New Situation [Stefan]

Jared was opgestaan en liep naar Stefan. Samen waren ze het gebouw uitgelopen, heel onopvallend een meter van elkaar ofzo. Jared had geen zin in weer een aanvaring met een of andere bewaker. Wie weet wat ze hem nu wilde afpakken, zijn schoenen? Of misschien zou hij dan wel weer naar de isoleercel moeten. Regels waren niet echt duidelijk, maar hij kon wel een aantal dingen bedenken die te ver gingen. Zoals bewakers aanvallen, misschien mocht hij ook wel niet met Stefan omgaan. Dat wist hij dus niet en nam dus ook geen risico door een beetje op afstand achter hem aan te lopen.
Toen ze buiten stonden ging hij weer naast hem lopen en keek eens rond. In de verte zag hij tafels, vast picknicktafels. Het leek of het er niet druk was want hij kon geen mensen onderscheiden. Hetgene wat wel jammer was, het was heel ver weg. Ach wat maakte het ook uit, kon hij langer met Stefan lopen… Uh, wacht is, wat was dat voor gedachte. Er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht. Niet te enthousiast worden nou hè… Hij keek eens rond en zag een fiets. Een fiets… hey! Er ging een lichtje branden. Zonder iets te zeggen liep hij naar de fiets en tilde het ding op. Hij zag er wel redelijk uit… de kans dat zo’n ding uit elkaar was er altijd, dat risico wilde hij wel wagen. Bovendien.. zo slecht was de fiets er niet aan toe er zat nog een bagagedrager!
Vlug liep hij met de fiets terug naar Stefan en ging op het zadel zitten. ‘Spring maar achterop bij mij. Achter op mijn fiets.’ Hij grijnsde speels en wachtte tot Stefan achter op ging zetten. Toen hij het extra gewicht voelde begon hij te fietsen, een beetje zigzaggend zodat ze extra lang onderweg waren. ‘Niet vallen eh?’ riep hij omdat het anders niet hoorbaar was in de wind. Het was een heerlijk gevoel, die wind in zijn gezicht.
Aan elk pleziertje kwam zijn eind, maar ja misschien begon er wel weer een nieuwe. Hij zette de fiets tegen een boom en ging op de tafel van de picknicktafel zitten met zijn voeten op de bank bij de tafel. ‘Dus…’ hij keek omhoog en kneep zijn ogen lichtjes samen tegen de zon. ‘Lekker weer hè…’ hij zweeg kort en besefte dat dat het stomste was om te zeggen wel over het weer was. En wat had hij gezegt?
Iets over het weer. ‘Oke ehm, dat was best een verassende vraag net.’ Vervolgde hij, dat was namelijk wat hij zich afvroeg… ‘Heb je dat ook aan Percy gevraagt hij… was zo zenuwachtig.’ Het was misschien niet leuk om te vragen, maar hij wilde het weten. Was Stefan iemand die aan iedereen zulke dingen vroeg? Of was het echt… voor hem. Wat als hij Stefan echt leuk zou gaan vinden, als dat gebeurde wilde hij dit eerst weten.
‘Ik weet namelijk eindelijk een fatsoenlijk antwoord.’ Sprak hij nu helder en keek Stefan recht aan. ‘Ik val niet op een bepaald geslacht, op alleen mannen of alleen vrouwen. Ik val op personen.’ Daarna stond hij op en liet zich vallen in het gras. 'En nu val ik in gras.' ging hij tevreden verder en keek naar Stefan.

Stefan grinnikte toen Jared achter hem liep. Ach wat maakte het hem uit. Stefan keek de bewakers een voor heen aan. Eigenlijk leek het hem een saaie job om te doen.
Beetje kijken hoe kinderen gestoord waren. En ze nog flink straften ook nog. Stefan schudde zijn hoofd en via zijn schouder naar achteren. Naar Jared. Weer keek hij hoe Jared zich bewoog. Stefan lette niet op en knalde tegen een deur op die open ging. Stefan kreunde van de klap en wreef tegen zijn hoofd aan. "Blooper" Zei hij hard op en liep verder. Maar dit keer met de blik voor hem op de weg. Voor dat hij weer ergens tegen aan knalde. En daar had hij totaal geen zin in. Stefan glimlachte toen ze buiten stonden en Jared weer naast hem liep. Hij liep liever zo dan dat Jared of hij een paar meter verder liepen. Zo kon hij naar hem kijken zonder ergens tegen aan te knallen. Daar had hij totaal geen zin in. Stefan's hand ging even naar de plek en wreef er over. Hopelijk kwam er geen bult op. Stefan keek Jared vreemd aan toen hij plots weg was. Wat was hij van plan. Wat ging hij doen?
Stefan trok een wenkbrauw omhoog toen Jared met een fiets terug kwam. Hoe kwam hij daar nu weer aan. ‘Spring maar achterop bij mij. Achter op mijn fiets.’ Stefan smolt toen hij zijn gezicht zag. Wat was hij schattig. Glimlachend ging hij er op zitten en tilde zijn benen wat omhoog. Zodat Jared beter kon fietsen. ‘Niet vallen eh?’ Stefan twijfelde even maar sloeg daarna toch zijn armen om Jared heen. Oké dat was misschien verkeerd. Aangezien als hij viel Jared mee viel. Stefan legde voor kort zijn hoofd tegen Jared's rug aan. Maar toen ze er waren stapte hij er af. Stefan keek toe hoe Jared de fiets tegen de boom aan zette en volgde zijn voorbeeld en ging ook op de tafel zitten naast hem.

