This place sucks pretty bad already..

Onderwerp: This place sucks pretty bad already.. wo feb 22, 2012 1:49 pm

Ze had misschien niet de typische Italiaanse looks zoals haar zusje, maar ze was Italiaanse in hart en nieren. Vurig en verleidelijk. Als die twee dingen haar nu eens van pas waren gekomen, had ze het leuker gevonden. ‘Laat me nu verdomme los!’ schreeuwde ze kwaad terwijl ze de bewaker kwaad aankeek. Haar ogen leken de zijne te doorboren met haar kwade blik, maar hij gaf geen kik. Ze slaakte een zucht, voelde hoe de handboeien haar polsen waren aan het verpesten. Nog net niet voelde ze een rode vloeistof langs haar polsen gaan. Als dat zo was geweest waren die mannen nog niet jarig. En wat was er nu eigenlijk van het oogappeltje van Antonio Bienati gekomen? Juist, ze zat hier. In een of ander wit busje op weg naar het een of andere gebouw dat haar leven zou beteren. Ha! dat zou ze toch niet lukken, Celia was niet zo makkelijk wat dat betreft. Dat kon je haar vader navragen, als je er tenminste een reis naar Italië voor over had. Met een schok kwam de witte bus stil. Eerst sleurden de mannen in wit gekleed haar naar buiten, daarna volgde haar twee tassen. Twee? Ze had er vier gehad! Hadden ze er maar twee meegenomen?! Met een zucht keek ze toen hoe de twee tassen aan haar voeten stonden, toen er nog twee andere aan kwamen vliegen en over de grond heen leken te stuiteren, het zou een wonder zijn als de tassen nu niet waren beschadigd. ‘Ja,’ zei ze toen sarcastisch. ‘En bedankt, maak me nu maar los, wil je?’ zei ze toen terwijl ze haar geboeide handen voor zich uit stak en met een sarcastisch glimlachje richting de man voor haar keek. ‘Nu, graag.’ zei ze toen de man haar te sloom was. Toen de boeien los waren vloeide de pijn pas echt goed door haar lichaam en beet ze op haar lip. Shit. Ze draaide zich toen om naar het gebouw. Oud, vervallen. ‘Ah, ze hadden zeker geen geld meer voor een renovatie?’ mompelde ze toen tegen zichzelf waarna ze haar handen door haar haren haalde en hulpeloos om zich heen keek. Hoe wilde ze vier grote tassen in haar eentje gaan dragen? Uiteindelijk had ze het voor elkaar gekregen, haar spullen op haar kamertje gezet en was ze naar buiten gegaan. De lucht was tenminste wel nog net zo fris als thuis. Misschien zelfs wel frisser. En dat vond ze dan ook meteen het eerste en laatste positieve ding aan dit hele tehuis. Op de weg naar buiten had ze al mot gehad met een bewaker over dat ze een liedje neuriede. Hij zei dat ze stil moest zijn omdat ze anders de rust verpestte die over het gebouw heerste. Als het aan Celia lag was het enige wat over het gebouw heerste een heleboel stof. Maargoed, ze moest haar nieuwe woonplek niet helemaal afkraken; ze zou er immers een lange tijd blijven kreeg ze zo het vermoeden. Dan zou ze de bewakers nog gekker kunnen maken. Kijk, ze had nu dus al een hobby.

