~Mission Percy abduct~

Het zonlicht scheen fel in Percy's ogen terwijl hij door de rozentuin sjokte. Hij kwam net van de mini boerderij waar Dahlia hem verlaten had. hij kon zich zelf wel voor zijn kop slaan dat hij zich zo had laten mee trekken in zijn eigen gevoelens. De volgende keer zou hij er gewoon voor zorgen dat hij zijn gevoelens niet meer zou laten lopen. Hij zou ze zelf in handen nemen. Fijn, Dahlia wilde niet meer met hem praten. Fanta en hij hadden ook een soort van break. Waarschijnlijk zou hij het haar wel vertellen over Dahlia, hij wilde niet kiezen, maar op deze manier liet Dahlia hem geen keus. Of gaf hij zichzelf geen keus? Waarschijnlijk zou het, het laatste wel zijn. Hij kon soms zo moeilijk doen als het om gevoelens ging. Hij zuchtte en liet zich neer zakken op een van de bankjes die er stonden. Hij had de ketting van Dahlia om zijn nek gehangen en voelde de hanger tegen zijn huid branden. Hij had de hanger onder zijn shirt gestopt en hij keek voorzich uit. Hij voelde zijn tranen nog achter zijn ogen prikken, maar hij knipperde ze weg. Hij vond het eigenlijk wel best. Als Dahlia hem niet meer zien, oke is goed. Dan zou hij zich ook niet meer laten zien. Hij zuchtte zachtjes terwijl hij zijn ogen sloot. Misschien was het allemaal wel beter zo. Hij dwong zichzelf er niet meer aan de denken. Misschien werd het gewoon tijd dat hij leuke dingen ging doen. Maar met wie? Zijn kamergenootjes hadden hem ook meteen in de steek gelaten, kon Percy er iets aan doen dat hij geen homo was? Hij beet zachtjes op zijn onderlip en knipperde met zijn ogenn tegen het het licht. Misschien moest hij Stefan en Jared nog een kans geven, hoe erg konden die twee nou zijn? Hij stond op van het bankje en liep verder de rozentuin in. er was in de winter niet echt veel aan, de meeste bloemen waren dood door de kou. Nou ja dood, ze zouden met lente wel weer opbloeien.

Hij liep rustig door de tuin en na dat hij een rondje gelopen had liet hij zich weer zakken op het zelfde bankje als daarnet. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en keek naar de grond. Hij schuifde met zijn voet over de grond en keek daarna weer op. Hij beet zachtjes op zijn onderlip, hij keek door de tuin heen niet een opgelet of er iemand hier zat. Niet dat het hem iets kon schelen, maar misschien kon hij wel iemand vinden om mee te praten. Aangezien de bewakers nou niet echt spraakzaam waren, wilde hij zich liever niet met hun bemoeien. Misschien zouden ze hem al in een isoleercel zetten als hij alleen maar vriendelijk hoi, zou zeggen. Misschien ook niet, of ze zouden hem bijdehand vinden omdat hij hoi durfde te zeggen. Hij glimlachte en beet daarna op zijn onderlip. Ja dat zou wat wezen, misschien moest hij gewoon naar de eerste de beste bewaker gaan en een gesprek met hem aan knopen. Hij keek omzich heen en zag inderdaad een bewaker staan bij de ingang van de tuin. Percy schraapte zijn moed bij elkaar en stond op. Eenmaal dichterbij zag hij hoe lelijk die man keek. Hij stopte zijn vaard met lopen en bleef uiteindelijk staan. Misschien was het toch niet zo'n goed idee om met een bewaker grapjes te gaan maken. Hij zag er nou niet bepaald grappig uit. Straks had hij zwarte humor, zou die aan Percy vragen of hij handig genoeg was met hout en spijkers om zijn eigen grafkist te maken. Er ging een kleine rilling door Percy heen en hij liep weer terug naar het bankje waar hij eerst zat. Hij zou wel wachten totdat de bewaker weg was, dan zou hij wel terug lopen naar zijn kamer. Misschien waren Stefan en Jared daar wel.

