Room Percy, Jared and Stefan.

Stefan was hier nog maar net. En vond het hier nu al stom. En dat zei al genoeg. Hij schudde zijn hoofd toen hij terug dacht aan dat ze hem op hadden gehaald. Hij vond het niet eens erg. Wou daar allen maar weg. Aangezien zijn pa weer eens aan de drank was en genoeg prostituees in huis was. En nu hij hier zat had hij gelijk al spijt.

Ten eerste hier liepen allemaal gekken rond. En ten tweede je kon hier niet eens weg gaan. Je kon hier niet gaan en staan waar je wou. En daar baalde hij van. Hij hate het gewoon om vast te zitten.. Altijd al gedaan. Stefan schudde zijn hoofd en liet zijn hand over zijn kin gaan. Hij voelde al wat stoppels dus het werd tijd dat hij zich weer eens ging scheren maar daar had hij geen zin in. Stefan stond op en besloot zijn spullen uit te pakken. Onder tussen zong hij zachtjes een nummer die hij uit zijn hoofd kende.
I'm feeling sexy and free
Like glitter's raining on me
You like a shot of pure gold
I think I'm 'bout to explode

Stefan liep door naar de badkamer waar hij zijn spullen neer legde en zong verder.
Stefan vond Jessie j helemaal te gek. Ze was hot en had mooie nummers wat wilde je nog meer. Hij liep weer zuchtend terug en keek naar de persoon die binnen kwam. Men die zag er goed uit. Zonder er ook maar voor te schamen bekeek hij hem.

-flut-

Percy stapte zijn kamer binnen, eigenlijk had hij hem nog helemaal niet gezien. Niet dat hij daar ook echt behoefte aan had, om een kamer te zien waar hij opgesloten zat. Hij sloot de deur en keek neer de twee bedden die er stonden. Hij moest ook nog een kamer delen? Opzich was het niet erg als hij maar niet met iemand een kamer moest delen die hem elk moment in zijn slaap kon vermoorden. Dan slaap je nou ook niet bepaald lekker. Zuchttend liet hij zich tegen de muur aan leunen terwijl hij luisterde naar de stem die in een anderen kamer stond te zingen. Zouden ze wel hun eigen badkamer hebben? Eigenlijk best wel sjiek voor zo'n inrichting als deze. Percy had het niet verwacht en zich al helemaal op voorbereid dat hij op een slaapzaal zou komen te liggen waar hij met twintig anderen een badkamer moest delen.
Uit de anderen kamer kwam een jongen lopen, eerst zei Percy helemaal niks. Hij keek even hoe de jongen bewoog of iets zei. Maar ook de jongen zei niets en staarde Percy alleen maar aan.
Percy kwam van de muur vandaan en stapte op de jongen af, hij stak zijn hand uit om die te schudden met de jongen.
'Hey, ik ben Percy.' Zei hij tegen hem. Hopelijk had de jongen geen mens vrees en drufde hij niet in de buurt te komen van anderen. Of was het iemand die elk moment kon veranderen in een moordernaar van wege stem in zijn hoofd.

Percy dacht er niet over na, waarschijnlijk zouden ze echt wel kijken welke mensen ze bij elkaar zouden zetten. Niet dat er een soort vrijspel was, dat ze achter elkaar moorden konden gaan oplossen. Ook al ruimde dat wel lekker op. Percy schudden zachtjes zijn hoofd. Zo mochte hij niet denken.
'Ben je al lang hier?' Vroeg Percy voorzichtig en hij ging op een van de bedden zitten. Hij wist niet echt hoe hij een gesprek aan moest knopen, maar opzich leek de jongen waarmee hij de kamer deelde niet onaardig.

Stefan keek toe hoe de jongen op hem af liep. Hij bekeek hem nog steeds en bleef staan. Hij durfde te wedden dat deze jongen niet op jongens viel en dat was jammer. Stefan wreef even met zijn hand over zijn kin heen en nam daarna de hand aan. "Stefan" Zei hij kort waarna hij zijn hand los liet. Daarna liep hij naar zijn bed toe liet zich er op vallen en keek naar het plafond.
'Ben je al lang hier?' Stefan deed als of hij na dacht en keek daarna de jongen aan.
"1 uur 30 minuten en 3 nee wacht 4 seconden nu" Stefan keek weer naar het plafond en keek weer terug. "Nee grapje ik weet eigenlijk niet hoelang maar ben vandaag wel aan gekomen"

Stefan ging op zijn zij liggen en zuchtte. "Is het hier altijd zo saai?" Daarna keek hij op naar een van de camera's en zuchtte. Hij stond op en liep naar de badkamer waar dus ook een Camera hing. "Of ze willen echt voor ons zorgen of het zijn vieze pedo's" Stefan liep weer terug en ging tegen de muur aan staan. "Als je wilt douchen of wat dan ook gooi dan iets over de camera's heen" Adviseerde hij.


-flut-

Percy's mond zakte voor kort even open toen de jongen hem precies wist te vertellen hoelang hij hier was. Mooi wat zijn obsessie, getallen? Percy schudden zijn hoofd, hij mocht niet zo denken, maar toch. Hij was hier zelf ook pas twee dagen, maar hij ging echt niet uitrekenen hoeveel uur het was. Hij beet op zijn onderlip toen de jongen zei dat het een grapje was. Oke tot nu toe had hij twee nieuwe mensen hier ontmoet. Fanta die eigenlijk hetzelfde had kunnen zeggen als Stefan. En Stefan die misschien stiekem de broer was van Fanta omdat ze dezelfde humor hadden. Opnieuw schudden hij zijn hoofd en beet hij op zijn onderlip dan had Fanta het hem wel vertelt, of ook niet. Hij vond het niet interesant genoeg om er verder op uit te wijden in zijn gedachtes.
'Eerlijk gezegd weet ik het niet. Ik ben hier pas voor de tweede dag. Heb eigenlijk nog geen een bewaker gezien terwijl ik wel de regels heb overtreden.' Zei Percy en hij schudden glimlachend zijn hoofd. Nee volgens hem waren die bewakers nou niet echt vlot ofzo. Hij wist het natuurlijk niet zeker omdat hij er pas twee dagen waren. Hij heeft alleen bewakers gezien toen hij hier gisteren ochtend aankwam en meteen werd neer geduwt in dit gebouw waar hij gevlucht was naar het kerkhof en tot zijn verbazing daar Dahlia te zien. Hij keek op naar Stefan die de kamer uit liep de badkamer in. Hij zei iets over de bewakers en de camera's.

