One Step At a Time [Stefan]

Dagen, weken, maanden? Jared had geen idee hoe lang ze wel niet in de isoleercel hadden doorgebracht. Het was gezellig geweest, maar ook vreselijk tegelijkertijd. Het gevoel van opgesloten zitten om te beginnen, dat vond Jared sowieso niet prettig. Ze hadden wel eten gehad, of nja, zover je het eten kon noemen. En af en toe mochten ze pauze om de badkamer te gebruiken. Maar altijd onder bewaking, dus Jared had wat ruimte wel gemist. Het goede was wel dat hij niet alleen was geweest, echt waar, hij wilde niet weten hoe hij er dan uit had gezien. Het gebeurde regelmatig toen hij hier nog niet zat. Echt niet gezond, zag hij er dan uit. Hier zou hetzelfde gebeurt zijn.
En misschien wel het vervelendste, de afstand! Natuurlijk kon hij wel naast Stefan zitten, ook wel zijn hand pakken, maar ècht. Nee hoor, daar kwam het helemaal niet van. Percy wist het over hun 2, maar toch voelde hij zich er niet gemakkelijk bij om echt veel meer dan dat te doen met Stefan. Hij vond het iets intiems, iets privé’s, niet iets voor het openbaar. En nu ze dan eindelijk weg mochten verlangde Jared alleen maar meer naar Stefan, naar het gevoel als hij zijn lippen tegen de zijne voelde. Mmm.
Maar goed, ze hadden dus te horen gekregen dat ze er over een uur uit mochten. Daar waren vast wat voorbereidingen voor nodig. Jared was wel een beetje benieuwd hoe het met de bewaker was afgelopen, hopelijk heel slecht. Misschien moest zijn been wel worden geamputeerd, of kon hij nóóit meer lopen. Slechte gedachtes natuurlijk, maar als er iets was wat hij niet mocht, dan waren het wel bewakers. Hij telde de minuten af tot de deur open ging. Daar stonden 2 bewakers met handboeien. “De eerste momenten uit een langdurige opsluiting kunnen vermoeiend zijn… Ook kan je niet helemaal lekker voelen, maar de kans op het sterke gevoel om rond te rennen is vaak groot. Vandaar de handboeien, Hou. Jullie. In.” Dat was duidelijk. Arme bewakers, stiekem waren ze bang.
Kalm liet hij toe zijn handboeien om werden gedaan en wachtte tot Percy, Stefan en Dahlia ook handboeien om kregen. Het meisje had niet eens wat gedaan, maar kwam in het begin alleen voor vermaak. Heel vreemd gegaan eigenlijk, ach, wat maakte het ook uit. “Kom maar mee.” De bewakers liepen langzaam achteruit en hun moesten volgen. Dat deed Jared braafjes, ze liepen helemaal tot de entreehal en maakte ze daar los. “Jullie zijn vrij om te gaan, maar nog één keer zo’n actie.” De man keek nu alleen naar de jongens. “En dan krijg je een fijne schok in onze mooie stoel.” Hij slikte, daar had hij niet op gerekend. Dat was namelijk wel echt een rotstraf die hij niet mee wilde maken. Straks zette ze nog ‘per ongeluk’ het voltage veel te hoog. Hij moest al rillen bij de gedachte. Misschien toch maar eens wat braver gaan doen.
Gelijk keek hij naar Stefan toen de bewakers weg gingen. “Zullen we…” er waren niet veel woorden voor nodig. Jared glimlachtte naar Percy als teken dat hij hem later wel zou zien. “Doeg hè.” Zei hij met een knikje en niet veel later liep hij met Stefan buiten rond. Eigenlijk wist hij niet goed waar ze heen gingen, maar dat zouden ze wel zien. Tijdens het lopen pakte hij zijn hand en streelde met zijn duim langs de rug van Stefans hand. Ook keek hij rond of hij iets zag en zag ook iets. Een schuur, waarom niet?
Met Stefan liep hij naar de deur van de scheur en deed die open. Hij keek hem afwachtend aan, als teken dat hij eerst mocht.

Eindelijk vrij!!! Nou ja dat was een vette leugen. Ze zaten dan nog steeds in deze kut kliniek. Maar een ding was hier wel leuk. Jared. En waarom Jared? Het leek er op als of hij hem leuk vond. En dat was ook zo. Hij vond hem heel leuk. Stefan keek even naar de mensen die hier waren. Zijn blik bleef bij Dahlia hangen. Hij had medelijden met haar. Door Jared zat ze hier om niks. Maar hij vond het ook wel weer grappig. En het leek wel als of ze het eigenlijk niet erg vond. Nou ja in het begin was ze woedend op hen. Behalve op Percy dan. Maar al snel kon ze er om lachen. Stefan liet zijn blik verder gaan en keek glimlachend naar Jared. Die naast hem zat. Stefan's blik ging naar hun handen en hij kneep er even lichtjes in. Daarna keek hij naar de grond. Stefan wilde zo graag bij hem zijn. Maar dat deed hij niet. Aangezien ze hier niet alleen waren. Maar god wat wou hij graag die lippen van hem aan raken. Stefan wou het zo graag. Dat maakte het trouwens wel weer leuk. De spanning tussen hem en Jared. Die was gigantisch.
Als het aan hem lag dan sprong hij nu op Jared. Nou ja springen is wel wat overdreven maar ach wat boeide het hem nou. Stefan keek naar de deur toen die los ging. Hij liet Jared los en legde zijn hand snel op de grond. Straks mochten ze niet meer naar buiten omdat ze aan elkaar zaten.
Dit dorp was een streng dorp. Qwa dat kerk gedoe. Dus ze zouden vast wel een hekel hebben aan mensen die op het zelfde geslacht vielen. . “De eerste momenten uit een langdurige opsluiting kunnen vermoeiend zijn… Ook kan je niet helemaal lekker voelen, maar de kans op het sterke gevoel om rond te rennen is vaak groot. Vandaar de handboeien, Hou. Jullie. In.” Stefan kon niks anders dan knikken en de bewakers hun gang laten gaan. Hij keek een keer naar Jared en liep daarna naar voren. Toen eindelijk de handboeien er af waren kon hij wel springen van blijdschap eindelijk weg uit die gevangenis. Maar nu was hij in gevangenis nummer twee. Ach hier had hij tenminste meer vrijheid. Stefan luisterde niet eens meer naar de bewaker. “Zullen we…” Stefan knikte en zwaaide nog een keer naar Percy en Dahlia. Daarna liep hij met Jared naar buiten. Waar heen wist hij niet. Maar het maakte haar eigenlijk ook niet echt uit waar ze heen gingen. Zo lang ze maar samen waren. Dan vond hij het goed. Stefan glimlachte toen hij Jared's hand voelde en keek even naar hem. Maar al snel keek hij naar waar ze naar toe gingen. Toen ze er eindelijk waren en Stefan naar binnen wou lopen bedacht hij zich. Met een grijns zette hij een stap naar Jared en tilde hem op zo als een bruidegom zijn bruid op zou pakken. Stefan's ene hand onder Jared's knieholtes en zijn andere hand ondersteunde zijn rug. Stefan liep de hooischuur in en zette hem al snel weer neer. Niet dat Jared zwaar was ofzo. Maar gewoon om de deuren weer dicht te doen. Toen hij dat eenmaal had gedaan trok hij Jared naar hem toe en sloeg zijn armen om hem heen. "Dat hebben we dan ook weer overleefd." Zei hij met een grijns. Het liefst wou hij zijn lippen nu op die van Jared drukken maar hij kon zich nog in houden.

