen tegen de zijne drukte, op het punt waarop je elkaar adem kon voelen, haalde ze haar hand uit zijn nek en gebruikte die om hem opeens te beginnen knuffelen. Schaterlachend bleef ze hem in zijn buik kietelen, niet wetend of ie nu kietels had of niet en stopte na een aantal seconden. "Oké. Ik weet nog iets wat we kunnen doen!" Met een lief glimlachje nam ze zijn hand vast en trok hem mee het monumentje af. Heel het pad dat naar een paar velden leidde was verlicht met duizende lichtjes en Avelyn trok Cayne naast zich. Met haar rechterarm om zijn middel en haar hoofd op zijn schouder stapte ze het pad op om hem daarna lacherig aan te kijken. "Is dit wat je leuk vind om te doen? Scheef gaan wandelen met een vreemde, weirde meid die wel heel close word?" Dat laatste sprak ze uit met een flirterige wenkbrauwwiebel die wel heel pedo-achtig leek maar het dus duidelijk niet was. En daarbij, Avelyn was nu niet echt de sterkste van de twee dus veel zou ze Cayne toch niet kunnen aandoen; was ze trouwens niet van plan, ghehe. Terwijl ze zo over het pad stapten richtte Avelyn haar blik steeds op Cayne wiens haren de hele tijd opvlogen bij een windbriesje en hem een schattig accent gaven. Ergens was Avelyn wel héél blij dat ze deze dude had leren kennen, half dan toch, en ergens wilde ze wel vaker met hem afspreken. Maar dat zou Cayne vast wel merken aan de manier waarop ze zo liepen, als een stel dat was getrouwd. Avelyn lachtte bij die gedachte, schudde haar haren weer naar rechts en richtte haar blik op het grote veld dat uit het niets voor hen opdoemde. "What's next?" Met haar blik uitdagend op Cayne gericht wende ze haar ogen af naar het grote veld dat vol bezaaid was met prachtige rozen. Avelyn liet Cayne los en stapte dichterbij de heuvel waaronder het veld lag. Als je op het puntje van de heuvel stond zag je precies de sterren aan de hemel, nog beter dan op dat monument-achtige-ding, en stiekem vond Avelyn dit wel erg romantisch. However, straks vond Cayne dat helemaal niet leuk. Stel je voor!

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 4:58 am

Haar glimlach was betoverend, op het moment dat hij haar overeind trok, voelde hij een schok door zijn lichaam stromen, zo heerlijk. "Wat ben je dan van plan sweedy?" Haha, wat een lef hebbertje. “Wat ik van plan ben, oeehhhh.” Hij lachte mysterieus. Tja, wat was hij eigenlijk van plan? Wat wilde ze dat hij deed, moest hij verder, of wilde ze eigenlijk helemaal niet dat hij bij haar was. Aan haar lach en lichtrode wangetjes te zien, vond ze het helemaal niet erg. Maar dat kon ook gewoon zo lijken, dat hij dat zo wilde. Misschien. Ze nam zijn handen in die van haar, "Doe eens een move, lover." Hij trok zijn hoofd een tikkeltje schuin, bedoelde ze nou dat hij haar moest zoenen? Of ging het over dat dansen? Het antwoord kwam snel, want weer maakte Avelyn zich los van hem, en voelde hij de koude winter opnieuw overheersen. Shit. Hij keek vreemd op toen Avelyn zachtjes op het bankje af renden, haar voet erop plaatse en zo een back-flip maakte. Hij liet een lach zien, “Wouw, ik wist niet dat uwe hoogheid dat kon.” Sprak hij plagerig. "Beat that!" Als hij zijn skates nou bij had gehad, nouja, niet dat je hier op die grindpaden kon skaten, maar op de straat hiervoor ofzo. Dan had ze niet weten wat ze zag. Hij miste die dingen eigenlijk best wel, het was soms alsof die wieltjes gewoon onder zijn voeten zaten, alsof ze deel waren geworden van hem. Eigenlijk miste hij best veel, maar met Avelyn vergat hij al die dingen. Dan leek alles weer normaal, dan voelde hij zich goed. “Wil je dat je lover z’n nek breekt ofzo.” Lachte hij, hij plaagde haar maar, en eigenlijk wist hij niet eens of hij zonder zijn skates wel zo’n perfecte back-flip kon maken, waarschijnlijk niet. Vrolijk kwam ze weer naar hem toe, legde haar handen in zijn nek, wat hem heel erg plezierde, en waarna hij weer zijn armen rond haar sloeg. Haar hoofd bewoog zich dichter naar de zijne, hij voelde haar zachte adem langs zijn wangen strelen, rook haar zoete adem. Kon haar lippen bijna proeven, maar net niet. Nee, net op het laatste moment bewoog ze haar arm om hem heen en knuffelde ze hem plat. Cayne kon een lach niet onderdrukken, ergens vond hij het niet erg, het ging ook wel heel snel. Niet dat dat hem veel uitmaakte, want het voelde gewoon goed, maar toch. Toen werd hij gekieteld, zijn zware lach galmde door het prieel-ding. Hij probeerde wat terug te doen, en trok haar dichter naar hem toe, beide lachte ze, gelukkig. Toen stopte ze, en ook Cayne gaf haar wat ruimte. "Oké. Ik weet nog iets wat we kunnen doen!" Ohja, was dat zo, dat zou Cayne dan nog wel zien. Cayne keek haar met zijn blauwe ogen aan, maar zei niks, hij zou wel zien wat ze in petto had. Ze trok hem het prieeltje af, haar hand voelde zacht, maar wel bijna dubbel zo klein als die van hem. Hij hield ze zachtjes vast want hij wilde immers haar handen niet verbrijzelen. Ze sloeg haar arm om zijn middel, Cayne sloeg zijn arm om haar nek, en voelde hoe haar hoofd op zijn schouder leunde, hij probeerde zijn stappen te dempen zodat ze niet van hot naar her werd geslingerd. "Is dit wat je leuk vind om te doen? Scheef gaan wandelen met een vreemde, weirde meid die wel heel close word?" Hij lachte, “Yep, zeker dat deze weirde jongen dat leuk vind.” Haar wenkbrauwwiebel liet op zijn gezicht een vermaakte glimlach zien. Wat was ze geweldig. Cayne keek geïnteresseerd de tuin rond, hij wist ook wel dat ze heel de tijd naar hem keek. Maar hij wilde gewoon niet terug staren. Toch stond er de hele avond al een glimlach op zijn lippen. Hoe was het mogelijk.
"What's next?" Sprak ze met haar verleidelijke stem. “You shall see, my dear.” Liet hij horen. Even keek Cayne naar het veld voor hun. En aan de rand van het veld lag een niet al te hoge heuvel. Avelyn liep er naar toe, en Cayne besloot te volgen. Toen hij naast haar kwam te staan pakte hij haar schouder vast en draaide haar rustig om, met uitdagende ogen kwam hij wat dichterbij, gaf haar razendsnel een kus op haar wang en sprintte weg de heuvel af. “Probeer me nu maar te pakken!” Gilde hij er nog achterna terwijl hij zich lacherig omdraaide. Hij rende wel niet zo snel dat ze hem niet bij kon houden, als ze goed haar best deed haalde ze hem makkelijk in.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 5:24 am

