Fun? Or not? [Percy]

Steeds begon het lichter en lichter in Fanta’s hoofd te worden, terwijl ze probeerde te begrijpen wat deze gevoelens precies waren en wat ze precies met haar deden. Ze wou dat ze kon begrijpen welke gevoelens normale mensen hadden, die niet in de kliniek zaten en wou deze gevoelens met hun vergelijken, maar dat ging onmogelijk. En net toen ze dacht dat het niet beter kon, voelde ze een koude om zich heenslaan. Zo koud, dat ze meteen haar eigen armen om zich heensloeg. Ze wreef even over haar beide armen, maar werd helemaal koud toen ze Percy daar zo gebroken zag zitten. Het deed haar ontzettend pijn om haar zo te zien zitten en even knipperde ze met haar ogen, alsof ze het verkeerd gezien had. Haar lichaam schoot overeind en in een paar ogenblikken zat ze naast hem. Troostend sloeg ze haar arm om zijn schouder. Hij had haar al twee keer getroost, nu was het haar beurt om hem te troosten. Ze deed alles voor Percy, als hij dat maar wist, alhoewel ze niet wist wat er in hem omging. Ze schudde verbaasd haar hoofd, maar zei niks. Ze wachtte af op het juiste moment tot ze het kon vragen, tot dan ging ze niks vragen. Ze liet haar blik even twijfelend naar hem zakken en wist niet goed wat ze moest zeggen tegen hem, maar misschien kon ze nu ook het beste even niks zeggen. Ze sloot haar ogen en probeerde de warmte van daarnet weer op te pikken, die ze maar een klein beetje kreeg. Doordat haar eigen hart zo gek was van wat er met Percy aan de hand was, kon ze de nodige warmte niet meer oppikken en opgevend keek ze hem aan. Ze legde haar hand op zijn schouder en aaide hem daar zachtjes.

‘Wat is er?’ Drie simpele woorden, maar met zoveel betekenissen erachter. Ze konden op een aardige, een botte, een verdrietige of juist op een bezorgde toon gezegd worden, maar het betekende helaas wel allemaal hetzelfde. Ze verschoof zichzelf op haar knieën, legde haar andere hand op ook op zijn schouder – maar dan zijn andere – en maakte ritmische, rustige bewegingen. Ze wist dat ze hiermee mensen kon ontspannen, maar of het werkte was een andere vraag. Meestal wel, maar Percy zag er zo gespannen uit. ‘Percy, wat is er toch? Wat spijt je?’ vroeg ze en ze moest moeite doen om haar eigen lip niet te laten trillen, maar ook om zelf het gebroken stuk uit haar woorden te laten, aangezien hij er ook zo gebroken uitzag. Meteen voelde ze zich in plaats van licht in haar hoofd weer helemaal sterk en al haar zintuigen stonden op scherp. ‘Rustig maar, vertel het me dadelijk maar, maar word eerst rustig,’ fluisterde ze zachtjes en opnieuw wreef ze zacht over zijn schouder, hopend dat ze daarmee het gevoel van het zware dat waarschijnlijk op zijn schouders rustte een beetje te laten zakken en bedaren. Ze sloot haar ogen en keek toen recht in zijn nek. Shit. Ze zag een klein blauw plekje en moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten, ondanks de situatie. Daar, vlak onder zijn laatste paar lokken, was een soort zuigzoen geplant. Hé, die had ze niet zelf geplant. Oké, misschien ook wel, maar dan had ze het in elk geval niet doorgehad. Fanta schudde haar gedachten van haar af en werd meteen weer ernstig, waarna ze haar kin op haar schouder legde en haar wang tegen de zijne drukte. ‘What’s wrong, hon?’ vroeg ze en ze keek opzij, vragend en tegelijk ook een beetje schrikachtig, maar deze twee elementen probeerde ze zoveel mogelijk te verwijderen uit haar ogen, zodat Percy zich nog op zijn gemak zou voelen.

Percy hoorde Fanta in de verte vragen wat er aan de hand was. Percy wilde het wel vertellen, hij wilde het wel zeggen. Maar hij kon het niet. Hij kon zijn gedachtte niet in woorden om zetten. Hij drukte nog harder met zijn handen tegen de slaap van zijn hoofd. Kom op Perce, vertel het haar dan Zei zijn eigen stem door zijn hoofd. Wat kon hij haar vertellen, dat de schuld gevoelens opkomen als hij iets leuk vindt? Percy voelde de aarakingen van Fanta en ze verwarmde zijn huid. Maar het werd niet warm genoeg om het warme gevoel van daar net weer terug te krijgen. Zeg het haar dan, je hebt schuld gevoelens niet waar. Zijn eigen stem praatte hem schuld gevoelens aan. Zijn eigen gedachtte wilde dat hij schuld gevoelens kreeg. Hij hield zijn handen tegen zijn hoofd en keek naar de grond. Hij drukte harder en harder en beet zo hard op zijn lip dat hij begon te bloedden. Het is Dahlia niet waar? Niet waar! Dahlia blijft maar in je hoofd ronddwalen en waarom? Zij was het eerste meisje die echt aardig tegen je deed niet waar? Zijn eigen stem bleef hem achterna zitten in zijn hoofd. Hij wilde het weg hebben. Hij wile niet luisteren naar zijn eigen verdraaide gedachttes. Hij verzon ze, hij verzon ze om een schuld gevoel te creeeren. Om een schuld gevoel te plaatsen in zijn gevoel en zo zich voor te houden dat hij mensen pijn deed. Hij deed mensen ook pijn, hij had Fanta nu pijn gedaan door te stoppen. Wat zou ze wel niet denken? Misschien denkt ze wel, dat hij helemaal niet van haar houdt. Dat hij alles verzint om alleen maar te kunnen zoenen met haar en meer. Hij drukte harder tegen zijn hoofd om het zware bonkende gevoel weg te drukken. Hij wilde zichzelf geen pijn doen op dit moment, niet waar Fanta bij was. Hij staarde in het gras, probeerde het gevoel op te roepen als Fanta hem zachtjes in zijn nek zoende. Als ze haar vingers over zijn nek streelde en als haar lippen zijn de zijne raakte. Rode vlekken, bloedrode vlekken verschenen voor zijn ogen. Zijn wonden brandden en zijn liep bloedde.

