Aivy was een doodnormaal meisje van 17 ze studeerde voor dokter. Geliefde ouders, vriendje...
Toen was het moment in een fractie van een seconde was haar hele leven gekeerd. Onderweg in een auto met twee grote mannen naast haar in zwart pak, oortjes in, Het lijkt net een film dacht ze, speelde het moment nog eens af. Aivy was in de badkamer toen ze ineens haar moeder hoorde gillen, ze keek in de spiegel en keek zichzelf aan met grote ogen. Liep zachtjes de trap af om te kijken wat er gebeurd was, er stond een man met een mes tegen de keel van haar vader, hij keek bang. Toen zag ze haar moeder op de grond liggen in een grote plas bloed. De tranen rolden over Aivy's wangen. De man stak en haar vader viel neer op de grond. Aivy rende naar boven en verstopte zich in een grote kast.
Aivy huilde maar ze wist dat ze stil moest zijn. Het leek eeuwen te duren, ze wist niet meer wat ze moest doen. Totdat ze voetstappen hoorde, ze stopte bij de kast en Aivy kroop verder de kast in. Iemand opende draaide de deurknop om, piepend en stroef. De deur ging open en het was een man Aivy gilde en huilde. De man pakte haar bij haar pols en riep iemand. Ze werd meegenomen de trap af, ze zag haar ouders liggen op de grond. De man zei dat ze rustig moest worden en dat ze haar daarom meenamen naar het politie-bureau. De auto begon te rijden en binnen een halfuur zat ze op een stoel in een donkere kamer, zonder ramen met maar een deur. Er kwam een man binnen een met zwart haar en een petje op. Hij ging zitten en stelde zich voor als Kyon. Ze antwoorde niet, ze was bang wat zou er met haar gebeuren. Hij bladerde in een dossier, en wreef over zijn kin. "hmmm" mompelde hij. De agent stelde wat vragen aan Aivy waarop ze niet antwoorde. "Hier schiet ik niet veel mee op, wil je misschien wat drinken? vroeg de agent. Ik wil mijn papa en mama fluisterde Aivy net als een klein kind van drie, terwijl ze zeventien is.
Nu zat ze in de auto opweg naar iets wat ze niet hadden verteld. Ze reden door heuvels en dalen totdat er een dorpje inzicht kwam. Hier moest het toch wel zijn dacht Aivy.
Het was stil in het dorpje met nadruk op je. De mannen zeiden iets in hun oortje. De auto stopte en de mannen stapte uit gooide de deuren dicht en overlegde met elkaar. De een trok de deur open en zei dat ze mee moest komen. Ze bleef zitten, maar dat werkte niet. De man pakte haar arm vast en trok haar uit de auto, de andere man pakte meteen haar andere arm en ze namen haar mee naar binnen. Een grijs gebouw dat aan vervanging toe is. Ze brachten haar naar een kamer en zette haar op bed. Er komt zo iemand aan bromde de man. Aivy bekeek de kamer, er stonden twee bedden waarvan de een afgehaald was en schilderijtjes boven hingen. Ze wilde helemaal alleen zijn en ze wist niet waar ze was. Ze ging op het opgedekte bed zitten en kroop in het hoekje. Ze begon te huilen en gillde. Aaaahhh!!!
De deur ging open en een vrouw met rood haar kwam binnen. Hoi Aivy zei ze. Ik ben je begeleider in Disturbia. Je kan me alles vertellen en vragen wat je maar wilt. De vrouw ging op een bed zitten. Aivy gilde en pakte de vrouw bij haar haren. AAAhhhhrrr!! Ik hoor hier niet riep ze. De vrouw schreeuwde om hulp. Aaaahhh! Toen voelde ze een prik in haar arm. Ze werd draaierig en moe, ze werd opgevangen door twee armen.
Index 