Jared wachtte geduldig tot Stefan naar binnen liep, maar toen hij niet naar de deur liep maar naar hem was hij wel een beetje verbaasd. Wat ging hij doen? Ineens voelde hij Stefans armen en werd hij de lucht in getild. Huh? Traditiegetrouw werd hij over de drempel heen getild, of nja, traditiegetrouw. Dat deden ze altijd als je de kerk uitliep na het trouwen. Wat maakte het uit. Voor dit mocht het ook wel. Stefan dan, die mocht dat als. Als enige ander iemand het had gedaan vond hij het waarschijnlijk stom.
Al snel werd hji weer op de grond gezet, Stefan sloot de deuren en was het pas echt… spannend. Jared voelde wel bepaalde zenuwen. Wat zou er gebeuren, waren ze helemaal naar een afgesloten ruimte gegaan voor niks? De eerste keer dat hij Stefan had gezoent was het bij de picknicktafels, om de 5 minuten kwam daar wel een bewaker voorbij lopen. Dus het was het anders geweest, oplettender en bewuster. Hier, tsja, hier waren bewakers zó ver weg. Uit zijn gedachten dan. Hij keek naar Stefan die de deur sloot en naar hem toe kwam lopen.
In de schuur was het ontzettend koud, logisch natuurlijk. Het was hartje winter en er was hier echt geen kachel of enige vorm van andere warmte. Toen hij Stefans armen voelde begon hij daarom ineens te gloeien. Opslag voelde hij niks meer van de kou hier. ”Dat hebben we dan ook weer overleefd.” zei Stefan met een grijns en Jared legde zijn ene arm op zijn schouder, met zijn andere hand streelde hij langs Stefans wang.
“Altijd hè” antwoordde hij met een glimlach. “Nog bedankt, voor het blijven.” Toen hij de cel uit was gelopen, eerder vandaag. Had hij de datum gezien. Er hing namelijk een scheurkalender in de algemene hal, vóór ze daar in gingen had hij ook gekeken. Jared had met een simpel sommetje berekent dat ze er dus al 3 weken in hadden gezeten. Het was daardoor alleen maar begrijpelijker dat ze hier nu gelijk heen waren, toch? Excuses, excuses. Hij liet zijn hand bij het gezicht van Stefan iets zakken naar zijn arm. Zijn andere arm die eerst om Stefans middel liet hij ook iets zakken naar zijn heup.
Met pretlichtjes in zijn ogen keek hij Stefan aan en boog zich iets verder naar hem toe. Om vervolgens lief en teder zijn lippen tegen die van Stefan te drukken.

Stefan voelde hoe Jared een arm om zijn schouder legde en zijn andere hand op zijn wang. Hij sloot heel even zijn ogen en genoot van de aanraking. Stefan deed zijn ogen al weer open en keek in die van Jared. “Altijd hè Nog bedankt, voor het blijven.” Stefan grinnikte even. "Ik doe het graag" Fluisterde hij. En kom op zo erg was het geweest. Ten eerste hij was bij Jared en meer wou hij niet moest hij eerlijk bekennen. Daarnaast was Percy en Dahlia er nog. Wat hij trouwens best grappig vond. Dahlia zat echt om helemaal niks bij hen. En eerst dacht ze nog wel dat ze gestraft werd omdat ze koekjes had gejat. Hij had geen idee hoe lang ze er gezeten hadden. Maar vast lang. Want het duurde op zich ook wel lang. En heel af en toe mochten ze naar buiten. Ook alleen maar om te douchen. Stefan keek Jared weer aan toen hij voelde hoe zijn handen zakte. Een hand kwam op zijn heup terecht en de andere op zijn arm. Hij glimlachte naar hem en beet op zijn lip toen hij de blik in zijn ogen zag. Stefan keek naar Jared's lippen die steeds dichter bij kwamen. Zijn blik ging weer naar zijn ogen en net op tijd liet hij zijn lip los. Stefan drukte zich wat tegen hem aan en sloeg zijn armen steviger om Jared heen.
Stefan sloot zijn ogen en kuste hem terug. Twijfelend opende hij zijn lippen om vervolgens met zijn tong over de lippen van Jared te strelen in hoop dat hij ze los deed.



-FlutxD Hoop dat je er wat mee kan.-

Jared voelde een warme gloed door zich heen stromen toen zijn tong die van hem vond. In een reflex greep hij Stefan nog steviger vast. Hij ging met zijn hand door Stefans haar en zoende hem gretiger. Het gevoel wat door hem heen ging was onbeschrijfelijk en vreemd tegelijk. Onbeschrijfelijk, omdat hij echt ontzettend gelukkig was op dit moment en omdat hij aan niks anders kon denken als Stefan. Vreemd, omdat het een jongen was. En tot hij hier zat wist hij niet eens dat hij jongens überhaupt aantrekkelijk zou kunnen vinden, of leuk, of er in geïnteresseerd in kon zijn.
Toen hij nog in New York woonde ging hij namelijk veel uit met zijn vrienden en ja, dan kwam er wel eens een meisje aanlopen. Het was alsof hij in een heel ander leven gestapt toen hij hier zat. Niet alleen in de inrichting, maar ook hij als persoon. Zijn karakter was dan niet verandert, maar veel andere dingen wel. Het was ook niet echt dat hij veel jongens leuk vond… het was niet zoals bij meisjes dat hij automatisch keek of ze leuk waren of niet. Hij was echt geen homo, dat wist hij zeker. Voor zijn gevoel was Stefan de enige jongen op wie hij verliefd kon worden, zo voelde het althans. Hij had geen interesse in andere jongens zoals Percy, het kon hem echt niks schelen hoe die er uit zag.
Maar goed, het was dus gewoon Stefan en niks anders. Dat klonk heel cliché en saai natuurlijk, maarja, soms was de waarheid nou eenmaal saai. Voor andere mensen dan, want hijzelf vond er totaal niks saais aan.
Stefan niet loslatend liep hij langzaam naar achteren tot hij tegen een strobaal aan liep en bleef staan. Lichtjes leunde hij op het ding. De ademnood werd steeds groter waardoor hij Stefan wel moest loslaten en hem aankeek. Zijn ogen… Opnieuw drukte hij zijn lippen tegen die van Stefan aan duwde voorzichtig zijn lippen open, kort streelde hij langs Stefan tong om hem vervolgens abrupt helemaal los te laten en op de strobaal te klimmen. Hij kroop helemaal naar achteren tot hij niet meer verder kon. Daar bleef hij zitten en wenkte hem met een knipoog.

Stefan voelde hoe Jared hem stevigere vast pakte. Hij sloot zijn ogen en genoot van het moment. Een nieuwe gevoel stroomde door zijn lichaam heen. Een gevoel wat hij haast nooit eerde had gehad in een relatie. Nou ja ze hadden eigenlijk nog niets. Wat Stefan wel wist was dat er een soort spanning tussen hen zat. Anders waren ze nu niet zo bezig. Het voelde fijn om hem eindelijk weer aan te kunnen raken naar die tijd in de isoleercel. Oké hij had hem wel aan kunnen raken maar niet zo als dit. Het was niet verder gegaan dan handje vast houden. Stefan liep met Jared mee en drukte zich tegen hem aan toen hij tegen de hooibaal aan stond. Stefan kuste hem liefde vol. Stefan haalde adem toen Jared zich terug trok. Hij bekeek het gezicht van Jared maar had niet veel tijd aangezien hij Jared's lippen al weer op de zijne voelde. Gretig beantwoorde hij en speelde met zijn tong. Maar helaas trok Jared zich al weer terug. Nieuws gierig wat hij ging doen keek Stefan hem aan. Stefan grinnikte toen Jared omhoog klom. Toen Jared hem wenkte klom hij hem achter naar. Eenmaal bij hem kroop Stefan achter hem en trok Jared tegen hem aan en sloeg zijn armen om het lichaam van Jared heen. Stefan kuste zijn wang. "Hmm je bent mooi" Fluisterde hij in zijn oor waarna hij zijn lippen lichtjes in Jareds nek drukte. Stefan pakte Jareds hand en streelde met zijn duim over de huid. Stefan trok Jared dichter tegen hem aan en legde zijn kin op zijn schouder.

Jared keek met glinsterende ogen toe hoe Stefan naar hem toe klom. Hij volgde Stefan met zijn ogen toen hij achter hem kroop en glimlachtte toen hij achter hem zat en hem naar hem toe trok. Kort sloot hij zijn ogen om ze daarna weer snel te openen. Zo kon hij wel eeuwig zitten. Hij voelde Stefans lippen op zijn wang en hij bleef zitten. Het verlangen naar hem gierde door hem heen. Wat er zou gebeuren wist hij niet, maar het was goed. Het was al goed als hij hier mocht zitten. Met Stefan.
“Hmm je bent mooi” fluisterde Stefan in zijn oor en hij voelde gelijk dat hij begon te blozen. Hij wilde omkijken naar Stefan om iets te zeggen maar voelde zijn lippen in zijn nek en ademde snel in. Ook voelde hij dat zijn hand werd gepakt, er verscheen een glimlach op zijn gezicht en kort keek hij naar hun handen. Toen hij Stefans hoofd op zijn schouder voelde draaide hij zijn gezicht naar hem toe. “Jij bent nog veel knapper” mompelde hij en leunde met zijn voorhoofd tegen dat van Stefan aan. “En lief…” voegde hij verlegen toe. Hij voelde zich nogal stom, een beetje een loser. Maar aan de andere kant maakte hem dat niks uit.
Hij maakte zich los uit Stefans armen en ritste zijn vest uit. Hij kreeg het er warm van… Snel smeet hij het ding weg en had het nu toch wel koud in zijn blousje. Hij kroop weer tegen Stefan aan, dit was veel beter. Al snel had hij het niet meer koud. Jared draaide een beetje schuin zodat hij naar Stefan kon kijken. Stefan zat al in zijn t-shirt. Geconcentreerd bekeek hij zijn gezicht en stak zijn hand uit en streek vanaf zijn wang, naar zijn kin, naar zijn nek en stopte bij zijn buik. Stefan was best gespierd…
Mocht hij zo denken, ja dat mocht wel, maar hij hield wel van gespierd… Opnieuw sloeg hij zijn armen of Stefan heen en zoende hem weer. Hij legde zijn ene hand tegen zijn borstkas aan en genoot van het moment. Wat hem betreft, hoefde het niet op te houden.