Percy haalde zijn schouders op. 'Ze hangen overal, als je er iets over heen hangt komen ze meteen naar je kamer.' Zei hij, ook al gruwde hij wel van het idee dat er misschien mensen mee zat te kijken terwijl hij aan het douchen was.
'Dan rennen ze de kamer maar in, waarschijnlijk ben ik toch al klaar met douchen voordat ze hier zijn.' Zei Percy hardop uit als antwoord tegen zijn gedachtte. Hij keek op naar Stefan, nee zo geschift was hij niet dat hij tegen de stem in zijn hoofd praten. Hij beet weer zachtjes op zijn onderlip en glimlachte uit eindelijk naar Stefan.
'Bednakt voor de tip, ik zal de deur opslot doen een handdoek er over heen hangen.' Grijnsde Percy.

'Eerlijk gezegd weet ik het niet. Ik ben hier pas voor de tweede dag. Heb eigenlijk nog geen een bewaker gezien terwijl ik wel de regels heb overtreden.' "Wat ik wel weet is dat het hier saai is" Antwoordde Stefan en zuchtte nog eens. 'Ze hangen overal, als je er iets over heen hangt komen ze meteen naar je kamer.' "Het lijkt me wel logies je hebt soms van die gekken die je echt willen vermoorden" Stefan rilde even bij het idee en schudde zijn hoofd om het weg te krijgen. Stefan beet op zijn lip. Dahm wat was zijn glimlach mooi. 'Bednakt voor de tip, ik zal de deur opslot doen een handdoek er over heen hangen.' "Geen dank. Weet je trouwens wel zeker dat je de deur op slot moet doen. Straks hebben ze daar ergens een geheime deur zitten en kunnen ze zo naar binnen komen" Antwoordde hij wijs. Met aan fantasy van een jonger iemand. "Ik zorg wel dat er niemand naar binnen komt" Stefan deed net als of hij superman was en schoot daarna in de lach. "Geniaal dit"

"Het lijkt me wel logies je hebt soms van die gekken die je echt willen vermoorden" Toen Stefan dat zei, moest Percy even aan Gwyn denken. Gwyn had hem een paar dagen geleden geprobeerd te vermoorden. Of nou ja vermoorden, ze had hem bewusteloos geslagen zijn bloed op gelikt en al dat nog meer. Een kleine rilling gleed over zijn rug toen hij eraan dacht, maar hij was het niet eens met Stefan. Gwyn was niet echt gek, het was een stem. Hij schudden zachtjes zijn hoofd en knikte naar Stefan.
'Daarom hangen ze er ook.' Zei hij droogjes. Hij beet op zijn onderlip toen Stefan een heel verhaal vertelde over een geheime deur en al dat hij superman na deed. Percy glimlachtte alleen en schudden daarna zijn hoofd.
'Nha ik denk dat ik het wel red in me eentje, maar als ik de krachten nodig heb van Super Stefan zal ik je zeker roepen.' Grijnsde Percy lichtjes en hij bleef zachtjes zijn hoofd schudden. Hij kon niet bedenken dat er een geheime deur hier zou zijn, en ook niet dat de mensen echt zouden gaan kijken als hij zou douchen. Hij beet zachtjes op zijn onderlip e slikte daarna.
'Ze zouden toch niet echt kijken als je aan het douche bent?' Vroeg Percy en hij trok een vies gezicht. Hij moest er niet aan denken. Waarom zouden ze dat willen zien, hoe mensen zich aan het douchen waren? Hij beet weer op zijn onderlip en liet hem gauw weer los.
'Misschien zijn ze wel nep, om ons op gedachtte te brengen dat ze ons aan het bekijken zijn, terwijl het niet zo is.' Zei Percy en hij voelde zich voor een seconde slim, maar die slimheid vervaagde al snel. Waarschijnlijk zouden ze ook niet nep zijn.

'Nha ik denk dat ik het wel red in me eentje, maar als ik de krachten nodig heb van Super Stefan zal ik je zeker roepen.' "Ik hoor het wel en anders zie ik wel een lamp schijnen met Ss" Zei Stefan en lachte nog even door. 'Misschien zijn ze wel nep, om ons op gedachtte te brengen dat ze ons aan het bekijken zijn, terwijl het niet zo is.' Stefan grinnikte en stond op. "Daar komen we maar op een manier achter." Hij sprong op liep op Percy of trok hem omhoog en de badkamer in. Daarna deed hij de badkamer op slot en keek Percy even twijfelend aan. Zou hij het doen of niet. Daarna stapte Stefan op Percy af en drukte zijn lippen op die van Percy om vervolgens daarna zijn armen om zijn nek heen te leggen.

"Daar komen we maar op een manier achter." Percy keek Stefan vragend aan. Voordat hij zelfs maar kon vragen wat hij daar mee bedoelde werd hij van het bed getrokken en de badkamer in geduwd. De badkamer was niet echt heel groot, er stond een douche een wastafel een een wc. Misschien was de badkamer twee bij drie meter. Of iets groter omdat het kwam omdat ze met zijn tweeen er in stonden. Percy had nooit gedacht om eens samen met een jongen in een badkamer te staan. Misschien kon hij dat ook gaan afstrepen op zijn "To do list before I die." Hij schudden bij die gedachtte zijn hoofd. Dat mensen serieus zulke lijsten bij hielden. Alsof je dan gelukkiger sterft omdat je al die dingen in je leven heb gedaan. Percy keek naar Stefan die nog een stap dichterbij nam, ze hadden al niet veel ruimte in die badkamer als hij ook nog een stap dichterbij zou zetten, kon hij amper nog ademen. Hij voelde de lippen van Stefan op de zijne....
No way, dat kan niet. Nee, nee en nog eens nee. Het is gewoon een nee. Dat had hij weer, wordt hij niet door Dahlia geziend of door Fanta. Nee joh om het nog een stapje erger te maken word hij ook nog gezoend door een jongen. Stefan kon Percy niet zoenen! Toch? Percy duwde Stefan van hem af en beet op zijn onderlip. Hoe ging hij dit nou nog op een aardige manier zeggen ook. Hij schudden zijn hoofd en probeerde de blik van Stefan de mijdde.
'Sorry als ik verkeerde indruk heb gewekt bij jouw, alleen ik ben geen Bi of Homo.' Zei Percy voorzichtig en hij keek Stefan aan.