‘Lekker weer hè…’ Stefan keek even naar de lucht en daarna weer terug naar Jared. "Hmm ja het is wel mooi." Hij begon op zijn duim te kauwen. Wat hij altijd deed als hij niet wist wat hij moest doen. Of zeggen. Of denken. ‘Oke ehm, dat was best een verassende vraag net.’ Stefan knikte en keek Jared aan. "Sorry daar over trouwens. Soms dan zeg ik dingen zonder echt naar te denken over hoe een ander er over zou denken" Sprak hij. ‘Heb je dat ook aan Percy gevraagt hij… was zo zenuwachtig.’ Stefan krapte aan zijnhoofd en dacht naar. Shit hoe ging hij dit nou zeggen. "Euh nee. Ik heb hem gezoend"Sprak hij zahctjes. Stefan slikte en keek voor zich uit. "man wat klink ik nu een slet. Maar je moet niet denken dat ik met elke jongenzoen. We hadden het over de cameras die er hangen en toen wouden we testen of ze echt deden.Natuurlijk niet op die manier maar ik wist niet anders" Sprak hij. Stefan beet weer op zijn duim en zuchtte. Hoe dom kon hij zijn. Ik weet namelijk eindelijk een fatsoenlijk antwoord.’ Stefan keek op zij en beet nog harder op zijn duim.
Ik val niet op een bepaald geslacht, op alleen mannen of alleen vrouwen. Ik val op personen. Hmm die had hij nog niet gehoord. Stefan keek toe hoe hij op stond en zich liet vallen. 'En nu val ik in gras.' Stefan grinnikte en schudde. Ergens had hij de drang om naast Jared te gaan liggan maar hij hield zich in.