Half lacherig bleef ze op de heuvel staan, zag ze dat Cayne achter haar aankwam en lachte zoetjes. Enigszins was ze wel benieuwd naar wat hij nu zou uitvoeren, deze dude was gewoon onvoorspelbaar. Maar toch ze zijn grote handen op haar schouders voelde draaide ze haar lichaam om, keek hem recht in de ogen aan en zag dat hij zijn gezicht dichter bij het hare bracht? Alsof ze in trance was bleef ze staan en voelde uiteindelijk zijn lippen tegen haar wang. That's all? Lichtelijk teleurgesteld keek ze op maar merkte dat Cayn -die eerst nog voor haar stond- opeens was verdwenen en haar nog net had uitgedaagd. Een speelse grijns verscheen op haar gezicht terwijl ze zich omdraaide en als een gek richting het veld begon te lopen. De stengels kletsten tegen haar voeten en soms vervloekte ze de doorns die langs haar benen streelden. Alleen voelde het niet echt zo prettig aan, die doorns, ze kietelden op een of andere manier over haar benen maar waren gelukkig nog niet zo gegroeid dat ze niet steekten. Haar ademhaling ging steeds sneller naarmate ze beter haar best deed om die grote passen van Cayn in te halen. Pas toen ze hem in het vizier kreeg zette ze zich nog eens extra af tegen de groene bodem -ook wel gras genoemd- en schoot als een pijl op haar prooi af; Cayne. Schaterlachend sprong ze als een klein kind in Cayn's nek en duwde hem tegen de grond. Ze had van daarnet al gemerkt dat de grond totaal niet hard was en ze hem ook niets zou laten breken door hem zo hardhandig tegen de grond te werken. Ook al wist ze natuurlijk dat Cayn zich waarschijnlijk had laten vallen onder Avelyn. Want zelf was ze al niet sterk maar als het om tackelen ging kon ze er wel wat van, grinnik. Met haar benen langs weerzijden van zijn benen ging ze op zijn buik zitten en nam zijn neus beet met haar duim en wijsvinger. "Jij pestkop! Mij zo achterlaten!" Half lachend trok ze -zachtjes weliswaar- aan zijn neus en gaf er daarna een klein zoentje op. "Chance dat ik zo vergevingsgezind ben als het van jou afhangt." Een charmante blik sierde haar gezicht terwijl ze opeens moeite had om iets te zeggen. Misschien was het wel omdat haar blik de zijne kruiste en ze opeens een brok in haar keel voelde. Het was raar hoe ze opeens heel blokkeerde doordat hij haar zo aankeek, of hoe Avelyn dacht dat hij haar aankeek, en haar helemaal van haar stuk bracht. Voor ze het besefte had ze haar hoofd op zijn borstkas gelegd, haar armen rond zijn nek gelegd en haar lippen in zijn nek gedrukt. Ze kon die heerlijke parfumgeur weer ruiken waardoor ze weer -als met een sigaret- inhaleerde waardoor het vast in zijn nek moest kietelen. "Dude, you make me crazy with your perfume." Ze trok haar hoofd zachtjes weer terug recht en liet zich naast Cayn in het gras vallen, haar hand zoekend naar de zijne om hem daarna beet te nemen en haar vingers met de zijne te verstrengelen. "Het is raar," vertelde ze."hoe een jongen opeens zoveel invloed op me heeft. Nog geen drie uren geleden haatte ik jongens, wilde ik er nooit meer in contact komen en zeker niet déze dingen doen." Half lacherig om haar eigen stomme gedachtes van daarvoor draaide ze haar hoofd een tikkeltje scheef om een onschuldige glimlach op haar gezicht te zetten. Ze voelde opeens zo'n drang om haar lippen op de zijne te drukken maar verdreef die gedachte. Wat als hij het niet wilde? Een plotselinge onzekerheid viel over haar heen en vlug schudde ze haar hoofd om zich weer te herstellen. Toch kroop ze dichter tegen Cayn, legde ze haar been over zijn been en legde ze haar hoofd op zijn borstkas. Met haar arm over zijn buik liet ze een tevreden zuchtje horen, als een kind dat net een snoepje had gekregen. Cayn als een snoepje, wat een vergelijking, haha. "Ben ik blij dat ik je heb ontmoet." Fluisterend draaide ze haar hoofd een tikkeltje zodat ze hem kon aankijken. Nog nooit had ze zo iemand ontmoet. Ergens wilde ze dat dit moment nooit zou ophouden, ze hier uren aan een stuk konden liggen en kijken naar de sterren.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 5:58 am

Half struikelend rende hij verder, met een grote grijns op zijn gezicht, toen hij achterom keek viel hij bijna, maar snel herstelde hij zich. Hij kon nog net een glimp opvangen van Avelyn, ze was hem dus achterna gekomen, en ze was al aardig in de buurt. Om haar een beetje te pesten versnelde hij zijn pas. Hij voelde hoe de wind door zijn haren streek, het voelde als Avelyns zachte handen, hij leek wel een pussy. Maar nee, het was gewoon liefde.
Weer keek Cayne achterom, dit keer wat meer beheerst, hij zag hoe dichtbij Avelyn was. Hij draaide zijn hoofd weer om om te kijken of hij wel de goede kant op rende. Maar dat was niet meer nodig geweest, want hij voelde hoe Avelyns lichaam op de zijne terechtkwam, die meid had pit. Hij liet zich vallen, met haar op zijn rug. Zijn lach was van ver te horen, het voelde geweldig, zoveel lol had hij al in tijden niet gehad. En als hij het had was het van heel ander kaliber. Cayne lach op zijn rug in het gras, het kietelde door zijn shirt heen. En op sommige plekken lach zelfs nog sneeuw. Hij voelde hoe Avelyns benen langs de zijne lagen. Hij glimlachte naar haar, "Jij pestkop! Mij zo achterlaten!" Cayne liet een korte lach horen. “Sorry sorry vergeef me uwe hoogheid!” Schaterde hij uit. Haar duim en wijsvinger hielden zijn neus kort vast, waarna ze net deed of ze zijn neus vast had. Zoals zijn pa vroeger wel eens bij hem had gedaan. Toen boog ze zich voorover, hij zag haar lippen dichterbij komen, maar toen kwamen ze terecht op zijn neus, shit. Hij lachte, voor de zoveelste keer deze avond, het leek wel of hij alleen maar gelachen had. "Chance dat ik zo vergevingsgezind ben als het van jou afhangt." Cayne’s ogen keken recht in die van Avelyn, zijn ogen straalden plezier uit. Liefde. Hij hield van haar, togg? “Thanx my love.” Sprak hij plagerig uit. Hij voelde hoe zijn hart sneller klopte, haar gewicht op zijn buik. Waar hij zijn spieren aanspande. Haar warmte, het koude natte gras in zijn rug, hij voelde alles. Alles leek zich in slomotion af te spelen. En gek genoeg was dat helemaal niet erg. Hij voelde haar tedere hoofdje op zijn borst, zijn borst die snel op en neer ging omdat ze kort geleden nog gerend hadden. Ze zou nu zijn hartslag horen, zijn hartslag die iets sneller ging dan normaal. En dat zou ze weten, dat kon niet anders. Hij legde zijn handen zachtjes op haar onderrug, vlak bij haar billen maar net niet erop. Hij liet ze daar licht liggen. Hij voelde hoe ze haar armen in zijn nek legde, hij voelde haar lichaam omhoog komen, die kus in zijn nek. Die zachte lippen, zijn hart vergat een slag. "Dude, you make me crazy with your perfume." Cayne draaide zijn hoofd iets naar haar toe, probeerde haar ogen te vinden, maar daarvoor lag ze te dicht tegen hem aan. “Babe, I don’t know what you’re doing to me, but it feels so damn good.” Fluisterde hij in haar oor. Hij voelde haar warmte van hem af glijden haar lichaam liet zich naast die van hem neerkomen. Zijn hand lach naast hem, met daarin die van haar. Haar benen streelden liefkozend die van hem. "Het is raar," Cayne draaide zijn hoofd haar kant op, en keek haar aan, maar haar blik stond nog naar de sterren gericht. "hoe een jongen opeens zoveel invloed op me heeft. Nog geen drie uren geleden haatte ik jongens, wilde ik er nooit meer in contact komen en zeker niet déze dingen doen." Toen draaide ook zij haar hoofd naar hem, Cayne liet een glimlach zien, ze kroop dichter tegen hem aan, wat een fijn gevoel gaf. Het voelde veilig en vertrouwd. Haar arm sloeg ze over zijn buik heen, en zijn vrije hand liet ze op die van haar neerkomen. "Ben ik blij dat ik je heb ontmoet." Hij keek haar aan, “Ik ben ook bij dat ik jou ontmoet heb.” Fluisterde hij terug. Hij kwam omhoog en begeleide haar hand op zijn buik naast haar. Hij draaide zich om en sloeg zijn ene been naast haar lichaam, zijn knieën staken in het gras, met zijn handen had hij haar handen omklemd. Zijn hoofd liet hij dichterbij die van haar komen, haar adem gleed langs zijn wangen, hij sloot zijn ogen en plaatste zijn lippen op die van haar. Toen liet hij zijn hoofd weer iets omhoog komen, “Ik hou van je.”Fluisterde hij liefkozend, om daarna weer zijn lippen op die van haar te drukken. Toen draaide hij zich weer op zijn rug, met haar boven hem. Zoals ze begonnen.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 6:25 am