Waarschijnlijk zou dit heel hard aan komen bij Stefan, maar dat maakte op dit moment even niet uit Percy. Hij wilde zijn lippen afvegen met de hand van zijn rug, maar hij hield zich in. Dat zou er helemaal uit zien als of hij meteen walgde van Stefan. Iedereen maakte fouten toch? Hij was het levende bewijs er van. Hij wist niet hoelang Stefan zijn lippen op die van Percy had gedrukt, maar het voelde wel alsof hij grondig zijn lippen had kunnen onderzoeken. Percy wilde er niet aan denken. Waarschijnlijk als hij het aan Dahlia zou vertellen zou ze hem uit lachen. en als hij het aan Fanta zou vertellen zou ze kwaad worden. Hij beet hard op zijn onderlip.
'Ik denk wel dat wel snel zullen uitvinden of die camera's echt zijn, de bewakers hebben wel iets gezien waar ze nog lang over na zullen praten.' Mompelde Percy zachtjes.

Stelletje idioten dat het waren, ze hadden hem zo het gebouw in geduwt en gezegt dat hij zijn slaapzaal moest zoeken. Jared rolde met zijn ogen, wat hun wilde, hij zou het wel mooi zelf uitzoeken. Dat was immers wat de bewaking ook wilden.
Hij liep langs de deuren met kamers en bekeek de nummers, het was nog een klein stukje lopen en dan was hij er. Nieuwsgierig was hij wel, met wie zou hij zo lang opgescheept zitten? Het enige wat hij dus kon doen was doorlopen en kijken. Verder slepend met zijn koffer stond hij uiteindelijk stil voor de goede deur. Was hij nou zenuwachtig? Snel schudde hij die gedachte van zich af en legde zijn hand op de klink, duwde die naar beneden en zag niemand. Wel hoorde hij gepraat, achter een andere deur. Achter in de kamer.
Jared trok zijn wenkbrauw op en zette zijn koffer weg. Wat was dit? Kort keek hij naar zijn bed, dat was de plek waar hij ongeveer de helft van de rest van zijn leven doorbrengen. Wel een raar idee..
Hij besloot om maar eens een kijkje te nemen. Hij liep door naar de deur, klopte en maakte hem open. Hij zag 2 jongens die elkaar aankeken en zo te zien werden gestoord in een gesprek. ‘Ehm.. sorry.’ Mompelde Jared en keek ze om de beurt aan. ‘Stoor ik? Zit er een eng beest bij de wc? Moet ik hem weghalen?’ Hij bukte en liep naar het toilet om te kijken of er misschien een grote spin zat. Die zat er niet.
‘Is het toilet een praatplek?’ hij schoot in de lach en keek ze vragend aan. Hij begreep er niet veel van. ‘Ik ben Jared trouwens… Ik kom jullie gezelschap houden voortaan..’ Zenuwachtig klikte hij met zijn aansteker. Het ging al een tijdje erg goed, hij vroeg zich af wanneer de grens weer was bereikt. Beleefd zette hij een stap uit de badkamer, mochten ze er uit willen. Misschien kon dit meevallen… een leven begon immers bij aardige mensen… Of ze dat waren moest hij afwachten, maar zó erg kon het niet zijn.

Stefan voelde hoe Percy hem weg duwde. Een kleine zucht kwam van zijn lippen. Maar eigenlijk verscheen er een glimlach rond zijn lippen.
'Sorry als ik verkeerde indruk heb gewekt bij jouw, alleen ik ben geen Bi of Homo.' Stefan lachte wat zachtjes en schudde zijn hoofd. "Relax man. Je bent hot en schattig maar ik voel niks voor je. Ik wou allen even checken of ze ons in de gaten houden. Ik beloof van je af te blijven" Sprak hij terwijl hij een stap naar achteren deed en zijn handen omhoog hield.
'Ik denk wel dat wel snel zullen uitvinden of die camera's echt zijn, de bewakers hebben wel iets gezien waar ze nog lang over na zullen praten.' Stefan schudde zijn hoofd. Inderdaad. Toen de deur los ging keek hij op. Al snel deed hij zijn armen naar beneden aangezien die nog steeds in de lucht hingen en het dom was dat ze in de lucht hingen.
‘Stoor ik? Zit er een eng beest bij de wc? Moet ik hem weghalen?’ Stefan glimlachte toen de jongen om zich heen keek. Hij was grappig en schattig. O nee he. Nee dit kon niet. Waarschijnlijk viel deze jongen niet op mannen. ‘Is het toilet een praatplek?’ "Even om te zeggen dit is een badkamer" Stefan knikte met zijn hoofd. "Stefan"Zei hij allen. Hij wou de badkamer lopen maar bleef even voor Jared staan. "Je valt zeker niet op zulke geweldige jongens als ik?" Vroeg hij Serieus waarna hij naar zijn bed liep er en op plofte.