Toen Stefan zijn hoofd stootte moest hij zich echt inhouden om niet bezorgd te gaan lopen doen. Normaal zou hij al lang keihard in de lach zijn geschoten, maar nu was hij eerder bezorgd dan dat hij het grappig vond. Gelukkig praatte Stefan er over heen en zaten ze even later op de fiets.
Hij voelde ineens 2 armen om zich heen, het eerste ogenblok schrok hij maar besefte dat het de armen van Stefan waren en een warm gevoel trok door heel zijn lichaam. Onbewust schommelde hij iets meer omdat hij afgeleid was door het gevoel.. Het teken dat ze langzamer gingen rijden schudde hem wakker, maar hij voelde even later het hoofd van Stefan tegen zijn rug aan en beet op zijn lip om niet heel breed te grijnzen. Het maakte hem niet eens uit dat mensen hun konden zien… Het voelde eerder juist als trots.. hij schaamde zich niet voor Stefan, dat was al een begin.
Het was zó jammer dat ze er waren, want Stefan liet hem natuurlijk los. Ze gingen zitten en het weergesprek was al snel klaar. Ook niet echt interessant natuurlijk. Na zijn vraag was hij erg benieuwd naar het antwoord. Maar toen hij het hoorde… ”Euh nee. Ik heb hem gezoent.” had hij eerder gewilt dat hij het helemaaaal niet had gehoord. Hoe.. waarom?Man wat klink ik nu een slet. Maar je moet niet denken dat ik met elke jongen zoen. We hadden het over de camera’s die er hangen en toen wilden we testen of ze het echt deden. Natuurlijk niet op die manier maar ik wist niet anders.”
Jared zweeg, wat kon hij anders doen. Dit was… schokkend, alweer, daar was Stefan goed in. Hij was eerlijk, dat was misschien het enige goeie aan dat hele verhaal over camera’s. Een raar verhaal vond hij het, je test of camera’s werken door iemand te gaan aflebberen. Lekker logisch, maar niet huis. Het vrolijke gevoel verdween niet helemaal, maar wel een beetje. Daar lag hij dan, in het gras. Kijkend naar een jongen die hij misschien wel heel erg leuk vond en dan kwam er zoiets.
‘Maar…. Ik dacht.’ Hij wist echt niet wat te zeggen. ‘Zo test je dat toch niet… Camera’s hebben gewoon lichtjes als ze aanstaan, daar hoef je niet iemand voor te zoenen.’ De teleurstelling in zijn stem viel niet te verbergen. Maar dat was hij ook, zwaar, teleurgesteld. Hij kon het echt niet begrijpen, waarom zat er altijd iets achter. Waarom, waren mensen niet GEWOON leuk. Jared had zich al voorbereid dat hij hier niet de enige psycho was, maar dit..
In zijn hoofd was er een hoop aan de gang. Hij zocht naar excuses om het Stefan makkelijk te vergeven. Hij had ook wel eens meisjes gezoent toch? Ja, dat klopte. Ook op feestjes en dat hij dan later toch iets had met een ander. Ja.. hmm… Dit was toch wel vergelijkbaar. ‘Stonden jullie daarom in die badkamer?’ Het was eigenlijk een retorische vraag want hij wist het antwoord. Jared knikte en keek Stefan weer aan vanaf de grond. Hoe kon hij nou boos blijven, het lukte hem nooit.
‘Sorry voor mijn reactie… ik moest het even… ik was geschokt.’ Sloot hij zijn zin droog af. ‘Iedereen doet… dingen’ hij durfde er niet bij te zeggen stomme dingen. Ookal vond hij dat natuurlijk wel.
Als teken dat het goed was klopte hij naast zich op het gras, hij zou wel naast hem willen liggen in het gras. Ondanks dat hij het soort van vergeven had kon hij niet stoppen met er aan denken. Vond hij het fijn om met Percy te zoenen, vond Percy het fijn? Hadden ze stiekem iets? Speelde Stefan maar een spelletje met hem? Zulke vragen gingen er door hem heen. Hij probeerde er niet aan te denken en leidde zichzelf af met kijken naar Stefan.

Een glimlach verscheen op zijn lippen toen Jared schommelde met de fiets. Ergens maakte hij zich klaar voor de val. Maar ze bleven recht op. Gelukkig maar want hij zal waarschijnlijk ook al een bult krijgen. Waarom moest hij nou zo nodig lang naar achteren kijken. Wel was Stefan blij dat Jared hem niet uit gelachen had. Al wist hij het niet zeker. Hij hoorde tenminste niks. Toen ze daar eenmaal zaten en Stefan had gezegd wat er tussen hem en Percy was gebeurt beet hij harder op zijn duim. Kom op zo erg kon Jared het niet vinden toch. Maar het klonk wel vreemd. Als Stefan dit mee zou maken. Dan zou hij denken dat die gene met hem speelde. Shit wat als hij dacht dat Stefan met hem speelde. Stefan liet zijn duim met rust maar keek naar beneden. Hij wachtte tot dat Jared wat zou zeggen. ‘Maar…. Ik dacht. Wat dacht hij? Stefan beet op zijn lip en slikte. "Wat dacht je Jared?" ‘Zo test je dat toch niet… Camera’s hebben gewoon lichtjes als ze aanstaan, daar hoef je niet iemand voor te zoenen.’ Stefan beet al snel weer op zijn duim. Shit hij had het verknald. In elk geval dat dacht hij. En al helemaal toen hij de teleurstelling hoorde in Jareds stem. Stefan keek weg en zuchtte. Dat had hij nu weer. Maar kom op. Iedereen zoent wel eens.
En als je daarna nou een heel leuk iemand tegen kwam. Ja dan was dat klote. Gewoon klote dus. ‘Stonden jullie daarom in die badkamer?’ Stefan knikte en keek weer naar Jared.
"Daarom stonden we in de badkamer" Stefan plukte aan zijn shirt en keek er naar. Al snel keek hij weer naar Jared. Sorry voor mijn reactie… ik moest het even… ik was geschokt.’ Stefan haalde zijn schouders op. "Ik geef je groot gelijk" Stefan zuchtte en keek om hoog. Iedereen doet… dingen’ Weer knikte hij. Kon hij nou niks anders dan knikken. Toen Stefan weer naar Jared keek zag hij dat Jared op de plek naast hem klopte. Aarzelend stond hij op en ging naast hem liggen op zijn zij. Stefan bekeek zijn gezicht. Elk ding sloeg hij op in zijn geheugen. "Jared" Fluisterde hij zachtjes. "Euh Percy die duwde me weg" Zei hij. Geen idee waarom hij het zei. Maar ergens wist hij dat dat beter was als hij het gezegd had. Stefan zuchtte en slikte moeizaam. Daarna ging hij op zijn rug liggen. Legde zijn handen onder zijn hoofd en keek naar de lucht.