Hij probeerde het koude gevoel weg te drukken, zich te concentreren op het warme gevoel dat Fanta haar vingers verspreidde. Hij voelde hoe Fanta hem omhelsde en hij sloeg zijn armen om haar heen. Hij probeerde haar niet al te stevig vast te houden omdat hij haar geen pijn wilde doen. Hij kneep zijn ogen dicht om de bloedrode vlekken niet te hoeven zien. De vlekken verdwenen van zijn net vlies en tranen, maakt plaats achter zijn ogen. Hij beet nog harder op zijn onderlip en proefde de roestige smaak van zijn bloed in zijn mond.
'Het spijt, ik wilde dit niet. Ik kan er niks aan doen. Ik kan er echt niks aan doen...' Fluisterde Percy zachtjes in haar oor. Hij omhelsde haar iets steviger en probeerde de warmte van haar lichaam weer te krijgen.
'Ik kan er echt niks aan doen. Het komt wanneer het wilt en het liefst komt het op momenten waar ik van geniet. Zodat het schuld gevoel extra veel pijn doet. Het gaat alleen weg door het weg te laten bloedden.' Fluisterde Percy zachtjes en hij probeerde er niet aan te denken. Hij probeerde de zachtte aanrakingen van Fanta te voelen. Haar zachtte lippen op de zijne en haar warme vingertoppen op zijn huid. Haar zachtte fluisteringen in zijn oor en haar speelse blik die hem ondeugend aan keek. Haar twinkelingen die zoveel hoop lieten zien en haar rode wangen die er zo schattig uit zagen. Hij probeerde er echt tegen te vechten, hij probeerde er echt van af te zien, maar zijn schuld gevoel was sterker. Hoe kon hij hier verliefd wezen terwijl hij moet genezen. Hoe kan hij zeggen dat hij van iemand houdt terwijl hij nog nooit liefde heeft gekent? Misschien waren die gevoelens wel gelogen, hielden ze hem voor de gek en wilde ze met hem spelen. Het kon geen echte verliefdheid zijn, het kon niet. Hij kende het niet en wilde het ook nooit kennen. Omdat hij mensen stuk zag gaan van liefde. Zijn moeder was ook stuk gegaan van liefde. Zijn vader loog dat hij van haar hield, toen kregen ze Percy. Hij had alles stuk gemaakt tussen zijn vader en zijn moeder. Zijn vader had het vaak genoeg tegen hem gezegd, gezegd dat hij geen liefde kende omdat hij het stuk had gemaakt tussen zijn vader en moeder.

Een koud, bijna zenuwachtig gevoel overspoelde Fanta toen ze Percy hoorde praten. Haar ademhaling ging van regelmatig naar snel, bijna hijgend, terwijl ze haar blik op hem richtte en naar zijn woorden probeerde te luisteren. Ze kreeg tranen in haar ogen, maar probeerde deze tegen te houden. Nee! Het ging hier om Percy, niet om haar! Ze moest zichzelf eens afleren dat ze ging huilen en dat hij zich dan om haar ging bekommeren. Nee, deze keer moest ze sterk blijven en er voor hem zijn. Deze keer moest ze woorden verzinnen die goed waren. Verzinnen? Ze moesten recht uit haar hart komen. Ze moesten laten zien hoeveel ze van hem hield. Koortsachtig ging ze opzoek naar woorden, maar tegelijkertijd droop er ook een ander gevoel door haar. Een afschuwelijk, pijnlijk gevoel en ze kon haar tranen bijna niet meer inhouden als eraan dacht. Ze slikte even om het pijnlijke, afschuwelijke gevoel te laten zakken, maar het lukte haar niet. Wat als hij een spelletje met haar speelde? De vraag deed al even pijn als het gevoel dat erbij hoorde, maar haar hoofd ging koortsachtig opzoek naar de juiste woorden, zo snel dat haar hoofd er gewoon pijn van deed. Ze kneep haar ogen dicht. Een stomme zet, want gelijk droop de eerste traan van haar wang. Doordat Percy haar armen in zijn omhelzing vasthad, kon ze niks anders doen dan machteloos toekijken hoe de traan op zijn arm viel. ‘Percy,’ zei ze en ze schrok toen ze hoor schorre stem de stilte hoorde verbreden. Nee, stomme trut! Waar was ze nu mee bezig? Ze moest juist geen gevoelens van haar laten zien, maar die van hem proberen te temperen. Waar was de Percy van daarnet, welke gedachten had hem opeens op een ander pad gebracht? Waarom kon ze niet tegen hem praten, waarom kon ze niks verzinnen om tot hem door te dringen? Ze haalde diep adem en probeerde opnieuw de juiste woorden te zoeken. ‘Percy, luister niet naar die stem, alsjeblieft,’ mompelde ze en ze begroef haar neus in zijn hals, haar hoofd leunend tegen zijn wang. ‘Het maakt je gek vanbinnen en doet je pijn, negeer het alsjeblieft,’ fluisterde ze en ze probeerde de juiste woorden te vinden, want dit ging het hem niet woorden. Ze moest andere woorden pakken die evenveel kracht hadden als toen ze hem daarstraks toegesproken had. Waar was die Fanta als ze haar nodig had?