Avelyn schudde meewarig haar hoofd, keek hem eens diep in zijn ogen aan en legde daarna haar wijsvinger op zijn lippen. "Die 'hoogheid' mag wel weg hoor, het is zo'n dom woord." Met een blik van een kind dat haar zin niet kreeg liet ze haar vinger van zijn lippen afglijden en liet haar hand maar op zijn borstkas vallen die opvallend snel op en neer ging. Het deed haar denken aan haar eigen ademhaling, die ging ook abnormaal snel. Zijn plagerig toontje deed haar lachen, voor de hoeveelste keer alweer? Avelyn kon het eigenlijk al niet meer bijhouden, was het ook niet van plan want dan was ze nog tot de volgende morgen bezig. Pas toen ze zijn woorden een aantal keren had herhaald in haar hoofd voelde ze haar wangen warmer worden, damn. 'My love', had ie dat nu echt gezegd, realy? "Wat ben je grappig, ha-ha." Met een opeens serieus gezicht keek ze hem aan met haar kijkers die zich tot spleetjes hadden gedrukt. Maar lang kon ze haar gezicht niet in de plooi houden waardoor ze algauw weer in die zelfde schaterlach belandde en Cayne verontschuldigend aankeek. Ze verplaatste haar gewicht wat naar beneden en voelde zijn gespierde onderbuik tegen haar buik. "Damn, sexy." Avelyn voelde hoe ze haar onderlip beetnam en moeite had om nog veel te zeggen. Gewoon, de manier waarop de jongen naar haar kee, haar aanraakte en tegen haar sprak.. Het maakte Avelyn helemaal dol, alsof ze zo'n kind was dat met honderd euro mocht gaan winkelen in de snoepwinkel. Nogmaals, Cayne en snoepjes.. Lawl. Voor even legde ze haar hoofd zo dicht tegen zijn nek dat ze zijn adem op haar wang voelde kriebelen. Zijn fluistering klonk als muziek in haar oren en half lacherig drukte ze haar lippen op de plek van zijn kaakbeen. "Believe me, my love. The one thing i do is making you feel happy. With or without Me." Haar stem was al even zacht als die van hem en eigenlijk voelde ze zich ook niet genoodzaakt om luider te gaan praten. Ze durfde het niet, raar maar waar. Ze streek haar haar uit Cayne's gezicht, aangezien de wind al haar bruine haren over zijn gezicht hadden gewaaid en lachte zoetjes. "Sorry, stoute haren heb ik!" Glimlachend nam ze een pluk haar vast en deed alsof ze die strafte door er dom 'stout!' tegen de zeggen. Maar erg veel zou dat niet uithelpen aangezien het harder ging gaan waaien en Avelyn moest zien dat haar jurkje niet omhoog ging vliegen. Al wist ze niet of Cayne dat zo erg ging vinden, jongens bleven jongens. Pas toen ze het gewicht van Cayne boven haar voelde hield ze haar lippen op elkaar, zag dat zijn handen haar gezicht vasthielden en zag die lippen steeds dichterbij komen. Damn, straks vloog haar hart uit haar lichaam. Pas toen ze zijn lippen op de hare voelde beantwoorde ze zijn zoen, legde haar hand op zijn wang en trok hem dichter naar haar toe. Toen hij zich weer naar achteren liet vallen kwamen die woorden opeens terug. 'Ik hou van je', had ie dat nu echt gezegd? Zo vlug als ze kon sprong ze overeind, besefte niet meer wat ze deed en voelde hoe haar voeten opeens raar begonnen te bewegen verder het veld in. Ze voelde zich helemaal licht in haar hoofd en wist dat dat kwam door Cayn. Zoenen had ze in geen tijden meer gedaan en het voelde opeens zo vreemd dat ze tilt sloeg, haar aanvallen gingen waarschijnlijk weer beginnen. Ze had een soort van fobie voor jongens die zo dicht kwamen en zelf beweerden van haar te houden. Het was iets dat ze nooit voor mogelijk had gehouden, dat iemand van haar zou houden. Misschien was dat wel de reden waarom ze zo op hol sloeg. Op het eerst had Avelyn er niets van gemerkt maar nu drong het opeens tot haar door en werd alles net zwart. Het enige wat in haar opkwam was rénnen.
Haar lichaam bewoog onwaarschijnlijk snel doordat ze half aan het hardlopen was richting een nog ander veld van waar ze kwam. Pas toen ze hijgend tot stilstand kwam merkte ze dat ze Cayn had achtergelaten, hem had overgelaten aan een hoop vol twijfels en hij haar waarschijnlijk niet zou achternalopen. Fúck! Avelyn trippelde zenuwachtig op haar beide voeten, wist niet wat ze moest doen dus begon ze te lopen richting een alleenstaande wilg. Het was een soort van klein woud waar Avelyn als een gek inliep om daar opeens een boom te zien die wel heel lange takken had. Op één van die takken ging ze zitten, sloeg ze haar armen over haar benen en voelde ze hoe haar ogen vochtig werden. Wat had ze gedaan? Dit zou ze zichzelf waarschijnlijk nooit meer vergeven, dat wist ze van zichzelf.