-flut-

"Relax man. Je bent hot en schattig maar ik voel niks voor je. Ik wou allen even checken of ze ons in de gaten houden. Ik beloof van je af te blijven" Percy keek hem verbaasd aan. Had hij hem nou gekwetst of niet. Zo ja, dan was dit de slechte smoes ooit die hij gehoord had van iemand die gekwetst was. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en bleef hem aanstaren. Hij had wel eens gehoord dat hij schattig was, alleen nog nooit van jongen. En hij eigenlijk was dit het meest vreemde wat hij had mee gemaakt. Het was nog erger dan die kus die hij had gekregen van Stefan. Hij wilde niet schattig genoemd worden door een jongen. Hij keek naar de tweede jongen die de badkamer binnen kwam. O fijn dat ook nog, Percy kon zichzelf nu wel iets aan doen. Misschien kon hij dat ook wel gewoon doen. Gewoon de spiegel kapot slaan en de scherven gebruiken om zijn armen daar mee te bewerken. Hij zag het wel zitten. Hij beet op zijn onderlip en schudden zijn hoofd.
'Nee geen enge beesten.' Zei hij zachtjes. Hij keek naar de grond en wachtte totdat Stefan weg zou gaan en hij ook eidnelijk de kleine badkamer kon verlaten. Hij schaamde zich dood en dat kon je waarschijnlijk ook wel zien doordat zijn wangen rood gekleurd waren. Hij werd gezoend, schattig genoemd en betrapt en dat allemaal door een jongen. Als hij alleen zou zijn Stefan zou hij hem iets aan gaan doen!

Hij rolde met zijn ogen toen Stefan aan de jongen vroeg of hij homo was. Kon hij dat ook niet gewoon bij hem doen? Dat scheelde echt een hele boel gedoe.
'Percy' Zei hij zachtjes tegen de jongen die nieuw in de kamer stond. Ook hij vluchtte de badkamer uit om nare herineringen buiten te sluiten. Hoe kon hij ooit nog normaal douche als hij weet wat er allemaal was gebeurd die eerste dag. Een koude rilling ging door zijn ruggengraat en met een knal rode kop ging hij op het bed zitten. Liet die knul asjeblieft Homo zijn bad Percy. Misschien zou Stefan hem dan met rust laten.

Jareds mond viel open na de woorden van de jongen die zich net had voorgesteld als Stefan. De andere jongen heette Percy hoorde hij op de achtergrond. De achtergrond van zijn gedachtes. Dat was wel even een vraag.. best een heftige vraag zelfs. Jared keek naar de jongen die na zijn vraag op bed gaan zitten. Het was lastig, door zijn borderline, zoals ze het noemde wist hij nooit goed wie hij nou was. Hij had geen tijd om er over na te denken.
Maar deze opmerking bracht hem al helemaal compleet in verwarring.
En dat was een vreemd teken, want hij had ook gewoon al lang nee kunnen zeggen. Maar hij moest er over nadenken…
Wat als het zo was? Was het dan een ramp? Nee, want hij had toch geen familie die ook maar iets om hem gaf. Bovendien had hij niet veel ervaring in de liefde, ja op de basisschool misschien, maar dat telde niet. Zenuwachtig ging hij op zijn bed zitten en keek nog eens naar de jongen. ‘Ik.. ik…’ Met zijn linkerhand veegde hij een zwarte lok uit zijn gezicht. ‘Wat als ik nou..’ hij zuchtte weer, het was een opgave. ‘Misschien wel?’ het floepte er ineens uit. Wat had hij nou gezegt? Had hij er spijt van? Was het ook echt zo? Ja, het was zo. Als hij zomaar dingen zei was het altijd waar. Het stond gelijk aan dronken zijn, die spraken ook altijd de waarheid.
‘Ja ja… weet je…’ Kort wierp hij een blik op de andere jongen. ‘Jeez man, wat een vraag.’ Zenuwachtig lachtte hij en haalde diep adem.
‘Kun je… Kunnen we misschien ergens..’ Jared kon zichzelf wel slaan. Wat liep hij nou te haperen? ‘Misschien kunnen we ergens anders heen gaan..’ mompelde hij.
Jared keek van de grond op naar de jongen en beet op zijn wang. Vond hij hem leuk? Het was zo kort, zo snel. Voor de verandering was Jared blij met wat hij had gezegt. Hij wilde wel eens uitgebreider met hem praten.

-te kort, volgende word langer xd-

Stefan glimlachte en beet op zijn lip toen hij zag dat Jared's mond open viel. Dahm wat was hij schattig. Stefan keek toe hoe hij ging zitten. En al snel liet hij zijn lip los. Hij luisterde naar de woorden van Jared. Hij was echt schattig. Al had hij eerde gedacht dat Jared zou flippen. Maar nee dat deed hij niet. Het leek er op dat hij ook op jongens viel. Maar misschien vond Jared hem wel een eikel. Het was altijd maar de vraag of hij zich zelf was. Hij had namelijk meerde persoonlijkheden. ‘Kun je… Kunnen we misschien ergens..’ "Misschien kunnen we wat?" Vroeg hij voorzichtig. Plots zag hij hoe Percy rood op het bed zag zitten. Oké dit was hem nog nooit gebeurt. Twee jongens binnen een uur van hun stuk gebracht.
‘Misschien kunnen we ergens anders heen gaan..’ Stefan knikte en keek hem aan. "Waar heen?" Eigenlijk was het wel lullig voor Percy als hun plots weg gingen en misschien was hij juist blij. Niemand die het wist