Stefan grinnikte toen Jared begon te blozen. Percy mocht dan misschien schattig zijn als hij bloosde. Jared overtrof het. Jared zag er schattig en sexy uit als hij bloosde. En dat zou Percy nooit kunnen overtreffen. Stefan merkte dat het Jared wat deed toen hij zijn hals kuste en dat liet hem glimlachen. Hij vond deze jongen leuk. Heel leuk zelfs. “Jij bent nog veel knapper” Stefan luisterde naar zijn woorden en keek Jared aan. Een lichte blos kwam op zijn wangen. De woorden van Jared liet hem toch blozen. En nog nooit had iemand dat voor elkaar gekregen. “En lief…” Stefan keek toe hoe Jared zich uit zijn armen los maakte. "Jij bent nog knapper en nog liever" Fluisterde hij zachtjes terwijl hij toe keek hoe Jared zijn vest uit deed. Een glimlach kwam in hem omhoog toen Jared weer tegen hem aan kroop. Beschermend sloeg hij zijn armen om hem heen en drukte een kus op zijn hoofd. Stefan keek Jared aan toen hij zich half naar hem toe keerde. Hij bekeek zijn gezicht en glimlachte al weer. Toen hij Jareds hand voelde sloot hij zijn ogen om van het gevoel te genieten. Wist Jared wel wat hij met hem deed als hij hem aan raakte? Als dat niet zo was dan zou hij het snel genoeg merken. Stefan voelde zijn hand op zijn buik en dat deed zijn ogen weer openen. Op dat moment voelde hij zijn armen om hem heen en de lippen van Jared op de zijne. Stefan kuste hem terug en trok hem dichter tegen hem aan. Hij sloot zijn ogen en ging met zijn handen onder Jareads blouse en streelde zijn rug. Stefan trok zich terug en keek naar hem. Maar al snel drukte hij zijn lippen weer op die van Jared. Vervolgens ging hij liggen en trok hij Jared mee.

”Jij bent nog knapper en nog liever.” Er verscheen dit keer een glimlach op zijn gezicht. Hij wist wel zeker dat ze uren konden doorgaan met praten over hoe knap hij Stefan wel niet vond. Maarja, er waren misschien nog wel betere dingen te doen dan dat. Hij zweeg dus en besloot dat het toch onmogelijk was om uit te drukken wat hij van Stefan vond.
Hij voelde Stefans armen weer om hem heen en de kus op zijn voorhoofd. Bijna kon hij zich niet voorstellen dat het gewoon vriesde buiten. Het was hier heerlijk. En toen zoende ze weer, hij voelde Stefan hem dichter zich tegen hem aandrukte en Jareds hand die eerst op zijn borstkas lag greep nu in zijn shirt vast. Stefans hand onder zijn shirt streelde zijn rug en hij rilde even. Elke aanraking was zo, zo duidelijk voelbaar. Daardoor wilde hij alleen maar dichter en dichter bij hem in de buurt zijn. Met het kleinste dingetje wat Stefan ook maar deed…
Ineens werd hij losgelaten en Jared keek hem aan. Niet lang want al snel voelde hij lippen weer op de zijne. Jared liet zich gewillig meetrekken en lag een klein moment daarna boven op Stefan. Een moment keek hij hem alleen maar aan en opende toen het bovenste knoopje van zijn blouse. Als stil signaal dat Stefan best verder mocht gaan als hij wilde… Hij bracht zijn gezicht weer dichter naar dat van Stefan en kuste zijn mondhoek, hij verplaatste zijn lippen steeds een klein stukje en plaatste daar dan een kus. Uiteindelijk kwam hij uit bij zijn kaak en trok hoofd weer iets terug. Langzaam liet hij zijn hand onder Stefans shirt glijden en streelde hem zachtjes. Ondertussen plaatste hij zijn lippen weer tegen die van Stefan en liet zijn tong over Stefans lippen glijden, met de vraag of hij ze los deed.
Het moment van tijd was weg, sowieso elk ander besef dat er iets kon gebeuren of dat het laat was. Het enige waar hij mee bezig was, was Stefan.

Stefan grinnikte toen Jared zijn shirt vast pakte. Hij wou Jared dichter tegen hem aan hebben. Maar dat was onmogelijk. Nou ja oké dat was niet zo. Het was niet onmogelijk maar voor nu wel. Stefan merkte hoe Jared rilde van zijn aanrakingen. Toen Jared op hem lag kijk hij naar hem. Stefan keek toe toen Jared aan zijn blouse begon te zitten. Ergens hoopte hij dat Jared hem helemaal uit ging doen. Maar nee. Alleen het eerste knoopje ging los. Stefan beet op zijn lip. Ergens was hij ook wel weer blij want hij had graag zelf de blouse los gedaan en nu kon dat ook. Stefan sloot zijn ogen toen Jared dichter bij kwam. Toen hij zijn lippen op zijn mondhoek voelde glimlachte hij. Stefans armen lagen stevig over Jared heen. Hij ademde wat zwaarder in toen hij Jareds lippen op zijn kaak voelde. Stefan rilde toen hij de warme hand van Jared op zijn buik voelde. Man dit voelde goed. Dit voelde perfect. Maar was dat het ook? Vast wel. Ergens was Stefan bang. Niet bang op dit moment. Maar toch was hij bang. Wat als de andere Stefan op zou komen. Zou hij het zelfde voelen voor Jared als dat hij voor hem voelde. Als dat zo was dan was het niet zo'n probleem maar wat als Stef een hekel aan hem had. Dan had hij zelf een probleem. Toen hij de lippen van Jared voelde verdween de gedachtes en kon hij alleen nog maar aan Jared denken. Glimlachend opende hij zijn lippen en verwelkomde hem. Daarna liet hij zijn handen zakken naar zijn heupen. Stefan liet zijn handen naar de knoopjes gaan en twijfelend maakte hij zijn blouse los. Toen Stefan die los had gemaakt streelde hij met zijn handen zijn buik. Man wat graag wou hij Jared hebben. Stefan draaide hen om zonder de kus te verbreken en drukte zich tegen Jared aan. Maar uit eindelijk trok hij zich toch terug om zijn shirt uit te trekken. Hij had het warm gekregen heel erg warm. Stefan drukte zijn boven lichaam tegen die van Jared aan en keek hem in zijn ogen. Net op het moment dat Stefan wat wou zeggen hoorde hij wat. Stefan keek Jared aan en legde zijn wijs vinger op zijn lippen. Daarna kroop hij van hem af om naar de rand toe te kruipen om te zien wat er aan de hand was. Eenmaal zag hij een muisje langs lopen. Grinnikend schudde hij zijn hoofd en kroop weer terug. In plaats van dat hij weer ging liggen bleef hij zitten en legde een hand op de borstkas van Jared en boog zich naar zijn oor toe.
"Ik hoop niet dat je bang bent voor muizen" Fluisterde hij waarna hij zijn lippen weer op die van Jared plaatste.