-Er moest toch een beetje drama inzitten, anders werd het te saai xD

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 7:28 am

Na zijn laatste zoen ging alles heel snel, haar lippen had hemels aangevoeld, zacht en soepel. Maar toch was er iets niet goed gedaan, lag het aan hem? Kon hij niet goed zoenen, had hij iets verkeerds gezegd. Wat was er gebeurd dat Avelyn zomaar van hem af was gesprongen en keihard weg was gerend. Want ja, dat had ze gedaan. Cayne stond op, hij was nog even in het gras blijven liggen, denkend over wat er was gebeurd, wilde ze misschien nog helemaal niet zoenen? Of… wat kon het zijn? Hij keek de kant op naar waar Avelyn toe was gerend, Cayne sloeg zijn armen in zijn nek, shit. Hij woelde even met zijn handen door zijn haren. Hoe kon dit gebeuren?
Plots voelde hij zich wel heel alleen, een paar minuten geleden was hij de wereld even helemaal vergeten, was hij vergeten dat hij in deze verdoemde kliniek zat. Dat hij een agressie probleem had, en boven al, dat hij hier niet thuis hoorde. Het had zo, vertrouwd gevoeld, om met Avelyn om te gaan, in die paar uren dat ze elkaar een beetje hadden leren kennen. Hij hield van haar, echt waar. Maar zij blijkbaar niet van hem, want ja, ze was er vandoor gegaan. Ze kon trouwens best hard rennen want ze was al uit zicht. Verslagen besloot Cayne haar maar achterna te gaan, in een rustig tempo, om haar te tijd te geven. Maar, misschien zou hij haar wel helemaal nooit meer zien. Dat kon ook. Cayne richte zijn blik op het gras, waar niks in te vinden was, geen boom waarop hij zich kon uitleven, geen verdomde steen die hij zo hard weg kon smijten dat hij de andere kant van de wereld zou halen. Helemaal niks, alleen hijzelf, en nee, hij zou zichzelf niet pijnigen. “Tering zooi!” Schreeuwde hij uit. Zo hard dat ze het zelfs in de kliniek nog zouden kunnen horen. Eigenlijk wilde hij dat Wood hier nu was, zijn vriend, right? Voor wat afleiding ofzo. Hoewel hij niet wist of het bij Wood goed zou uitpakken, als hij een van zijn woedeaanvalletjes vlak voor zijn neus zou krijgen. Nee, Wood zou waarschijnlijk gillend weg rennen. Een droevige glimlach vormde zijn lippen. Wood was een aardige peer, gewoon relaxed.
Cayne hief zijn hoofd en keek snel de omgeving rond, helemaal in de verte achter hem stond het donkere gebouw van Disturbia, en voor hem de eindeloze velden. Shit, waar in hemelsnaam kon Avelyn zijn? Wat had hij met haar gedaan? Hij had haar ook niet zo snel moeten zoenen, hoewel, in een disco kon je soms na 10 minuten al op gang zijn. Maar dit was serieus, hij had het verknalt, wat the fuck dat hij wel niet. Domme mongool dat hij was. “Godverdommeshit!” Hij schreeuwde zo hard dat zijn stembanden er pijn van deden, hij schopte met zijn voet een kluit modder uit de aarde. Wat overigens verdomd veel pijn deed, omdat de aarde doordat het vroor nogal hard was. “K*t.” Had Cayne boos gemompeld. Waarom gebeurde dit nou? Het was nog nooit bij hem gebeurd, dus hij wist ook niet hoe hij er mee om moest gaan. “Avelyn!” Het klonk smekend, alsof hij het goed wilde maken, maar toen bedacht hij zich dat zij degene was geweest die er vandoor was gegaan, niet hij. Maar hij was wel degene geweest die haar zoende, damn. “Avelyn! Kom focking terug please!” Hij schreeuwde zijn longen uit zijn lijf, hij kon haar niet kwijt zijn, niet nu al. Tot zijn verbazing proefde hij iets zoutig’s, en nee, de regen druppeltjes die langzaam begonnen te vallen waren niet zout. Hij begon nu luid te janken, waarom? Hij had nog nooit om een meisje gehuild, zeker niet zo, maar blijkbaar betekende ze in zulke korte tijd toch veel voor hem. Zijn tranen stroomde snel, maar ook de regen begon harder te stromen. Te storten, wat hem eigenlijk wel opluchtte, want dat liet zijn tranen minder zichtbaar worden. Hij schaamde zich er niet voor, dat hij huilde, want zo was hij niet. Hij was echt wel een jongen met gevoelens hoor, niet zo’n saaie zak die maar een beetje zat te niksen. Luid snikkend liet hij zich op zijn knieën vallen, Avelyn was nergens te bekkenen. Hij liet zichzelf rustig naar achter zakken, en schopte zijn benen onder hem vandaan, languit lag hij in de regen, in een plas. In zijn shirt, huilend. Denkend aan zijn pas ontmoette liefde. Wat had hij gedaan. Hij was haar kwijt, misschien wel voor altijd. Hij trok zijn knieën op en plaatste zijn handen in zijn haren. “Neeheeee…” Jammerde hij, wrm was hij nu zo pussy bezig? Hij was toch altijd de dude die zomaar een vecht partijtje aanging,en nu liep hij te janken om een of ander meisje die hij nog maar een paar uur kende. Hij kon het gewoon niet meer aan, en uit vermoeidheid viel hij zomaar in slaap, in zijn t-shirtje in de regen.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 8:31 am

Met haar armen over haar knieën geklemd probeerde ze een beeld te vormen van wat er daarnet allemaal wel niet was gebeurd. Het enige wat haar nog helder in het hoofd zat was die 'ik hou van je'. Avelyn voelde haar hart in haar keel bonzen terwijl ze haar hartslag onder controle te houden -wat haar totaal niet lukte- en probeerde iets te bedenken. Ze merkte naarmate de tijd dat het begon te regenen en ze luid vloekend overeind sprong. Met haar bruine haren in de regen voelde ze hoe het water haar lichaam overnam en haar knalrode jurkje helemaal doorweekt was en zelfs wat doorzichtig. Fack, dat ook nog! Laten we hopen dat ze geen pedofiel tegenkwam want dan had ze het wel steken. Maar goed, dat was nu wel echt het minste waarover ze nadacht. Plots schoot haar wat te binnen; ze was hier alleen, in een donker woud met nog wat rare wilgen die hoe langer ze ernaar keek steeds groter en enger werden, alsof ze haar gingen pakken met hun lange wortels en takken. Paniek overheerste de angst en ze zette haar keel open om daaruit een gruwelijk luide schreeuw te laten horen. Nog nooit in haar leven had ze zo hard gegild, net zo luid als dat je er glazen mee kon doen breken. Hysterisch begon ze te lopen in de richting waar ze vandaan kwam, récht naar de plek waar ze iemand had achtergelaten en diegene waarschijnlijk nooit meer zou terugzien. Schuldgevoel en razernij heerste in haar lichaam terwijl ze de benen van haar lijf liep. De regen had al haar make-up doen uitlopen en eigenlijk leek ze dat nog niet eens erg te vinden, alles was toch verpest dus die make-up zou het niet maken. Zo snel als haar voeten haar lichaam konden dragen rende ze richting het grasveld die al helemaal bemodderd was en waar ze een lichte schim in zag .. Wacht.. Liggen? Haar ogen werden groot bij het zien van een jongen die languit in het gras lag, in de regen en blijkbaar in slaap gevallen was. "Hee!" Half schreeuwerig sprong ze naar voren, liet zich op haar knieën zakken en draaide het gezicht van de jongen naar haar toe. "What the f-" Haar blauwe ogen konden bijna niet geloven dat het Cayne was die hier, half in de tranen, in de regen lag. Hoe meer ze naar hem keek, des te schuldiger ze zich voelde en des te meer ze het wilde goedmaken. Maar om haar wakker te maken, dat wilde ze hem niet aandoen. Tenslotte zat Avelyn er ook niet echt sober bij; haar haren waren doorweekt, haar mascara helemaal doorlopen over haar wangen, haar jurkje die doorzichtig was en waar je haar Bh door kon zien .. Het was eigenlijk zo'n zootje die je tegenkwam bij jong volwassenen. "Cayne, het spijt me voor alles wat ik gedaan heb. Ik wou niet wegrennen maar een angstaanval overviel me en ik kon niet anders dan rennen en ik hou van j-" Haar adem stokte en langzamerhand boog ze haar gezicht naar voren en drukte ze haar lippen op de zijne. Waarschijnlijk zou hij nu wel wakker worden aangezien Avelyn haar lichaam tegen het zijne had gedrukt en ze hem steeds intenser zoende. Pas na een goeie tien seconden haalde ze haar lippen van de zijne af, keek hem afwachtend aan en plaatste een kleine glimlach op haar gezicht. Misschien was dat wel redelijk komisch aangezien ze er uitzag als een monster en toch nog zo'n laconieke glimlach op haar gezicht had staan. Maar meer kon ze momenteel niet doen, het zou afwachten zijn hoe Cayne het zou opvatten en of hij haar eigenlijk wel nog wilde zien. Tenslotte had ze hem zo goed als achtergelaten in dit onbewoonde veld en .. Damn, dit zou ze zichzelf waarschijnlijk nooit meer vergeven. Maar toch wilde ze het nog een kans geven, wilde ze Cayn terug bij zich hebben en wilde ze zo niet eindigen; bijna als vijanden. Want Avelyn kon niet anders dan toegeven dat ze van hem hield, ze hem niet meer kwijt wilde en ze nog meer met hem wou omgaan. "Ik beloof het je, dit gebeurd geen tweede keer. Al zul je moeten begrijpen dat dit een tweede Avelyn was, een paniekerig meisje die angstaanvallen krijgt en zich soms tot zelfmoord aanzet. Dat moet je er maar bijnemen.." Het was haast een fluistering maar Avelyn wilde het tenminste uitleggen, tenslotte was ze die uitleg hem wel verschuldigd. "En.. Sorry voor deze verschijning.. Ik zie er niet uit.." Ietwat twijfelachtig liet ze een lachje horen om daarna zijn hand vast te nemen en er een kneepje in te geven.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ za feb 18, 2012 11:58 pm

