Nothing Else Matters »OPEN«

Hij plofte neer in een van de banken in de algemene ruimte hij was moe van een de vele taakstraffen die hij had moeten uitvoeren. Waarom, om dat hij met de geit was gaan zeulen ? Zijn buur jongen mocht het ook. Maar die was dan ook misschien iets veder van het padje af. Ze wiste wel dat hij geen gekke dingen uithaalde van wegen zijn rede van plaatsing. Nee zijn woede aanvallen die konden ze wel onderscheiden. Die hadden ze ook wel vaak genoeg mee gemaakt. Vandaar dat hij de isoleer cel wel van binnen en buiten kenden. En de psychiater met een blauw oog rond liep. Net goed had hij maar moeten stoppen toen hij in de gaten had toen bij hem een nieuwe woede aanval op borrelde. Maar de gek was expres door gegaan. Soms vroeg hij zich af de psychiater hier niet zelfde hoorde te zitten. Dat verklaarde wel waarom hij hier zat. Wat de rechter en de psychiater ook vonden hij was niet gek. Hij moest enkel met zijn woedeaanvallen leren omgaan. Maar dat leerde hij hier niet. Misschien ook wel de rede waarom hij die geit zo leuk vond. Het beest leek veel op hem op enen moment kon hij door het lint gaan en een kip dode zoals het beest had gedaan toen hij hier net zet. Het anderen moment kon het beest versuf kijken wat hij had gedaan. Net als hem. Soms kon hij ze woede aanvallen herinneren anderen keren werd hij wakker in de isoleer cel zonder dat hij wist hoe hij daar was gekomen. Vaak was hij dan heel de dag kwijt.

Hij keek even om zich heen. Hoe lang zat hij eigenlijk wel niet en nog steeds kende hij maar weinigen echt van naam. Net als het meisje waar hij langs was geploft. Hij had tot nu toe niet in de gaten gehad dat ze langs hem zat. Hij keek haar even kort aan. Hij had haar wel vaker zien lopen maar daar bleef het dan ook bij. hey zij jij kort terwijl hij haar aan keek. Hopend op dat het niet iemand was die totaal van het padje was en meteen in de stres schoot.

Het meisje gaf enkel een hi terug en keek daarna naar de grond. Fijn zo een dus ze flipte niet uit maar veel meer woorden dan hi kwamen er niet ui. Zijn gedachten begonnen weer naar alles af te dwalen. Naar de taakstraf vanmorgen en terug naar de geit. Een zachte glimlach verscheen op zijn gezicht. Maar zijn aandacht werd opnieuw weggetrokken toen hij het gevoel had dat hij werd aangekeken het meisje langs hem keek hem inderdaad aan. Ze keek hem aan met een blik die hij al vaak had gezien en wel vaak genoeg zelf had getrokken. Hier buiten zou niemand weten wat voor blik het was maar binnen was hij onder de genen die nog helder waren een bekende blik. Het was een blik van flip je of niet. Een zachte glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Rustig maar ik flip niet zomaar' zij hij om het meisje gerust te stellen. Hoe ver dat bij haar was wit hij niet maar daar kwam hij van zelf wel achter. ”Jij loopt hier ook al een tijdje rond,” vroeg het meisje. Uhm dat was een goede vraag werkelijk had hij geen idee hoe lang hij hier zat. Hij was het tijd besef aardig kwijt geraakt. Hij had geprobeerd een kalender bij te houden maar met de vele nachten waar van hij in de isoleer cel had gezeten had hij niet echt de kans gehad om de kalender goed bij te houden. 'Goeie vraag. Ik zou niet echt een idee hebben het tijd besef is onder tussen aardig weg. Weet nog wanneer het dag en nacht word maar daar blijft het dan ook bij maar volgens mij sinds 20-2-2012 antwoorden hij diep na denkend. Ja, dat moest wel ongeveer kloppen. De uitspraak van de rechter wat hem hier deed belanden was op 14-2-2012 geweest die datum kon hij zich nog goed herinneren. 6 dagen later was hij hier naar toe gebracht. Maar hoe lang dat precies was gelden hij had totaal geen idee. Hij kon zich niet herinneren dat ze nieuwjaar hadden gevierd of hij had die dag in de isoleer cel moeten zitten. Maar ook in de kerkdiensten was er niks over gezegd dus zou het nog wel niet geweest zijn. 'En jij' vroeg hij nieuwsgierig aan het meisje. [b] 'Wie een vraag stelt kan hem terug verwachten'[b] zij hij om haar meteen op het gemak te stellen en misschien zo een gesprek veder te laten lopen. Zijn vrienden die hij hier had gemaakt had immers al lang niet gezien dus iemand om tegen te praten die niet flipte of enkel terug blethe was wel fijn.

» Had dan eventjes dat bericht verwijderd van Luva en gewoon met Arnoud geplaatst, niets aan de hand.
-Hayden

Hij keek het meisje even kort aan. Ze leek aardig normaal te zijn. Voor zover je hier normaal kon zijn. Maar ze leek niet te flippen net als anderen hier. Dus dan werd je al snel tot normaal bestempeld hier. "Dat zou er ook nog eens bij moeten komen," antwoorden het meisje op dat hij niet zou flippen. Hij wist er niet echt op te reageren en lachte dan ook maar zachtjes richting het meisje. Een grote gaap ontsnapte onder tussen uit zijn keel Hij had de nacht al slecht geslapen en de taak straf die er voor zorgde dat hij al vroeg langs zijn bed stond hielpen ook niet erg aan zijn slaap gebrek. Het meisje vroeg aan hem hoe hij heten. Arnoud sprak hij rustig. terwijl hij zich van de bank liet af zakken. Hij trok zijn ene been omhoog en liet zijn anderen been languit liggen. en jij vroeg hij terwijl hij richting het meisje op keek. Hij wachten even op haar antwoord en keek toen weer voor zich uit. Nog een gaap ontsnapte. Deze plaats is slaapverwekkend zij hij kort terwijl zijn slaperige elk moment dicht kon vallen. Niet dat hij de kans kreeg om lang te slapen. De bewakers zouden hem toch weer wakker maken. Daarnaast was het bijna tijd om te gaan lunchen. Hij hate de sleur die hier hing. Konden ze niet een keer zeggen dat ze de lunch een half uur op schoven. Dan veranderen te minste iets in het leven.

(weinig inspiratie