Ze zette een voet buiten en voelde de kou langs haar wangen strijken. Heerlijk. Ze glimlachte waarna ze op haar sneakertjes van adidas verder naar buiten liep richting een soort boerderijtje dat ze in de gauwigheid dat ze had rondgekeken had gezien. Een luid gemekker klonk vanuit de stal. Voorzichtig opende Celia de deuren, zag enkele schapen staan. Ze glimlachte, ze was tenminste niet alleen hier. Deze mormeltjes waren er dus ook nog. Haar ogen zochten de omgeving af. Niemand was buiten.. of hier in de buurt. Raar. Je zou toch haast denken dat mensen nu juist graag buiten waren, om te ontsnappen van al dat wit? Ze had het akelig gevonden.. geen kleur. Glimlachend hees ze zichzelf omhoog en liep terug naar buiten. In de verte zag ze iemand aankomen. Als het weer zo’n bewaker was, dan zou ze een grote mond opzetten… dat kon ze nu al zeggen. Heisa schoppen als je er nog geen paar minuten was, was niet voor niets Celia’s specialiteit zoals haar moeder zei. Ze was altijd de feestganger op feestjes als ze gewoon alles zei wat ze wilde zeggen. Het had haar ouders schaamte bezorgd, maar ze vond het altijd leuk de boel op stelten te zetten. Ze leek wat dat betreft wel op haar vader.. al was die nu net zoals zijn moeder zeer op zijn eer gesteld en schaamde hij zich niet graag voor iets.
‘Hallo?’ zei ze toen zacht terwijl haar Italiaans accent als een zachte ondertoon door haar woorden drong.

~ Open for everybody ~

This place sucks pretty bad already.. 434420

Onderwerp: Re: This place sucks pretty bad already.. wo feb 22, 2012 10:09 pm

This place sucks pretty bad already.. 433832

"Je kunt gaan." Riep een bewaker. Shiloh keek op en glimlachte kort vals voor hij zijn leren jas nam en hem over zijn schouder legde. Hij gaf de bewaker een klopje op zijn schouder en knipoogde uitdagend. 'Tot de volgende.' Zei hij voor hij de isoleercel uitwandelde. Als ze hem op die manier wouden tonen wie de baas was dan waren ze toch aan het verkeerde adres. Shiloh was niet het persoon die je in een dwangbuis kon steken, of dagen geen eten geven, zo gemakkelijk kraakte hij niet. Nuja, hij had de nacht doorgebracht in de isoleercel omdat hij niet op de zijn kamer was als dat moest en oke, hij gaf het toe, zijn vuist was te snel uitgeschoten naar een bewaker. "Denk na over je daden!" Riep de bewaker hem achterna. Shiloh keek niet meer over zijn schouder, hij stak enkel zijn hand eventjes op. Het eerste wat hij nu wou was een frisse neus halen buiten.

Toen hij de deur openschopte zag hij hoe stil het buiten was. Er was een koude wind, ookal waren de temperaturen niet langer onder nul het voelde wel heel koud aan. Maar het laatste waar hij zich zorgen om maakte was de kou. Hij was één van de oudere "Patiënten" hier. Maar hij had ervaring genoeg met instellingen, de vorige kon hem niet aan. Dat was meer een afkickcentrum maar aangezien hij plots agressief werd vonden ze hem waardig genoeg om door te verwijzen naar hier. Hij haalde zijn hand door zijn haar om het wat in positie te krijgen nadat hij zijn jas had aangetrokken. Hij borg ze dan diep in zijn jeans weg en liep de trap van het hoofdgebouw af en volgde het padje. Het was nog vroeg, de meestte zouden nu de standaard dingen doen als eten, of iets anders. Zelf had hij niet zo'n eetlust, hij verlangde naar twee dingen, drank en sigaretten. Het tweede had hij kunnen binnensmokelen en lag op zijn kamer verstopt. Als hij ziet dat er een meisje bij de boerderij staat kwam er een kort vluchtige charmante glimlach op zijn lippen. Hij kon het gewoon niet laten, zo was hij geboren en zo zou hij sterven ... als een charmeur. Toen hij daar aankwam sprak ze in zekere zin begroetend maar het was iets anders dat zijn aandacht trok, haar accent. Hijzelf kwam ook uit Italië. 'Noch een Italiaan inwonertje, je bent vast nieuw anders was je me zeker al opgevallen.' Zei hij met een korte glimlach. Hij blikte kort opzij naar de schapen voor hij zich weer helemaal op de blonde dame voor hem richtte ...