Een hoop gelach klonk door zijn kamer, er waren verschillende vrienden en aan de muur hing een spandoek met ‘welkom thuis Cayne’ Zijn moeder was er, en zelfs zijn vader. Cayne liep naar zijn vrienden toe, hoewel, de kamer was gevuld met een stuk of 25 mensen. En allemaal waren het goed bevriende mensen. “Yo Cayne wazzup.” Lachend keek Cayne om om te zien wie hem had geroepen, het was Dave, zijn vriend waarmee hij altijd zat te kloten enzo. “Whazaaa Dave! Dude, ik heb je focking er gemist bro.” Lachend omhelsde de twee jongens elkaar. “Echt lang geleden bro.” Hoe kon het dat al deze mensen er waren? En sterker nog, hoe kon het dat hij thuis was, met aan de linkerkant van zijn kamer zijn bed, precies zoals hij hem die ochtend van de ‘ramp’ had achtergelaten, en in de hoek zijn bank met zijn tv’tje en zijn x-box. “Ik ga heel even naar m’n ma bro.” Sprak Cayne rustig tegen Dave, hij draaide zich om en liep –onder schouderklopjes bedolven- op zijn ma af. Met zachte hand pakte hij haar schouder, “Mam?” Kwam er vragend uit zijn richting, rustig draaide hij haar om en toen poef. Werd alles zwart. Weg, zijn ma, zijn pa, zijn vrienden zijn huis. Alles.
Met een schok opende Cayne zijn ogen, hij voelde iets warms op zijn buik en borst. Hij kon het bijna niet geloven, het kon niet, het was net als de droom die hij net gehad had. Avelyn. Haar haren waren doorweekt –die van hem waarschijnlijk ook- en over haar gezicht liepen zwarte vegen van haar make-up. De woorden die ze zei drongen niet tot hem door, Avelyn boog zich voorover en drukte haar lippen op de zijne, hij ging mee met de beweging, maar toch was hij een soort van versteend ofzo. Hij wist niet wat hij zag, wat was er allemaal aan de hand? Cayne bracht zijn armen omhoog en plaatste ze naast hem.Haar woorden klonken raar, alsof hij in een roes zat waar hij maar niet uit kwam. Het ging over haar angst en zelfmoord, of iets wat daarop leek. Ze pakte zijn hand, hij voelde het niet echt, want eerlijk gezegd had hij het behoorlijk koud en had hij geen gevoel meer in zijn lijf. Toch kwam hij strammetjes omhoog, haar in de ogen aankijkend. Hij kon het even allemaal niet bevatten. Hoe lang had hij daar gelegen? In de regen in het gras? Hoe lang was Avelyn we geweest. Hoe lang had zijn droom geduurd? Waarom had hij altijd zo verdomd veel vragen verdomme. Cayne pakte Avelyn bij haar armen, hij wilde niet dat wanneer hij opstond zij viel. Dus hield hij haar tegen toen hij op stond. Even keek hij haar met een vreemde blik aan, toen begon zijn woede op te spelen, zijn razernij, hij had godverdomme gejankt om niks? Had hij zijn zwakte getoond om niks! “Wat the fock denk je wel niet he!” Schreeuwde hij naar haar, het was eigenlijk niet z’n bedoeling om het allemaal op haar af te reageren, maar dat was gewoon zijn probleem, hij kon er niks aan doen. “Je bent echt gestoord he!” Hij kon het niet meer houden, hij probeerde het nog wel maar het lukte niet meer. “Ik hou godverdomme veel van je! En jij gaat er dan maar vandoor!” Zijn haren deinde mee met zijn bewegingen, hoewel ze nat waren en aan zijn voorhoofd zaten geplakt. “IK heb in dat focking gras gejankt om jou ja!” Waar de fuck was hij mee bezig? Hij kon zich toch niet tegen haar af reageren, zij kon er toch ook niks aan doen. “Waar de fuck was jij.” Kwam er al iets rustiger uit, hij wilde niet dat zij hem zo zag, dat zij zag waarom hij hier zat, omdat hij nogal fel was. En de mensen in de maatschappij daar niet tegen konden. Hopelijk zij wel. “Ik hou fucking veel van je..” Het was nu meer hard praten geworden, hij kon haar niet kwijt zijn, dat wilde hij niet. Dit alles was in enkele seconden gebeurd, zijn woedeaanval. Gelukkig had Cayne hem al snel weer onder controle. “Sorry…” Mompelde hij bijna onhoorbaar. “Focking randebiel dat ik ben.” Hoe moest hij dit weer goed maken? Was dat überhaupt wel mogelijk? “Het kwam er zomaar uit…” Fluisterde hij tegen Avelyn. “Ik kon er niks aan doen… het kwam gewoon.” Hij hoopte dat dit genoeg verklaring zou zijn, hij wilde gewoon dat alles weer was zoals het was.
[De tekst maak ik later nog dikker, ik moet nu gaan.]

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ zo feb 19, 2012 2:18 am

[Ik kan het gewoon niet laten om al te reageren, hij is goed genoeg hoor! :'DD]

Gefrustreerd keek ze naar het gezicht waarvan de ogen maar niet opengingen. Zou hij .. ? Avelyn kon zichzelf wel slaan voor die debiele gedachte dat ze haar hoofd schudde en plotseling opschrok van Cayne die rechtop kwam. Lichtelijk van haar kaart geslagen hielp ze Cayne een tikkeltje overeind maar merkte dat Cayne háar vasthield zodat zij niet zou vallen. Nou ja, de enige die er het minst stabiel uit zag was zeker Cayne. Maar goed, daar ging ze maar geen opmerking over maken aangezien de situatie al erg genoeg op zichzelf was. Zijn razernij drong maar half tot haar door, Avelyn stond er als versteend bij en had zijn handen losgelaten. Met haar armen losjes naast haar benen liet ze Cayne helemaal uitrazen, al kon ze het niet laten dat er twee tranen over haar wangen sijpelden. Hoe hij zo tegen haar tekeer ging, het was bijna hartverscheurend. Met haar handen balde ze vuisten, kneep haar handen bijna plat en probeerde zich kalm te houden door haar tanden op elkaar te persen. "Je hebt g-", ze moest even naar adem happen. "-een idee hoe hard je me nu gekwetst hebt." Met haar bruine ogen ijskoud op hem gericht gooide ze haar hoofd in haar nek, keek naar de lucht om daarna Cayn weer récht aan te kijken. Avelyn draaide zich om, stak haar hand achter haar rug omhoog en gooide haar middelvinger de lucht in. "Screw you." Met die woorden gezegd zijnde beende ze in grote passen weg, hoorde nog net een mompelende sorry. Terwijl ze zo aan het stappen was begon ze te twijfelen, hield ze halt en draaide ze zich om. Met haar armen over elkaar kwam ze terug, luisterde naar wat hij te zeggen en blokkeerde helemaal toen hij weer zei dat hij van haar hield. Nu liep ze niet weg, nu kwam ze juist dichterbij en nam ze zijn handen vast met haar rechterhand. "Luister eens", vertelde ze, haast fluisterend. "Het maakt me niet uit wat je juist tegen me hebt gezegd, ik mocht ook niet weggelopen zijn. Het enige waar we aan ons moeten vastklampen is," Avelyn kwam nu dichter naar hem toe, zorgde ervoor dat hun voorhoofden elkaar raakten en ze hem net kon aankijken. ", dat ik van je hou." Na die wooden drukte ze haar lippen op de zijne, legde ze haar hand in zijn nek en en haar andere hand rustte op zijn borstkas. Met een scheve glimlach haalde ze haar hoofd naar achteren en wreef ze een waterdruppel van zijn wang weg. "Kom, misschien is het beter als we eerst eens andere kleren gaan halen. Niet?" Lichtelijk lacherig gaf ze een blik op zijn doorweekte shirt en kreeg ze opeens een ideetje. "Vertrouw je me?" Met haar wenkbrauw uitdagend omhoog legde ze haar vingers om de zoom van zijn t-shirt en trok die over zijn hoofd. Schaterlachend gooide ze het shirt over zijn hoofd zodat hij niet kon zien wat ze deed en trok haar jurkje over haar hoofd. Dit was misschien wel het schraalste wat ze ooit had gedaan maar ze schaamde zich niet, dacht er zelfs niet bij na dat iemand hen zou zien. "Oké, nu mag je kijken." Met haar vrije hand nam ze het t-shirt van zijn gezicht en gooide dat naast haar jurkje dat naast hen lag. Het enige wat haar delen beschermde was een zwarte bh en een zwart ondergoed. Half lacherig kwam ze dichter naar hem toe, streelde met haar wijsvinger zijn kaaklijn en nam daarna een pasje afstand tussen hen beide. "What do you do now?" Met haar ogen speels op hem gericht wachtte ze op een reactie terwijl ze haar tong over haar lippen liet gaan. Oké, dit was misschien wel het foutste wat ze ooit kon doen maar ergens kon ze er de fun nog wel inzien. En daarbij, moest er opeens een pedofiel de bocht omkomen dan had ze Cayn, toch? Alhoewel, zou hij de capaciteiten hebben om te vechten? Goh, zijn gespierde buik verklaarde wel een hoop dus Avelyn had alle vertrouwen in deze jongen die in amper een dag haar hart veroverd. Hoe komisch, ghaha. "By the way, liefie, je ziet er smexy uit." Half lacherig plaatste ze een geamuseerde grijns op haar gezicht, alhoewel ze het wel wat koud kreeg door de wind die haar nu gemakkelijk kon bereiken. Met haar handen over haar armen kwam ze weer naar Cayn toe, gooide haar armen over zijn nek en drukte een kus in haar nek. "Heb ik het opeens warm", grapte ze, lichtelijk lachend. Nu eens zien wat deze dude ging doen ..