[Stefan & Jared]

Jared keek nog kort naar zijn fiets, toen naar Stefan en wees naar de tuin. ‘De rozentuin dus.’ Zei hij als heel laat antwoord op Stefans vraag over waar ze naar toe zouden gaan. Dat wist hij zelf nu ook pas. In stilte liep hij de rozentuin in en zag een bewaker, zoals altijd. Waren die er ook wel eens niet? Wanneer haddden die pauze? Deze was trouwens wel opvallend lelijk… Bah. Hij zag er chagerijnig uit en Jared besloot om maar mooi uit zijn buurt te blijven. Ook zag hij een jongen en herkende Percy, hun kamergenoot waar vanochtend een beetje een vage situatie was ontstaan.
Waarschijnlijk vond Percy hem heel raar, dat begreep hij ook wel, het was ook heel raar vanochtend… Eigenlijk wilde Jared ook niet dat Percy iets wist over wat er tussen hem en Stefan was. Grote kans dat Percy hem dan nog vreemder vond, of misschien zou hij het wel doorvertellen. Of hun aangeven. Of naar een andere kamer willen omdat hij bang was ofzo. Het waren niet echt aardige gedachtes, maar daarmee misschien wel verstandig. Wie kon je hier nou vertrouwen? Veel mensen waren hier hartstikke gestoord en wisten ze niet wat ze deden. Als ze je niet bewust veraadde, dan was het wel weer in een of andere gestoorde bui. Verbaasd keek hij toe hoe Percy op de bewaker afliep, Jared keek even naar Stefan. “Waarom doet ie dat nou weer?” vroeg hij verbaasd, ook een beetje tegen zichzelf. Want hoe moest Stefan dat nou weer weten.
Gelukkig liep Percy ook weer terug, hij leek zich te vervelen… Nee nee, vervelen was niet het goede woord, alsof hij wachtte. Maar op wat? Had een afspraak met een meisje? Jared grijnste lichtjes. Misschien wachtte hij tot hij weg kon komen, maar stond die bewaker hem in de weg. Er schoot een vage gedachte in Jareds hoofd. Ze zouden hem kunnen redden… op de fiets. Het zou wel een risico zijn, die man zou waarschijnlijk helemaal flippen. Maar dan konden ze hem altijd nog even uitschakelen. Onbewust keek Jared naar zijn bovenarm. Zou hij hem knock-out kunnen slaan? Hmmm, misschien toch niet zo’n goed idee. Misschien kon hij hem beter een schop verkopen, of hem uitschelden, of hem in de fik steken met zijn aansteker. OF hij zou iets heel slechts doen waardoor de man hulp moest halen. Het beste idee leek hem om gewoon te zien wat hij deed.
‘We gaan hem redden.’ Fluisterde hij tegen Stefan. ‘Dan staan we weer quit omdat we vanochtend gewoon weg gingen.’ Jared wachtte niet op antwoord maar rende naar zijn fiets, gebaarde dat Stefan achterop moest gaan zitten en reed langzaam de rozentuin in… Tot de man hem zag en woedend keek. ‘HEY JULLIE DAAR, STOP!’ Jared schrok en begon hard richting Percy te fietsen, recht door de rozen, wat de man alleen maar kwader maakte. ‘Snel snel, spring op het stuur.’ Zei hij haastig met een blik op de bewaker. Gelukkig was de man niet echt snel… maar toch!

-Hoop dat het niet erg is dat ik Stefan een beetje heb meegesleept, maar anders was het echt zo'n 1-regelpost xD-

‘De rozentuin dus.’ "Leuke plek" Antwoordde Stefan. Het bleek dus dat Jared ook niet echt wist waar hij naar toe wou. Of hij wiste het wel. Ach ja wat boeide het. Ze waren bij elkaar en hopelijk werd het leuk. Stefan volgde Jared de rozentuin in en zag al gelijk de bewaker. Zuchtend schudde Stefan zijn hoofd. Note: niet naar de picknick plek en de rozentuin. Dacht hij.
Stefan bestede verder geen aandacht meer aan de man en keek naar Jared. Hij was echt blij dat hij hem ontmoet had. Al had hij daar voor Percy gekust maar dat wou hij nu vergeten. Jared had het hem vergeven dus waarom zou hij er verder een probleem van maken. Stefan keek dan toch weer voor zich. Voor dat hij tegen iets aan knalde waar hij niet echt zin in had. Hij keek bedenkelijk toen hij zag hoe Percy naar de bewaker toe liep. Wat was hij van plan? "“Waarom doet ie dat nou weer?” Stefan keek weg van Percy en liet zijn blik naar Jared toe gaan. "Dat is een hele goede vraag" Stefan keek al snel weer naar Percy. Hij schudde zijn hoofd toen Percy weer terug liep. Wat was er toch met die jongen. Stefan kon er verder niet over naar denken aangezien Jared tegen hem sprak. ‘We gaan hem redden.’ Stefan keek naar Jared. Hoe wou hij Percy gaan redden? ‘Dan staan we weer quit omdat we vanochtend gewoon weg gingen.’ Stefan keek Jared naar en volgde hem dan maar. Wat was Jared van plan. Toen ging hij toch maar achter op zitten en keek naar Percy waar ze naar toe fietste. Stefan hoorde de bewaker schreeuwen maar hij luisterde niet echt naar wat er gezegd werd. Het boeide hem bepaalt niet. Een glimlach verscheen rond zijn lippen toen Jared zei dat Percy op het stuur moest gaan zitten. "Schiet op" Sprak hij tegen Percy terwijl Stefan naar achteren keek.