Onderwerp: Re: This place sucks pretty bad already.. do feb 23, 2012 12:57 am

Celia keek met een flauwe glimlach achter zich. Nog steeds niemand. Haar ogen richtten zich weer op het schaap. ‘Ik vraag me af..’ mompelde ze toen tegen het beest terwijl ze deze over haar hoofd kroelde. ‘Gebruiken ze jullie voor de slacht?’ zei ze toen zacht tegen het dier
‘er is hier geen enkele manier waarop er goederen in dit gat kunnen komen… dus dan zou dat toch wel moeten? Of voeren ze ons alleen maar bladvoer en veranderen ze ons in herbivoren?’
zei ze toen glimlachend tegen het dier dat geschrokken stond te mekkeren.
‘Het was maar een grapje… denk ik.’ zei ze toen zuchtend waarna ze zich een weg naar buiten baande. Charmeurs… zouden ze hier zijn? Veel jongens die ze kende, en waarmee ze dingen had gedaan die niet voor kleine oren waren bedoeld zoals haar moeder zei, waren allemaal van die foute types die hier ook prima zouden thuishoren. En allemaal waren het charmeurs. Dat vond ze sowieso wel van de Italiaanse mannen, charmeurs, maar dat vond ze juist zo leuk aan de jongens. De uitdagende manier waarop ze met hen kon omgaan, maar dat ze toch elkaars grenzen wisten was misschien nog wel het leukst… vooral als Celia die grens wist te overtreden en de jongen liet vreemdgaan.. dat was haar wel enkele keren geluk, zacht uitgedrukt. Nee, een hoer was ze niet maar ze vond het gewoon leuk om eens wat vermaak te hebben voor in de avond.
Anders moest ze die doorbrengen met haar dronken vrienden, en dat was niet altijd even leuk.

Ze hadden al bij de ingang tegen haar gedreigd met iets was ze de isoleercellen noemden.
Ach, dan zou ze er eventjes in zitten. Ze konden haar toch niet breken, zo was ze niet. Ze was een vechter, ze gaf niet op. Je kon haar nog zo kleineren, het boeide haar vrij weinig.
De jaren die ze op de straat had doorgebracht hadden haar sterk gemaakt. Ze bewoog met haar voeten door het grind wat ze aan de kant schoof toen er een begroeting in haar kant terug kwam. Ze schoot met haar hoofd omhoog en glimlachte. Italiaans. ‘Kennelijk is er dus wat mis met de Italianen,’
zei ze net zo charmant glimlachend. ‘Ze komen allemaal hier, of niet?’ zei ze toen terwijl ze hem onderzocht. Hij was net zoals haar Italiaans, mooi zo. Ze hadden dus al een ding gemeen. Hij was knap, had een volwassen gezicht. ‘Hoe oud ben je?’ vroeg ze hem toen terwijl ze zelfverzekerd enkele passen in zijn richting zette zodat ze hem beter kon bekijken… niet mis.
‘Ik ben inderdaad nieuw,’ zei ze toen. ‘Maar vertel eens, op een schaal van één tot tien.. hoe erg is het hier?’ zei ze toen terwijl ze nu niet probeerde haar accent te verhullen.
‘Is er in ieder geval de optie om drank binnen te krijgen?’ vroeg ze hem toen, nog steeds glimlachend. Drank zou ze wel nodig hebben wilde ze het hier uithouden kreeg ze zo het idee.
Als dat dan ook nog eens niet mocht, werd het al een stuk interessanter hoe ze het hier haar hele leven ging uithouden…