Plots dook de Fanta in haar weer op. De Fanta die Percy daarstraks streng toegesproken had. Fanta zette zich schap en liet haar andere Fanta, die de leider kon zijn en de leiding kon geven zonder mensen echt te kwetsen, in haar komen. Ze probeerde de juiste woorden te zoeken, maar gaf de zoektocht op en liet het allemaal over aan de sterke, niet huilende Fanta van daarstraks. ‘Houd alsjeblieft op met jezelf pijn te doen. Het beste wat je kunt doen is de stem negeren, proberen je aandacht ergens anders op te focussen. Als dat alleen maar lukt wanneer ik uit je buurt ben, dan ga ik wel even uit je buurt, maar probeer niet naar de stem te luisteren. Hij probeert je kapot te maken, creëert gevoelens en gedachten bij je die helemaal niet kloppen en die je gek willen maken, probeer daar niet naar te luisteren,’ zei die krachtige Fanta in haar. Nee, waren dit wel de goede woorden? Ze wist het niet, hoe zou het overkomen op hem? ‘Wat veroorzaakt die gedachte, misschien kan ik je helpen,’ mompelde ze en ze drukte een kusje op zijn wang en liet haar vingers langzaam langs de zijne glijden. Terwijl ze zijn vingers streelde, veranderde dat ijskoude gevoel van daarnet weer langzaam in dat warmere, fijne gevoel. De andere Fanta die haar daarstraks zo goed geholpen had en die haarzelf helemaal gek op Percy gemaakt had, verliet haar nogmaals, waardoor de tranen weer opnieuw kwam. Nee, wat moest ze doen? Wat als ze de verkeerde woorden zei? Nog nooit was ze zo bang om Percy te verliezen als nu. Wat als ze nu dingen zei die hem zouden kwetsen? Wat als hij haar nooit meer wou zien? Alles wat ze nu kon doen was hem vasthouden en hem hopen dat hij haar niet zou loslaten. ‘Wat is het probleem, Perce? Vertel het maar gewoon, ik word boos,’ mompelde ze en een fractie van een seconde was ze bang dat ze die belofte niet kon houden, maar dat gevoel verdween gelijk weer. Percy hoefde haar maar een keer met die prachtige, blauwe ogen aan te kijken en ze werd zo verstomd dat ze gewoon niet boos op hem kon zijn of boos op hem kon blijven. Nu liet hem alsjeblieft antwoorden en niet boos worden. Ze zou inzakken als hij opeens op zou staan en weg zou lopen.

Percy hoorde Fanta tegen hem praten, hij zocht houvast aan haar woorden. Aan haar woorden die eerst verdrietig klonken maar daarna krachtig. Haar krachtige woorden lieten Percy op kijken. Hij probeerde door de bloedrode vlekken heen te kijken. Te kijken naar Fanta en zijn gedachtte op haar te focusen. Hij wilde haar geen pijn doen, het zat anders in elkaar. Hij hield van haar. Hij dacht in elk geval dat het gevoel dat hij net voor haar voelde, het warme gevoel dat weg gevaagd werd door de koude schuld gevoelens. Echte liefde was, liefde die hij alleen voor Fanta kon voelen. Hij keek in haar bezorgde ogen, haar ogen waren zijn hou vast. Hij keek in haar ogen en zag in flitsen hoe zij hem gezoend had. Hij wilde op zijn onderlip bijten zoals hij altijd deed als de bonkende hoofd pijn erger werd. Hij wilde gewoon voor een keer sterk zijn, kunnen laten zien aan zijn schuld gevoel dat hij sterker was. Dat het gevoel dat hij voor Fanta voelde sterker was dan elk ander gevoel dat hij voelde. Hij haalde zijn handen van zijn hoofd en pakte die van Fanta vast. Hij bleef in haar ogen staren alsof dat het enige was wat nu belangrijk was. Met gemengde gevoelens probeerde hij het schuld gevoel te verdrijven. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes, de hoofdpijn werd sterker. Lokte hem uit, lachte hem uit. Hij zou het toch niet redden. Hij zou zichzelf toch wel pijn gaan doen als Fanta weg was. Als ze straks op haar eigen kamer zou zijn, zou hij toch weer naar zijn mes grijpen of zijn handen stuk slaan tegen de muur of spiegel. Hij bleef Fanta aan kijken. waarschijnlijk zou Fanta dit het engste vinden wat ze ooit zou zien van hem. Zijn helder blauwe ogen stonden ijskoud. Ijskoud. maar toch opzoek naar het ene straaltje warmte die hij voelde voor Fanta. Hij vechtte zo hard als hij kon, hij probeerde de bloedrode vlekken weg te laten druipen, net zoals echt bloed deed. Hij probeerde de bonkende hoofdpijn te nergeren. Pijnlijke steken vonden een voor een plaats in zijn hoofd. Zijn wonden brandden op zijn huid en leken van zichzelf stuk te willen scheuren. Het brandende gevoel jeukte, hij had vaak de korstjes van zijn genezende wonden af te krabben. Zodat ze opnieuw gingen bloedden en opnieuw zijn schuld gevoel weg kon vloeien uit zijn lichaam.