Jared voelde dat de knoopjes van zijn blouse open werden gemaakt en glimlachtte. Hij liet Stefan niet los en voelde kort de kou toen zijn blousje uit was, maar die kou werd al snel vervangen door de warmte die Stefan hem gaf. Door gewoon Stefan te zijn. Stefans handen gingen over zijn lichaam heen en Jareds hart ging als een gek te keer. Het was raar te beseffen dat hij hier ècht was. Met Stefan in de hooischuur. Na alles wat er was gebeurt, geplaatst naar een inrichting voor gestoorden. Dat had hij teminste gedacht toen hij hier heen kwam. Het bleek allemaal mee te vallen. Teminste, zo leek het voor hem, waarschijnlijk had hij geen last van gekken omdat hij er zelf ook een was.
Zonder de kus te verbreken lag Jared ineens onderop, hij voelde het hooi lichtjes in zijn rug prikken. Maar om er echt last van te hebben was hij veel te druk bezig. Hij voelde Stefans blote bovenlichaam tegen dat van hem drukken en het voelde zo goed om Stefan zo dichtbij te hebben. Hij sloeg zijn armen om hem heen en keek terug. In zijn prachtige ogen. Jared zag dat Stefan iets ging zeggen en was nieuwsgierig naar wat. Maar hij zei niks en knikte toen Stefan zijn vinger op zijn lippen legde. Stefan kroop van hem af en damn, het was best koud. Maar toen hij weer naar Stefan keek ging er weer een warm gevoel door hem heen. Leunend op zijn armen ging hij zitten en keek waar Stefan naar keek. Tot zijn blik viel op zijn armen, zijn eigen armen. De littekens, shit, dat was hij helemaal vergeten. Stefan had het nog niet gezien, hij had er nog niet naar gekeken. Maar Jared wilde ook niet dat hij het zou zien, hij wilde van het moment genieten en niet denken aan wat hij had gedaan.
Wat die duivelse persoon in hem had gedaan, keer op keer met de aansteker langzaam langs zijn arm gegaan. Op zulke momenten voelde het heerlijk, de hitte brandde en deed pijn, maar tegelijkertijd deed het ook iets goeds. Alsof hij zichzelf strafte, voor zijn daden. Voor de daden die hij deed als hij werd overgenomen, of misschien was het wel niet overgenomen. Wat hij zelf had gedaan, voor de mensen die hij zelf pijn had gedaan. Hij verdiende het. Ongemakkelijk verstopte hij zijn armen achter zijn rug. Dit mocht zijn humeur niet verpesten, het mocht deze avond niet verpesten. Hij wilde alleen maar Stefan denken, maar toch verstopte hij zijn armen en keek naar Stefan die terug kwam. Hij voelde de hand van Stefan op zijn borstkas en luisterde naar hem. ”Ik hoop niet dat je bang bent voor muizen?” Jared grinnikte. “Nee, voor muizen niet.” Zei hij plagerig en voelde Stefans lippen weer op de zijne. Ookal was dat al de zoveelste keer, het effect bleef hetzelfde. Elke keer wilde hij meer en vergat hij de rest. Net als nu, hij haalde zijn armen weg vanachter zijn rug en liet ze slapjes naast zich hangen. Zolang Stefan het niet zag was het goed. Straks vond hij het lelijk, of raar, het was ook lelijk en raar. Maar, toch.
Hij kroop weer verder over Stefan en schopte zijn schoenen uit die van de hooibaal afvielen, zijn riem trok hij los en smeet hij ook weg. Ondertussen streelde hij met zijn vingers langs Stefan lichaam en trok zich een beetje terug. Hij bewoog met zijn hand naar de broeksknoop van Stefan en maakte die los. Met een knipoog liet hij zich weer over Stefan zakken en kustte hem opnieuw.

Toen Stefan zijn knoopjes los deed zag hij hem glimlachen. Stefan glimlachte terug en beek zijn lichaam. Hij zag er goed uit moest hij eerlijk bekennen. En hij was ook eerlijk. Stefan voelde zijn armen om hem heen wat hem een warm gevoel door zijn lichaam liet gaan. Een kleine rilling ging door hem heen. Toen Stefan had gekeken wat voor een geluid hij hoorde en hierna terug ging naar Jared was Jared gaan zitten. Stefan bekeek Jared met een glimlach en merkte nu pas zijn houding op. Dat zat toch nooit fijn? Waarom verstopte hij zijn armen. Of leek het gewoon zo. Ach als er wat was dan zou Jared het wel zeggen toch? Stefan haalde kort zijn schouders op en wou nu allen maar aan Jared denken. En dat deed hij ook. “Nee, voor muizen niet.” Hmm hij was dus niet bang voor muizen maar van wat dan wel? Maar Stefan dacht er niet meer bij naar. Hij wou alleen die zachte lippen van Stefan voelen. Het volgende moment ging snel. De schoenen van Jared ging uit. Stefan keek toe hoe Jared aan zijn eigen riem zat te rekken. Grinnikend schopte ook hij zijn schoenen uit en keek weer even naar het lichaam van Jared. Man wat zag hij er goed uit. Stefan sloot voor kort zijn ogen en voelde hoe Jared's vingers over zijn huid voelde. Man hij maakte hem gek. Stefan keek toe hoe Jared zijn knoop los deed. En grinnikend keek hij naar hem toen Stefan zijn knipoog zag. Stefan sloeg zijn armen om Jared heen en kuste hem liefde vol terug. Hij trok Jared nog dichter tegen hem aan. Hij kon er niks aan doen. Hij wou hem gewoon voelen. Hij wou hem zoenen en zijn liefde verklaren. Maar toch hield hij zich in. Niet heel erg maar wel een beetje. Stefan streelde Jared's buik en maakte ook zijn knoop los.

Bij Jared was eigenlijk ieder besef van tijd of de omgeving weg. Hij lette er niet meer op, niet meer om wat er om hun heen gebeurde. Hij dacht niet na of er iemand binnen zou kunnen komen, hij dacht eigenlijk aan Stefan en wat ze zouden gaan doen. Wat hem eigenlijk nogal zenuwachtig maakte, hij had geen ervaring. Teminste… ja met een meisje maar dat was anders. Compleet anders. Wel stom eigenlijk, zat hij eigenlijk helemaal te zenuwpezen. Terwijl hij met Stefan bezig was, met een soort van tegenzin maar toch vastbesloten duwde hij hem weg en keek hem aan. Jared beet op zijn lip en hoopte dat Stefan niet boos op hem zou zijn, hij had hem gewoon weggeduwt. Maarja… wat moest hij anders?
“Stefan sorry…” hij wist niet hoe hij het in woorden moest uitdrukken en liet hem ook niet los. Hij wilde niet dat het leek of hij hem niet hoefde, want als er iets wat hij wilde dan was het Stefan wel. “Het is alleen dat, heb jij…” er verscheen een blos op zijn gezicht en hij keek naar beneden. Jared pakte zijn handen en keek hem weer aan. “Heb jij altijd ooit wel eens, nja je weet wel gedaan?” Het klonk stom, hij leek wel laf. Jared keek naar hun handen en zag dat zijn polsen enorm opvielen, om zijn handen nu weg te trekken zou alleen maar meer opvallen. Misschien moest hij het zeggen. Of hij zou het afwachten, misschien zou Stefan er niks van zeggen.
“Het ligt niet aan jou. Over ons ben ik zeker, echt…” hij streek met zijn hand langs Stefans wang. “Het enige probleem is dat ik laf ben en ik gewoon niet weet… hoe en wat snap je?” verlegen keek hij weer naar beneden. Op dit moment haatte hij zichzelf echt, als haar maar zichzelf kon blijven…