-Heel kort komt door mijn stomme actie-

Jared was blij dat Stefan zo geduldig was. Dat hij hem niet onderbrak, of zich zichtbaar ergerde aan hem als hij zenuwachtig werd. Hoe hij hem zo rustig liet uitpraten. Jared was dan ook blij toen het eruit was. En nu dat toch was gebeurt, kon hij net zo goed eens… Rustig liet hij zijn blik over Stefan glijden. Hij schatte hem niet heel lang.. maar wel gewoon, lang genoeg.
Zijn ogen die hem nu aankeken waren bruin. Echt van die ogen waar je wel een tijdje in kon kijken zonder je te vervelen. Jep, het was zeker een knappe jongen. Het was hem ook wel opgevallen dat Stefan er wel duidelijker over was, dat hij dus homo was. Niks mis mee natuurlijk.. Toch moest hij er nog wel allemaal aan wennen, het was zo vreemd ineens. Zo, anders. Misschien was hij wel bi, aaah, hij wist het niet. Vanzelf zou hij er wel achter komen. Een ding stond in ieder geval vast. Stefan was leuk.
Het enige wat er wel was, dat hij helemaal niet wist hoe Stefan was. Zo, qua uiterlijk wel natuurlijk. Verlegen was hij dus ook niet echt en hij kon hoi zeggen. Verder wist hij absoluut niks, bovendien. Waarom zat hij hier? Dat was misschien ook wel goed om te weten, straks had hij agressieaanvallen, of fantasiewezens. Dat hij ineens met een ding ging praten, iets wat helemaal niet zichtbaar was. Natuurlijk was het zielig als je zoiets had, maar toch. Jared vond het vreemd en was blij dat hij niet zoiets had. Niet dat wat hij had nou zo eenvoudig was. Dat was voor later.
‘Uhm… misschien naar buiten, ik kan wel wat frisse lucht gebruiken denk ik.’ Antwoordde hij. Dit keer eindelijk met zijn stem zoals hij altijd praatte, geen rare haperingen meer. Schuin over zijn schouder keek hij naar Percy. ‘Sorry man, zou je het heel erg vinden als…’ Het gezicht van Percy was opvallend rood, vond hij het stom dat ze het gewoon met hem er doodleuk over hadden. Voelde hij zich misschien gewoon heel opgelaten of was er meer aan de hand? Misschien kon hij het later vragen.
Jared kuchtte om zijn zin te hervatten. ‘Zou je het erg vinden als we ff naar buiten gaan en dan weer terugkomen?’ het was een stomme vraag. Ten eerste omdat het raar was om ‘we’ te zeggen, wat voor een we. Kennissen, kamergenoten, pff… ten tweede was het een rare vraag omdat hij deze 2 jongens nog geen 10 minuten kende en nu al vroeg of hij weg mocht met de ene en de andere alleen mocht laten. Achja, leven was raar, deze inrichting was raar, Jared was raar. Wat maakte het toch ook nog uit!
Rustig stopte hij al zijn spullen weg, zijn mp4 die nog aan stond. Het was tijdens duidelijk te horen. Hij hield van Rock en Metal. Jared drukte het ding uit en propte het ergens in zijn koffer. Vervolgens ging hij weer zitten, niet echt zeker wat hij nou moest doen en zeggen. Hij besloot maar om te wachten op een antwoord van Stefan en Percy.

Percy volgde het gesprek tussen Jared en Stefan maar voor de helft, hij lette alleen op de woorden die misschien zouden betekenen dat Jared misschien op jongens viel. Hij had er niks tegen, maar hij zou echt heel blij worden als Stefan hem misschien niet meer zo maar onverwachts zou gaan zoenen. Misschien maar beter ook, waarschijnlijk zou Fanta hem vermoorden als ze er achter kwam. Of Stefan zou worden vermoord, hij beet zachtjes op zijn onderlip en keek rond door de kamer. Hij letten totaal niet meer op Jared en Stefan en bekeek elke hoekje van de kamer. Er moest hier toch wel iets zijn, waar mee hij... ‘Zou je het erg vinden als we ff naar buiten gaan en dan weer terugkomen?’ Percy keek op naar Jared, hij hervatten zich snel en voelde het bloed uit zijn wangen weg vallen. Het zou hem minder zenuwachtig maken als hij minder rood was en dat kwam mooi uit. Hij keek even naar Stefan en toen weer naar Jared.
'Nee, nee.' Zei hij vlug. 'Nee, geen probleem ga je gang, ik moet toch nog wat dingen doen.' Zei Percy met een zwak glimlachje. Hij keek weer door de kamer, geen enkele kast of tafel hadden scherpe randen. Misschien kon hij de spiegel stuk slaan en dan de scherven gebruiken. Hij beet op zijn onderlip en keek verder door de kamer. Hij moest uitkijken met het zakmes dat hij naar binnen had weten te kunnen smokkelen. Hij moets eerst anderen optie vinden waarmee hij het zakmes kon vervangen. Maar als hij de spiegel stuk zou slaan zou het opvallen. En stefan zou boos worden omdat hij niet meer in die spiegel kon kijken.

Percy liet zijn blik rusten op de punt van het bed. Jammer genoeg was die rond, hij zou daar nooit iets mee kunnen. Misschien moest hij anders eerst de wonden op krabben gewoon, alleen moest hij het dan wel vaker doen dan normaal. Anders zouden de litekens al genezen. Hij beet harder op zijn onderlip, ze konden hem natuurlijk niet alles verbieden. Dat hij op zijn onderlip bijt, konden ze hem niet verbieden. Dat hij zijn lip stuk beet ook niet, gelukkig maar, het was een nare gewoonte van hem geworden.
'Nee gaan jullie maar, ja ik moet nog wat belangrijke dingen doen.' Zei Percy een beetje afwezig terwijl hij weer door de kamer heen zocht met zijn ogen. Hij moest iets vinden wat zijn mes kon vervangen. Hij moest iets scherps hebben zonder de spiegel te breken. Hij doorzocht en kwam uiteindelijk bij de kast terecht. Die had ook ronde hoeken, alles leek hier wel rond, zodat niemand zich pijn kon doen. Hij beet harder op zijn onderlip. Hij moest zijn mes dus wel gebruiken, alleen moest hij dat op plekken doen waar ze hem niet konden zien. Misschien buiten ergens waar geen camera's rondhingen. Ergen midden in het veld ofzo. Moest hij alleen uitkijken voor de bewakers die rond lopen.
'Belangrijke dingen ja.' Zei Percy nogmaals en hij keek naar Jared. Waarschijnlijk zou Jared hem een ongelofelijk sukkel vinden en Stefan ook. Stefan mocht hem waarschijnlijk al niet en nu al helemaal niet.

Stefan zag wel dat Jared naar hem keek. Maar hij rechte zijn blik naar het plafond. Hij glimlachte toen Jared gewoon sprak. Uhm… misschien naar buiten, ik kan wel wat frisse lucht gebruiken denk ik.’ Hij knikte en keek weer naar Jared. "ik vind het goed." Sprak hij. Stefan dacht na waar ze naar toe konden gaan. Er waren zo veel plekken. Misschien ergens waar ze alleen konden zijn. Dan was dat ook fijner voor hen. Stefan had geen idee waar Jared het over wou hebben. Nou ja misschien wel een beetje. Maar meer ook niet.
Straks had hij een hekel aan homo's en wou Jared hem vermoorde. Ach ja dat zou hij wel over leven toch. Je wist immers nooit hoe iemand was. En of die wel de waarheid sprak. Dat wist hij dus niet. Jezus man wat dacht hij allemaal wel niet van Jared. Tot nu toe was het een schat van een jongen. Dus waarom zou hij straks anders zijn.
Stefan keek naar Percy toen Jared daar tegen sprak. ‘Zou je het erg vinden als we ff naar buiten gaan en dan weer terugkomen?’ Hij vond het schattig dat Jared toestemming vroeg aan Percy. O men hij spoorde hem niet. Stefan schudde zijn hoofd en beet al weer op zijn lip. Hij luisterde half naar wat Percy zei en bleef alleen nog maar naar Jared kijken.