Het lukte hem niet, hij kon het niet. Hij was zwak, te zwak. Hij keek naar de grond en wilde zijn handen weer tegen zijn hoofd drukken. Hij deed het niet, hij hield de handen van Fanta stevig vast. Hij hoopte zo dat ze geen pijn lijdde onder de greep van zijn handen. Als dat wel zo was zou hij zichzelf echt iets aandoen. Hij beet op zijn tanden en kneep zijn ogen dicht. Hij moest er tegen vechten, voor Fanta. Doe het voor Fanta! Zijn gedachte raasde in zijn hoofd en zijn gevoelens deden hetzelfde. Hij kon dit ook voor Dahlia, waarom kan hij het niet voor Fanta. Hij had Dahlia beloofd zichzelf geen pijn te doen. Nu zou hij het ook voor Fanta beloven. Hij zou zich geen pijn doen in het bij zijn van Fanta. Hij zou het niet doen, wat zijn gevoel ook wilde. Hij hield van Fanta en dat wist hij. Hij hield van Fanta, dat warme gevoel was voor hem onbekent hij miste het niet. Maar nu hij het niet meer had miste hij het wel. Hij wilde Fanta gewoon in zijn armen sluiten en de hele nacht bij haar blijven. Haar zachtjes kusjes willen geven in haar nek. Haar willen beschermen tegen de bewakers die hier rond liepen. En als belangrijkste haar willen beschermen van hem zelf. Dat kon hij niet doen door weg te lopen. Hij kon het alleen maar doen om bij haar te zijn, het warme gevoel te accepteren en het koude gevoel weg te laten druipen als hij alleen was. Hij was sterker dan elk gevoel dan ook. Hij kon alles aan als Fanta maar bij hem was. Als hij wist dat ze veilig was en niemand haar pijn kon doen. Hij opende zijn ogen en keek naar het donkere gras, die kleurde met het bloedrode. Langzaam, heel langzaam vervaagde het bloedrood en maakte het plaats voor de orginele kleur van het gras. De bonkende hoofdpijn maakte langzaam plaats voor een leeg gevoel en het ijskoude gevoel in zijn lichaam, maakte plaats voor de warmte die hij voelde van Fanta's handen. Hij keek op naar Fanta en zag haar voor hem zitten. Hij liet zijn greep los op haar handen en legde zijn handen voorzichtig in haar hals. Hij zou haar nooit pijn kunnen doen. Hij zou haar nooit verdrietig willen maken, of bang willen maken. Hij wilde dat ze zich veillig bij hem voelde en nooit bang voor hem hoefde te zijn. Zijn ijskoude blik veranderde in een iets zachtere blik. Zijn hoofdpijn was weg en alle kleuren hadden hun natuurlijke kleur weer terug. Zijn lip bloedde nog zachtjes, het had een deel van zijn schuld gevoel mee genoemen. Hij likte zijn lip af om het bloeden te laten stoppen. Hij boog zich naar Fanta toe en drukte zijn lippen op haar mondhoek.
'Het spijt me zo.' Fluisterde hij tegen haar lippen en streek zachtjes door haar, haar. Hij wilde niet dat Fanta dit had gezien. Een gevecht tussen hem en zijn gevoel. Hij keek haar aan met waterige ogen en streek een lok achter haar oor. Hij plaatste zijn trillerige hand weer terug in haar nek en drukte nog een kus op haar lippen.

Hartverscheurend. Meestal drong dat gevoel door iemand heen als iemand het uitmaakte met hem of haar, maar voor Fanta lag het anders. Het was hartverscheurend voor haar om te zien hoe erg Percy met zichzelf in de knoop zat. En wat kon ze doen? Helemaal niks. Ze kon hier alleen maar zitten en wachten tot de bui voorbij zou zijn, ziend waarvoor hij had gekozen. Of hij het warme gevoel nog altijd door zijn aderen had stromen en nog altijd op de liefdevolle manier hield van haar als dat hij normaal deed of dat hij ervoor had gekozen om haar van zich weg te duwen en zich niet eens meer naar haar om te draaien. Dat gevoel, die keuze, zou haar hart breken, dat wist ze nu al. Fanta sloot haar ogen en kneep bemoedigend terug in Percy’s handen. De pijn die zijn handen meebrachten en zijn verstevigde greep, lieten haar niet kreunen. Ze wou niet dat hij dacht dat ze pijn had. Hij zat nu al wel genoeg in de knoop met zichzelf. Ze hield haar blik zorgzaam op de zijne gericht en het deed haar zoveel pijn om hem zo te zien sidderen onder zijn eigen gedachten. Moest ze nu niet iets zeggen? Iets wat de pijn zou verlichten? Iets wat hem niet meer zo zou laten sidderen en iets wat hem terug zou brengen naar de realiteit? Nee, dit was een strijd die hij met zichzelf moest doen en zelf moest oplossen. Ze kon onmogelijk zorgen dat hij het kwijtraakte als dit zijn eigen gevoel was. Wat ze kon doen, was hem steunen en bij hem blijven. ‘Rustig maar, Perce,’ fluisterde ze hem toe, telkens als het leek alsof zijn greep steviger werd bij haar handen. Ze probeerde de pijn die door haar flitste te negeren. Hij had ook heel veel kracht in zijn spieren, maar hij had het zelf waarschijnlijk niet door. Ze wist dat hij haar nooit pijn zou willen doen, boos op zichzelf zou worden als hij het zou weten en dat was ook de reden waarom ze liever haar mond hield tegen hem, voordat hij boos op zichzelf werd. Ze wou niet dat hij het werd. Ze sloot haar ogen en sloeg haar armen om zijn nek, terwijl ze hem terugzoende. ‘Het maakt niet uit, ik hou van je, dat is het enige wat er toe doet,’ fluisterde ze, terwijl haar lippen de zijne zochten.