Stefan schrok lichtelijk toen Jared hem weg duwde. Wat had hij gedaan? Was hij te ver gegaan? Wilde Jared hem niet meer? Misschien gebruikte Jared hem alleen maar. Stefan schudde zijn hoofd om dat idee te vergeten. Misschien was hij zenuwachtig. Dat kon best toch? Hij zelf was dat ook wel eens. Maar nog nooit was hij zenuwachtig geweest voor dit. Waarschijnlijk omdat hij toen onder invloed van drugs was. Ja Stefan heeft aan de drugs gezeten. Maar niet lang. Hij wou het alleen proberen. En de tweede keer ging er wat fout. Stefan rilde lichtjes terwijl hij er aan dacht. “Stefan sorry…” Stefan knikte en wachtte tot hij verder ging praatten. Hij wou echt weten waarom Jared hen stopte. “Het is alleen dat, heb jij…” Stefan glimlachte toen hij Jared zag blozen. Hij was schattig als hij bloosde net zo als Percy. Maar Jared was schattiger. Stefan keek naar hen handen die Jared pakte. Hij keek naar de polsen van Jared maar besloot er om er nu niet over te hebben. Zo te zien zat Jared ergens anders wat mee dus vond hij het verstandig om eerst daar over te praten. Daarna kon hij het altijd nog over beginnen. Stefan streelde met zijn duim over de huid van Jared heen en glimlachte. “Heb jij altijd ooit wel eens, nja je weet wel gedaan?” Stefan beet op zijn lip toen hij het vroeg. Wat zou hij antwoorden. Gewoon eerlijk de waarhuid? Ja dat was het beste. "Dit zou zeker niet mijn eerste keer zijn" Fluisterde hij. “Het ligt niet aan jou. Over ons ben ik zeker, echt…” Stefan vond het fijn om te horen dat het niet aan hem lag of aan hen. Wat eerlijk gezegd had hij nog nooit zo'n jongen als Jared tegen gekomen. En als het aan hem lag bleven ze lang samen. Heel lang. Stefan sloot kort zijn ogen toen hij Jareds aanraking voelde. Een kleine rilling raasde door zijn lichaam. Jared moest eens weten wat hij met hem deed. “Het enige probleem is dat ik laf ben en ik gewoon niet weet… hoe en wat snap je?” Stefan legde zijn wijs vinger onder de kin van Jared en duwde die zachtjes omhoog zodat hij hem wel aan moest kijken. Stefan drukte een kus tegen Jared lippen en trok zich meteen weer terug. "Heey Jared het geeft niet. Ik ben blij dat je het zegt." Fluisterde Stefan. Hij keek grinnikend naar Jared. "En jij bent verre van laf. Je bent zelfs de meest dapperste persoon die ik ken. Wie durft er nou een bewaker om te rijden." Stefan schudde zijn hoofd van het lachen en keek Jared weer aan. "Vanaf nu gaan we het rustig aan doen oké" Fluisterde hij. Maar Stefan kon het niet laten om hem mee te trekken zodat ze naast elkaar lagen. Stefan sloeg een arm om Jared heen en drukte een kus op zijn wang. "Weetje jij bent best lief" Stefan glimlachte en knipoogde een keer naar Jared.

-Yeay ik heb gepost xD

En dat verhaaltje komt andere keer want ik heb niet genoeg tijdxD-

Hij had het gezien. Jared wist het gewoon zeker. Ondanks de pogingen om het te verbergen had hij het gezien. Zodra Jared Stefans handen had gepakt. Hij baalde. Zo wilde hij niet overkomen, Jared was niet depressief. Hij deed het niet omdat hij er van genoot of het lekker vind. Het deed zelfs superveel pijn, soms kon hij het wel uitschreeuwen en er was ook geen opgelucht gevoel achteraf. Alleen maar spijt. Omdat het helemaal geen effect had verder. De enige reden dat hij het deed was omdat hij het verdiende, omdat hij iemand anders wat aan had gedaan. Hij verdiende het gewoon. Daarom.
Maar nu had Stefan het gezien en schaamde hij zich kapot. Eigenlijk wilde hij weg, maar ook weer niet. Want hij wilde wel bij Stefan blijven, maar maar… Het was echt een chaos in zijn hoofd. Misschien kon hij beter maar gewoon niet nadenken en beter naar Stefan luisteren. Met Stefan zijn en alleen maar aan hem denken als hij hier was. Niet zitten depri doen over dingen die al gebeurt waren, hij had het hierdoor namelijk verpest. Maar een andere gedachte speelde ook mee. Nog steeds het feit dat hij er nog maar kort geleden achterkomen dat hij geen hetero is. Het was nog zo wennen, hij voelde zich namelijk niet zo’n type die in roze strakke t-shirts liep. Op facebook foto’s plaatste van gasten die hij leuk vond, naar van die grote evenementen gaan voor homo’s. Eigenlijk moest hij er zelfs niet aan denken.
Niet dat hij er iets tegen had. Maar zelf was hij niet zo, echt niet. Als Stefan wel zo was dan accepteerde hij dat, hij hield van die gast hoe kon hij het niet accepteren. Maar hij wilde gewoon blijven zoals hij altijd was. Alleen was hij nu met een jongen in plaats van een meisje. Wat is het verschil? Erg weinig als je het hem vroeg. Dus waar maakte hij zich druk om…
"Dit zou zeker niet mijn eerste keer zijn" Die kwam hard aan. Ookal had hij het verwacht. Achja, daar kwam hij ook wel weer over heen. Bovendien zou dit voor hem ook niet de eerste keer worden. Met een jongen dan, meisjes vond hij niet tellen. Maar Stefan wist dus alles al. Het was niet iets speciaals tussen hun ofzo. Jared fronstte om zijn eigen gedachten en schudde ze van hem af. Onzeker keek hij weer naar beneden. Stom gedoe dit, je zou bijna denken dat hij niet zichzelf was.
Hij had geen tijd meer om naar beneden te kijken want hij voelde Stefans hand onder zijn kin en keek hem weer aan. Ze keken elkaar kort intens aan, alsof dat het laatste wat ze zouden doen. Het volgende moment voelde hij Stefans lippen op de zijne. Maar dit keer voelde het mogelijk nog beter als net. Hij hoefde niet meer onzeker te zijn, omdat hij had gezegt wat hij dacht. "Dit zou zeker niet mijn eerste keer zijn" Langzaam knikte hij. "En jij bent verre van laf. Je bent zelfs de meest dapperste persoon die ik ken. Wie durft er nou een bewaker om te rijden." Er verscheen een grijns op zijn gezicht, er was niet heel veel nodig om hem wee rop te vrolijken als de juiste personen het deden. Het was ook wel zo, hij had een bewaker aangereden, maar samen dingen uithalen was altijd leuker dan alleen.
”Vanaf nu gaan we het rustig aan doen oké.” Jared knikte instemmend, het was sowieso net wel erg snel gegaan. Afgezien van het feit dat hij onervaren was, het was ook gewoon heel snel. Ze hadden hun hele leven nog voor hun in deze inrichting. Dus waarom niet heel eventjes nog wachten? Ineens werd hij weer meegetrokken met Stefan en lag naast hem. Het stro prikkelde, maar niet dat het irritant was. Jared sloeg zijn arm ook om Stefan heen en glimlachtte na de kus op zijn wang. ”Weetje jij bent best lief.” Jared grinnikte “Als ik al best lief ben, wat ben jij dan wel niet?” antwoordde hij lachend. “Vertel me is iets over jezelf.. Over je familie, je leven voor de inrichting…” begon hij zachtjes en bleef hem aankijken. Eigenlijk wist hij toch helemaal niet zo veel over Stefan. Nu was een goede tijd om dat te weten te komen.

Toen Stefan tegen hem zei dat hij niet laf was. Verscheen er die mooie glimlach rond zijn lippen.
Alles aan Jared was mooi. Nou ja voor hoe ver hij wist. “Als ik al best lief ben, wat ben jij dan wel niet?” "Hmm ik?" Stefan keek bedenkelijk en kwam op een idee. "Ik ben een superheld die je telkens weer zou gaan redden. En ik ben de beste." Sprak hij grijzend. "Samen met jou" Oké zijn fantasy sloeg op hol. En dat had hij wel eens vaker maar daar moest Jared maar aan wennen. Stefan zag hem al in zo'n leuke superhelden pakkie Jared redden. Stefan schudde lachend zijn hoofd. Hij zag het al zo voor zich. “Vertel me is iets over jezelf.. Over je familie, je leven voor de inrichting…” Hij beet op zijn lip en keek weg. Hij wou het niet over zijn familie hebben en al helemaal niet over vroeger. Maar toch verdiende Jared het om te weten. Stefan liet zijn lip met rust en keek naar Jared. Maar al snel keek hij weer weg. "Nou mijn moeder is dood. Mijn vader is de grootste klootzak van de wereld en verder heb ik geen contact met mijn familie. Vroeger heb ik een paar stomme actie's gedaan en mijn leve was kut en dat was het wel ongeveer" Stefan vertelde het zo snel mogelijk hoopte dat Jared niet verder vroeg. Zuchtend Legde Stefan zijn kin op de buik van Jared en keek voor zich uit. Hoe zou het nu met zijn pa gaan. Had hij weer wat hoertjes in huis of niet? Stefan zuchtte en ging zitten. "Dus hoe was jou leven" Vroeg hij kort. Stefan kon er niks aan doen. Maar als hij het over zijn vader had dan was hij niet meer zich zelf.