Onderwerp: Re: This place sucks pretty bad already.. do feb 23, 2012 1:25 am

Shiloh had een enorm brede mensenkennis, op zijn vorige instelling, waar hij maar een maand zat, kende hij al iedereen. Hij wist hun zwakke punten en hij kende iedere bewakers, het was hem vanwege die mensenkennis zelf gelukt om via een bewaker drank binnen te smokkelen. En nu, met één blik over haar toch wel knappe gezicht wist hij dat ze niet de persoon was om zonder handschoenen aan te pakken. Ze was Italiaans, die waren van nature al behoorlijk vurig en knap. Dat laatste mocht je zeker niet vergeten, ze was knap. Hij zette zijn lichaam nonchalant tegen de stalmuur en deed een troostend gebaar tegenover één van de schapen die aandacht vroeg. Hij gaf het een korte aai en trok zijn hand dan weer weg en stak het in zijn jeans. Haar opmerkingen op het Italiaans zijn en haar charmante glimlach deden hem kort grijnzen. Hij mocht haar zeker al, hij mocht haar al van op meters ver. 'Wel ...' Legde hij uit. Hij gaf haar een veelbelovende knipoog en ging verder. 'We komen allemaal hier omdat ze ons nergens anders kunnen stil houden.' Hij zweeg weer even en keek naar de vrij heldere lucht. 'Mij toch niet.' Sprak hij dan voor zichzelf. Shiloh had al in welgeteld vijf instellingen gezeten in de afgelopen twee jaar. In de ene konden ze hem wat langer houden en naar wat hij gehoord had was dit de nummer één en dus zijn eindadres voor hij waarschijnlijk de gevangenis zou in belanden.

Ze vuurde haar vragen rechtstreeks, mocht hij wel. Hij hield van de directe aanpak, in plaats van sommige die liever rond de pot draaide om zo aan hun antwoord te geraken. Hij stak zijn twee handen naar voor, kneep ze één keer samen en toonde dan weer alle tien zijn vingers. Twintig jaar dus. 'Ik wordt binnenkort 21.' Vervolgde hij voor hij zijn handen terug wegstak. 'Staat het je aan?' Hij glimlachte kort charmant en uitdagend. In en schaal van één op tien. Hij zweeg en keek even naar de omgeving voor hij antwoordt gaf. 'Ik ben hier zelf ook nog maar een week maar voor mij een schralle zeven.' Sprak hij daar beoordelend. Hij had al sigaretten kunnen binnen smokelen en van de dingen die hij had misgedaan was hij enkel maar de isoleercel in beland. 'Een zes misschien. Zo streng vind ik ze hier niet.' Zei hij wat verbluft over het feit dat dit de nummer één was voor probleemgevallen. Haar vraag deed hem opzij kijken, zijn bijna zwarte ogen glinsterde uitdagend. 'Ik mag jou. Ik mocht jou al van mijlen ver.' Zei hij met een knipoog voor hij zijn hand kort weer door zijn haar liet gaan. 'Drank houden ze in het kantoor, het is me al één keer gelukt deze week. Maar met wat afleiding denk ik wel dat we zo een fles te pakken hebben.' Vervolgde hij glimlachend. Het schaap stond hem nog steeds hebberig aan te kijken, hij rolde met zijn ogen en keerde zijn rug er helemaal naartoe. 'Ik ben Shiloh en wie is deze Italiaanse furie?' Vroeg hij charmant ...

Onderwerp: Re: This place sucks pretty bad already.. do feb 23, 2012 2:11 am

Celia keek de jongen onderzoekend aan. Hij keek… zoals een Italiaan die op zoek was naar een nieuwe prooi. Dan had hij het mis. Zíj bepaalde wie haar als prooi mocht zien.. of tenminste, dacht dat zij de prooi was. Eigenlijk was zíj het roofdier, en hij de prooi. Maar om de mannelijke trots niet te kwetsen speelde ze zijn spelletje mee, totdat ze er genoeg van had. Dan nam zij het over. Ach kijk, de jongen voor haar plaatste zich tegen de stalmuren op. Lekker nonchalant zeg. Hoeveel instellingen had hij al gehad? Als je zo op je gemak kon zijn… ze gokte tussen de vier en de zes. Tja, Italianen schenen moeilijk te zijn. Een van haar vrienden had zeven instellingen afgewerkt, daarna hadden ze hem na drie jaar weer op de straat gedumpt. Ze glimlachte even kort. Het was leuk geweest om al zijn verhalen te horen. Hij was alleen nooit hier geweest, jammer genoeg. Nu wist ze niet of ze hier ook uit kon komen. Maar ja, ze zou wel een manier verzinnen. Ze was erg vindingrijk dus dit zou dan toch ook wel mogelijk zijn? ‘Ah, ik kon hier anders ook gewoon zingen,’ zei ze toen terwijl ze speels glimlachte. ‘Stil krijgen ze me in ieder geval niet,’ zei ze toen waarna ze nonchalant haar schouders ophaalde. ‘Jou toch niet?’ zei ze toen zacht glimlachend. ‘Hoeveel instellingen ben je afgegaan?’ vroeg ze hem toen terwijl ze haar armen over elkaar plaatste en hem charmant aankeek. Nieuw hapje? Misschien. Hij was in ieder geval op zijn looks goedgekeurd, dat mocht duidelijk zijn. Maar aan zijn karakter en leeftijd twijfelde ze nog. Een Italiaan mocht een charmeur zijn, maar hij had toch wel wat herseninhoud nodig als hij Celia wilde krijgen. Ze hield er niet zo van als ze voor twee mensen moest denken, dat was maar vermoeiend.

