Taylor & Blane's room.

Taylor zuchtte terwijl hij uit de algemene ruimte schokte met een briefje in zijn hand waar enkel een nummer op stond. Zijn kamernummer.. Luid zuchtte hij terwijl hij door de gangen liep waar de kamers zich bevonden om stil te blijven staan voor de deur met zijn nummer. Fijn.. Voorzichtig opende Taylor de deur die iets tegen leek te werken en een klein hok onthulde zich. Met twee bedden, een nachtkastje, een bureau en een kledingkast. Zijn kamergenoot was schijnbaar nog niet binnengekomen. Mooi zo, heel even rust. Taylor liet zijn gedachtes wegvaren terwijl hij zijn kleding wat letterlijk in zijn koffer gedouwd was probeerde glad te strijken en weg te hangen in de kast. Geïrriteerd hier te moeten zijn smeet hij op een gegeven moment maar de rest van de kleren in de kast. Wat boeide het hem eigenlijk? Zijn boekenverzameling haalde hij uit de koffer die als bodem hadden gediend en legde ze op een stapel bij het voeteneind van het bed dat hij hat besloten te gebruiken. De koffer douwde hij onder zijn bed en rustig pakte Taylor een boek van de stapel en liet zich op het bed vallen. Rustig draaide hij de pagina's om zonder echt te lezen tot de deur openging en zijn nieuwe kamergenoot zich bekend maakte.

Bane liep naar binnen keek even naar de jongen en duizelde. Hij voelde de koude luchtstroom meekomen langs hem heen voordat hij de deur sloot. Hij strompelde met de grote rugzak naar het bed toe dat nog vrij was en ging er in liggen. Hij zei niks en lag doodstil op zijn bed, zijn ogen gesloten maar toch zag hij het bewegen. De vlekken, de schimmen ze dansten voor zijn oogleden, hij hoorde ze, hij voelde ze, hij zag ze. Alleen hij had de man gezegd die hem had beoordeeld. Hij zou niet sporen, hij zou dingen zijn die er niet waren maar toch zag hij dingen die hij niet zelf had kunnen bedenken. Die jongen van daarnet had hij nog nooit gezien maar toch zag hij dingen.. erge dingen. Verschrikkelijke dingen, hij wou gewoon even met rust gelaten worden. Blane zuchtte en begroef zijn voorhoofd in zijn kussen.

-flutpost-

De jongen die binnen was gekomen was meteen op zijn bed gaan liggen. Taylor zuchtte eventjes terwijl hij zijn boek op zijn borst neerlegde en de jongen aankeek. De jongen was.. 16? 17, wat maakte het uit, een watje waarschijnlijk. Even kreeg Taylor een sadistische grijns op zijn gezicht maar snel maakte die plaats voor desinteresse, hij moest hier lief en braaf worden right? Al waren er zo veel gruwelijk mooie dingen te bedenken om die jongen te martelen. Daar zou hij niets voor nodig hebben, enkel wat er zich in deze kamer bevond. Binnen hoeveel seconde zou hij het voor elkaar hebben om. Zachtjes grijnsde hij terwijl Talor zijn hoofd draaide naar de jongen. "En wie ben jij dan wel?" Grijnsde hij zachtjes terwijl hij zijn boek weglegde en zijn handen onder zijn nek krulde. Hij grijnsde zachtjes en gaapte even. Hij had waarschijnlijk een mongooltje als kamergenoot, jeej, dat was echt waar Taylor op zat te wachten. Taylor zuchtte opnieuw terwijl hij de jongen aankeek. "Mijn naam is Taylor, Taylor Justin Black, rechtstreeks uit LA." Hij grijnsde eventjes zacht en keek hem aan terwijl Taylor lichtelijk geïrriteerd wachtte op antwoord.

"En wie ben jij dan wel?" klonk de stem van de jongen die hij eerder had gezien. Blane reageerde niet, hij wou het gewoon niet. Als hij zou gaan praten zou het weer beginnen. Hij had er gewoon geen zin in. "Mijn naam is Taylor, Taylor Justin Black, rechtstreeks uit LA." zei de jongen weer. "Mijn naam is Blane en de rest gaat je niks aan, ik ben hier waarschijnlijk alleen om te slapen en ben niet van plan om dingen te vertellen aan iemand die leest om de realiteit te ontkennen. Dus Taylor wat overigens waar ik vandaan kom een wijven naam is, het boeit me niet, houd je mond en ga gewoon weer lezen." Snoof Blane. Hij voelde iets in zijn hand kronkelen wat hem daarna beet maar dat was alles. Hij was er bijna aan gewend en schok niet meer op van de mindere hallucinaties die hem dagelijks teisterden. Blane ging rechtop zitten bij zijn voeteneinde maar negeerde Taylor even. De Hallucinaties hadden hem weer gek gedreven, hij moest gewoon even gaan slapen. Hij sloot zijn ogen weer om alles buiten te sluiten behalve de confrontaties die hem bleven plagen. Blane opende zijn ogen en keek Taylor toen recht aan met een serieus gezicht alleen het boeide hem eigenlijk niets het enige wat hij zag was de jongen en even later vervaagde de Hallucinaties weer om hem een uur rust te gunnen of langer.

"Mijn naam is Blane en de rest gaat je niks aan, ik ben hier waarschijnlijk alleen om te slapen en ben niet van plan om dingen te vertellen aan iemand die leest om de realiteit te ontkennen. Dus Taylor wat overigens waar ik vandaan kom een wijven naam is, het boeit me niet, houd je mond en ga gewoon weer lezen." Snoof Blane. Taylor geijnsde zacht. Interesant. Hij was dus snel op zijn teentjes getrapt, dat had hij Taylor niet zo overduidelijk moeten laten zien. Meneer wou het hard spelen, meneer kon het hard krijgen. Blane was duidelijk niet blij met hem als kamergenoot, en Taylor zou Taylor niet zijn als hij dat niet vreselijk zou uitbuiten. Blane ging rechtop zitten bij zijn voeteneinde maar negeerde Taylor even. Taylor grijnsde zacht, een domme irritatieopwekkende grijns. 'O wacht maar jochie.' klonk zijn stem door zijn hoofd. Wacht maar.. Blane sloot zijn ogen weer en bleef even zo zitten. Taylor keerd zich semi ongeintereseerd weer naar zijn boek, de letters vormde andere woordn dan die er stonden. Woorden die hij maar al te goed kon. Moord, marteling, drugs en dood, zijn leven.. En hij vond het perfect zo. Blane opende zijn ogen en keek Taylor toen recht aan met een serieus gezicht. Taylor staarde hem recht An terwijl hij een bladzijde omsloeg. "Blane dus he." Klonk zijn stem ongeintereseerd terwijl Taylor de jongen aankeek. Een lichte glimlach ontstond rond zijn lippen. Hij grijnsde breed terwijl hij zijn boek opnieuw weglegde. "Welcome on Disturbia, your real nightmere starts here" Zijn stem leek door de stilte te snijden met een kille onderklank. Zijn accent was nog hoorbaar terwijl hij zacht grijnsde. Ja, dit werd Blane's hell en dAr zou Taylor persoonlijk voor zorgen.