”Wat dacht je Jared?” dat was de eerste keer dat Stefan zijn naam uitsprak. Het klonk raar, maar ook leuk. ‘Ik dacht dat… Of in ieder geval, ik denk dat ik jou leuk vond.’ Mompelde hij zachtjes en durfde hem bijna niet aan te kijken. Dat was lastig te vermijden, aangezien hij tegenover hem lag en hem aankeek. Hij sloeg zijn ogen neer en gluurde door zijn wimpers naar Stefan.
Zoals verwacht stonden ze daarom in badkamer, achja. Dat was niet eens echt zijn probleem. ”Ik geef je groot gelijk.” Jared glimlachtte en ging op zijn rug liggen. Het viel allemaal wel mee… Dat kon ook liggen aan het feit dat hij het moeilijk vond om lang boos te bijven op mensen die hij aardig vond. Wat hij wel kon was lang boos blijven op bewakers, die zijn gitaar hadden afgepakt. Maar niet op Stefan.
Misschien liep hij wel te hard van stapel, maar dat kon hem niet schelen. Hij had altijd nog het excuus dat hij in een inrichting zat. Toch? Hij keek Stefan in zijn ogen toen hij weer wat zei. ”Jared.” Stefan fluisterde, het was.. voor intenser, alleen voor hun bedoelt. ”Euh Percy, die duwde me weg.”
Jared keek hem even verbaasd aan tot Stefan zich wegdraaide en op zijn rug ging liggen. Jared bleef gewoon liggen zoals hij al lag en bleef naar hem kijken. ‘Ehmm…’ hij grinnikte zachtjes, niet om hem uit te lachen, maar meer dat hij het wel gewoon grappig vond. ‘Dat is maar goed ook, anders waren we hier echt niet.’ Hij grijnsde en besloot dat nu wel het moment was om er over op te houden. Gebeurt was gebeurt. Iedereen maakte fouten, zelfs de meest leuke onder die iedereen.
‘Laten we er over op houden.’ Zei hij rustig en ging op zijn buik dwars liggen. Hij leunde op zijn ellebogen bij Stefans schouder en keek hem aan. ‘Vertel is over jezelf.. Waarom ben je hier? Of wil je dat niet vertellen?’

‘Ik dacht dat… Of in ieder geval, ik denk dat ik jou leuk vond.’ Stefan slikte. Hij vond hem dus niet meer leuk. Lekker dat had hij dan weer. Stefan keek naar de lucht en zuchtte.
Hij had het weer eens verkloolt. Het zou ook eens niet he. Waarom gebeurde dat nu altijd? Stefan beet al weer op zijn duim en zuchtte. Misschien had hij beter helemaal niks kunnen zeggen. Maar hij had het wel gedaan. Stefan liet zijn duim weer met rust en liet een hand door zijn haar gaan. Even kneep hij zijn ogen dicht. Maar al snel deed hij ze weer open. Toen Stefan zei dat Percy hem weg duwde hoorde hij gegrinnik. Lekker is dat werd hij nog uit gelachen ook nog. Maar hij vind het niet erg. Zijn lach was mooi. Heel mooi zelfs. Stefan zuchtte al weer en beet op zijn lip. ‘Dat is maar goed ook, anders waren we hier echt niet.’ Stefan kon er niks aan doen maar heel even lachte hij. "Dus je vind het niet erg" Vroeg hij. Misschien een verkeerd vraag maar die werd gewoon gesteld. Klaar hij kon het ook niet meer terug nemen. ‘Laten we er over op houden. Stefan keek toe hoe Jared op zijn buik ging liggen en bij zijn schouder uit kwam. Stefan daar in tegen bleef gewoon liggen en keek naar hem. Naar zijn prachtige ogen. En naar zijn lippen. Men zoude die ook zo zacht voelen als ze er uit zagen. Het liefst wou hij kijken of beter gezegd voelen of dat zo was. Maar hij hield zich in. ‘Vertel is over jezelf.. Waarom ben je hier?Of wil je dat niet vertellen?’ Stefan slikte moeizaam. Hij hoopte zo dat Jared niks over zijn pa ging vragen. Dat ging hem gewoon niks aan. Niemand trouwens. "Nou ik ben hier omdat ik meerdere persoonlijk heden heb. Ook wel Dissociatieve identiteitsstoornis genoemd." Stefan keek even van Jared weg. Maar al snel keek hij weer naar hem. Stefan kon gewoon niet niet naar hem kijken. Hij ging wat recht op zitten en zag plots een grassprietje in zijn haar. Stefan haalde het er uit maar kon het niet laten om zijn wang te strelen. Hij beet op zijn lip en trok snel zijn hand terug. "Een grassprietje" Sprak hij terwijl hij het liet zien. Daarna ging hij weer liggen maar bleef Jared aan kijken. "En jij waarom ben jij hier" Sprak hij terwijl hij in zijn ogen bleef kijken.