twintig. Jammie. Oudere mannen waren altijd leuker, niet dat ze wist of de jonkies beter waren: die had ze nooit gehad. Dus eigenlijk kon ze dat niet zeggen, maargoed. ‘Of het me aanstaat?’ zei ze toen terwijl ze hem glimlachend aankeek. Ze haalde hetzelfde trucje als hem uit. ze stak tien vingers voor zich uit, kneep ze daarna samen en stak acht vingers voor zich uit. ‘Achttien,’ zei ze toen glimlachend. ‘Beetje jong, vind je niet?’ zei ze toen. ‘Of ben je wel het type voor jongere meisjes?’ vroeg ze toen terwijl ze hem op diezelfde charmante manier aankeek. Hell yeah dat hij maar het type voor jongere meisjes moest zijn, anders kon hij nu al weggaan. ‘Een zes?’ zei ze zacht lachend. Oh hemel, dan zou het hier nog leuk worden dus. Ze grijnsde zachtjes, liet haar ogen over de omgeving glijden voordat ze terugkeerden naar de jongen. ‘Dan ben ik denk ik over een paar weken wel weg, of ben ik ondertussen heisa aan het schoppen,’ zei ze koeltjes terwijl ze de twee opties voor zich neerlegde. Dat weggaan was natuurlijk fijner. Maar heisa schoppen.. dat zorgde voor wat vermaak voor de rest hier. Dat gunde ze die arme kinderen wel.. Zijn geflirt deed haar glimlachen. ‘En ik weet niet of ik jou mag, van een meter afstand.’ zei ze daar toen op met een knipoog waarna haar ogen richting het aandacht eisende schaap schoten. Raar beest. ‘In het kantoor?’ ze zuchtte. Hoe voorspelbaar. Zolang ze maar goede drank hadden, vond zij het waard om wel een klein diefstalletje op te zetten. ‘Deze Italiaanse Furie,’ zei ze terwijl ze hem zacht glimlachend aankeek, ‘deze furie heet Celia,’ zei ze toen waarna ze hem aankeek. ‘Celia Serena Bienati,’ zei ze toen zelfverzekerd. Haar naam was rond Milaan redelijk bekend, en dat was in zekere zin positief. In haar ogen dan. ‘Dus Shiloh, waarom zit jij hier?’ vroeg ze hem toen terwijl ze op haar lippen, rood door lipstick, beet. Haar blik schoot nogmaals over de jongen heen. Nog steeds.. niet slecht.