"Ik ben een superheld die je telkens weer zou gaan redden. En ik ben de beste. Samen met jou" Jared moest lachen en prikte speels zijn zij. “Zo wil ik alleen maar liever in de problemen komen.” Zei hij plagerig en trok er een pruillipje bij alsof het iets heel ergs zou zijn en hij echt niet hield van dingen uithalen. Als Stefan superheld zou worden zou Jared dat helemaal niet erg vinden. Hij kon dan zijn hulpje zijn en samen renden ze de hele inrichting rond in van die strakke pakjes met capes achter hun aanwaaiend. Het idee alleen, ze zouden worden gezien als de raarste van de hele inrichting. Bovendien, wie zouden ze moeten redden? Er waren niet vaak mensen met problemen, behalve met de bewakers dan en om die nou nog een keer aan te vallen… Dat idee was misschien niet zo héél goed.
En eigenlijk meteen kreeg hij ook spijt van de vraag over zijn verleden, over de familie van Stefan. Het zag er namelijk naar uit dat Stefan er niet graag over praatte. Hoe hij anders zo vrolijk vertelde en hem aankeek, keek hij nu weg en klonk… bijna montoon. Hopelijk had hij hem niet te verdrietig gemaakt met die vraag… Met een zucht legde Stefan zijn hoofd op zijn buik en zonder woorden te gebruiken streek Jared door zijn haar. Soms was even stilte gewoon beter dan woorden. Woorden konden zich omvormen tot in gezeur en nutteloze adviezen.. Met een gebaar kon je ook al veel duidelijk maken. Zoals in dit geval: Je hoeft niet verder te praten, het spijt me voor je... zulke dingen, het was alleen maar beter zo.
Eigenlijk voelde hij zich dus ook schuldig na de vraag van Stefan. Wat moest hij nou antwoorden, ja het was geweldig. Ik zou zo terug willen en ik hoopte dat ik hier nooit was geweest. Deels was het waar, deels ook niet. Ja, zijn leven in New York was echt geweldig geweest. Maar als hij hier niet had gezeten had hij Stefan nóóit gekent. Dat klonk wel wat overdreven aangezien ze elkaar nog niet zo heel lang kende, ongeveer 2 maanden nu. Pff, eigenlijk toch wel lang bedacht hij zich. Als je het zo bekeek, 2 maanden klonk toch best lang. Maar dan nog, lekker dramatisch was het wel om zoiets te zeggen. Maar het was gewoon zo, hij vond Stefan heel leuk en was blij dat hij hem ontmoet had. Ookal had hij daar wel zijn leven in New York voor moeten opgeven. Hoe geweldig zou het zijn als ze samen terug konden gaan, dat hij iedereen kon voorstellen aan Stefan. Terug in de band. En Stefan hoefde nooit meer terug naar zijn familie…Het klonk perfect, maar ook zo onbereikbaar en onmogelijk… Ze zouden hier namelijk nooit meer uit komen en even maakte hem dat heel depri tot hij weer naar Stefan keek. Die ondanks dat hij ook niet blij keek, nog steeds Stefan was zoals altijd. Nog net zo knap en net zo lief, alleen iets minder vrolijk wat betekende dat hij hem moest opvrolijken toch?
“Mijn leven was leuk…” antwoordde hij rustig en keek Stefan aan. “Ik zou echt zo terugwillen.” Dat was eerlijk… Maar toch, hij kon er wel over liegen. “Als jij natuurlijk meegaat?” zei hij met een knipoog en ging zelf ook zitten zodat hij tegenover Stefan zat op zijn knieën. Hij boog zich iets voorover en sloeg zijn armen om hem heen. Daarna legde hij zijn hoofd op zijn schouder. “Het komt goed...” fluisterde hij, Stefan stevig vasthoudend. “Gefeliciteerd trouwens… tis 2 maanden.” Hij liet Stefan weer los en keek hem met een brede glimlach aan om vervolgens zijn lippen tegen die van Stefan te drukken.

Stefan lachte toen Jared hem in zijn zij prikte. “Zo wil ik alleen maar liever in de problemen komen.” Stefan grinnikte en haalde zijn schouders op. "Ik red je graag" Hij zag het al helemaal voor zich. Stefan in zo'n strak ding en Jared die gered moest worden van de gemene bewakers. Stefan was toch blij dat hij het eenmaal gezegd had. Al was nu zijn humeur verkloot. Stefan sloot zijn ogen toen hij Jared's hand door zijn haar voelde gaan. Het maakte hem rustig op de een of andere manier. Stefan keek naar Jared toen hij over zijn leven begon. “Mijn leven was leuk…” Stefan vond het fijn dat Jared een leuk leven had. Eigenlijk had hij wel medelijden dat Jared nu hier zat. Dat terwijl hij beter thuis hoorde. De plek waar iedereen waarschijnlijk van hem hield. Stefan was jaloers. Heel erg. Hij wou dat hij een plek had waar hij weer terug kon komen. Dat zijn vader hem welkom heette en niet zo haatte als dat hij nu deed. Misschien kwam het door zijn voorkeur. Maar kon Stefan er wat aan doen? Hij hield gewoon van een gespierde jongens lichaam. Oké het ging hem niet alleen om het lichaam. Hij moest ook lief zijn. Niet alleen aan zich zelf denken. En ook moest hij grappig zijn. Goed om mee te kunnen praten en hem op vrolijken. En dat alles had Jared. “Ik zou echt zo terug willen.” Stefan glimlachte zwakjes naar hem. Hij was echt blij voor Jared. Alleen hij zou hem wel missen als ze beide misschien hier ooit nog uit kwamen. “Als jij natuurlijk meegaat?” Stefan keek hem ongelovig maar blij aan. "Heel graag zelfs" Stefan keek naar Jared toen hij dichter bij kwam. Hij sloeg zijn armen ook om hem heen en legde zijn kin op zijn hoofd. “Het komt goed.. Gefeliciteerd trouwens… tis 2 maanden.” Stefan had geen tijd om te antwoordden want al snel voelde hij Jared's lippen tegen de zijne aan. Stefan kuste hem terug. Naar een paar minuten trok hij zich terug. "Jij ook gefeliciteerd." Stefan keek Jared aan en slikte. Man wat hield hij van deze jongen. Zou hij het hem zeggen? Hij wou wel maar wist niet hoe. Hmm misschien moest hij het doen als of het niet over hen ging maar toch ook weer wel. Ja dat ging hij doen. Stefan pakte Jared's hand en speelde met zijn vingers. "Jared ik heb je hulp nodig" Fluisterde hij zachtjes. Shit nu moest hij het ook echt doen. Stefan slikte en beet op zijn lip. Hij keek naar hen handen en daarna weer naar Jared. "Er is een vriend en die heeft een soort van probleem" Stefan krapte wat op zijn hoofd en zuchtte. Hij ging het er gewoon er uit gooien. "En tja die vriend kent een jongen nu ongeveer een maand of twee en hij heeft samen met hem en een vriend van hen wat gedaan. Maar daar gaat het niet om. Die vriend vind die jongen dus leuk. Heel ergs zelfs en hij wil het hem graag vertellen maar weet niet hoe." Stefan slikte en keek Jared aan. Hij hoopte zo dat Jared wist dat hij het over hen had. Het moest wel.

