There's nothing wrong with who you are!

Het geschreeuw van een stomme uil hield haar al de hele nacht wakker. En niet alleen die stomme uil hield haar wakker. Telkens wanneer ze haar ogen sloot zag ze alles weer terug. Die verschrikkelijke avond. April schudde haar hoofd en voelde haar blonde haren op haar schouders vallen. Ze staarde naar haar spiegelbeeld. Waarom moest ze nou zo verdomt op haar zus lijken. April pakte haar borstel en gooide die naar de spiegel. Ze hoorde het gerinkel van het glas wat op de grond viel. Ze sloot haar ogen toen de tranen over haar wangen liepen. April voelde de sterke hand weer om haar keel sluiten. Ze wou het uit gillen maar er kwam geen geluid uit haar mond. Haar ogen vlogen snel weer open. April veegde de tranen weg. Stond op pakte haar borstel en legde die op het nachtkastje neer. Tot nu toe had ze een kamer alleen gehad. April hoopte dat het zo bleef. Aangezien ze nog wel eens gillend waker kon worden. Ze liep door de glasscherven naar de douch en voelde het door haar huid een prikken. Toen ze in de badkamer was draaide ze de kraan los en kleden zich uit. April ontweek de spiegel. Ze voelde de glassplinters nog steeds in haar voetzolen. Maar in plaats van dat ze ze er uithaalde stapte ze onder de douche. Ze liet het warme water over haar huid heen gaan. April wou haar ogen weer sluiten maar vertikte het. Ze wou er niet meer aan denken. Ze wou niet terug denken aan hoe haar hele gezin de keel werd door gesneden. April liet haar hand naar haar keel gaan en voelde de litteken. Haar wouden ze ook de keel door snijden. Maar net op tijd kwam de politie aan zetten. April voelde de tranen al weer over haar wangen heen rollen. Ze moest niet zwak zijn. Ze moest sterk blijven. April sloeg tegen de muur aan en zakte op de grond. Daar bleef ze een aantal uur liggen. Eindelijk viel ze in slaap. Ze schrok wakker toen ze gebonk op de deur hoorde. Ook een paar stemmen hoorde ze. April probeerde zich zo stil mogelijk te houden door haar adem in te houden en niet te bewegen. Voor ze het in de gaten had werd de deur op getrapt. April maakte zich klein en legde zich in de foetus houding. Ze keek voor haar uit terwijl ze zag hoe de douche cabine los werd gemaakt. Ze verstijfde van angst. April maakte zich nog kleiner toen het water uit werd gedraaid. De koude lucht gleed over haar warme huid heen. Hier door kreeg ze kippenvel en begon ze te rillen. April voelde hoe twee sterke armen haar op pakte. Ze stribbelde niet eens tegen. Ze werd door een andere over genomen die een handdoek in zijn handen had. De eerste persoon wat trouwens een vrouw bleek te zijn begon haar af te drogen. April had de kracht niet om het te doen. Laat staan om op eigen houtje recht op te blijven staan. Hier naar werd April in haar ondergoed gehesen. Ook werd er een bekende rok uit haar kast getrokken en kreeg ze die ook aan. Ook kreeg ze een witte blouse aan getrokken. April staarde zielloos voor haar uit. Ze werd in een stoel gezet en voelde hoe iemand een pil in haar mond drukte. April kreeg ook een rietje in haar mond gedrukt en werd gedwongen om te drinken. Terwijl ze dat deed voelde ze het pilletje door haar keel heen glijden. April staarde nog steeds voor haar uit en keek toe hoe de bewaker haar weer verlaatte maar daar voor hadden ze eerst de glas splinter uit haar voeten gehaald en het glas op geruimd wat op de grond lag. Naar een half uurtje voelde ze haar spieren eindelijk ontspannen. Een kwartier later kon ze alles weer bewegen. April rilde even van wat er net gebeurt was en stond op om haar haren te kamen. Toen ze dat gedaan had vlechten ze haar haren en deed haar ballerina's aan. Daarna ging ze op bed zitten. het werd eens tijd om naar buiten te gaan. Misschien om andere te ontmoeten of gewoon buiten te zijn. Dat was een slim plan. Want sinds ze hier was was ze niet meer buiten geweest. April pakte een wit sjaaltje en deed die om haar hals heen. Zodat iemand haar litteken kon zien. April keek even rond zuchtte en liep haar veilige haven haar kamer uit. Kom op April je kan het. Sprak ze zich zelf toe. April zette een stap naar buiten en voelde verschillende ogen op haar gericht. Ze keek om haar heen en wist wat de blikken betekende. Een nieuweling. Die ze vast en zeker konden pesten. April begon te lopen. Maar toen ze de blikken nog steeds op haar huid voelde branden begon ze sneller te lopen. En het lopen veranderde al snel in rennen. Ze stopte pas toen ze geen adem meer kreeg en de steken in haar zij te erg waren om door te rennen. April liet zich in de sneeuw vallen en hijgde het uit om op adem te komen. Ze veegde de opkomende zweet druppels van haar huid af en keek om haar heen. Ze was in een rozentuin een hele mooie. April liet zich achter overvallen legde haar handen op haar buik en ademde zwaar in en uit.