Onderwerp: Re: This place sucks pretty bad already.. do feb 23, 2012 2:51 am

In de week dat Shiloh hier zat had hij al elke dag op dezelfde rustige en koele manier iets mis gedaan en hij wist zo dat de bewakers nu al een hekel hadden aan hem. Hij schoot niet heel snel uit zijn slof, deed hij dat dan wel dan belandde hij in de isoleercel en daar wandelde hij, net als deze morgen, heel kalm en met een glimlach weer uit. De meeste zouden kwaad buiten gaan, of huilend, of opnieuw uitrazen maar Shiloh niet. Zo had hij zijn eigen techniek wel. De bewaking wou vorderingen zien in het gedrag maar als je patiënt iedere keer met dezelfde nonchalance kwam buiten gewandeld dan kreeg je daar toch wel de kriebels van. Hij had ze wel zien kijken, hun tanden opeen omdat hij weer maar eens vriendelijk zei "tot de volgende". En zo werkte hij ze op de zenuwen, alsof hij alles wat hier gebeurde niet erg vond en dat vond hij ook. Vandaag de magere zes op tien. Er schoot een vluchtige glimlach over zijn lippen toen ze meldde dat ze haar niet stil krijgen, goed, hoe meer van die zielen hoe beter. Ze zag er ook zo uit, iemand die niet met zich liet sjollen. Hij mocht dat wel. Hij mocht zoveel aan een meid. 'Nee, ik blijf vrolijk door praten.' Grapte hij kort, hij rolde met zijn ogen en knipoogde dan even. Hoeveel instellingen? Hij dacht er even over na. 'Vijf in twee jaar. Ik kan al bijna een wereldreis maken.' Merkte hij zo droog op dat hij er nadien wel even om moest lachen.

Ze had zijn vraag niet beantwoordt en Shiloh ging er ook niet op in. Zijn donkere ogen keken naar haar vingers, achttien, prachtige leeftijd. Hij moest even terugdenken aan de tijd dat hij achttien was, hij zou niet veel anders geweest zijn dan haar, was hij nu ook nog niet. Hij was alleen nog wat slimmer als het aankwam op een tactisch plan en een goede manier om het andere het leven zuur te maken. Haar twee vragen doen zijn ogen kort over haar heen glijden voor hij uitdagend maar charmant glimlacht. 'Hoe jonger hoe beter zou ik zeggen maar dat is dan ook weer niet waar.' Antwoordde hij eerlijk. Niet dat hij twaalf jaar oude meisjes ging gaan opzoeken, dat was gewoon verkeerd. 'Jouw leeftijd is ...' Hij zweeg denkend naar de juiste woorden, er waren er niet veel. 'Perfect.' Hij knipoogde en blik kort over zijn schouder naar het schaap. Hij was nog steeds niet veranderd van plaats. 'Scheer je weg of ik zorg ervoor.' Mompelde hij beest toe. Hij mekkerd en keek weg van Shiloh naar het meisje. Shiloh zuchtte en draaide zich weer geheel naar haar toen ze begon te spreken. Hij glimlachtte, hij zou wel weggeraken, zoals ze zei, er waren heel veel opties. 'Insgelijk.' Zei hij meteen. Toen ze zich voorstelde knikte Shiloh bijna plechtig, Celia, hij zou haar naam zeker onthouden. Beter noch, hij zou het nog vaak uitspreken. 'Aangenaam.' Meldde hij met een charmante knipoog. Hij stak zijn handen weer dieper in zijn zakken en schopte tegen een kiezeltje waarna hij weer even rondkeek of er niemand in de buurt was. Bij haar vraag keek hij haar weer aan en glimlachtte. 'Oorspronkelijk omdat ik naar horen zeggen verslaafd ben aan drank en sigaretten, het ene al wat mee dan het andere. Maar ik ben hier omdat ik naar zeggen soms agressief reageer.' Hij haalde nochalant zijn schouders op. De ergheid van zijn zogezegde aandoeningen konden ze zelf maar beslissen. 'En jij Celia ...' Hij sprak haar naam typisch Italiaans uit. 'Waarom sluiten ze jou op in een feesttent.' Hij knipoogde, een feesttent kon het zeker worden ...

