Hi, my name is Mint

||M I N T||

Some info about me...
Volledige naam: Maximus Irmin Nathan Templeman
Betekenissen: De beste. Hij die heerst. Geschenk van god.
Roepnaam: Mint
Bijnamen: Minto, Mintos, Mentos
Leeftijd: 18
Geslacht: Mannelijk
Afkomst: A village near the coast of California

And of course my looks...
Ogen: Groen-blauw. Kunnen fel of zacht lijken, afhankelijk van zijn stemming.
Haarkleur: Lichtbruin
Haarstijl: Nonchalant, loshangende plukjes voor zijn ogen.
Huidskleur: Blank
Lengte: 1,88
Lichaamsbouw: Gespierd, pezig, goedgebouwd. Komt zelfverzekerd over.
Overige: Draagt vaak een ijzeren plaatje met daarop zijn naam en medische informatie.


My personality
Good sides: [Levendig]-[Theatraal]-[Intrigerend]-[Speels]
Neutraal: [Kwetsbaar]-[Wisselvallig]-[Aandachttrekker]-[Aanrakerig]
Bad sides: [Egoïstisch]-[Afhankelijk]-[Zeurderig]-[Veeleisend]-[Negeert grenzen van mensen]-[Onbetrouwbaar als hij je niet kent]
Mint is een fijne persoon om mee om te gaan. Soms. Hij kan ook buien hebben waarin hij heel veeleisend is en gewoon niet wil luisteren. Hij is zwak, wat betreft afwijzingen. Deze maken hem woedend. Hij denkt niet goed vooruit. Speelt graag rollen die hem veel aandacht geven. Hij deinst niet terug om je midden in een kamer vol bewakers vol op je mond te kussen. Als hij er zin in heeft.
Leer je hem beter kennen weet dan wel waaraan je begint. Hij is zeer afhankelijk van je. ALs je iets negatiefs zegt raakt dat hem echt. Zo erg dat hij zichzelf waardeloos vindt, zich pijn doet op zowel psychische als fysieke manier. HIj houdt dan gewoon te veel van je. Jij houdt een deel van zijn zelfwaarde overeind. En die kan je laten vallen, maar dan stort het hele bouwwerk Mint in.

Hij is dus echt een mix. Aan de ene kant zo sterk en onafhankelijk als het maar kan. Hij doet wat hij wil en krijgt aandacht op die manier. Maar kom je dichter bij hem dan slaat dat opeens om. Hij geeft echt om je en wil je nooit meer kwijt. Ruzie's met vrienden kunnen hem echt diep raken, elk woord van hen neemt hij serieus.
Geaardheid: Mostly straight, but he might be attracted to special guys.
What's wrong with me, what braught me here?
Stoornis: Münchhausensyndroom, afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Kan aan automutilatie doen.
Symptomen: Zeer theatraal, heeft veel aandacht nodig en zal deze ook opeisen. Mint is snel gehecht aan mensen. Dit niet op de manier dat hij veel om ze geeft, maar meer dat hij niet wil dat zij om anderen geven en alle aandacht aan hem geven. Hij claimt ze als het ware. Wil bewonderd worden en dat mensen om hem geven.

