In de tuin even een frisse lucht (eerst Gemma)

Vick en Gemma hadden besloten om maar eens naar de tuin te gaan. Het rook er zalig naar rozen, en opeens leek het hier zo slecht nog niet.
Vick dacht terug aan haar thuis daar hadden ze geen rozentuin. ze rook ondertussen aan de rozen en keek richting Gemma. ''zo slecht is t hier tot nu toe nog niet he?'' zei ze redelijk positief. Vick vroeg zich af of er ook jongens zijn, ze hoopte maar dat als die er zijn ze niet al té gestoord zijn. ze had eigenlijk al te lang geen liefde meer gekent. eigenlijk was ze vrij eenzaam. maarja dacht ze '' ik ben ook te vreemd voor een vriendje, na 2 weken worden ze vást bang van me'' ze wist dat dit niet met álle jongens zo ging zo had ze een paar jaar geleden een vriendje die haar heel normaal vond en haar gewoon accepteerde dezelfde droom deelde en tjhaa eigenlijkk was hij perfect... maarja toen moest ik zo nodig emigreren dacht ze triest.. ze kee de tuin eens rond en vond deze plek steeds mooier.

[sorry inspiloooos]

Vick en Gemma waren vanuit hun kamer de kliniek doorgelopen in de richting die Gemma had aangewezen, en waren zo in de rozentuin beland. Gemma moest toegeven dat het er hier nog helemaal niet zo slecht uitzag. Het leek bijna normaal, op de bewakers na die iedereen in de tuin in de gaten hielden. Als die er niet waren geweest zou je zo kunnen vergeten dat het dier vol zat met mensen die door de samenleving waren bestempelt als ‘gestoord’. Ze werd uit haar gepieker gerukt door Vick’s stem. ''zo slecht is t hier tot nu toe nog niet he?” Zei Vick, met haar eeuwige positiviteit. Gemma kon niet zeggen dat ze het ermee oneens was, dus knikte ze. “Nee, het valt best wel mee.” Zei ze met een klein glimlachje.

Thuis had ze ook een tuin gehad die vol had gestaan met rozen. Thuis. De enige plek in haar leven waar ze niet meer aan herinnerd wilde worden nu ze hier zat. Ze had geen band met de mensen die daar woonden, ze voelde zich er niet thuis. Die mensen daar waren een deel van de reden waarom ze hier zat, en ze was blij nu eindelijk is van ze af te zijn. De enige persoon thuis die ze nog een beetje miste was haar zus Sydney, maar die had ze in de laatste periode dat ze thuis woonde ook niet vaak gezien.

Sydney studeerde in NY, had weinig tijd om haar kleine zusje te bezoeken. Gemma vond het niet erg. Haar zus was er nog wel eens geweest toen er niemand anders was behalve die verschrikkelijke oppas, en had dan voor haar gezorgd. Toch moest ze vaak snel weer weg, soms in verband met haar studie, soms in verband met haar werk.

“Waarom zit jij hier eigenlijk?” Vroeg Gemma aan Vick, zonder enige aanwijsbare reden. Er was ook eigenlijk geen reden voor. Gemma wilde het vragen, dus vroeg ze het. Het kwam ook niet in haar op om zich te verontschuldigen voor haar botheid, want ze realiseerde zich niet dat ze Vick misschien wel gekwetst kon hebben. Dat kwam foor haar aandoening. Ze kon zich niet inleven in de emoties van anderen, en dat was soms echt verschrikkelijk vervelend. Voor die anderen.

“Waarom zit jij hier eigenlijk?” Vroeg Gemma aan Vick... Vick dacht even diep na eigenlijk tjhaa was het nogal complicated... hoe ging ze dit in gódsnaam uitleggen...?