Onderwerp: Re: This place sucks pretty bad already.. do feb 23, 2012 3:49 am

Niet dat ze recht van spreken had of dit een strenge boel was of niet, ze was hier immer pas eh… een halfuur ofzo, maar de woorden die Shiloh sprak gaven haar een goede indruk. Dit zou nog een pretje worden. OH, ze keek nu al uit naar die bewakers. Hun hoofd op hol brengen, wat flirten en ze compleet gestoord krijgen. Het zou een echte Celia show worden. Als ze het goed speelde zou het soapserie waardig zijn. Ze herinnerde zich nog in alle geuren en kleuren de rit hiernaartoe. De mannen hadden gedacht dat de melodieuze klanken die uit haar mond kwamen positief waren, zeiden dingen als ‘moppie, we zijn er zo.’ En dat was het ideale voorbeeld van een stel leeghoofden. Hadden ze zich een beetje verdiept in de Italiaanse taal, dan hadden ze geweten dat ze ze minstens een uur lang had lopen uitschelden voor vanalles en nog wat. Ze besloot het er maar op te houden dat ze dingen had gezegd waar je in een katholieke kerk voor verbannen zou kunnen worden. Maar ach, ze had haar zegje gedaan en er niet voor op haar donder gekregen. Dat was op z’n tijd ook wel eens leuk moest ze eerlijk toegeven.

‘Vrolijk nog wel,’ zei ze toen zacht glimlachend tegen de jongen. ‘In de zin dat je ze iedere dag goedemorgen wenst?’ zei ze zachtjes spottend, al kon je merken dat ze het niet gemeen bedoelde. ‘Dat is zo lief!’ zei ze toen zacht plagend terwijl een lach over haar gezicht speelde. Achja, ze was een beetje raar. Take it or leave it zei ze dan wel eens . Meestal werd het dan een take it, maar of dat aan haar gedrag lag was ze nog steeds niet over uit. ‘Vijf in twee jaar..’ zei ze toen nog eens. ‘Dan denk ik niet dat het een lieve goedemorgen is?’ zei ze toen zacht glimlachend terwijl ze langs hem heen liep. ‘Ik heb wat beweging nodig,’ zei ze onschuldig. ‘Ik heb weet ik hoeveel uur in een zielig, krakemikkig busje gezeten, mijn benen doen pijn.’ zei ze toen met diezelfde glimlach die ze al vaker had laten zien vandaag. ‘Hoe jonger hoe beter?’ ew. Het klonk een beetje pedofiel-achtig maar hij voegde er algauw iets aan toe dat haar gerust stelde. ‘Tja.. dan is twee jaar jonger toch écht te oud… zoek het maar bij de zeventienjarigen,’ zei ze met een charmante knipoog waarna ze zich weer omdraaide en al heupwiegend verder liep. Of hij haar volgde of niet, ze zou verder lopen. Het was immers zijn keuze of hij haar zou volgen. Toen ze in de gauwigheid nog zijn woorden hoorde draaide ze zich toch om. ‘Perfect hmm?’ zei ze toen zacht lachend. ‘Lieverd, als ik perfect was zou ik gedaan hebben wat mijn ouders zeiden, was ik nu een rijke Italiaanse vrouw die de duurste merkkleding droeg en vooral niet hier zat. Perfect ben ik zeker niet,’ knipoogde ze toen. ‘Trouwens, ook nog aangenaam.’ haar stem klonk zoet als honing, en was een van haar vele talenten. Ja, ze kreeg veel voor elkaar door slechts te praten, en het was haar al meerdere malen heel goed uitgekomen. Net zoals dat ze wel een aardig potje kon acteren. Ze was al vijf keer onschuldig verklaard terwijl ze schuldig was. Tja, mannen waren niet altijd slim… en dat bewees het maar weer eens. ‘Dat is nog niks Shiloh, ik ken mensen die er erger aan toe zijn,’ knikte ze toen lachend. ‘Naar horen zeggen heb ik stemmingswisselingen, niet zo heel erg maar genoeg om hier te zitten.’ ze liet een van de dingen waarvan ze wel wist dat ze het had achterwege. Ze loog niet, ze hield het alleen achter. Ze hoefde niet meteen voor iets raars uitgemaakt te worden. ‘En dat, mijn lieve Shiloh,’ ze stopte even om te glimlachen naar de jongen. ‘Is waarom ze mij in deze feesttent opsluiten, het enige wat ik hier vind missen zijn de lampjesslingers in allerlei kleuren,’ zei ze toen licht grijnzend waarna ze zich weer omdraaide en verder liep. One man in the pocket… some others to go. Niet dat ze Shiloh nou zo erg ging gebruiken ofzo, zo was ze niet. Maar ze vond het gewoon leuk om wat te flirten, een beetje heibel schoppen bij de bewakers. Ze had immers al gehoord dat relaties hier een soort van taboe waren. Dan zou dit al helemaal een taboe zijn in het gelovige instituut.