Naar hoe hij bewoog en hoe hij praten. Stefan stond op om voor het raam te gaan staan. Nee he. Dit kon niet. Toch of wel? Men hij wist het niet meer. Stefan draaide zich om en leunde tegen de muur aan. Hij keek toe hoe Jared zijn spullen weg deed. Ook hoorde Stefan zijn muziek. Hij vond het wel een goeie smaak. Hij hield van bijna alle soorten muziek maar Rock hoorde daar ook bij. Stefan keek toe hoe Jared ging zitten. "Zullen we dan maar gaan" Vroeg hij? Even keek hij twijfelend naar Percy. Stefan had gemerkt dat Percy om zich heen keek. Bijna als of hij zenuwachtig was. Stefan zette zich af van de muur en keek naar Percy. "Blijf heel oké" Ergens had Stefan het gevoel dat hij Percy in de gaten moest houden. Ergens vertrouwde hij het niet.

Moest van Moira heer dumpen. :p

Khaled en Jared duwden de container met moeite het trappetje voor de ingang van het tehuis op, het viel niet mee met die geit erin. Het was een onbegonnen werk om het ding ook nog helemaal de trap op te slepen naar de kamer van Jared dus drukte Khaled op het knopje van de lift. De deuren gingen open en tot Khaleds opluchting stond er niemand in de lift, ze duwden het containertje in de lift, gelukkig maakte de geit ook niet veel geluid. Hij zuchtte even toen de deuren dicht gingen ‘Kom op…’ mompelde hij, het zou niet goed zijn als ze in een lift werden gezien met een vuilniskar met een geit erin. De deuren waren bijna dicht toen en net op dat moment schoot er een damesschoen tussen, de deuren gingen weer open en een statige vrouw stond net buiten de lift. Elegant stapte ze naar binnen, ze droeg een paar schoenen met hoge hakken, een kort rokje met een panty, een colbert met een geruitte blouse eronder en haar blonde haar strak achterover in een staart. Ook droeg ze een tamelijk ‘modieuze’ bril, de vrouw was rond de 20 en zag er helemaal niet verkeerd uit. Even viel Khaleds mond open, maar toen bedacht hij zich dat het er bijzonder stom uit moest zien als er twee jongens met een vuilniscontainer in de lift stonden. ‘Ehm……. Vuilnis mevrouw.’ Zei Khaled gauw. Hij krabte even aan zijn achterhoofd en keek toen naar Jared, om aan te geven dat hij het spelletje even mee moest spelen. De vrouw fronste even en knikte toen, ze stapte de lift in en Jared drukte opnieuw op het knopje.
(sorry voor de powerplay, je was offline xD)
Het was een oude, langzame lift, dus het duurde lang voordat ze op de tweede verdieping aankwamen, plotseling begon de geit te mekkeren. Khaled begon meteen weer het geluid te produceren wat Jared eerst ook deed, de vrouw keek achterom naar de container en toen naar Khaled, die het geluid van een geit nadeed. Opnieuw fronste ze, zuchtte toen verwaand en ging weer met haar staar-sessie waarbij ze de deur voor haar nauwkeurig bestudeerde zoals elk normaal persoon doet in de lift. Maar dit duurde niet lang want meteen daarna brak de hel los, de geit was het zat en begon als een gek tegen de wanden van de container te rammelen en een geluid te maken; ach jongen dat wil je niet weten. De vrouw schrok zich dood en begon te gillen ‘WAT ZIT ER IN DIE CONTAINER!’ Khaled greep meteen in en ging tussen de container en de vrouw in staan. ‘Helemaal niets!’ zei hij schijnheilig, het gerammel was afgelopen en de geit was weer stil, maar het kwaad was geschiet. ‘Laat me er langs!’ snauwde de vrouw. ‘Nou nee,’ grinnikte Khaled ‘, eigenlijk blijf ik er liever tussenstaan.’ Maar zijn grijns verdween eventoen de jonge vrouw dreigend op hem afstapte maar kwam toen weer terug ‘Ik ben heus niet ba…’ hij bleef midden in de zin hangen toen hij recht in de inkijk van de jufvrouw keek, ze had het door en keek hem verontwaardigt aan ze haalde iets uit het zakje van haar colbert: het was een injectie. Ze haalde het dopje van de naald af en siste tegen Khaled ‘Als je nu niet opzij gaat, dan verlam ik je en word je in een isoleercel wakker.’
‘Oeeehh’ mompelde Khaled, met een grote lach op zijn gezicht, eigenlijk was hij totaal niet onder de indruk, maar hij kon maar beter doen wat ze zei. De vrouw duwde hem opzij en ging voor de afvalbak staan, het was doodstil. Ze keek van Jared naar Khaled en weer naar Jared, pakte de twee deksels vast… en… toen… ging… alles… in…sloooow……moootiiiiioooonnn………. ‘Neeeeeeeeeeeeeuuuuuuuuuuuuuuuujjjjjjjjjjj’ riep Khaled, het leek een eeuwigheid voordat hij bij haar was, en hij was te laat, ze trok de deksels open, slaakte een gil en een gehoornd, bruin, zwart, wit beest kwam uit de bak gesproken, boven op haar. Terwijl Khaled nog steeds aan zijn twee passen richting de vrouw en de geit bezig was, verdween het geschokte gezicht en hij viel lachend naast de vrouw neer die op de grond aan het flippen was. Maar vlak voor zijn ogen lag de spuit, hij aarzelde geen moment en stak het ding in de vrouw, hij tilde de geit met moeite op, gooide hem in de container en de vrouw dumpte hij ernaast.
‘Zó.’

