sing and laugh :p

Hij had het paar dagen vol gehouden om niet in de isoleer cel te belanden. Maar eigelijk was het leven veel leuker met wat actie er in en daden waarvan je wist datje belande in de isoleer cel. Maar de nachten bracht hij toch liever in zijn bed door dan op de harde koude grond van de isoleer cel. Maar dit was ook saai. Uit verveling was hij maar een stapel hooi gaan liggen en keek hij onderste boven verveeld naar de de dieren die rustig van het gras stonden te eten. Waarom had hij niet de hersens van een dier. Dan kon hij tenminste doelloos rondjes lopen zonder zich er bij te vervelen. Nog een zucht was te klinken maar daarna kwam er melodien op in zijn hoofd en begon hij rustig te zingen.

I wake up every evening
With a big smile on my face
And it never feels out of place.
And you're still probably working
At a 9 to 5 pace
I wonder how bad that tastes

When you see my face
I hope it gives you hell, I hope it gives you hell
When you walk my way
I hope it gives you hell, I hope it gives you hell

Now where's your picket fence love
And where's that shiny car
Did it ever get you far?
You never seem so tense, love
Never seen you fall so hard
Do you know where you are?

Truth be told I miss you
Truth be told I'm lying

When you see my face
I hope it gives you hell, I hope it gives you hell
When you walk my way
I hope it gives you hell, I hope it gives you hell
If you find a man thats worth the damn and treats you well
Then he's a fool you're just as well hope it gives you hell
Hope it gives you hell

Maar halver wegen stopte hij zingen om dat hij in een lach bui uitbarste. Een geit vloog op een kip af en ze leken wel tikkertje te spelen. Maar in tegen deel waren ze met elkaar aan het vechten. Ze rende van de ene kant naar de anderen kant. Elke keer pikte de kip de gijt op zijn kop en hapte de gijt weer naar de kip. Tot dat de gijt de kip te pakken had. Trots liep het beestje met de kip in zijn bek richting hem. Hij schudder er paar keer stevig mee. Het lichaampje van de kip dat op het begin vlink tegen stribbelde werd steeds levenloser. Tot dat de gijt het beestje recht voor hem neer dropte en hem vrolijk aan keek. Oh dus jij bent een kip dode gijt Hij streelde even over het kopje van de gijt en trok daarna wat hooi uit de stapel en gaf het aan de gijt.

Sinds dat Percy de geiten had ontdekt moest hij minimaal drie keer per week naar de geiten. Vraag hem niet waarom, maar het moest van hem. Hij wilde de geiten zo vaak zien zodat als hij hier ooit weer weg ging hij vaak genoeg geiten in het echt had gezien. Tja dat was best wel vreemd, dat gaf Percy ook toe. Maar dat maakte hem niet, hij mocht hier vreemd zijn omdat het kon. Percy trok was gras uit de grond, ging op zijn knieeën voor het hek zitten en gaf het aan geitje dat dicht bij het hek stond. Het geitje at gulzig het gras uit zijn handen en Percy werd weer zo'n klein kind dat hij gras bleef plukken en bleef voeren aan de geiten die steeds meer naar hem toe kwamen. Oke, ergens werd dat best wel eng...
Percy zijn aandacht werd getrokken door een melodie die een geit niet kon maken. Nee het was veel menselijker. Het waren woorden die langzaam een liedje vormde. Percy vond de kliniek niet echt een plaats om kei hard te gaan zingen, straks werd je mee genomen door een bewaker omdat je te vrolijk was. Percy lachte zachtjes en schudden daarna zijn hoofd. Die bewakers waren gek, maar niet zo gek. HIj beet zachtjes op zijn onderlip toen hij de geit het laatste beetje gras gaf wat hij in zijn handen had. Het gezang stopte door een een lachbui. Was het zo grappig? Percy stond op en liep in de richting van het gelach. Al snel vond hij de oorzaak van de lach bui. Een geit rende achter een kip aan, waarschijnlijk waren ze een spelletje aan spelen ofzo. Verder op zag Percy een jongen staan die hij niet kende. Hij twijfelde of hij er wel op af moest lopen, straks zou hij iets zeggen wat niet goed was. Zou hij hem pijn doen en dan... Percy beet hard op zijn onderlip en voelde een steek van pijn door zijn onderlip gaan. Niet dat Percy het erg vond, hij genoot er wel van. Hij schudden zachtjes zijn hoofd en liep op de jongen af. Hoe erg kon hij nou zijn? Hoe snel kon hij nou de jongen pijn doen als ze alleen maar even naar de geiten gaan kijken die een kip dood....
Wat? Die geit had die kip vermoord? Percy keek een beetje vreemd naar de geit die met en kip in zijn bek rond liep. Hij dacht dat geiten planten eters waren en geen kippen eters waren. HIj wreef zachtjes over zijn nek en hals en bleef de kip een beetje vaag aan kijken. "Oh dus jij bent een kip dode gijt" Hoorde Percy de jongen zeggen die de geit een stuk hooi gaf. Percy lachte zachtjes en beet daarna weer op zijn onderlip.
'Waarschijnlijk zijn wij niet de enige die hier zitten omdat we anders zijn.' Zei hij droogjes en hij beet meteen weer op zijn onderlip. Sukkel, je kan beter gewoon je kop houden. Misschien heb je hem nu wel pijn gedaan omdat hij helemaal niet zo gestoord is zoals Percy was.