-Sorry voor de .. Nahjah, Avelyn is gewoon grappig xD

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ zo feb 19, 2012 5:38 am

Fuck fuck fuck. Waar was hij in gods naam mee bezig, dit gedoe was helemaal niks voor hem, niet met meisjes. Hij had niet eens door gehad dat ze zich om had gedraaid en haar middelvinger had uitgestoken, nee, hij was alleen maar met zichzelf bezig. Met zijn eigen woede en frustratie, en dacht er niet bij na hoeveel pijn dit zou doen voor Avelyn, domme idioot dat hij was. Hij verontschuldigde zich nogmaals. Plots draaide Avelyn zich om, liep met gekruiste armen op hem af en luisterde naar de rest van zijn razernij, hoewel dit ook een beetje langs hem heen schoot. Avelyn pakte zijn koude handen vast, dat contact, die aanraking, gelijk schoot er een vloedgolf van warmte door zijn lijf. Hij koelde al wat af. "Luister eens" Fluisterde ze zachtjes, Cayne moest goed zijn best doen om haar te kunnen verstaan, maar het ging, want haar stem klonk zo… mooi. "Het maakt me niet uit wat je juist tegen me hebt gezegd, ik mocht ook niet weggelopen zijn. Het enige waar we aan ons moeten vastklampen is," Cayne luisterde naar wat ze liefkozend tegen hem fluisterde, hij sloot zijn ogen. Hij wilde haar vast hebben, alweer, haar lippen proeven, alweer. Hij wilde geen ruzie of wat dan ook. Avelyn stapte dichterbij, bijna tegen elkaar, hun hoofden wel, maar de rest van hun lichamen nog niet. ", dat ik van je hou." Het kwam aan als een klap, een vuurpijl die een boom raakt, een tennisbal die het racket raakt. Een ‘ik hou van jou’ die het hart raakt. Haar lippen, haar lijf, zijn hart pompte en bleef maar pompen. Hij had het niet meer koud, hij voelde zich niet meer alleen, hij voelde haar lippen, haar lijf, haar hand op zijn borst en in zijn nek. Hij opende zijn ogen op het moment dat ze haar hoofd wegtrok, shit, niet nu al. Met een lachje keek hij haar aan, "Kom, misschien is het beter als we eerst eens andere kleren gaan halen. Niet?" Hij trok zijn hoofd ietsje scheef, nee, niet nu alles weer goed was, hij wilde nog niet weg. De avond was nog maar net begonnen, opnieuw. Hij schudde zijn hoofd van links naar rechts, zachtjes, niet te duidelijk. Zijn lach verbrede toen Avelyn begon te grijnzen, ze was iets van paln, hij zag het. "Vertrouw je me?" Zie je wel, nu knikte hij zijn hoofd van boven naar benenden, zachtjes, niet te duidelijk. “Yes my lady.” Had hij gefluisterd, hij vertrouwde haar tot in het diepst van zijn hart. Hij voelde haar vingers om zijn t-shirt, en daarna zag hij haar niet meer, hij liet het maar hangen en hoorde wat bewegingen van haar. Wat was ze aan het doen? Jammer dat ze zijn grijns niet kon zien, die was namelijk erg grappig. "Oké, nu mag je kijken." Hoorde hij haar zeggen, en kort daarna werd zijn shirt van zijn hoofd gegooid. Maar daar had hij al geen oog meer voor, voor hem stond namelijk een beeldschoon meisje, half naakt. Hij trouwens ook, hoewel, hij had zijn broek nog aan, zij daarintegen alleen een bh’tje en een slipje. Hij liet een lachje horen, een charmant lachje. Zij ook, hoewel deze meer van meligheid was, right? Ze stapte dichterbij en streelde met haar vinger zijn kaak. Zijn hand liet hij langs haar zij glijden, zo fijn en glad. Ze wekte verkeerde gevoelens bij hem op. Dat was zeker. "What do you do now?" Haar donker bruine ogen keken hem speels aan, zijn scheve glimlach en zijn fonkelende blauwe ogen uitte hetzelfde. “What do you want me to do babe.” Sprak hij met een lacherige ondertoon zo smeksie mogelijk. Hij keek nog eens goed naar haar lichaam, ze was zo prachtig, en lief. Gewoon alles. "By the way, liefie, je ziet er smexy uit." Hij liet een verlegen lachje horen, “Wel schat, jij vele malen smexy’er.” Sprak hij met een verlekkerde glimlach. Hij zette een kleine stap in haar richting en zij de rest, ze kuste hem in zijn nek en lachend sloeg ze haar armen om zijn nek, en hij die van hem om haar middel. Zijn handen gleden over haar kont, hehe hij wilde er bijna een kneepje in geven maar deed dat toch maar niet. De kou voelde hij al een tijd niet meer, maar nu kreeg hij het toch echt wárm. "Heb ik het opeens warm" Hij keek haar aan, “Same here, ghehe.” Klonk het uit zijn mond, hij wilde meer, meer dan een beetje met half naakte lijven tegen elkaar staan, meer dan zoenen. Maar hij was bang dat… nee, dat kon je toch niet doen in 1 avondje met elkaar omgaan. Hoewel ze in deze avond al veel hadden mee gemaakt. Toch wilde hij dat het eerlijk zou zijn, zij stond toch ook in haar ondergoed, waarom hij dan niet right. Met een scheve lach liet hij zijn hand naar zijn riem glijden, waarna hij die uit zijn broekdingen trok en zijn gulp open ritste, toen liet hij zijn broek met een zetje naar beneden vallen en schopte die handig naast hem. Zijn boxer was nu het enige wat hem nog tegenhield. “Hope u don’t mind.” Fluisterde hij lacherig in haar oor waarna hij haar intens kuste. Met zijn handen om haar heen, en haar warme lichaam tegen de zijne. In de regen. Heerlijk.