Lag het aan hem of ging alles net in slowmotion? Geschokt keek hij naar de bewusteloze vrouw die net een volle spuit verdoving in had gespoten. Een volle spuit! Waarschijnlijk was dat genoeg geweest voor 10 patienten want anders zouden ze hem tussendoor steeds bij moeten vullen. En ze wilde hun er ook allebei allebei mee spuiten. Was dat niet verboden? Daar kreeg je toch.. ziektes van. Achja boeie, dan werd ze maar ziek. Of misschien zou ze wel nooit meer wakker worden, een eeuwige coma. Of ze was dood, kon ook nog. Maar het enige waar ze zich wel voor moesten voorbereiden. Misschien werd ze zometeen wel wakker.
Hij zag lui toe hoe Khaled de vrouw ook in de container gooide. “Hmm.. wacht is..” mompelde hij en hij boog zich voorover om te zoeken naar nog zo’n geit. De geit maakte er natuurlijk gebruik van dat Jared zo over de rand hing en hapte in zijn haar waardoor Jared alsnog de container in viel. Fijn. Lag hij geplet tussen een vrouw en een geit. Nja, nu kon hij wel goed zoeken. Uiteindelijk ondekte hij in een zak van de vrouw haar jasje nog een spuit en spoot die zonder na te denken in de geit die al snel ook ophield met hysterisch doen en even later snurkend tegen de vrouw aanlag… Nja beter dan al dat lawaai toch. Jared pakte de rand van de container en hees zichzelf weer omhoog uit het ding. Nu was het nog de opdracht om de geit te verstoppen. Het voelde bijna alsof het een soort missie was, alleen kregen ze hier niks voor betaald en het enige wat er kon gebeuren was dat ze zichzelf de nesten in zouden werken.
Maar hé. Dat was uiteindelijk het enige wat leuk was in deze hele inrichting. Dus waarom ook niet. Oplettend keek hij naar de liftdeur, als die zo open ging en er stond weer iemand hadden ze wel een dik probleem. Gelukkig was dat niet zo dus opgelucht trok Jared de container naar buiten. Die steeds zwaarder werd. Nog ff en ze moesten er meerdere aan gaan schaffen. En dan nu snel opweg naar de slaapzalen. Half rennend, half lopend ging hij naar de slaapkamer. Het ging natuurlijk niet al te snel want het was best zwaar en om nou met zoiets door een gang te sprinten zou alleen maar meer opvallen.
Jared gooide de slaapkamerdeur open en zijn ogen werden groot toen hij een persoon zag. Maar de schok verdween toen hij besefte dat het Percy was. Eigenlijk nogal dom, natuurlijk was hij hier. Het was hun slaapkamer, vrij logisch. Stefan was er zo te zien niet. “Oh hey” zei hij droog en reed de container naar binnen. “Percy, dit is Khaled. Khaled, Percy.” Stelde hij voor terwijl hij de container omkieperde en de vrouw en de geit er uit vielen… “Uhm…” Even keek hij peilend naar Percy. Hij wilde zijn mond open doen om iets te zeggen maar sloot hem weer en dacht even. “Lang verhaal…”

Percy zat op zijn bed en staarde een beetje versufd voor zich uit. Hij wist bij god niet wat hij moest gaan doen vandaag. Hij had Stefan en Jared niet meer gezien sinds van ochtend en voor de rest had hij geen zin om naar buiten te gaan en onder de mensen te komen. Hij staarde naar het rode lampje dat brandde op de camera. Hij kon er niet tegen dat hij al de hele dag werd achtervolgd door dat ding. Hij stond op en schoof een stoel onder de camera bij de muur. Hij stond op de stoel en als hij op zijn tegen ging staan kon hij net bij de camera komen. Hij trok als een gek aan het draadje wat de camera uit moest laten vallen, maar het werkte niet. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en zocht even door de ruimte. Hoe kon hij die camera van de muur slopen zonder aandacht te trekken. Niet... Hij haalde zijn schouders op en begon opnieuw aan het draadje te trekken. Na een paar minuten lang gefriemeld en gepreuts te hebben en drie stroom schokken wat Percy helemaal niet erg vond was het draadje los en stopte het rode lampje met branden. Met een klein glimlachje sprong Percy van de stoel en liet hij zich op zijn bed vallen. Hij strekte zich lang uit op zijn bed en sloot zijn ogen.
Met een klap werd de deur open gegooid en een container binnen gereden. Percy keek lichtelijk geschrokken op en keek naar Jared die duidelijk ook geschrokken was. Naast Jared stond nog een jongen die Jared snel aan hem voorstelde als Khaled.
'Haay.' Zei Percy droogjes en hij keek toe hoe de container leeg werd gekeept. Percy zijn ogen werden groot toen hij de dode vrouw en geit op de grond zag liggen. Hij sprong op van zijn bed en keek Jared met grote ogen aan toen Khaled en toen naar de dode vrouw en geit. Dit rondje herhaalde hij nog twee keer en daarna wist hij pas wat hij moest zeggen.
'Hebben jullie ze vermoord?' Vroeg Percy en hij bleef staren naar de vrouw en geit.
'Jared drie weken isoleercel kom je hier niet mee weg... Nou misschien wel voor die vrouw maar niet voor die geit.' Zei Percy en hij keek naar Jared. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en keek daarna naar Khaled. Waarom zouden hun iemand willen vermoorden?
'Wat bezield jullie om een arme geit te vermoorden, alsof hij er iets aan kon doen?' Vroeg Percy en hij keek weer naar de geit. Ach dat arme ding, wat moest zijn familie wel niet denken. Bang dat hij nooit meer thuis komt en dan... Wacht Perce, we hebben het over een geit.
'Jullie mogen blij zijn dat ik die camera heb gesloopt.' Antwoorde Percy droogjes en hij ging weer op zijn bed zitten.