Kalm liet Fanta haar voorhoofd tegen de zijne leunen. Ze opende haar ogen en probeerde in zijn blauwe ogen te kijken, met een wijze fonkeling in haar ogen. Zonder woorden probeerden de fonkelingen in haar ogen te zeggen dat het wel allemaal goed zou komen. De kalmte die daarbij hielp om de woorden te verduidelijken zonder echt te spreken, gaf Fanta een rustig gevoel. Haar eigen handen lagen bij zijn wang. Een verschoof naar zijn borstkas op de plek van zijn hart en de andere lag in zijn nek. Zachtjes maar zelfverzekerd begon ze ritmisch met de laatste lokken die bijna tot aan zijn nek reikten de spelen. Zachtjes begon ze een liedje te neuriën, een liedje dat haar zelf ook altijd rustig maakte. Ze had het zelf ontworpen, misschien was dat wel juist het speciale eraan. Ze had een soort beat uitgevonden, daar iets rustgevends van gemaakt en gebruikte het vaak om zichzelf te sussen. Ideaal om nu bij Percy te gebruiken dus. Bovendien had ze nog nooit voor iemand geneuried en was dit de eerste keer dat ze deed, maar toch voelde het speciaal, juist omdat het voor Percy was. Liefkozend aaide haar hand zachtjes zijn nek en haar voorhoofd leunde tegen de zijne, terwijl ze gewoon bleef door neuriën. Gek genoeg begonnen de zorgen in haar eigen lichaam ook af te zwakken, alsof haar lied gebaseerd was op de zorgen die zich in haar hart afspeelden. Het was net als een zachte wind die meespeelde. Het leek net alsof ze in een film zaten, terwijl zacht muziek de achtergrond vervulde. Het was niet te hard, maar ook niet te zacht, het was in een precieze maat. Perfect symmetrisch. Zelfs haar liedjes waren precies symmetrisch, wat haar geruststelde. Haar vreemde gevoel voor de obsessie voor symmetrie hielp dus ook wel eens op goede tijden. Of juist op slechte. Kalm wreef ze met haar hand die bij zijn borstkas lag. Ze maakte met haar vingers zachte rondjes, cirkelend rond zijn hart en liet uiteindelijk haar hand daar tegen zakken en maakten de letters die ze al de hele tijd in haar hoofd hadden. Daarna kwam er een tekentje en ze glimlachte even, terwijl ze gewoon bleef doorgaan met haar vinger. Glimlachend volgde ze de patronen die ze maakte, terwijl ze gewoon bleef verder neuriën. Een tijdje later kwam ze tot het besef wat ze op zijn borstkas voor hem had geschreven: I love you♥

De aanrakingen van Fanta maakte Percy rustig, Ze neuriede een liedje. Hij kende het liedje niet, maar luisterde er wel naar. Haar rustige sterling die in zijn nek plaats vond, vond Percy prettig. Hij voelde hoe Fanta met haar voorhoofd tegen de zijne steunde. Een zachtte zucht van opluchting rolde tussen zijn lippen vandaan. Hij voelde zich moe en hij voelde zich leeg. Niet leeg omdat de warmte van Fanta niet om hem over werd gebracht. Maar leeg omdat het hem speet dat Fanta dit had moeten zien. Hij streek zachtjes over Fanta wangen met zijn duimen en bleef in haar ogen kijken. Hij glimlachte naar Fanta en keek naar haar hand die op zijn borst ruste. Verschillende patronen maakte Fanta op zijn borstkast en hij probeerde het brandende gevoel te behouden, alsof het voor altijd op zijn borstkast zou branden elke keer hij aan Fanta dacht of haar zou zijn. De woorden die ze schreef, deden hem pijn, maar tegelijker tijd gaf het hem zoveel hoop. De woorden die Fanta had uitgesproken gaven Percy nog meer hoop, hij bleef naar haar handen kijken en vroeg zich af of hij haar pijn gedaan had. Hij beet zachtjes op zijn onderlip om het niet nog een keer te laten bloeden en hij keek weer naar Fanta. Hij haalde diep adem en liet de woorden uit zijn mond rollen zonder er nog langer over te piekeren.
'Hebikjepijngedaan?' Hij sprak de worden zonder pauzes waardoor het een lang woord leek te zijn. Hij beet harder op zijn onderlip en voelde zijn wangen rood worden, voor de eerste keer sind hij hier was met Fanta. Hij keek naar Fanta en probeerde zijn wangen weer normaal te laten worden. Hij haalde opnieuw diep adem en sprak de woorden nu langzamer uit.
'Heb ik je pijn gedaan?' Vroeg Percy zachtjes en hij durfde niet meer naar Fanta te kijken.

Het warme gevoel dat hij daarnet had gevoeld, hij keek toch maar weer naar Fanta en trok haar zachtjes tegen hem aan. Hij omhelsde haar en sloot zijn ogen. Hoe kon hij zo stom zijn om het moment te verpesten die ze net hadden. Hij streek door haar, haar en liet zich op zijn rug vallen en trok Fanta op hem. Hij sloeg zijn arm om haar heen en keek naar haar.
;Het spijt me dat dit gebeurde.' Fluisterde Percy zachtjes tegen Fanta. Zijn stem was behoorlijk zacht, misschien had ze het niet eens gehoord. Hij wist niet of hij net nog een keer moest zeggen. Hij beet zachtjes op zijn lip en keek naar Fanta. Hij bleef door haar, haar streken en trok Fanta dicht tegen hem aan. Hij drukte zachtjes kusjes op haar mond hoeken en wangen. Het warme gevoel van daarnet, kwam langzaam weer terug in zijn lichaam. Waarschijnlijk zou het toch niet meer zo worden als net. Hij had het moment al verpest en zelfs Fanta misschien laten twijfelen of hij wel echt van haar hield. Hij wilde er niet aan denken, hij wilde er niet aan denken. Hij hield van Fanta en als zij het niet meer geloofde zou hij er alles aan doen om haar het weer te laten geloven. Hij hield van haar, hij hield echt van haar. Hij streek haar, haar achter haar oren en glimlachte onzeker naar haar.
'Ik hou ook van jouw.' Fluisterde hij tegen Fanta, hij voelde het bloed naar zijn wangen stijgen. Hij schaamde zich dood, dat zijn wangen rood werden. Alleen maar om te zeggen tegen dat hij van haar houdt.