''uh tjha'' begon ze ''hmpf'' ze zuchte eens diep, ''dat is een lang verhaal'', Gemma vroeg ernaar dus ze vertelde het maar.
''Tjha ik heb al vanaf heel jongs afaan het idee dat ik anders ben... het 1e rare iets gebeurde op mijn 10de... Toen ik mijn gordijn van mijn slaapkamer, (dat zich bevond op een prachtige grote zolder) dicht wou dichtdoen zag ik achter het raam een man... eigenlijk ín het raam als een soort potret zeg maar, het was een oude man... én álstijd als ik verdrietig was ging ik naar ''Hét kattenstraatje'' ik speelde dan met de katten en omdat ik nog zo jong was en geen idee had van wat normaal en niet normaal was leerde ik mezelf aan om katten klanken te kunnen...
Toen ik naar de middelbare school ging stopte ik met naar het kattenstraatje gaan omdat he natuurlijk heel raar gevonden werd. iets voor de helft van mn 1e jaar in de brugklas werd ik overspannen omdat ik érg gepest werd. Ik brak in die tijd mijn arm en durfde niet meer naar school omdat ik bang was de pestkoppen kwaad te doen, ik was veel te meelevend... toen heb ik een half jaar thuis gezeten ''Overspannen''.ik had zelfmoord néígingen... nooit écht gesneden of het gerpobeerd omdat ik het mijn ouders niet aan wilde doen.
Én in die tijd zag ik vaak schimmen... waarschijnlijk angst die in mijn eigen hoofd rondtolde maar dat weet ik niet zeker. Ook heb na een lange tijd ongeveer een kwart jaar later kwamen er tot mijn grote verassing 3 klasgenootjes langs die wilde weten hoe het ging, ik had nóóit gedacht dat er mensen in mijn klas zaten die aan mij dachten en me aardig vonden. want ik was nogal een druk vervelend kind dacht ikd at de meeste vonden. daarna ging het al wat beter. en na iets langer dan een half jaar thuis te hebben gezeten ging ik weer halfe dagen anar school. uiteindelijk in het 4e en laatste jaar was ik verassend populair en had ik het érg naar mijn zin... en tóen gingen we emigreren. sinds dat moment ben ik écht anders gaan denken over alles en ben ik eigenlijk té filosofisch geworden. en toen viel men op dat ik eigenlijk niet de maatschappij thuishoor en ik ee gevaar zou kunnen zijn voor de gemeenschap... dat werd érg vaa tegen me gezegt. doordat ik een aantal keren mijn mening heb geuit. zo vind ik dat het wel eens goed zou zijn als er een wereld verwoestende oorlog komt...... zodat moeder aarde haar terrein opnieuw kan opeisen. een andere mening die ik ooit geuit heb en waar ik COMPLEET nog steeds achter sta is dat ik het gebied tjernobiel PRACHTIG vind.
tjhaa Én ik heb meerder keren gezegt dat ik bést bij indianen zou willen leven omdat die gewoon normaal doen tegen elkaar. en genieten van dát wat het leven ze gratis bied. in hun wereld draait niet alles om cijfers en om macht.
tjhaa en deze meningen werden me niet in dank afgenomen.'' Vertelde vick
''Oja maarre ik ben trots op wie ik ben hoor, en ik sta nog steeds achter bíjna alle dingen die ik heb gedaan'' voegde ze er nog even aan toe. ''I begríjp niet altijd alles van de wereld en van sommige mensen omdat ik zélf zo anders ben qua gevoelens die ik voel maar ik heb er gelerd mee te leven''

Eigenlijk wilde vick al eerder vragen waarom Gemma hier zat maar ze was bang dat dat voor een ongemakkelijke sitiuatie zou worden.
Ze begon evenw at om zich heen te kijken. en wende zich toen tot Gemma in afwachting hoe ze zou reageren.

(Sorry, dat het zo een verschriiiiiikkkkelijk lang verhaal is. ik hoop at je er een touw aan vast kunt knopen het is namelijk best wel chatisch geschreven geloof ik **vick schaamt zich voor haar enorme post** )

Vick vertelde een op sommige momenten nogal verwarrend verhaal, maar Gemma kreeg toch wel een idee waarom Vick hier zat. Ze had nogal… afwijkende ideeën. Gemma zelf was toen ze voor het eerst gehoord had over Chernobyl nogal geschokt geweest. Ze had het verschrikkelijk gevonden voor de mensen en dieren die daar aan moesten lijden. Dat was natuurlijk voor dat ze niet eens meer de mogelijkheid had om mee te voelen met de mensen daar. Toch had ze wel door dat het niet helemaal normaal was om dat prachtig te vinden. Gemma trok verontwaardigd een wenkbrauw op. Ze had door dat Vicks meningen niet echt in dank werden afgenomen, anders zou ze nog wel vrolijk vrij rondlopen in plaats van hier opgesloten te zitten.