Die lach… Jared prentte het geluid in zijn gedachte, het was iets wat hij nooit mocht vergeten. Gelukkig was zijn geheugen best goed, dit moest hij dus ook wel kunnen onthouden. ”Dus je vind het niet erg?” Dat sloeg natuurlijk op Jared… Hij moest even denken om het goede antwoord. Was hij boos, nee, was hij er blij mee, ook niet. ‘Nee Stefan, ik ben niet boos…’ antwoordde hij en glimlachtte. Hiermee was het onderwerp afgesloten en zou hij er nooit weer over beginnen. Ook dwong hij zichzelf om er niet meer aan te denken. Het was niet belangrijk, het was niet… echt.
Geïnteresseerd luisterde hij naar het antwoord van Stefan. Dissociatieve identiteitsstoornis. Ooit was dat ook bij hem geconstateerd, het leek op een borderline. Later waren ze er toch achter gekomen dat het borderline was, omdat hij het alleen had als hij gestresst was en het was meer of hij naar zichzelf keek als hij anders deed dan dat hij zich zelf ook echt vóélde als diegene.
‘Nou, dan zitten we ongeveer in hetzelfde straatje. Ik heb Borderline, ongeveer hetzelfde.’ Hij knikte en glimlachtte. Het maakte hem niet uit wat Stefan had, hij was aardig en daar ging het om. Iedereen had zijn buien, misschien in die inrichtingen iets heftiger… maar toch, hij kon het vast wel aan. Bovendien… zulke serieuze dingen waren misschien voor later, nu was het meer leren kennen. Jared was niet zijn aandoening, hij was jared. Hetzelfde geldde voor Stefan. Hij wilde hem kennen als Stefan, niet als dissocatieve identiteitsstoornis. – xD-
Stefan ging ineens iets rechter zitten en Jared keek Stefan vragend aan toen hij iineens niet meer in zijn ogen keek maar naar zijn haar. Hij plukte er iets uit en streek met zijn hand langs zijn wang. Jared voelde zichzelf rood woorden en bloosde. ”Een grassprietje.” was de verklaring en Jared knikte verlegen. Een grassprietje. Hij keek weer naar Stefan en moest een zucht onderdrukken. Hij verlangde om tegen hem aan te gaan liggen, hij wilde dichterbij zijn, maar natuurlijk durfde hij niet. Ze kende elkaar ook pas zo kort, maar het was wel serieus. Teminste, zo dacht hij er ook over. En Stefan ook waarschijnlijk, anders baalde hij niet zo over de actie met Percy.
Daar lagen ze dan met zijn 2en, hij wist niet waar het over te praten. In stilte bekeek hij zijn gezicht en keek kort naar zijn lippen. Hmm, snel keek hij terug naar zijn ogen. Kort twijfelde hij en boog zich toen verder naar Stefan, maar ook weer snel terug.
Stap,stap stap. Jared sprong op en hielp Stefan ook overeind. Er kwam een bewaker aanlopen… Shit. Gelijk wierp hij een blik op de fiets die gelukkig verstopt stond achter een grote oude boom. De man kwam breedgrijnzend aanlopen en bleef staan voor de 2. Hij wierp een korte blik op Jared en keek vervolgens naar Stefan. ‘De camerabeelden.’ Sprak de man en trok een wenkbrauw op. ‘Je wéét dat het niet is toegestaan neem ik aan?’ waarna hij weer een strenge blik op Jared wierp. ‘Jij ook?’ Jared knikte maar, braaf, zoals hij eigenlijk nooit deed. Bewakers schold hij altijd uit, maar hij had geen zin om weg te moeten. Hij wilde hier blijven.
Ondanks dat de bewaker er natuurlijk niks van geloofde keek hij beide nog eens aan en kuchtte toen. ‘Mocht ik het nog een keer zien, of het idee krijgen dat er iets aan de hand is, straf. Dat weten jullie.’ Jared slikte en knikte. De man liep ze voorbij, vast om andere mensen te gaan straffen ofzo. Het kon hem ook niet zo heel veel schelen. Hij keek hem na tot hij uit het zicht was verdwenen.
‘Houd jij ook zo van tegen de regels in gaan?’ zei hij met een speelse grijns op zijn gezicht. Hij verwees natuurlijk naar wat de bewaker had gezegt, over wat ze níét mochten doen.