[Whaha geniaal gewoon >D]

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ zo feb 19, 2012 9:57 am

Avelyn moest lachen bij de reactie van Cayn die erop wees dat hij het totaal niet erg vond en hij haar blindelings vertrouwde. Ze vond zijn Engelse accent trouwens zeer lachwekkend waardoor er altijd zo'n brede smile op haar gezicht verscheen die er maar liefst de hele avond op bleef staan. Behalve daarnet dan, maar daar wou ze niet over nadenken; het was verleden tijd. Zijn blik deed haar schaterlachen, haar ogen fonkelden uitdagend en met haar handen over haar armen probeerde ze te voorkomen dat hij direct alles zou zien. Maar dat was nogal zinloos aangezien Cayn zijn ogen al vol had gekeken en Avelyn haar armen maar losjes naast haar lichaam liet vallen. Tenslotte kon ze haar ogen ook goed de kost geven met zijn gespierde borstkas want lang duurde het niet of ze had haar handen erop gelegd. Haar vingers maakten kleine cirkeltjes over zijn borst terwijl haar bruine ogen hem lacherig aankeken. Dit was echt hilarisch; stonden ze even in de regen in hun ondergoed, zéér verstandig en vooral super goed voor een verkoudheid op te lopen. Ach ja, daar had Avelyn het eigenlijk wel voor over. Zijn oversmexy stem deed haar even naar lucht happen, ze kwam dichterbij en drukte haar lippen in zijn nek. "Try me." Met haar lippen nam ze zijn oorlel vast en gaf daar plagerig een beet in vooraleer ze zich weer terugtrok en hem afwachtend aankeek. Ze zag zo de verlangens in zijn ogen maar pestte hem extra hard door nog een pas achteruit te zetten. Ze vroeg zich eigenlijk al de hele tijd af wat ze hier stond te doen in haar ondergoed terwijl het bakken aan het regenen was, maar goed, nogmaals; Cayn was haar warmtebron. Grinnik. Zijn zachte stem deed haar helemaal tintelen over haar hele lichaam, ze zag dat hij een stap naar voren zette en deed net hetzelfde. "Ik ben toch van oordeel dat jij veel smexy'er bent.." Haar ogen boorden zich in de zijne terwijl ze haar lippen net naast zijn lippen plaatste en lacherig haar hoofd terug trok. "En misschien ben je nog veel meer dan smexy," Fluisterde ze. "show me." Haar hoofd zat nu wel heel dichtbij het zijne en ze had moeite om niet in lachen uit te barsten aangezien zijn scheve grijns ervoor zorgde dat ze helemaal zweefde. Zo iemand had ze nog nooit ontmoet en stiekem wilde ze dat er aan deze avond nooit meer een stop zou komen, dit was hét, hij was haar leven. Pas toen ze zijn armen van haar lichaam voelde keek ze hem afwachtend aan, staarde naar zijn handen en volgde zijn bewegingen. Tot wanneer opeens haar mond open viel en ze in lachen uit barstte bij het zien van Cayn's broek die daar bij de rest van hun kleding viel. Hoe hij daar stond, in z'n naakie met nog net zijn boxer aan. Avelyn moest toegeven dat haar lichaam zowat schreeuwde om het zijne maar ze toch nog bij haar standpunt bleef. Het doen op een eerste date was nogal, fout. Dus, dat ging ze gewoon niet maken. Puur ook omdat Avelyn een excuss nodig had om hem nog eens te zien, geheh. "Ik dacht dat ik het meeste al had gezien, wel, nu trek ik die gedachte maar terug." Met roze blosjes op haar wangen nam ze zijn handen vast en legde die om haar nek. Haar lippen plaatste ze op de zijne en ze ging intens mee met zijn bewegingen terwijl ze met haar rechterhand door zijn haren woelde. Damn, dit voelde veel te goed, té perfect. Het duurde daarom ook niet lang of Avelyn duwde Cayn tegen de grond en ging half over hem hangen. Haar natte haren lagen nu over zijn gezicht en lacherig wreef ze ze uit zijn gezicht om hem dan recht aan te kijken. "This is so wrong dude, but it feels so damn good." Ze beet half op haar onderlip terwijl ze hem afwachtend aankeek en haar hoofd op zijn borstkas legde. Je kon goed zeggen dat ze daar nogal komisch lagen, ín de regen ín het gras. Kippen dat ze waren. "Morgen steek ik de schuld voor mijn verkoudheid op jou hoor! Waar jij me tot aanzet, in me ondergoed even staan lebberen in het gras." Lacherig kneep ze in zijn wangen maar bleef gewoon liggen. Ze voelde niet de behoefte om recht te staan en al helemaal niet om terug naar huis te gaan. Alleen.. Misschien was het wel beter als ze niet verder dan dit gingen, gewoon om het vertrouwen voor elkaar wat op te wekken en het uit te stellen op een beter geschikte plek. If you know what i mean.. "Sweedy," ze richtte haar blik naar zijn ogen en liet een klein glimlachje zien, ze kon niet anders. "misschien kunnen we nog even gaan wandelen.. Ik krijg het nu wel echt koud en ik heb het gevoel alsof er hier elk moment een dude gaat passeren." Met een melig gezicht drukte ze haar lippen voor een laatste keer op de zijne en beet plagerig op zijn onderlip. "Oké, genoeg voor vandaag. Alleja, voor nu." Dat laatste zei ze met een knipoog. Ze dwong zichzelf terug op te staan en gooide zijn shirt, broek en riem naar zijn hoofd. Haar jurkje was zo goed als doorweekt maar misschien was het maar beter hem aan te doen, je wist maar nooit of ze iemand gingen tegenkomen. Stél je voor dat ze daar stonden, beiden in hun ondergoed, ghaha. Vlug trok ze haar jurkje over haar hoofd, lachte melig naar Cayn en schudde daarna haar hoofd. "Kom, lieverd, laten we net als oude bejaarden wat gaan wandelen in de regen." Met haar arm, als een uurtje geleden, om zijn middel en haar hoofd op zijn schouder beende ze richting de plek waar ze vandaan kwamen; het pad met de kiezelsteentjes en het prieel ding dat in zicht kwam. Avelyn leidde Cayn de trap op naar boven en duwde hem op het bankje. "Moest je eens weten dat we hier, een viertal uren geleden, nog gewoon zaten, we elkaar nog niet kenden en jij zo dom stond te grijnzen." Een speelse grijns verscheen op haar gezicht en lacherig ging ze op Cayn's schoot zitten. Met haar armen om zijn nek legde ze haar voorhoofd tegen het zijne en fluisterde zachtjes; "Ik hou van je."

-Misschien na nog een viertal posten eens een ander topic? >3 We shall see ;'D
By the way, ik hou van dit topic <3