Toen Vick was uitgepraat wist Gemma dat zij ook wilde eigenlijk wilde weten waarom ze hier zat, ook al zei ze dat niet. Gemma slaakte een zucht en deed toen haar mond open om uit te leggen waarom zij hier zat. “Wow,” Zei ze eerst over Vicks bekentenis. “Ik schijn een sociopaat te zijn.” Ze nam aan dat Vick niet wist wat dat was, net zoals dat het grootste deel van de mensheid dat niet wist. “Dat houd ik dat ik me niet kan inleven in de gevoelens van andere, erg snel geïrriteerd en agressief ben en nog een hoop blablabla.” Zei ze, met haar blik onbewogen op Vick gericht. Ze had geen idee wat voor uitwerking haar woorden op Vick zouden hebben. Waarschijnlijk zou Vick nu zo langzamerhand denken dat Gemma echt gek was en niet meer met haar om willen gaan. Gemma begreep het wel, ze zou ook niet haarzelf willen omgaan, met al de tekortkomingen die ze had. Ze bestudeerde Vicks gezicht om te kijken hoe die zou reageren.

Gemma leek het nogal indrukweekend te vinden want toen vick was uitgepraat was was alles wat ze antwoorde ''wow'' voor de rest liet ze het stil. toen zei ze “Ik schijn een sociopaat te zijn...'' hmmm dacht vick tjha dat ken ik, ze zuchte mn 1e werkgever in een groot buffet restaurant... toen ik geémgreerd was is ook een sociopaat... maar het was een érg gzzlige man maar zodra hij maar ÍÉTs gedronken had kreeg hij opeens woede aanvallen... en na een tijdje leek het erger te worden élke dag en begon hij iedereen érg te kwetsen met nadruk op mij omat ik hir eerst ng níet mee om kon gaan en het niet goed begreep... maar het andere moment was hij weer de vriendelijkheid zelve... lastig was dat ... bedacht vicky... maarja ze kon er na een tijdje wel redelijk mee omgaan en nét toen ze dacht dat ze het helemaal geaccepteerd had. omdat hij ook hele goede aardige dngen deed zoals wanneer hij na een buffet weekend hij al het eten dat over was aan mij voor mn familie gaf omat we het niet breed hadden... tjhaa en 2 maanden nadat hij dit elk weekend deed begon hij wéér meer mensen opeens te kwetsen en veranderde zijn humeru zowat om t uur... de op de dag dat hij mij het ergs gekwetst hd van allemaal heeft hij in de avond een van de barmeisjes aangevallen hij had haa tegen de muur aan gerukt met een vol bierglas dat hij zojuist van haar had gekregen vervolgens sprong de mede eigenaar o de sociopaat eigenaar..och wat as dat een gedoe dacht vick... en noch steeds geloof ik dat het een goed man is... och och dacht vick nogaals bij zichzelf... jaa ze wist absoluut wat sociopaat is.
“Dat houd ik dat ik me niet kan inleven in de gevoelens van andere, erg snel geïrriteerd en agressief ben en nog een hoop blablabla.” Zei Gemma vervolgens. Vick grinnikte een beetje... maar viel daarna snel stil en schaamde zich dat ze had gegrinnikt... sorry zei ze, Maar ik weet héééél goed wat sociopaat inhoud. zei ze terwijl ze terugdacht aan haar oude werkgever.... ''Och we zijn tóch allemaal mensen he?'' zei ze iets opgewekter... ''ik vind niet dat je er meer of minder door bent. en ik weet hoe ik ermee om moet gaan dus no problemo.'' ze keek gemma even aan en was benieuwd hoe ze zou reageren.