Stefan keek naar het eten wat hij uit zijn zak haalde. Het mocht dan misschien niet maar hij had honger. En kom op hij moest nog groeien dus waarom niet. Oké dat was een leugen hij was uit gegroeid. Stefan schudde zijn hoofd en liep naar buiten. Wat ging hij eigenlijk doen? Tja geen idee. Stefan wist mijn god niet waar hij Jared kon vinden en Percy zou wel op zijn bed liggen met spierpijn om de een of andere reden. Hoe kon je hier in vredes naam spierpijn krijgen. Ergens wist Stefan het wel maar hij ging er niet over beginnen. Straks had hij het fout. Ach wat maakte het ook uit. Toen hij een hele ronde had gedaan liep hij zuchtend naar binnen. Dan maar terug naar hun kamer kijken of daar nog wat te beleven viel. Stefan nam een hap van zijn appel en zag een bewaker naar hem kijken. "Wat appels zijn gezond" Stefan haalde zijn schouders op en liep verder. Uit eindelijk bij zijn kamer uit gekomen stapte hij naar binnen en gaf Jared een kus op zijn wang. Toen hij de lijken zag schudde hij zijn hoofd. "Oké wat doen hun hier" Stefan boog over de vrouw heen en keek daarna naar Jared en zag nu pas de andere jongen. "Haay stefan" Hierna keek hij naar Percy en ging maar op zijn bed zitten. " We put them in those wheelchairs, we wheel them up there, and if anyone sees us, we’re just a bunch of young people takin’ a couple of specials for a walk in the sunshine!" Stefan keek iedereen een voor een aan en vond het zelf een goed plan. Nou ja nu hij er over naar dacht niet.

Kort postje tussendoor, verveelde me.

Khaled bestudeerde de kamer en bestede geen aandacht aan de mensen erin, pas toen hij zich omdraaide zag hij dat er iemand was bij gekomen; hij knikte naar Stefan ter wijze van groet. Wat bedoelde hij nou? Een geit in een rolstoel? Oké…
Hij schudde zijn hoofd, pakte een stok en begon de vrouw onder een bed te schuiven maar bedacht zich toen dat als ze wat van haar wilde maar ze werd wakker onder een bed dat ze dat dan wel op hun buik konden schrijven. Dus hij pakte haar op en schoof haar op het bed, ze rook naar… geit. Hij ging ernaast zitten en wreef over zijn voorhoofd, wat gingen ze nou met die geit doen? Hij begon een riem te maken van touwtjes en sokken voor de geit, ineens hoorde hij een kuch achter zich en een gemompel. Vlug stond hij op, de vrouw keek hem aan alsof hij haar zojuist beroofd had, en ze was bij bewustzijn. Ze sprong op Khaled en begon hem verwoed te slaan, bijten, trappen, knijpen en alles wat je maar zo’n beetje kon verzinnen. ‘HAAL DAT KRENG VAN ME AAAAAAAAAAAAAAAAAF!!!!!”

Jared grinnikte zachtjes om Percy’s reactie. Hij dacht ook echt dat hij die vrouw en die geit vermoord had. Hij besloot om hem maar rustig uit te laten praten en toen zijn hoofd te schudden. “Verdovingsmiddel” antwoordde hij nonchalant en haalde zijn schouders op. Natuurlijk zouden ze geen vrouw vermoorden… Alhoewel, nee nee. Niet. En een geit ook niet, ookal was kebab lekker. Maar hoe zouden ze een geit slachten in een inrichting? Alles wat scherp was werd afgepakt en om het nou met je tanden te doen vond hij ook niet zo’n heel prettig idee. Waarschijnlijk zou het een soort verstoppertje worden met de geit. Maar hé dat was ook wel leuk, hadden ze teminste iets te doen in die inrichting. Probleem was misschien wel dat die vrouw er was en als ze die vrijlieten ze waarschijnlijk alles zou vertellen.
Met zijn blik op de vrouw en de geit hoorde hij iemand binnen komen en voelde een kus op zijn wang. Toen hij doorhad dat het Stefan was glimlachtte hij. ‘Die ehm… liggen..’ antwoordde hij droog. Het was zo’n lang verhaal, ze konden beter eerst snel verstoppen en dan het hele verhaal dan uitleggen. Als Stefan zo binnen kon lopen, kon er net zo makkelijk een bewaker binnen komen, of 2 die ze graag lekker in de elektrische stoel zou zetten. En daar had hij niet zo heel veel zin in eigenlijk. Met een vage blik luisterde hij naar Stefans voorstel en kwam tot de conclusie dat hij er niks van begreep. Niet omdat hij het in het engels zei, maar meer… Omdat hij voorstelde om ze in rolstoelen te zetten en toen volgde hij het niet meer.
Jared liep maar naar de kledingkasten en net toen hij ze open wilde trekken om te kijken waar er nog ruimte was hoorde hij Khaled schreeuwen en draaide hij zich geschrokken om. Als ze nu niet heeel snel zorgde dat dat mens van hem af ging dan waren ze zo betrapt.Hij rende er heen en pakte de vrouw bij haar middel om haar zo proberen weg te trekken. Maar ze had zich als een soort gorilla om hem heen geklemt dus het werkte niet. Ook aan haar haren trekken werkte niet dus liet hij los en pakte de brandblusser. Het ding sjouwde hij terug naar de 2 en mikte heel netjes en precies zodat hij daarna een harde klap kon geven tegen het hoofd van de vrouw. Ze viel flauw en lag even later weer zwijgend op de vloer.
“We moeten van dat verdovingsmiddel zien te krijgen.” Sprak hij geschokt uit en sleepte haar naar de badkamer. Voorlopig was het bad een prima oplossing. Jared legde haar erin en sloeg het gordijntje er om heen dicht. Nu nog iets voor de geit. Misschien kon die dus beter in een kast… Hij liep terug naar de 3 en keek ze een voor een aan. Daarna richtte hij zijn blik weer op Stefan en Percy. “Wie heeft het minste gevoel voor mode?” vroeg hij plagerig. Maar het was natuurlijk geen retorische vraag. Daarom draaide hij zich naar Khaled. “Volgende week mag hij naar jou..” En zo begon Jared zijn kleding uit de kast te halen en legde het onder zijn bed. Daarmee klaar propte hij de geit in de kast en zuchtte.
“Wat nu? Hoe houden we ze bewusteloos?”