‘Nee Stefan, ik ben niet boos…’ Stefan glimlachte en beet op zijn lip. Hij wist het nu zeker. Hij vind hem leuk of hij droomde. Laat het alsjeblieft dat eerste zijn. Stefan kneep in zijn arm. "Auw" Fluisterde hij terwijl hij er over heen wreef. Hij hoopte zodat Jared niks gehoord had.
Maar dat kon hij zo niet merken. Stefan keek even naar zijn arm en daarna naar Jared.
Nou, dan zitten we ongeveer in hetzelfde straatje. Ik heb Borderline, ongeveer hetzelfde.’ Hmm dat viel nog mee toch. Jared had ten minste geen eetprobleem ofzo. Want anders dan moest hij nog eens heel erg gaan uit kijken dat hij Jared niet ging beledigen of zo.
Stefan glimlachte toen Jared bloosde toen hij zijn wang aan raakte. Oké dit was over duidelijk echt. Anders dan bloosde Jared niet toch? Nee. "Hmm schattig" Fluisterde hij toen hij zag dat Jared verlegen knikte. "Ik hou van schattig" Fluisterde hij weer. Stefan beet op zijn lip toen Jared dichter bij kwam. Maar helaas trok hij zich weer terug. Plots hoorde Stefan voet stappen. Hij keek voor hem en zag de bewaker naar hen toe lopen. Daarna keek hij naar Jared die op stond. Stefan volgde zijn voorbeeld en stond ook op. Hij klopte zijn broek af en keek naar de bewaker.
‘De camerabeelden.’ Stefan keek hem even met een scheef hoofd aan en haalde zijn schouders op. "Welke camerabeelden" Antwoordde hij simpel. Stefan wist wel welke de bewaker bedoelde maar hij wou het graag weten. Helaas antwoordde de bewaker daar niet op. ‘Je wéét dat het niet is toegestaan neem ik aan?’ Stefan knikte en keek de man aan.
"Als of het wel toe gestaan is om naar kinderen te kijken die staan te douchen." Misschien was het beter om zijn mond te houden maar dat deed hij niet. hij vond het niet kunnen dat de bewakers naar de kinderen stonden te kijken als hen aan het douchen waren. ‘Mocht ik het nog een keer zien, of het idee krijgen dat er iets aan de hand is, straf. Dat weten jullie.’ Stefan zuchtte en knikte. Waarom moesten ze altijd dreigen met straf? Ach wat maakte het ook uit. Hij keek de bewaker naar en keek daarna al snel weer naar Jared. ‘Houd jij ook zo van tegen de regels in gaan?’ Stefan knikte en grijnsde toen hij de speelse grijns zag. "En ik hou ook van die grijns van je" Fluisterde hij waarna hij een stap naar Jared zette. Nu stond hij letterlijk tegen hem aan. Stefan beet op zijn lip en dacht na of hij het wel zou doen. Maar al snel haalde hij zijn schouders op. Pakte Jareds kin zachtjes vast met zijn vingers en drukte zijn lippen op die van Jared waarna hij zijn lip los had gelaten. Stefan liet Jared naar een tijdje los maar bleef tegen hem aan kijken. Zijn lippen waren inderdaad zacht. "Hmm misschien slim om de volgende keer een plek te zoeken waar minder bewakers zijn. Maar ik heb nu wel bewijs dat ze kijken" Fluisterde Stefan terwijl hij met zijn duim over Jareds lip heen streelde. Daarna keek hij Jared aan en glimlachte.