[dat schuine DENKT ze dus alleen he ze spreekt er niks van uit ]

“Maar ik weet héééél goed wat sociopaat inhoud.” God, dat klonk niet goed! Gemma wilde net haar mond open doen om te vragen hoe dat kwam, maar Vick praatte al weer verder. ''Och we zijn tóch allemaal mensen he?” Zei ze iets opgewekter. Gemma knikte. Klaarblijkelijk had ze het voor elkaar gekregen om Vicks positiviteit voor een korte tijd te laten verdwijnen. Vick praatte nog steeds verder. Dat kind barste echt van het optimisme. In wat ze verder zei was ook geen spoortje negativiteit te ontdekken.

“Dank je.” Zei Gemma. Waarvoor wist ze niet. Misschien voor het feit dat Vick had besloten toch nog bij haar op de kamer te blijven, misschien omdat Vick de enige was in een lange tijd die het niet erg vond dat ze anders was. Toen stelde Gemma de lang ingehouden vraag. “Hoe komt het dat je ‘héééél goed weet’ wat sociopathie inhoud?” Zei ze, een klein gedeelte van Vicks woorden citerend. Ze wilde het eigenlijk wel gaan weten. Ze wilde graag iets weten van het meisje die haar kamer genoot was en hier zat wegens afwijkende ideeën. Ze had eigenlijk wel belangstelling voor het leven van Vick en de dingen die in haar hoofd omgingen.

{Sorry, beetje kort, hoop dat je er wat mee kunt}

{ OKE BEREID JE VOOR DIT IS IETWAT VAAG GESCHREVEN MISSCHIEN IK WEET T NIET ZO ZEKER XD )
(en oja k wil Gemma wél te vriedn houden xD, al zegt vick misschien niet handige dingen misschien weetniet)



“Hoe komt het dat je ‘héééél goed weet’ wat sociopathie inhoud? Vroeg Gemma, ‘’pffff’’ zuchte vick diep. ‘’Dat is nogal wat die vraag die je me stelt’’ zei ze vermoeid. “Nou oke ik vertel het…maar eerst wil ik dat je weet dat ik niet helemáál in het begrip sociopaat geloof… zei ze een beetje mysterieus. Ik zal een lang verhaal kort maken. “Zei zei” ik heb voor een baas gewerkt soms wel 65 uur per week. En tjha hij is óok sociopaat. Alleen erger dan jij het hebt héb ik het idee. Nou laat ik het zo zeggen ik heb gehoord dat je ook sociopaat kan wórden? End at het kan groeien ik weet niet precies wat wel en niet aar is maar dit is dus wat er gebeurde bij mijn ex-baas en zo is mij Óok verteld dat als je socioaat bent je wel wéét hoe je behulpzaam moet zijn en je je vriendelijk op kán stellen maar dat je éigenlijk géén emotie vóelt maar je wel kan doen alsof.
Nou en mijn baas deed dat precíes… ik werkte daar een tijdje en had me góed bewezen en nadat we elkaar beter (dachten te kennen dacht vick in haar hoofd) kenden. Vroeg hij hoe het thuis ging érg vaak. En tjha we waren gewoonweg arm en meer dan de helft van het geld dat ik verdiende ging naar mn ouders zodat de huur betaald kon worden en we konden eten “zucht……’’ dat léénde mn ouders van me voegde vick mompelend aan toe (en keek hierbij érg triest, omdat haar ouders op een gegeven moment Kostgeld hebben ingelast en toen het restaurant sloot moest ze dat gewoon doorbetalen waardoor ik dus eigenlijk ben beroofd door mn eigen ouders ondertussen is die schuld dus afgelost door dat KUTKOSTGELD wat ze vanaf dr 17e dus betaalde tot dr eind 18e dat ze hier terecht kwam.. .. dacht ze nóg triester terwijl het toen ze werk had was opgelopen tot 1500 euro schuld voor haar ouders) maar goed hij(ricardo) vond dat dus vervelend voor ons zei hij en dús kreeg ik na élk weekend het eten dat over was van het buffet mee naar huis soms wel 1,5 krat vol. Maar helaas na een tijdje was er véél érg veel gedoe tussen de twéé eigenaren van het bedrijf… en ik zag dat richard zo heette mijn baas elke dag een beetje veranderde.
En twee maanden nadat hij was begonnen met mij eten mee te geven kree hij te horen dat zijn stíefzoon wie gewoo bij hém en zn vrouw thuiswoond met nóg 3 kids die van hún samen zijn. Vader zou worden. Én als klap op de vuurpijl ging zn chefkok weg. Die éigenlijk zn enige vriend was hier. Waaraan hij zn verhaal kwaijt kon. Hierna is het totáál mis gegaan… hij óogde nog vriendelijk zolang je he maar niet écht kende of vaak bij hem in de buurt was want de mensen die díchbij hem stonden kwetste hij steeds meer… en mij het meest omdat ik hoogsensitief ben,” voegde ik er niet heel duidelijk pratend aan toe. Maar goed na een tijdje begon ik te leren hoe ik ermee om moest gaan en kon hij me niet meer kwetsen want ik zei tegen mezelf dat hij er ook niks aa kon doen. Ik gad dat stukje sociopaat in hem de schuld want tjhaa hij is éigenlijk aardig maar goed het was wel verwarrend maar ik kon er mee omgaan. ''ik weet niet 100% zeker of hij sociopaat is al dénk ik van wel maar het belangrijste is dat ik kwetsende opmerkingen door hem wél heb leren te negeren'' zei vick. toen vervolgde ze verhaal weer...