Hij wou mee! Niet dat het óóit zou kunnen, maar om het alleen al te horen dat Stefan mee zou willen als het kon was goed. Stel dat ze hier ooit uitkwamen, dat er een enorme ontsnapping was. Dan konden ze samen terug naar New York. Oh oh… dat idee. Er was nu even niks anders dan hier weggaan, maar het was onmogelijk. Niet te doen… Hij kon er beter niet aan denken, ze zouden hier eeuwig zitten, maar wel samen. Dat was toch ook nog iets waard, heel veel zelfs. Wat hij zich wel afvroeg was toch nog steeds die pscyische aandoeningen… Stefan had iets wat vergelijkbaar was met dat van hem. Wat als ze stomme dingen zouden doen? Als ze in die 2e persoon zaten. Wat als hij iemand anders leuk zou vinden en daarna enorm veel spijt had. Wat als ze ruzie kregen? Jared slikte, hij wilde niet met anders gaan. Hij niet, maar misschien die andere persoon wel… En zijn gedachtes waren weer eens afgedwaalt want er waren wel belangrijkere dingen.
Na de kus voelde hij Stefans hand die de zijne pakte en hij glimlachtte even. ”Jared ik heb je hulp nodig.” vragend keek hij hem aan. Natuurlijk, hij zou Stefan helpen. ” "Er is een vriend en die heeft een soort van probleem" meteen vroeg hij zich af wie het zou kunnen zijn. Ze zaten in een inrichting, zou het misschien Percy zijn? Of iemand die hij gewoon helemaal niet kende? "En tja die vriend kent een jongen nu ongeveer een maand of twee en hij heeft samen met hem en een vriend van hen wat gedaan. Maar daar gaat het niet om. Die vriend vind die jongen dus leuk. Heel ergs zelfs en hij wil het hem graag vertellen maar weet niet hoe." Zonder iets te zeggen dacht hij na. Hij wist eigenlijk niet wat te zeggen. Het was duidelijk, 2 maanden, iets gedaan met hem en ander persoon, wat waarschijnlijk op Percy sloeg…
Stefan hield van hem. Heel veel. Dat had hij net gezegt, weliswaar met een omweg. Maar hij had gezegt en Jared kon zich niet voorstellen dat het over iemand anders ging als hun. Maar waarom zat hij nog steeds met Percy? Of wilde hij het er gewoon bij zeggen. Want Jared zat er niet echt meer mee, maar hij vond het toch niet leuk om te horen. Hij vond het niet leuk om er aan herinnerd te worden dat Stefan met Percy had gezoent. Vrij logisch toch? Hij zou ook niet verhalen gaan vertellen over exen, waar hij van alles mee had gedaan… Het maakte hem niet uit, het was voorbij. Maar toch.
“Misschien moet die vriend die andere vriend van hen vergeten….” Antwoordde hij en keek een beetje naar beneden. “Als hij van de andere houd, dan moet hij zich focussen op hem en zich niet meer druk maken om die andere… Want ik weet zeker dat die jongen van wie hij houd, ook van hem houd… Anders was hij woedend geworden om die actie met hun vriend. Dat was hij niet, dus hij vond hem veel te leuk om boos te worden…” Nu keek hij weer op. “Jep, dat zou ik tegen hem zeggen…” mompelde hij.

“Misschien moet die vriend die andere vriend van hen vergeten….” Stefan beet op zijn lip en keek Jared aan. Hij hoopte zo dat hij het snapte. “Als hij van de andere houd, dan moet hij zich focussen op hem en zich niet meer druk maken om die andere… Want ik weet zeker dat die jongen van wie hij houd, ook van hem houd… Anders was hij woedend geworden om die actie met hun vriend. Dat was hij niet, dus hij vond hem veel te leuk om boos te worden…” Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij snapte het dus. “Jep, dat zou ik tegen hem zeggen…” Hij boog naar Jared toe en drukte zijn lippen op de van hem. Stefan duwde Jared om en ging op hem liggen zonder de kus te verbreken. Maar hiernaar verbrak hij hem toch. Stefan keek hem aan en streelde zijn wang. "Ik hou van je Jared" Stefan drukt een paar kussen op zijn lippen en glimlachte. "Je moet eens weten wat je met me doet." Hij keek hem in zijn ogen aan en liet zijn lippen naar zijn oor heen gaan. "Jared wil je met me?" Vroeg hij zachtjes haast fluisterend.

-Sorry korte post maar ik moet nu gaan-

Zonder een reactie te krijgen van Stefan werd hij naar achter geduwt. Opnieuw voelde hij de lippen van Stefan en mogelijk voelde het nog beter dan de vorige keren omdat ze nu ongeveer wisten wat ze over elkaar dachten. Teminste, dat dacht hij. Ze wisten dat ze het dachten, heel vreemd eigenlijk. Niemand had het gezegt, maar het kwam er op neer… Ofzo, of toch niet. Het maakte hem alleen maar zenuwachtig eigenlijk. Hij wilde dichter en dichter bij Stefan zijn. Hoe een moment geleden nog had gezegt dat ze het rustig aan moesten doen, kon hij zich daar nu niks meer bij voorstellen eigenlijk.
Aan alles kwam een eind, zo ook aan de kus. Hij keek Stefan aan. Stiekem verlangend naar meer, lekker wispelturig was hij bezig. Achja, Jared kreeg bij hem teminste het idee of hij alles kon doen en zeggen wat hij wilde zondat dat Stefan het raar zou vinden. ”Ik hou van je Jared.” Dat waren woorden die hem een nog warmer gevoel gaven. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Meteen nadat Stefan het had gezegt. Stefans lippen op de zijne, daarna keek hij hem weer aan. “Ik hou ook van jou Stefan…” gaf hij als reactie.
“Ik weet alleen wat je met mij doet..” antwoordde hij terwijl hij zijn armen om Stefan heen sloeg en zijn vingers langs zijn ruggengraat liet glijden. “Heel veel” fluisterde hij. Jared rilde toen hij Stefans lippen over zijn huid liet gaan, naar zijn oor. Ja, heel veel. Meer dan veel, heel heeeeeel veel. Het was zo’n perfecte plek hier, niemand waar ze last van hadden. Te ver van de inrichting af om te beseffen dat ze in een inrichting zaten. Het was rustig en die hooibalen hadden toch ook hun charmes.
”Jared wil je met me?” na die woorden draaide hij zijn hoofd naar Stefan toe en keek hem even aan zonder iets te zeggen. Hij wist het antwoord al lang, als er een vraag was die door zijn hoofd had gespookt was het wel wat ze nou eigenlijk hadden. En nu maakte Stefan dat eindelijk duidelijk. “Ja..” antwoordde hij zacht, maar overtuigd.
Plotseling draaide hij Stefan om zodat hij bovenop lag. “Dus… nu ik je officieel vriendje mag noemen… Wat is het eerste wat we gaan doen als officieel stel?” vroeg hij met een knipoog en bekeek hem even snel. Hij had iets met Stefan. Het moest nog wel even doordingen maar zo zo… Het was zo nieuw en geweldig en hij was eigenlijk heel blij. Zouden ze het aan iemand kunnen vertellen? Hoe zouden mensen er op reageren? Maar die vragen verdwenen snel toen hij besefte dat het eigenlijk niks uitmaakte wat andere mensen er over dachten.


-rotpc xd anders had hij er gister al gestaan, maarjaaa!! tis tijd om de partnerstatus up te daten -

Stefan glimlachte toen Jared glimlachte naar dat hij gezegd had dat hij van hem hield. Dat zei toch al genoeg? Stefan was echt blij dat hij dat lul verhaal tegen Jared had gezegd. Hij had namelijk geen idee hoe hij het anders moet zeggen. “Ik hou ook van jou Stefan…” Stefan beet op zijn lip terwijl zijn glimlach groter werd. Hij had nooit gedacht dat het zo snel ging. Hij had totaal niet verwacht dat hij de ware zou vinden hier. Op deze rot plek. Stefan wist ook niet of Jared wel de ware was maar voor nu wel. Voor nu was het genoeg. “Ik weet alleen wat je met mij doet..” Stefan sloot kort zijn ogen toen hij voelde hoe zijn vingers over zijn ruggengraat ging. “Heel veel” Het voelde te fijn. Veelstee fijn. Stefan genoot van de rust die hier was. Geen camera's nou ja dat dacht hij want anders waren er al lang bewakers geweest hier. Maar niet alleen dat. Niemand die je stoorde. Hier kon hij eindelijk alleen met hem zijn. Stefan keek Jared aan en was bang voor het antwoord. Wat als hij nee ging zeggen. Dan had hij toch fijn alles verpest. “Ja..” Stefan glimlachte toen hij besefte dat Jared ja had gezegd. Even wist hij niet wat hij moest doen. En voor hij het wist lag hij onder op. “Dus… nu ik je officieel vriendje mag noemen… Wat is het eerste wat we gaan doen als officieel stel?” Stefan grinnikte en keek hem aan. "Hmm wat wil jij doen" Fluisterde Stefan terwijl hij zijn wang streelde. En een kusje op zijn lippen drukte.