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ ma feb 20, 2012 3:29 am

Zijn grijns verbreedde bij het horen van haar antwoord, "Ik dacht dat ik het meeste al had gezien, wel, nu trek ik die gedachte maar terug." Een lachje verliet zijn mond, “Er is nog veel meer wat ik je kan latenzien, babe.” Sprak hij met een pedo-wenkbrauwwiebel en een lacherige toon. Zijn handen werden snel daarna vastgepakt en om haar nek gelegd. Hij wilde ze niet al te zwaar laten rusten, zijn lippen bewogen soepel mee met die van haar. Haar handen gleden door zijn natte haren. Met een rustige beweging liet hij zich naar de grond begeleiden, zowat naakt. Een lach kwam bij hem boven, dit was gewoonweg fout. Heel fout. Wat als er opeens een bewaker het veld op rennen, ghehe, hij zag het al voor zich. Avelyn boog zich over hem heen, haar donkerbruine doorweekte haren kriebelde zijn blote boven lichaam. Haar… nouja, jeweetwel, kwamen wel erg dichtbij. Met een glimlach bracht hij zijn blik terug omhoog, waar Avelyn net bezig was met haar haren uit zijn gezicht te halen. Men wat was ze hot, en hoe ze zachtjes in haar onderlip beet, alles was gewoon zo sexy vandaag. "This is so wrong dude, but it feels so damn good." Haar blik, haar diepbruine ogen, gewoon alles. Hij voelde hoe ze haar hoofd op zijn borstkas liet rusten. “I know right, but you’re so damn hot.” Fluisterde hij zachtjes in haar oor, zijn handen streek hij over haar haren. Hij hield van haar, en dat was echt. "Morgen steek ik de schuld voor mijn verkoudheid op jou hoor! Waar jij me tot aanzet, in me ondergoed even staan lebberen in het gras." Hij lachte, hard. “Whaha, ikke dan, lig ik een beetje in mijn boxertje naar een beeldschoon half-naakt meisje te staren, haar af te lebberen zoals jij dat noemt, en een beetje verkeerde gevoelens op te wekken.” Hij keek haar aan, met een heeeeele brede grijns. Terwijl ze lachte kneep ze zachtjes in zijn wangen, oke, dan was het ook zijn beurt. Zijn handen gleden over haar rug naar haar kont waar hij er een zacht kneepje in gaf. Hij proeste het uit van het lachen. Maar, hoe jammer het ook was, verder wilde hij niet gaan. Nog niet in iedergeval, hij wilde haar vaker zien, haar vaker ‘aflebberen’ en vaker met haar omgaan. Gewoon, omdat hij van haar hield. En als je het, na 4 uur met elkaar optrekken, al deed, dan was je gewoon een vuile player. En nee, zo’n player was hij niet. Als hij eenmaal een geschikt meisje had kon hij daar wel maanden aan vast zitten, tot er een andere jongen bij haar in beeld kwam. Of een meisje bij hem, maar bij Avelyn zou dat niet gebeuren, nooit niet, ze zouden hier samen oud worden, of samen weg komen. Liever dat laatste.
Met zijn lieve blik keek hij haar aan, hij zag het in haar ogen, hij wist dat het zo goed was geweest. Nog een laatste keer kreeg hij een kus van haar, "Sweedy, misschien kunnen we nog even gaan wandelen.. Ik krijg het nu wel echt koud en ik heb het gevoel alsof er hier elk moment een dude gaat passeren." Hij glimlachte liefjes terug, hij vond het goed, en kreeg het eerlijkgezegd, ondanks haar warmte, ook koud. “Ik denk dat dat het beste is ja.” Ze boog zich nog één maal voorover en pakte plagerig zijn onderlip vast, hij probeerde haar nog een zoen op haar neus te geven maar dat mislukte grotendeels. Hij lachte, zoals de 100ste keer deze avond. "Oké, genoeg voor vandaag. Alleja, voor nu." Haar knipoog deed hem nogmaals smelten, hoe kon hij haar niet eerder tegen gekomen zijn? Maar gelukkig had hij haar nu, hopelijk voor altijd. Right. Avelyn stond op waarna Cayne haar voorbeeld volgde, met een zucht hief hij zich op zijn benen. Hij kreeg wat kledingstukken die hij vluchjes aantrok, met zijn shirt sheef en zijn riem niet gebonden, zijn gulp open en zijn schoenen wat losjes keek hij hoe Avelyn haar jurkje vlug over haar hoofd heen trok en toen op hem af kwam lopen. "Kom, lieverd, laten we net als oude bejaarden wat gaan wandelen in de regen." Hij keek haar aan met zijn fonkelde blauwe ogen, “Lijkt me een strak plan honey.” Sprak hij met een charmante maar plagerige stem. Haar arm kwam rond zijn midden en de zijne rond de hare, haar hoofd voelde zacht op zijn schouder en met een tevreden glimlach liet hij zich begeleiden door Avelyn. Ze liepen zo als een paar uur geleden terug de grindpaden over het prieel op. Daar aangekomen duwde Avelyn hem het bankje op, "Moest je eens weten dat we hier, een viertal uren geleden, nog gewoon zaten, we elkaar nog niet kenden en jij zo dom stond te grijnzen." Hij keek haar aan met zijn scheve glimlach, alweer. “Haha, jij dan, zonder mij had je het niet overleefd hoor, weet je bang je had geklonken!” Plaagde hij haar. Ze kwam op zijn schoot zitten waarna Cayne liefkozend zijn armen om haar heen sloeg, haar armen sloeg ze om zijn nek en haar voorhoofd raakte in contact met de zijne, “Ik hou van je.” Cayne keek haar aan, “Ik ook van jou.” Hij gaf haar een kusje op haar lippen, een gewone, niet zo’n intense. Maar daarna gaf hij haar toch een knuffel, gewoon, omdat hij van haar hield. Zijn kleren waren nogsteeds doorweekt, maar dat boeide hem eigenlijk niet zoveel, zolang Avelyn maar bij hem bleef. “Ik wil niet dat je weg gaat.” In zijn stem was duidelijk een trilling te horen, “Nooit meer.” Maakte hij na geslikt te hebben zijn zin af. Daarna nam hij wat afstand van haar, door haar zachtjes weer van hem af te duwen. “Als er bewakers komen kunnen we maanden de isoleercellen in donderen, dat weet je hè?” Sprak hij rustig tegen haar. Even keek hij het prieel rond, en daar op de hoek van het bankje lag zijn verloren vest, handig pakte hij die op met zijn linker hand en sloeg die om haar heen. Zijn blauwe ogen keken haar bruine ogen aan. Het enige wat hij kon zien was liefde, togg.

Onderwerp: Re: I'll take you on. ♡ di feb 21, 2012 7:14 am

Avelyn trok plagerig een wenkbrauw omhoog, gaf hem een 'Avelyn'- por en zorgde ervoor dat ze hem net raakte boven zijn navel. Dat was blijkbaar een gevoelige plek bij jongens, dacht ze dan toch. Yeah? Ze zou het vanzelf wel merken, ghehe. "Ik overleef alles! Zelf jou. Lala-lá!" Dat laatste zei ze met haar ogen recht op hem gericht waarbij er een brede glimlach haar enthousiaste blik vergezelde. De trilling in zijn stem deed haar adem stokken, ze nam Cayne's kin vast en draaide die naar haar toe zodat hij haar recht kon aankijken. "Cayne.." fluisterde ze. ".. jou laat ik niet meer alleen, nooit meer!" De 'nooit' articuleerde ze extra goed om haar steevaste toon ook wat kracht bij te zetten. Ze streek haar haren naar achteren en legde haar hand op zijn wang waarbij ze hem vertederd aankeek. "Je bent schattig als je zo doet. Dan krijg je zo van die kuiltjes in je wangen." Lacherig gaf ze een zoen op zijn lippen. Toen ze zijn handen tegen haar lichaam voelde duwen kwamen er bezorgde rimpels in haar voorhoofd. Wat deed ie nu? Wilde hij niet dat ze op zijn schoot zat? Geschrokken deinsde ze van hem weg, ging rechtop staan en deed een pas achteruit. "Zeg het dan direct héah, als je niet wilt dat ik op je schoot zit." Haar toon was zo hard, zo koud dat ze een hand voor haar mond plaatste en hem verontschuldigend aankeek. "Sorry, zo bedoelde ik het niet." Ze keek hem peinzend aan en luisterde aandachtig naar zijn woorden. Op het eerste moment vond ze het de stomste, idiootste opmerking ooit. Maar toen ze er beter over nadacht wist ze dat ze inderdaad in de isoleercellen zouden gesmeten kunnen worden moesten ze gespot worden door een bewaker. "Damn. Ik háát deze kliniek zo erg, het helpt je leven niet verbeteren, het helpt je je leven haten." Met haar handen maakte ze vuisten en om haar agressie snel kwijt te geraken liet ze haar vuisten neerkomen op een lamp die net naast haar stond. De steken die door haar knokkels scheerden deden haar ineen krimpen. "Verdómme!" Half gepijnigd kneep ze haar ogen dicht en voelde ze hoe haar handen rood werden en begonnen te bonzen. Typisch, moest zij weer even voorhebben. Met haar ogen op Cayn gericht liet ze een gemaakt glimlachje zien. "Dit heb ik wel vaker voor, kan er gewoon niet aan doen .." Met haar knokkels die half aan het bloeden waren draaide ze haar hoofd naar Cayn en glimlachte ze liefjes. "Geen zorgen, het geneest wel." Ze ging weer naast Cayn zitten en nam zijn ene hand vast met haar hand die iets minder bebloed was. "Ik wil dat je beloofd me nooit te verlaten, wat er ook gebeurd. Ik ben al teveel verlaten geweest, ik wil niet nog iemand verliezen die me dierbaar is." Haar gezicht stond emotieloos en alleen Cayn zou dat kunnen veranderen. Hij was net haar levensbron geworden, haar kracht om morgen weer uit haar bed te geraken zonder een lip tot aan de grond te hebben. Haar bruine ogen keken hem diep aan waarna ze diep ademhaalde en haar schouders ophaalde. "Misschien is het beter om te gaan slapen .. Ik wil morgen nog met een fris gezicht uit m'n bed geraken." Lichtelijk lacherig nam ze zijn hoofd vast tussen haar twee handen maar trok die aarzelend terug. "Straks denken je dat ik je wil vermoorden met dat bloed aan m'n handen." Een plagerig grijnsje verscheen op haar gezicht terwijl ze haar handen aan de houten bank afveegde en goedkeurend op haar schoot legde. Die wondjes zouden nog wel even prikken maar dat zou wel overgaan, seriously.

-Het topic komt wat op z'n eind >3