Nét toen ik dacht dat ik het compleet had geaccepteerd gebeurde het volgende : ik kwam in de vroege morgen aan bij het restaurant stond een klein deel van het personeel van de keuken buiten… de eigenaren hadden gevochten… Richard had toen hij wél al een drankje op had zijn nét gevulde bierglas tegen de keel van een van de barmeisjes aangedrukt en toen is de andere eigenaar op richard gesprongen… end at is dus uitgelope op een gevecht… uhm noujaa dat was t wel ik wil er verder eigenlijk niets meer over kwijt… ze begon te snikken ze zag eerst heel erg tegen op om dit verhaal op deze manier te vertellen. Ze was blíj dat ze het nu kon vertellen en ze was nóg blijer eigenlijk dat ze het aan iemand vertelde die zélf sociopaat zegt te zijn. Doordat ze dat zegt te zijn hoopt vick dus dat ze zich hiervan níks persoonlijk aan zal trekken. Maar dat zal ook we niet dacht ze. Ze dacht aan Ricardo en was benieuwd hoe hij zn leven nu leidde ze hoopte maar wat graag dat het goed met zn gezin en hemzelf ging. Ze liet een traan rollen over haar wang maar veegde deze snel weg ze wilde eigenlijk in huilen uitbarsten maar ze vond dat ze zich wel genoeg had blootgesteld. Ze keek naar Gemma en hoopte dat ze haar verhaal goed zou oppakken eigenlijk had ze het niet zo volluit wille vertellen maar ze kon het niet meer inhouden dit verhaal moest er gewoon een keer uit. Vick besefte ook wel dat íedereen anders is en dat de éne sociopaat niet de andere is maar ze voelde zich tóch een beetje opgelucht dit verteld te hebben. Al houd ze dit soort dingen liever in haar hoofd en verteld ze liever niet de dingen die ze heeft meegemaakt. ze bedacht zich dat ze eigenlijk al veel te veel had meegemaakt voor haar leeftijd dat zei iedereen dan ook... ach ik zal die glimlach proberen te laten zien aan alle mensen op straat... en iedereen denkt altijd wat een vrolijke meid dacht ze inzichzelf... achjaa dat wás ik ook en ben ik nog maar diep van binnen zijn er nog steeds die ervaringen die aan me knaen en die ik niet kan vergeten... achja dacht ze wát opgewekter '' t leven gaat door''


(sorry beetje lang stukje en nogal vaag :$ )