-Ik hoop dat je er ets mee kan-

‘En nu in het Nederlands,’ zei Fanta lachend toen ze zijn woorden hoorde, maar ze probeerde er niet al te veel nieuwsgierigheid naar te stichtten. In plaats daarvan hield ze zijn wangen liefdevol vast en grijnsde ze even. ‘Jij doet mij nooit pijn. Niet bewust, tenminste,’ zei ze en ze glimlachte even. Ze kon gewoon niet liegen tegen hem. Hopelijk zou hij zichzelf niet teveel kwalijk nemen dat hij haar onbewust wel pijn had gedaan door haar in zo’n stevige greep te nemen met zijn handen. ‘Maar ik vind het allang geruststellen dat je handen onbewust zo hard rond de mijne lagen dan bewust. En alsnog, als het bewust had, zou mijn liefde voor jou niet minder hebben gemaakt, Perce,’ fluisterde ze, waarna ze een zacht kusje drukte op zijn lippen en hem liefdevol aankeek. Ze gaf een gilletje toen ze tegen hem aan viel en grijnzend sloeg ze haar armen om hem heen. ‘Je bent schattig als je bloost,’ zei ze, maar ze wist zelf ook wel dat zij niks anders deed dan blozen. Heel haar wangen leken verschrikkelijk rood te voelen. Het vervelende was dat haar wangen altijd opbolden als zij bloosde, zodat het nog schattiger overkwam. Ook nu was dit het geval en ze sloeg gauw haar ogen neer, omdat ze moeite moest doen om niet in Percy’s prachtige ogen te verdrinken. ‘Op dit moment wil ik alleen nog maar bij jou zijn, deze hele nacht,’ fluisterde ze en ze kroop dicht tegen hem aan. Ze nestelde haar hoofd tegen zijn borstkas en glimlachte zachtjes om het heerlijke gevoel dat zich opnieuw in haar borstkas verspreidde en haar liet huiveren van genot, iets heerlijks wat ze nog nooit meegemaakt had, ook niet toen Jason haar aanraakte. Jason leek verleden tijd, nu ze erover gepraat had met Percy. Vlak na ze het verteld had, had ze Percy gezoend. Het was een mooie, impulsieve actie geweest en Fanta had het gevoel dat ze het goed gedaan had, om Percy te zoenen. Haar ogen sloten zich even en ze glimlachte even, waarna ze haar ogen weer opende. ‘Op dit moment kan niemand het geluk wat ik nu heb me afnemen, zelfs jouw vervelende gedachten niet,’ zei ze lachend en plagend, waarna ze glimlachend een kusje drukte op zijn borstkas. Liefkozend nestelde ze haar neus tegen zijn borstkas, waarna ze even liefelijk glimlachte en een lief geluidje maakte, waardoor ze weer moest blozen.

Ze wist niet hoe laat het nu was, maar het voelde al best wel laat aan. Fanta legde haar been over de zijne neer en verplaatste haar hoofd op zijn borstkas. Een nieuwe drang kwam echter in haar op en Fanta draaide zich neer hem toe en zoende hem liefelijk op zijn mond. Haar handen gleden zachtjes naar zijn wang, waar ze hem zacht aanraakte. ‘Het maakt niets meer uit. Ik ben allang blij dat je hier bij mij bent, laten we het gewoon vergeten wat er is gebeurd, of er in elk geval niet meer aan denken,’ fluisterde ze en ze drukte zachte kusjes op zijn kruin. Ze likte langs haar lippen en grinnikte toen ze bloed proefde, vast nog van Percy’s lippen. Ze grijnsde en zag dat er nog een klein beetje bloed aan zijn lip hing. Zachtjes en teder ging ze omhoog en drukte haar lippen op de zijne. Kalm likte ze met haar tong over zijn onderlip en grinnikte toen ze zijn bloed proefde. ‘I’m your little dirty vampire,’ zei ze met een ondeugende blik en ze beet haar tanden twee keer op elkaar als een soort van ‘mrauw’ en grinnikte even. Ze wreef over zijn wang en voelde gelijk weer de meligheid en de hyperactiviteit in zich opkomen. Ook al was haar vorige poging tot sexy doen een beetje verpest doordat ze het niet goed genoeg deed, een tweede poging kon nooit kwaad, toch? ‘And you’re my little victim,’ zei ze en ze grijnsde toen ze zachtjes met haar lippen naar zijn wang ging, om daar vervolgens vlinderzachte kusjes te drukken. Ze ging op hem liggen en grijnsde even, waarna ze over zijn wang wreef. ‘What do you say about that, hon?’ Hon was een afkorting voor honey – in haar zin dan – en ze vond het leuk om die bijnaam voor Percy te gebruiken. Ze grijnsde breed en vond het stiekem erg leuk om dit bij hem te doen, om hem te laten amuseren en ook gewoon om hem te laten genieten. Ze wou dat warme gevoel van daarnet terug voor heel de drama. Een gevoel dat zelfs warmer was als voordien, een sterker en liefelijk gevoel, een gevoel dat haar kracht, inspiratie en vooral liefde liet geven aan Percy, liefde om hemzelf te versterken. Zonder er echt bij na te denken, zette ze haar verstand op nul, drukte haar lippen op de zijne en tikte tegen zijn lippen met haar tong voor toestemming.

Percy lachtte zachtjes toen Fanta vroeg of het in normaal nederlands kon. Hij keek naar beneden en glimlachte. Hij was gewoon heel slecht met woorden, zo was hij nou eenmaal. Hij kon zich nooit uitdrukken in woorden en hielt gesprekken ook liever niet langer dan twee minuten. Behalve met Fanta, bij Fanta kon hij wel meer woorden verzinnen dan alleen. "Hoi, hoe gaat het? Ja met mij ook goed." Hij schudden zachtjes zijn hoofd. Hij was meer iemand van daden dan van woorden. Dat kon je dan ook duidelijk zien aan zijn armen. Hij glimlachte toen Fanta zei dat hij schattig was als hij bloosde. Hij schudden zijn hoofd en grijnsde.
'Ik ben niet schattig!' Riep hij half uit. Het laatste wat hij van zichzelf vond was schattig. Hij haatte het ook als mensen zeiden dat hij zachttig was, maar van Fanta kon hij het wel hebben. Hij vond het eigenlijk wel lief van haar dat ze hem schattig noemde. Zij mocht het. Hij voelde zich wel schuldig dat hij haar toch pijn had gedaan. Hij had nog zo geprobeerd niet hard te knijpen in haar handen. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en knikte naar haar.
'Sorry, als ik je erg veel pijn heb gedaan.' Zei hij en wreef over haar boven arm. Het was niet zijn bedoeling om haar pijn te doen. Hij moest lachen om Fanta die haar hyperactieve zelf weer begon te worden. Eigenlijk waren het zulke omslagen van emoties, dat het best vreemd was. Hij moest lachen om Fanta en haar grote fantasie. Hij voelde de lippen van Fanta tegen de zijne, ze streelde met haar tong zijn lippen en hij opende ze om met zijn tong bij haar naar binnen te glijden.