Jared hield Stefan zo goed in de gaten dat hij ook zag dat Stefan zichzelf kneep. Zoiets deed je niet als een of andere zelfpijniging, het was eerder uit de droom komen. Hij deed alsof hij het niet zag maar moest lachen van binnen, hij was dus niet de enige die er zo over dacht en het eigenlijk niet helemaal goed kon geloven.
Toen Jared bloosde door de aanraking hoorde hij Stefan iets fluisteren over dat het schattig was en dat hij van schattig hield. Daar moest hij nou juist alleen maar méér van blozen. Straks liep hij heel de dag rond met een rooie kop als het zo door ging. Dat was te hopen van niet… in die gedachte stond hij op en luisterde naar de bewaker. Stefans opmerking over het douchen was erg slim... Daar konden mensen toch voor gestraft worden?
Misschien een idee om de inrichting aan te geven, als hij hier ooit uit kwam teminste. Niet dat dat gebeurde, achja, daar moest hij zich maar bij neer leggen. Hij moest het maar zo leuk maken als het was. Zijn positieve gedachtes vielen hem op, niet dat hij normaal chagerijnig was. Maar op het moment zag hij bijna álles positief in. Jared kon simpel bedenken waardoor dat nou kwam.
De bewaker was gelukkig snel uit zicht. ”En ik hou van die grijns van je.” Er verscheen direct een glimlach op zijn gezicht toen hij dat hoorde. Voor hij iets had kunnen zeggen, niet dat hij dat van plan was stond Stefan ineens dicht tegen hem aan. Hij voelde warm aan en hij kon zijn ogen nu van nog dichterbij zien. Als iemand ze nu tegen kwam hadden ze een probleem, maar het kon Jared echt niks schelen. Hij zou er wel een paar dagen in de isoleercellen voor over hebben. Ook zag hij de twijfel in Stefans ogen en vervolgens de aanraking bij zijn kin… Hij voelde de lippen van Stefan op de zijne en sloot in een reflex zijn ogen. Tot hij weer werd los gelaten en vluchtig knipperde en hem weer aankeek. Behalve de eerste kus met een jongen, was het ook de beste. Misschien wel überhaupt een van de beste gevoelens ooit.
“Hmm misschien wel slim om de volgende keer een plek te zoeken waar minder bewakers zijn. Maar ik heb nu wel bewijs dat ze kijken.” Opnieuw voelde hij de aanraking aan zijn lip van Stefan en bleef hem aankijken. Toen hij hem losliet glimlachtte hij. “Misschien… en een handdoekje over de camera’s.” Hij zocht met zijn hand naar die van Stefan en toen hij hem vond streek hij kort langs zijn hand. Nooit had hij gedacht dat zoiets zo snel zou kunnen voelen, meestal ging daar wel meer tijd overheen. In dit geval dus niet en nog steeds kon hij het zelf amper geloven. Natuurlijk wist hij niet hoe het allemaal zou lopen, wat er nog meer zou gebeuren op deze vreemde plaats, maar dit was alleen nog maar het begin! Hoelang was hij er nou? Een dag?
Soms waren armen van die nutteloze dingen. Dan wist je niet wat je er mee moest en dan hangen ze er maar slap bij. Irritant zulke momenten, want ja, hangen is ook zo saai. Hij sloeg ze om Stefans nek. Hun hoofden waren slechts enkele centimeters van elkaar verwijderd. ‘I’m glad i’ve met you.’ Fluisterde hij. Op zijn engels, ten eerste omdat hij van oorsprong een amerikaan was en op de momente dat hij helemaal niet nadacht hij toch oversloeg op engels. Ten 2e, omdat sommige dingen op zijn engels nou eenmaal een stuk beter klonken dan op zijn Nederlands.
Daarna drukte hij zijn lippen opnieuw tegen die van Stefan en dit keer met iets meer actie door zich dicht tegen hem aan te drukken. Daarna liet hij hem los en keek hem weer aan. ‘Zin in een fietstochtje?’ vroeg hij nonchalant.