Raar beest was het maar die geit. Hij had vroeger toch echt geleerd dat geiten groen eters waren en een kipje leek nou niet echt op een groen plantje. Maar veel meer aandacht voor de kip dan hem dode had het beest ook niet. Het beestje was druk bezig met het hooi uit zijn handen eten dat hij steeds maar bleef trekken en voeren. Die beesten moesten hier wel zwaar verwend zijn. Want hoe oud hij ook was een beestje voeren was toch leuker dan wat rondjes lopen. Rondjes die elke dag het zelfde waren. Dieren waren net als hun ze hadden een ziel en hadden elke dag een ander gevoel. Daarom maakte het die beesten misschien ook wel zo leuk hier.
Arnoud werd uit zijn gedachten getrokken toen hij gelach van een jongen langs hem hoorde. Hij draaide zijn hoofd even om om te kijken wie de jongen was. Hij kende de jongen niet. Niet ook zo vreemd als je hier maar nog paar dagen zat en je de grooste deel van de tijd. 'Waarschijnlijk zijn wij niet de enige die hier zitten omdat we anders zijn.' zij de jongen tegen hem. Hij lachte even kort. Daar had de jongen zeker gelijk in. Arnoud ging daarna maar recht op zitten zo dat hij de jongen beter aan kon kijken. zoon eigenaar zo huisdier antwoorde hij tegen de jongen. Als hij hier een geit was geweest dan was hij van zelf ook wel gek geworden. Hij lijkt wel op mij antwoorde arnoud kort en afwezig terwijl hij de geit aan keek. Het beestje had uit het niets op eens de geit aangevallen. Het leek net een woedeaanval en gezien het beestje nu om de zoveel tijd zielig keek naar de kip. Niet wetend wat hij heeft gedaan. Hij keek de jongen even terug op nieuw aan. Jah wat moest hij zeggen. Waarom zat de jongen hier. Was het gewoon een of anderen die tegen iedereen hoi zij dan bleef staren en weg liep als je iets zij of hoe zat hij in elkaar. Arnoud zij hij maar terwijl hij zijn hand uitstak

"zoon eigenaar zo huisdier." Percy keek naar de jongen en kon en zucht van opluchting onderdrukken. Waarschijnlijk had hij het niet zo verkeerd opgevat. Misschien vatte de meeste mensen het niet verkeerd op maar hij wel. Ingewikkeld was het voor hem, hij wilde niemand pijn doen. Percy liet zijn blik weer naar de geit gaan die rustig verder knabbelde aan het hooi wat hij kreeg. Eigenlijk zag het er vreemd uit. Eerst vermoorde hij een kip en daarna ging hij rustig aan een stukje hooi knabbelen alsof er niets gebeurt was. "Hij lijkt wel op mij." Sprak de jongen een beetje afwezig. Percy wist niet zo goed hoe hij moest antwoorden, hij kon moeilijk ja zeggen. Hij kende hem niet. Nee zeggen kon dan ook niet.
'Oke.' Antwoorde Percy droogjes terwijl hij zijn blik op de geit liet focussen die soms nog eens om keek naar de kip. Moesten ze niet een bewaker vertellen wat er gebeurt was. Misschien konden ze de kip dan naar een dierenarts brengen. Waarschijnlijk zou hij dan afgemaakt worden omdat er niet veel over was van de kip. Of het kwam doordat hij half kaal was dat het leek dat er niets van over was. "Arnoud." Zei de jongen en hij stak zijn hand naar Percy uit. Percy keek hem aan en beet zachtjes op zijn onderlip. Hij pakte zijn hand aan en schudden die zachtjes.
'Percy.' Zei hij zachtjes tegen hem en liet daarna zijn hand weer los. Wat moest hij nog meer zeggen. Leuk he die geit, die kippen vermoord? Nha geen prettig gespreks onderwerp. Benieuwd zijn waarom hij hier zat? Hij wist niet hoe hij het moest vragen, misschien zou hij boos worden of zou hij ontkennen omdat hij al zo ver van de wereld weg was. Daar naast moest hij dan gaan vertellen wat er met hem aan de hand was. Dat was nou niet een bepaald prettig gespreks onderwerp. Hij trok zijn mouwen van zijn shirt over zijn knokkels en propte de stuk stof dat over was in zijn samengeknepen handen.