Onderwerp: Re: This place sucks pretty bad already.. vr feb 24, 2012 7:29 am

Shiloh draaide zich toen hij voetstappen hoorde en twee bewakers langs wandelden. Ze keken kort naar Shiloh die meteen kort knipoogde naar de mannen. Ze rolden met hun ogen vanwege zijn beleefdheid om momenten niet nodig was. Hij zou ze maar al te graag negeren of ze kloppen verkopen maar dan gaf je hen hun zin. Ze wouden dat jongeren wel eens lastig gingen gaan doen, of kwaad keken, of hun zelf negeerde. Maar als ze iemand als Shiloh zagen die enkel maar na zijn straf vrolijk verder ging met het leven ... daar ging het haar vanop je armen rechtstaan. Shiloh kon zich goed herinneren hoe zijn kleine broertje dat vroeger ook deed. Als hij huisarrest had bleef hij zo vrolijk dat hij bijna zielig was. Alsof hij geen leven buitenshuis had. De bewakers keken kort naar Celia alsof ze een aap in de zoo was. Ze moest zich ook behoorlijk geërgerd voelen door hun gestaar. Ja, ze was nieuw maar moest je haar daarom zo aanstaren. Shiloh wist dat ze haar eigen mannetje zou kunnen staan, dat zag je in het vuur van haar ogen, ze wat italiaan en op zijn woord gegeven. Je moest een Italiaanse vrouw niet uitdagen.

Hij greens toen ze sprak over de vijf instelling. 'Je moet tegenwoordig niet veel doen om over de schreef te gaan.' Meldde hij dat onderwerp afsluitend. Het was zo, je hoefde echt niet veel meer te doen om iemand kwaad te krijgen. Shiloh ook niet en al zeker niet als hij lang zonder drank of sigaretten zat, dan was hij een tikkende bom. Hier werd hem dat afgenomen dus je kon al raden wat er zou gebeuren als je hem op de zenuwen werkte. Hij stak zijn handen in zijn zakken en zette zich af van de muur als ze zegt dat ze wat beweging nodig had. Hij kon maar beter meelopen, wat had hij anders te doen buiten de brave dingen in het leven? Hoe zoetig ze zei perfect maakte voor Shiloh duidelijk dat ze een ervaren jongedame was in haar vak. Ze zal al veel vissen gevangen hebben in een gracht van hopeloze jongens. Shiloh deed het ook allemaal voor het plezier, je zag hem zelden langer dan twee weken bij dezelfde vrouw. Genieten van het leven, dat was zijn motto zo'n beetje ongeveer. 'Ik heb niet gezegd dat je perfect bent, je hebt de perfecte leeftijd.' Benadrukte hij. 'En trouwens, voor jouw ouders ben je misschien niet perfect maar ik ben zeker dat iemand anders op deze aardbol dat wel vind.' Vervolgde hij met een charmante glimlach. Hiermee leidde hij niet naar zichzelf, alles had een scherpe en nadelige kant. Toen ze zei dat ze stemmingswisselingen heb fronste hij kort zijn ogen maar keek dan weer neutraal naar de weg voor hem. Stemmingswisselingen, hij wist niet hoe dat moest zijn en zeker niet bij iemand zo temperamentvol als Celia. Haar geflirt mistte zeker zijn doel niet maar Shiloh was slim genoeg om dat soort te kijken, alhoewel, hij mocht Celia al enkel en alleen omdat ze de gelijkenis hadden in taal en afkomst. 'Dat betekend ...' Starte hij dan een nieuw onderwerp, hij kwam naast haar lopen en gaf haar een uitdagende blik. 'Dat wij als Italianen toch wel iets moeten laten zijn van ons kunnen. Waarom zouden ze anders twee italianen in dezelfde instelling steken?' Hiermee bedoelde hij de streken, drank stelen ofzo...

» What is this place?
» Light up the whole place
» Find my place. [Avelyn]