-flut maar ik moet nu gaan-

Percy was bijna bij het bankje waar hij eerst zat, totdat hij iemand hoorde schreeuwen. Hij keek zich om en zag de bewaker kwaad achter een stel mensen op een fiets rennen. Toen Percy beter keek herkende hij de twee jongens die op de fiets zaten. Hij keek even verbaasd toen Jared en Stefan voor zijn neus stonden met een fiets in hun handen. ‘Snel snel, spring op het stuur.’ Zei Jared tegen hem, Percy keek even naar de fiets. Stefan zat achterop en waarschijnlijk als hij voorop zou gaan zitten zou de fiets binnen een paar minuten stuk gaan. Hij beet even op zijn onderlip, wist niet of hij meest moest gaan met Stefan en Jared hun vage gedachtes. Hij had geen zin in problemen met bewakers. Aan de andere kant kon het hem ook helemaal niks schelen. Hij keek naar de bewaker die behoorlijk moeite had om de kant op de komen waar hun nu stonden. Of kwam dat alleen maar omdat zijn gedachttes nu zo snel werkte dat alles om hem heen in slowmotion afspeelde? Nha zo snel kon hij niet denken. Hij beet harder op zijn onderlip en keek weer naar Stefan en Jared. Die twee waren echt gestoord. "Schiet op" Zei Stefan tegen hem en hij keek achterzich om de bewaker te peilen. Percy liet zijn blik over het stuur gaan en haalde lichtjes zijn schouders op. Een middag lol plus een straf oplopen. Is altijd leuker dan een middag sippen en 's avonds nog meer sippen.

'Jullie weten wel dat als we gepakt worden waarschijnlijk een nachte isoleercel door mogen brengen.' Lachte Percy zachtjes en hij liep naar de fiets. Hij steunde met zijn handen op het stuur en sprong het stuur op. Waarschijnlijk als mensen hun nu zouden zien, zouden ze zich dood lachen. Waarschijnlijk zag het er ook heel belachelijk uit drie jongens op een fiets. Ook zou de fiest waarschijnlijk niet lang volhouden onder het gewicht van hun drieeën. Hij probeerde er niet aan te denken en probeerde er ook niet aan te denken wat er echt zou gebeuren als ze gepakt werden. De bewaker zag er al niet al te vriendelijk uit en nu hij ook op de fiets was gesprongen en Jared weer aanstalte maakte om te fietsen, leek zijn kop wel te ontploffen.
'Of we kunnen er misschien twee nachtjes van maken.' Zei Percy terwijl hij nog een keer achter om keek en de bewaker zo rood was aangelopen, dat hij echt leek te gaan ontploffen.
'Waarschijnlijk niet alleen voor fietsen door rozenprieel, maar ook door het laten ontploffen van bewaker.' Slikte Percy en greep zich nog steviger aan het stuur vast.