”Hmm wat wil jij doen” Hij sloot zijn ogen bij Stefans kus en ook toen hij hem los gelaten had hij zijn ogen nog gesloten. “Hmmm” zei hij met een glimlach op zijn gezicht en schoot toen in de lach. Hij kustte hem terug. Jared had geen idee wat hij wilde doen, hij vond alles leuk om te doen eigenlijk. In ieder geval véél dingen vond hij leuk. Met Stefan alles, echt alles. Zelfs in een isoleercel zitten. Of op een prikkerige strobaal liggen. Of terwijl ze op een fiets zaten een bewaker aanreden. Was ook allemaal leuk eigenlijk.
Hij wilde net weer zijn lippen tegen die van Stefan drukken tot hij zich bedacht en op een hele kleine afstand voor hem bleef hangen. “Ik heb wel een idee” fluisterde hij zachtjes en keek recht in Stefans ogen. Hij kon zijn adem volen en bijna proeven. Zo dichtbij. Plagerig wendde hij zijn blik af en kroop van Stefan af. “Héél toevallig. Of misschien niet toevallig ligt mijn gitaar hier verstopt..” zei hij met een schuine glimlach terwijl hij staand op de liggende Stefan neer keek. Nu pas kon hij zien hoe Stefan er echt zag zonder shirt, want daar straks waren ze veel te dicht bij elkaar geweest om dat echt te kunnen zien ofzo. Het zag er helemaal niet slecht uit, totaal niet zelfs. Hij draaide zich om en sprong van de hooibaal af om zijn gitaar te zoeken. Die lag ergens verstopt achter een andere hooibaal.
Eerst hadden ze hem afgepakt, maar Jared hem in de kelder teruggevonden en teruggejat. Daarna had hij hem eerst even meegenomen naar zijn slaapkamer maar dat bleek een slecht idee te zijn geweest. Later had hij hem hierheen gebracht en nu was natuurlijk de beste gelegenheid om hem weer eens tevoorschijn te halen. Misschien kon hij Stefan wel wat bijbrengen. Of iets voor hem spelen, maar dat was wel een beetje… Tsja, cliché ofzo. Later dan. Onverwachts.
Uiteindelijk zag hij het ding staan, pakte hem en klom weer naar boven met zijn gitaar in de hand. “Ik ga jou eens wat leren..” zei hij rustig en hij ging naast Stefan zitten. Jared ging aan de kant van de nek van de gitaar zitten en keek even schuin naar Stefan. “Goed, ik zorg wel dat het goede geluid er uit komt. Als jij dan zorgt dat er geluid uit komt…” Voorzichtig pakte hij Stefans hand en legde die bij de snaren. “Gewoon aanslaan en dan zien we wel..” Jared betwijfelde of hij ook echts iets kon leren, want serieus. Hij was veel te afgeleid.

Stefan glimlachte toen hij zag dat Jared zijn ogen nog steeds gesloten had toen Stefan de kus had afgesloten. Hij was echt blij dat hij het hem gezegd had. Stefan streelde zijn wang en keek hem glimlachend aan. "Wat is er" Vroeg Stefan toen Jared in de lach schoot. Hij kuste hem terug en dacht na. Eerlijk gezegd wist Stefan wel wat. Maar het was te vroeg. En nog geen uur geleden had Stefan beloofd om het rustig aan te doen. Hij wou Jared niet op jagen. En hem zeker geen dingen te laten doen die hij niet zou willen doen. Stefan keek Jared weer aan en beet op zijn lip. Stefan keek naar Jared's lippen toen die dichter bij kwamen. Maar helaas bedacht hij zich. Stefan's zijn ogen gleden naar zijn ogen en keek hem vragend aan. “Ik heb wel een idee” Stefan keek hem nieuwsgierig aan. "Wat dan" Het liefst drukte hij zijn lippen weer op de zijne maar Stefan hield zich in. Hij keek zielig toen Jared van hem af kroop. Het was net lekker warm. Stefan beet op zijn lip terwijl hij naar Jared keek. Kom op hij was hot. Wie zou Jared nou niet leuk vinden. “Héél toevallig. Of misschien niet toevallig ligt mijn gitaar hier verstopt..” Stefan grinnikte terwijl hij op keek naar Jared. Hij wist niet dat Jared een gitaar had. Stefan keek Jared naar en ging zitten. Hij veegde wat strooi van zijn rug en schudde zijn hoofd. Hij had nooit verwacht dat dit alles zou gaan gebeuren hier. En erg vond hij het niet eens. Tuurlijk niet. Wie wou er nou niet zo'n leuke vriend hebben. Hij wel. Het duurde even voor dat Jared weer terug kwam en toen hij ook weer terug kwam had hij inderdaad een gitaar in de hand. Stefan glimlachte naar hem en was benieuwd wat hij van plan was. “Ik ga jou eens wat leren..” Stefan keek toe hoe Jared naast hem ging zitten en grijzend beet hij op zijn lip. Stefan keek naar de gitaar en daarna weer naar Jared. Wacht eens even hij ging hem toch niet leren om te spelen. Kom op dat zou hij nooit kunnen. “Goed, ik zorg wel dat het goede geluid er uit komt. Als jij dan zorgt dat er geluid uit komt…” Stefan knikte alleen maar en voelde de hand van Jared de zijne pakken. Stefan keek naar de snaren en zuchtte. “Gewoon aanslaan en dan zien we wel..” Hij knikte en liet zijn vingers over de snaren heen gaan. Stefan keek naar Jared en beet op zijn lip. "Jared ik kan het niet" Bekende hij. Stefan boog dichter naar hem toe en drukte zijn lippen op zijn wang. "Je leid me af" Fluisterde hij terwijl hij zijn lippen naar zijn nek en hals liet gaan en daar zachtjes kussen op drukte. Al snel trok Stefan zich weer terug. "Sorry ik weet dat je het langzaam aan wil doen. Maar ik kon me even niet in houden." Bekende hij terwijl zijn wangen rood werden.

-Aah ze zijn schattig-

Hij probeerde het. Voor een kort moment dan, Jared kreeg het idee dat hij liever andere dingen deed. En dat kon hij hem ook niet kwalijk nemen, er waren ook wel dingen die hij nog leuker vond om te doen. Hij had het ook wel verwacht eigenlijk, hoe kon hij nou gitaar aan Stefan leren… Hijzelf was ook te afgeleid hoor. Het was een hopeloze zaak wat dat betreft, maar nou en. Genoeg te doen, dat zeker.
Het geluid wat ze samen produceerde met de gitaar duurde dan ook niet lang. En eigenlijk klonk het ook niet geweldig, als je het eerlijk bekeek. En toen hij de blik van Stefan zag had hij echt de neiging om de gitaar weg te smijten en te zeggen dat ze wel iets leukers gingen gaan doen. ”Jared ik kan het niet.” Jared haalde zijn schouders op. “Je kan andere dingen wel heel goed.” Antwoordde hij flirterig en legde de gitaar ondertussen weg. Dat was iets voor later, voor op de slaapkamer ofzo. Misschien kon hij het ding beter daar naar toe brengen. Hij voelde Stefans lippen op zijn wang en er verscheen een glimlach op zijn gezicht. ”Je leid me af…” En net toen hij een gevatte opmerking terug wilde maken voelde hij zijn lippen langs zijn nek gaan en hij rilde even. Helaas trok Stefan zich terug en hij keek hem aan.
"Sorry ik weet dat je het langzaam aan wil doen. Maar ik kon me even niet in houden." was de uitleg daarbij en hij zag dat Stefan bloosde. Waar verdiende hij toch zo’n leuke vriend aan? Hij was zo lief… en… Goed, hij was weer afgeleid. Jared kwam weer dichterbij hem zitten en boog zich naar hem toe. “Ik kan me ook niet meer inhouden Stefan..” fluisterde hij hem toe. “En ik denk… dat het niet meer zo heel langzaam hoeft het mag ook.. best wat sneller, als jij dat ook wilt.” Voegde hij toen toe en keek hem aan. Het verbaasde hem dat hij het eigenlijk vrij makkelijk had kunnen zeggen.
Ongevraagt ging hij op Stefans schoot zitten en boog zich verder over hem heen. Vervolgens duwde hij zijn lippen tegen zijne. Met zijn ene hand streelde hij langs Stefans wang en met zijn andere streelde hij langs zijn borstkas. Het voelde zo goed allemaal. Vooral na hun gesprek van net. De zenuwen die hij daarstraks had gehad waren helemaal weg. Alles was goed, er was niks om zich druk over te maken. Ze waren alleen, Stefan was hier en Stefan had gezegt dat hij van hem hield en zo dacht Jared er ook over. Natuurlijk waren er nog steeds de problemen die er altijd waren. Maar op dit moment deden die er niet meer door, ze vielen in het niets bij het gevoel wat hij nu had.
Na even liet hij Stefans lippen los en keek hem aan. Even wist hij niet wat te zeggen. “Ik hou van je…” fluisterde hij en bloosde een beetje. “En ik verlang naar je..” voegde hij er nog zachter aan toe.

-aaah indd xD-