My past...
[A start of a good life]
Een zonnige dag in Californië. Om precies te zijn: De meest zonnige dag van het jaar. Midzomersnacht. Een jongetje wordt geboren in de armen van zijn liefhebbende moeder. Naast haar staat een man in pak, speciaal hiervoor uit een vergadering geraasd. Het lijkt een goed gezin, een goede omgeving voor een lieve jongen.[/right]
[The first dark part]
Maar dat veranderde gauw. Zijn vader werkte lange dagen als directeur van een internationaal bedrijf. Daardoor kreeg zijn moeder nauwelijks aandacht. Mint's moeder ontwikkelde hierdoor Münchhausen by proxy Niet echt ideale omstandigheden om in op te groeien dus. Mint werd meerdere malen naar de dokter gesleept met verzonnen klachten. Zijn moeder heeft zelfs een keer zijn arm gebroken, omdat ze een reden nodig had om naar het ziekenhuis te gaan. Hij werd dus eigenlijk mishandeld. Maar het was de enige manier waarop hij aandacht kreeg. Zijn moeder praatte hem symptomen aan en was duidelijk meer aanwezig als hij 'ziek' was. Dan voelde ze zich een goede ouder. Zijn vader zag hij ondertussen nauwelijks. De enige aandacht lag dus in ziek en zwak zijn. Zo ontwikkelde deze jongen het syndroom van Munchhausen.
De rest van zijn basisschooltijd gaat voorbij zonder al te veel opmerkelijke dingen. De praktijken gaan nog steeds door. Hij heeft blauwe plekken en is vaak teruggetrokken en angstig. Zijn moeder wordt opgepakt nadat ze Mint twee keer achter elkaar met een zogenaamd vermoeden van een blindedarmontsteking naar twee verschillende ziekenhuizen sleept. Helaas blijkt dat deze ziekenhuizen een gedeeld patientenbestand hebben. Er wordt een onderzoek ingericht. Mint's moeder komt in een gevangenis terecht. Haar stoornis wordt niet erkend, ze is voor kindermishandeling vastgezet.
[Everything get's better, right?]
Mint gaat naar een toneelschool, waar hij leert acteren en ontdekt dat hij het leuk vindt en ook nog eens goed kan. Dit is natuurlijk geweldig. Zelfs zijn vader komt kijken wanneer hij in een stuk de hoofdrol speelt. Hij is door de hormonen van de pubertijd gunstig beïnvloedt en krijgt steeds meer aandacht van meisjes. Maar dat is ook alles. Want zijn vader werkt haast nog meer en zijn moeder zit in de gevangenis. Hij ontwikkelt een tweede manier om met mensen om te gaan. Zonder om ze te geven. Hij sluit zich als het ware af van echte gevoelens dan en geeft alleen maar om de aandacht die hij kan krijgen.
[Deep downfall and depression]
Een paar van zijn goede vrienden laten hem vallen om met andere coolere dudes om te gaan. Een steek in zijn hart. Hij wordt depresief en doet aan automutilatie. Zijn onoplettende vader merkt natuurlijk niets, te druk met faillisementen en mogelijke groeimogelijkheden voor zijn miljoenenbedrijf. Wanneer hij naar het ziekenhuis wordt gebracht na een te groot bloedverlies herkent een zuster hem. Hij is dat joch dat hier zo vaak kwam. HIj wordt grondig onderzocht en ook zijn thuissituatie wordt bekeken. Daar vinden ze uit dat hij hulp nodig heeft. Dit is niet een eenmalig probleem, deze jongen kampt zijn gehele leven al met ernstige psychische en fysieke problemen. En heeft hulp nodig.
[Help, o help me]
In eerste instantie krijgt hij die van een psycholoog in het nabijgelegen ziekenhuis. Maar het gaat nog steeds bergafwaarts. Zijn vader maakt eindelijk tijd vrij voor zijn zoon, maar ook dat blijkt niet perfect te zijn. Hij is harteloos en kil, noemt zijn zoon gek. En zegt dat als die niet snel beter wordt hij hem niet meer wil kennen. Dit is een moment waarop blijkt dat mensen met het Münchhausensyndroom goede leugenaars en toneelspelers zijn, zolang ze maar een reden hebben. Hij faket een verbetering, komt weer terug in de maatschappij. Dit houdt hij een jaar vol. Mint zit op een kostschool, dus zijn vader komty slechts sporadisch op bezoek. Dan gaat het weer bergafwaarts. HIj voelt zich miskend en zoekt 'hulp'. Hij is weer vaker ziek en zwak en misselijk. Hoofdpijn en andere vage lastig te controleren symptomen worden verzonnen. De schoolarts is onwetend en blijft de jongen aandacht geven, voedt zo enkel het probleem. Zodra zijn vader dit doorkrijgt -Ja hij houdt zijn zoon nu uiterst nauwkeurig en zakelijk in de gaten- wordt er in het geheim iets geregeld.
[My arrival]
Op zijn achtiende verjaardag komt hij thuis. Maar in plaats van zijn vader wachten daar gemaskerde mannen die hem meebrengen naar een klein stadje. Daar stopt het convooi niet. Ze brengen hem naar het nabijgelegen gebouw. De inrichting. Disturbia.