”Jullie weten wel dat als we gepakt worden waarschijnlijk een nacht in de isoleercel door mogen brengen.” zei Percy zachtjes lachend en Jared grijnsde. “Isoleercel is bijna mijn 2e thuis.” Hij haalde nonchalant zijn schouders op, het was immers ook zo. Bij zijn binnenkomst moest hij er ook al in omdat hij zijn gitaar terug probeerde te krijgen. Niet dat hij het leuk vond ofzo… vorige keer was vreselijk, maar het lag er natuurlijk uit met wie hij in zo’n cel zou zitten.
Percy sprong op het stuur en Jared dacht even dat hij met fiets en al om zou vallen, maar dat mocht niet. Hij moest fietsen, met 2 jongens. Hopelijk lukte, want met meer dan 100 kilo extra fietsen was best een grote lading. Nog maar niet te spreken van of de fiets het aankon, hij hoopte natuurlijk van wel. Want een fiets bij de inrichting was best handig. Wie weet was het wel een wonderfiets die veel aankon. Als er mensen van 200 kilo op zouden zitten brak het ding vast ook niet, dus waarom wel met hun? Hij hoefde ze echt niet te wegen om te weten dat hun bij elkaar géén 200 kilo weegde.
”Of we kunnen er misschien 2 nachtjes van maken.” Jared grinnikte en bekeek de man. Hij was klein, dik en ergens in de 50… het was echt een engerd, misschien wel de engste die hij tot nu toe tegen gekomen. Hij zag er uit… als een echte viezerik, vrouwonvriendelijk. Hij had dunne smalle lippen die in boogjes naar beneden liepen. Chagerijnig, vast ook streng en níet blij met wat ze hier stonden te doen. Jared was met Stefan dwars door de rozen gereden. ”Waarschijnlijk niet alleen voor fietsen door rozenprieel, maar ook door het laten ontploffen van een bewaker.”
Jared keek nog steeds naar de man en glimlachtte lichtjes. ”Als we dan toch al zo slecht bezig zijn…” De man naderde steeds dichterbij dus het was nu wel tijd om te gaan fietsen… Jared begon te fietsen en in het begin was het erg zwaar om de trappers rond te krijgen. Hij zuchtte, maar trapte door, door de rozentuin nog een paar rondjes tot ze goed tempo hadden. De man keek ze verbaasd en deed geen moeite om achter ze aan te rennen. Waarschijnlijk wachtte hij tot Jared zo kapot was van het fietsen en ging dan meer hulp halen ofzo. Dan kon hij nog wel even wachten want het fietsen zat er lekker in.
Plots maakte hij een bocht en reed recht op de man in, die met zijn rug naar hun toe stond. “Hier ga ik spijt van krijgen…” mompelde hij nog en het volgende moment reed hij over hem heen, eerst viel de man en toen reed hij over zijn been heen. Een luidde krak klonk en Jared slikte even. Dat klonk best… eng, maar achja. “AAUWW!!!!!!!! AAAAAAAAAAH!!!!” Werd er het volgende moment geschreeuwd en Jared crostte er zo snel als hij kon vandoor.
“JULLIE ZITTEN FLINK IN DE PROBLEMEN, WACHT MAAR!!!”

”Jullie weten wel dat als we gepakt worden waarschijnlijk een nacht in de isoleercel door mogen brengen.” Stefan grinnikte en haalde zijn schouders op. "We overleven het wel" Antwoordde hij. “Isoleercel is bijna mijn 2e thuis.” Stefan beet op zijn lip en wou het liefst zijn armen om hem heen slaan. Maar hij hield zich in. "Hmm ben je stout geweest?" Fluisterde Stefan met een ondeugende ondertoon. "Ik hou wel van stout" Fluisterde hij. Stefan grinnikte.
Hij luisterde naar wat Percy en Jared zeiden. Hmm twee nachten in de isoleercel was nog niet zo erg toch? Stefan pakte Jared bij zijn shirt toen hij ging fietsen. Stefan kon merken dat Jared het moeilijk had. Logies. Ze zaten ook met zijn drieën op een fiets. Hij keek verbaast toen Jared rondjes ging fietsen. Wat ging hij doen? Stefan schrok zich toch lichtjes toen hij zag wat Jared van plan was. Maar al snel kwam er een glimlach rond zijn lippen. Dit kon nog grappig worden. Stefan sloot zijn ogen toen hij merkte dat ze over de bewaker heen reden. Toen hij het gekraak hoorde rilde hij. Stefan wist zeker dat die been gebroken was. “JULLIE ZITTEN FLINK IN DE PROBLEMEN, WACHT MAAR!!!” Stefan grinnikte en sprong van de fiets af en keek toe hoe Percy en Jared het zelfde deed. Stefan hield Jared met het verstoppen van de fiets en volgde ze toen ze met zijn drieën weg rende. Voor dat Stefan het in de gaten had stonden er een paar bewakers voor hen. Stefan voelde hoe iemand hem bij zijn nek pakte en hem mee sleurde. Net zo als Percy en Jared. "Hey laat me los." Helaas liet de bewaker hem niet los. Stefan voelde hoe de bewaker hem de isoleercel in duwde. Hij keek om naar Percy en Jared. "Hmm daar zitten we dan"