Terwijl Stefan zijn ogen wat later dicht deed zag hij dat Jared ze gelijk al dicht deed. Best jammer want zijn ogen waren mooi. Heel erg mooi zelfs. Toen Stefan zich terug trok en Jared zijn ogen weer los had bleef hij er in kijken. Ze waren mooi, Ze waren prachtig, Ze waren perfect. “Misschien… en een handdoekje over de camera’s.” "Dat is wel een slim plan" Fluisterde hij terwijl hij naar Jared keek en op zijn lip beet. Stefan keek toch even snel om zich heen. Het boeide hem niet dat het niet mocht en hij wou er zeker voor in de isoleercel gestopt worden. Maar een paar dagen zonder Jared vond hij maar niks. Stefan voelde hoe Jared zijn hand streelde en een glimlach kwam in hem op. Het was een fijn gevoel als Jared hem aan raakte. Toen Jared zijn armen om zijn nek heen sloeg legde Stefan zijn handen op Jareds heupen. Onbewust werden Stefans wangen lichtjes rood toen Jared wat zei. ‘I’m glad i’ve met you.’ "Mm My to" Fluisterde hij terug. Het was Stefan haast nooit over komen dat iemand hem liet blozen. En nu liet Jared hem blozen met een paar simpele woorden. Ach ja het waren wel woorden die hij graag wou horen. Plots voelde hij Jareds lippen op de zijn. Stefan sloot zijn ogen en kuste hem terug. Even ging er een rilling door hem heen toen Jared zich dichter tegen hem aan drukte. Man wat was dit fijn. Stefan snapte niet waarom jongens dit niet fijn vonden. Tuurlijk had hij wel eens wat gedaan met een meid. Maar dat was meer omdat hij zin had. En die meid had natuurlijk ook zin want anders deed je het niet. Maar toch had hij liever een jongen. Waarom wist hij niet. Kon hij er wat aan doen dat hij zich meer aan getrokken voelde bij een jongen in plaats van een meisje. Nee toch? ‘Zin in een fietstochtje?’ Stefan glimlachte al weer en keek naar de fiets. "Met jou altijd" Antwoordde hij simpel. Terwijl hij Jared los liet en een stap naar achteren deed. Net op tijd want er kwam al weer een bewaker langs Stefan boog naar voren en strikte zijn veter die los zat. Toen die weer dicht zat keek hij naar de bewaker die langs liep. Man wat een vieze vent. Stefan wou eigenlijk was zeggen maar misschien was het beter als hij zijn mond hield. Wat hij dan ook maar deed. "Waar gaan we heen?" Vroeg Stefan nieuwsgierig als hij weer recht op stond.

”Met jou altijd.” was Stefans simpele antwoord, Jared glimlachtte en voelde dat Stefan van hem afstapte. Dat vond hij niet raar, want er kwam een bewaker aan, niet dezelfde als net. Maar ook weer zo’n rare, zoals ze allemaal trouwens waren. Stefan strikte zijn veters, Jared wist niet of hij ècht zijn veters moest strikken of dat het gewoon onopvallend doen was, maar Jared keek maar wat rond en floot wat. ‘Goedemiddag.’ Zei hij tegen de man, zo onschuldig mogelijk. De bewaker bromde iets onverstaanbaars terug en liep verder. Achja, hij kwam teminste niet verdacht over nu.
”Waar gaan we heen?” vroeg Stefan hem nieuwsgierig en Jared glimlachtte geheimzinnig. Eigenlijk had hij zelf ook nog geen idee, maar hij zag wel waar ze uit kwamen. Hij rende weer naar zijn fiets achter de boom en kwam terugfietsen, hij stopte voor Stefan en wachtte tot hij achterop zat. Daarna reed hij weg en keek wat rond waar hij eens zou stoppen. Jared vond het hélemaal niet erg om te fietsen dus hij fietste maar door en door… kijkend waar ze uit kwamen, ze fietste langs grasvelden, langs de picknicktafels, langs een prieeltje en ook langs een grote fontein. In de verte zag hij een roze gebied. Waarschijnlijk waren het bloemen, Er was niks verders dan dat dus hij besloot maar door te rijden en daar te stoppen. Vrolijk neuriede hij een liedje en stopte voor de rozentuin en zette zijn fiets weer verstopt.


-kort, maar de andere helft komt in de rozentuin-

‘Goedemiddag.’ Stefan grinnikte toen Jared het tegen de bewaker had die niet echt vrolijk leek. Hij schudde zijn hoofd en keek de man naar. Ergens vond hij alle bewakers een griezel. Al helemaal nu hij wist dat ze naar je stonden te kijken als je aan het douchen was. Stefan rilde even. En toen hij eenmaal recht op stond en aan Jared had gevraagd waar ze naar toe gingen kreeg hij enkel maar een geheimzinnige glimlach als antwoord. Nou joh daar schoot hij veel mee op. Maar eigenlijk vond hij het niet erg dat Jared niet zei waar ze heen gingen. Zo werd het spannend. Nouja wat je maar spannend kon noemen maar toch. Glimlachend ging hij bij Jared achter op. Maar eerst drukte hij nog snel een kus op zijn wang. Eenmaal achter op bij hem. Sloeg hij al weer zijn armen om Jared heen. En ook belande zijn hoofd tegen Jared's rug aan. Stefan keek toe waar ze voor bij fietste. Hij vond het niet erg dat het zo lang duurde. Toen Jared stopte stapte hij af en keek glimlachend naar Jared die een deuntje neuriede.


-Rest komt bij andere topicxD
Neem aan dat deze uit is-