'If you're a little dirty vampire and i'm your victim... Why do I want to kiss you?' Vroeg Percy met een grijns en duwde Fanta op haar rug. Hij hing boven haar en steunde met zijn handen in het gras.
'Ik denk dat rollen eerder zijn omgedraaid.' Grijnsde hij naar Fanta. Hij deed net alsof hij, Fanta in haar nek ging bijten, maar hij drukte een zachtte kus in haar hals. Hij drukte verschillende kusjes in haar hals en gleed naar haar kaak en mondhoeken. Hij trok zich terug en keek Fanta in haar ogen aan. Ze was ook wel apart meisje. Een lief en schattig, maar vooral apart. Dat maakte haar dan ook zo leuk. Hij drukte zijn lippen op die van haar en liet de warmte weer door zijn lichaam stromen. Het leek net alsof het voorval van daarnet helemaal niet gebeurt was en hij al die tijd hier al boven haar had gehangen en haar had gezoend. Hij bewoog zijn lippen over haar kaak en hals, hij stopte bij haar hals en keek haar even aan. Hij grijnsde een breedde grijns en tikte zachtjes tegen haar neus.
'Jouw bloed is zo zoet als snoep.' Grijnsde hij en drukte weer een kusje in haar hals. Hij kuste haar hals en streelde elk plaats met zijn vingertoppen die hij gekust had. Hij streelde haar haa schouder en boven arm en maakte verschillende patroontjes met zijn vingertoppen op haar huid. Zo zachtjes mogelijk om Fanta kippenvel te bezorgen gleed hij met zijn lippen over haar hals. Hij streek een paar plukken haar van haar als en streek die achter haar oor. Hij drukte zijn lippen op die van Fanta en streelde met zijn tong haar lippen in de hoop dat ze los zou doen.

‘Hmm… I didn’t think of that,’ gaf ze eerlijk toe en ze grijnsde even, maar voor ze echt kon antwoorden, voel ze hoe haar rug het gras raakte. Genietend liet ze haar hoofd achterover zakken toen ze zijn kussen voelde. ‘Percy,’ kreunde ze opnieuw en ze kreeg nu echt een verschrikkelijk rood hoofd. Dat was al de tweede keer dat ze zijn naam kreunde, maar ze kon er echt niks aan doen. Zijn kussen waren plagend, maar tegelijk ook zo heerlijk en zo vol liefde. Dat laatste dat klopte volgens haar helemaal. Een paar ademhalingen die sidderend klonken verlieten haar mond toen ze Percy’s lippen tergend langzaam over haar hals voelde gaan. Heel haar lichaam had nu kippenvel gekregen en schokkend probeerde ze zich te bewegen, maar het lukte nauwelijks. Kortom omdat zij in het gras lag, Percy de macht over haar had en haar bij haar zwakke plek te pakken had. ‘You’ll gonna pay for this, hon,’ sprak ze zachtjes en haar ogen gloeiden boosaardig, maar algauw kwam de lieve trek weer terug. Maar ze ging Percy wel terugpakken. Toen ze zijn tong tegen haar lippen voelde, grijns ze even en haalde haar lippen van elkaar. Zachtjes liet ze haar tong rond de zijne glijden en begon een liefdesspel. Haar ogen waren genietend gesloten – aha, een nieuw mysterie opgelost waarom mensen hun ogen sloten als ze zoenden, ze genoten gewoon ervan en daarom gaven hun hersenen het signaal dat hun ogen gesloten moesten worden! I’m genius – en haar handen steunden tegen zijn schouders. Genietend liet ze naar een paar minuten haar hoofd zakken en liet haar voorhoofd tegen de zijne rusten, nog altijd verbaasd zijnd over het aantal gevoelens dat ze binnengekregen had. ‘Nu ga ik je terugpakken,’ zei ze. Om hem aan het lachen te maken, legde ze haar vinger op haar onderlip en draaide haar ogen naar boven, terwijl ze hevig aan het nadenken was. Hoe zou ze hem zo goed mogelijk kunnen terugpakken? Het leek net wel alsof ze een gids nodig had: Hoe pak ik mijn vriendje terug? Ze schrok even, maar probeerde de huivering van haar schok te negeren. Dat was al de tweede keer dat ze het V-woord gebruikte. Vond ze het erg? Nee, eigenlijk niet. Maar ze wou Percy niet ongemakkelijk maken, dus zou ze het woord bij hem nooit gebruiken. Als hij er klaar voor was, vroeg hij haar maar, zij hem niet, haha!