-Flut-

Percy hield zich stevig vast aan het stuur, hij begreep niet wat Jared ging doen. Hij keek verbaasd toen Jared richting de bewaker reed. Hij viel nog net niet van de fiets toen hij de zin hoorde van Stefan die hij zei tegen Jared. "Ik hou wel van stout"
'Man ik vind jullie er aardig, maar wil je dat soort dingen voor je gaan houden. Ik ga dingen zien die ik niet wil zien!' Riep Percy uit terwijl hij het beeld van Jared en Stefan van zijn net vlies probeerde te knipperen en de zin van Stefan uit zijn geheugen te bannen. Percy greep het stuur nog steviger beet toen hij zag dat ze een bewaker aan gingen rijden. Man het was echt zijn ongeluks dag vandaag. Ze reden de bewaker over en Percy hoorde een gore krak, dat duidelijk aangaf dat er iets gebroken was. Percy voeld een rilling over zijn rug gaan en sprong behendig van de fiets af. Eigenlijk wilde hij gaan kijken of het wel goed ging met de bewaker, maar toch leek het hem niet zo'n slim idee om nu te gaan vragen of alles goed ging. Stefan en Jared verstopte de fiets achter een boom en Percy keek of er ergens bewakers vandaan kwamen.
'Schiet op!' Riep Percy naar hen en rende hun uiteindelijk achterna. Ja waarschijnlijk zijn Jared en Stefan probleem magnaten, Percy daar in tegen kon er ook wat van maar om meteen een bewaker te mishandelen. Percy voelde hoe hij bij zijn shirt gegrepen werd van achteren, eigenlijk wilde hij zich los trekken of gewoon zijn shirt uittrekken en door rennen, maar hij vondt het ook lullig om Jared en Stefan achter te laten. Percy werd samen met Jared en Stefan de isoleercel in geduwd en hij beet kwaad op zijn onderlip. "Hmm daar zitten we dan"
'Fijn misschien kunnen we heb beter de volgende keer zijn stembanden overrijden zodat hij niet kan zeggen dat wij het waren.' Zei Percy terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg.

”Hmmm ben je stout geweest.” hoorde Jared fluisteren van Stefan toen hij net wegreed. ”Ik hou wel van stout.” Hij zei het op zo’n toontje dat het meer dan overduidelijk was dat er meerdere betekenissen. Jared grijnsde , keek achterom tijdens het fietsen. Wat extreeeeem dom was, maar het lukte. Hij knipoogde naar Stefan en keek weer voor zich. Opletten, dat moest hij. Niet lopen flirten met Stefan… ze moesten dit overleven. De rest kon later nog.
’Man, ik vind jullie erg aardig maar wil je dat soort dingen voor je gaan houden. Ik ga dingen zien die ik niet wil zien!’ Riep Percy uit, wat eigenlijk alleen maar een bevestiging was. Jareds wangen kleurde rood, hij had niet bedacht dat het zó snel ontdekt zou worden. Achja, dan moest het maar zo zijn. Opzich vertrouwde hij Percy wel… het was vast niet iemand die het zou verraden, want als dat gebeurde… Dan konden ze net zo goed meteen een bewaker vermoorden, dat zou nog niet eens in compensatie staan met wat voor straf ze zouden krijgen als ze betrapt werden op… op ja wat… ehm, verliefd zijn?
Vooral omdat het een heel streng gelovig dorp was, die geloofde alleen in hetero’s en in bergen kinderen krijgen. Nope, geen goed idee, Percy zou vast wel zijn mond houden. Er was nu geen tijd om daar verder over te praten, want het was tijd om de fiets te verstoppen. Samen met Stefan rende hij met de fiets aan de hand naar een boom en verstopte die daar achter, hij draaide aan de sleutel en trok die uit het slot. Niet dat dat nou erg veel zin had, maar beter dan helemaal niks toch?
Vlug rende hij terug, maar stopte met terug rennen toen hij Percy aan kwam rennen. ”Schiet op!” riep hij en Jared vroeg zich af waar ze in vredesnaam heen moesten rennen. Waarschijnlijk zouden ze dagen moeten rennen voor ze echt ontsnapt waren en als ze dan terugkwamen voor eten werden ze alsnog opgepakt. De enige oplossing was misschien echt te ontsnappen van deze hele instantie.
Hij wilde net een spring in zetten tot hij tegen een brede man aanknalde en besefte dat het een bewaker was. Oke, ze waren niet echt ver gekomen. Misschien hadden ze beter langer kunnen fietsen… Achja, die hadden ze teminste nog… De fiets. Het volgende moment werd hij aan zijn shirt vastgegrepen en meegesleurd. Eerst wilde hij nog protesteren, maarja, wat had dat voor zin, misschien een week extra isoleercel, van het levenslange wat ze al gingen krijgen.

-morgen deel in isoleercel -