Met kracht duwde Fanta Percy van zich af en rolde op hem, waarna ze even grijnsde. ‘Nu zijn we weer omgedraaid,’ zei ze, alsof Percy dat misschien nog niet doorhad. Misschien moest ze eerst wat plekjes gaan opzoeken met haar mond. Hij had de hare al gevonden. Haar nek en haar hals waren echt een paar verschrikkelijke plekken. Alles daar tintelde extra hard en haar mond verliet per ongeluk kreunen als Percy het daar aanraakte, vooral met zijn lippen. Hopelijk zou hij bij haar niet zo’n blauw plekje achterlaten als zij per ongeluk bij hem in zijn nek gedaan had. Het was klein en alleen maar zichtbaar als hij dichtbij stond, maar goed. Misschien kon hij het niet eens zien als hij in de spiegel keek. Zachtjes en tergend langzaam begon Fanta met haar lippen naar Percy’s hals te gaan en toen naar zijn nek, waar ze vlinderzachte kusjes drukte of gewoon niks deed en alleen maar een kleine aanraking met haar bovenlip of onderlip veroorzaakte. Het kon Fanta geen biet schelen dat een van haar schouderbandjes haar schouder verlaten had en slap naast haar arm hing, ze was te druk bezig met het zoeken naar Percy’s zwakke plek. ‘Waar. Is. Je. Zwakke. Plek,’ mompelde ze, bij elk woord een kusje drukkend op zijn lippen. Ze zoende zijn wang en ging naar zijn hals, waar zijn halsslagader liep. Grijnzend liet ze een beetje van haar tand in zijn hals prikken, maar wel dat het kietelde en niet pijn deed. ‘I’m your little vampire, remember?’ vroeg ze en ze grijnsde even, waarna ze zachtjes met haar vinger over zijn lip ging. Tergend langzaam streek ze langs zijn onderlip, zo dat die zou kietelen. ‘Ik blijf je daar net zo lang vervelen tot je een manier weet om me te stoppen,’ zei ze plagend en ze drukte opnieuw een vlinderzacht kusje op zijn mond, maar streelde weer over zijn lip, zo zacht, dat ze er gewoon zelf kippenvel van kreeg. Haar kont had ze inmiddels zonder blikken of blozen vlak onder zijn buik neergezet en ze grijnsde even. Oh, er gingen vast meer tijden komen dat ze ontzettend ondeugend was en gewoon niet ophield met plagen, maar dat zou hij misschien wel gewend zijn tegen die tijd. Misschien vond hij het zelfs leuk. Fanta liet zich zo buigen, dat Percy recht tegen haar topje kon zien. ‘Bevalt het je?’ vroeg ze plagend. Ze ging net zolang door tot hij gek werd. Bovendien was dit echt heel erg leuk.

Percy glimlachte toen Fanta zachtjes zijn naam kreunde. Hij zelf vond het best wel sexy dat Fanta zijn naam zachtjes kreunde. Haar rode wangen maakte het nog leuker voor hem. Percy grijnsde toen Fanta hem op zijn rug duwde, hij trok Fanta mee op hem. hij keek haar grijnsend aan en beet op zijn onderlip toen Fanta zijn gevoelig plek begon te zoeken. Toen ze hem in zijn hals kuste en langzaam haar lippen over zijn hals liet glijden. Moest Percy hard op zijn lip bijten om niet te kreunen. Hij wilde Fanta voor de gek houden en kijken tot hoe ver ze zou gaan als hij net deed alsof het niks met hem deed. Ook al kostte het hem veel moeite, maar hij hield het vol. Ze streelde hem over zijn onderlip en hij voelde hoe hij kippenvel kreeg op zijn armen en in zijn nek. Waarschijnlijk zou dit hem wel verraden, maar toch beet hij nog harder op zijn lip om naar niet te hoeven kreunen. Hij volgde de bewegingen van Fanta met zijn ogen en glimlachte toen ze weer zachtte kusjes in zijn nek plantte. Hij liet zijn liep met rust en er rolde een zacht kreunend geluid over zijn lippen. Hij sloot zijn mond en grijnsde daarna. Het was hem toch niet gelukt om niet kreunen. ‘Bevalt het je?’ Vroeg Fanta plagend aan hem. Percy keek naar benenden naar haar decollote, hij keek weer op naar Fanta en grijnsde.
'Er is niks mis mee, nee.' Zei hij tegen haar en en drukte nog een kus tegen haar liepen. Hij hield haar vast in haar zij en kuste haar lippen.
'Bevalt het jouw ook?' Vroeg hij tegen haar lippen.

Hij streek met zijn vingertoppen over haar rug en buik en gleed naar boven naar haar hals. Hij streelde zachtjes haar hals en nek en speelde met haar lange haar. Hij kuste haar lippen en trok zich weer terug. Hij keek naar Fanta en glimlachte naar haar.
'Ik hou van je.' Zei hij zachtjes tegen Fanta, opnieuw voelde hij het bloed naar zijn wangen stijgen. Het was anders wel waar. Hij hield echt van haar. Hij streelde met zijn vingertoppen over haar hals en volgde de weg die hij streelde met zijn ogen. Hij was even in zijn eigen wereldje terwijl hij zachtjes rondjes maakte met zijn vingers over haar hals. Hij volgde met zijn ogen zijn vingers en bekeek de huid die hij net gestreeld had van Fanta. Hij schudden zachtjes zijn hoofd toen hij merkte dat hij in een soort trance zat en glimlachte naar Fanta.
'Sorry.' Fluisterde hij zachtjes en voelde zijn wangen nog roder worden. Hij haatte dit, straks denkt Fanta alleen maar dat hij schattig is, en misschien nog wel een watje is ook. Hij bleef haar huid strelen en bleef het volgen met zijn blik. Hij kon er niks aan doen, misschien kwam het wel omdat hij best wel moe geworden was. Hij wilde het niet laten merken aan Fanta omdat zij behoorlijk hyperactief was voor dit tijdstip. Hij glimlachte opnieuw naar Fanta en keek haar aan in haar ogen. Hij was inderdaad een beetje in zijn eigen wereld, hij was niet zo'n hyperactief 's nachts vooral omdat hij de afgelopen jaren zo weinig geslapen had dat hij het nu heel erg merkte. Hij keek in haar ogen en drukte nog een zacht kusje op haar mondhoeken.

Een rilling liep over Fanta’s rug toen ze de kreun van Percy hoorde. Het was zo’n sexy geluid, dat het haarzelf verschrikkelijk veel kippenvel gaf. Verbaasd keek ze hem aan en grijnsde toen breed. Haar ogen begonnen wild te fonkelen. ‘Ik hou ook van je,’ mompelde ze en ze drukte zachtjes een kusje op haar onderlip. Ze was ongelooflijk blij dat ze hem bij haar had, ze wou hem echt voor geen goud meer kwijt. Ze vond het raar om dat te denken, ondanks dat het wel de waarheid was. ‘Oh God, Perce,’ mompelde ze en het eindigde in een soort kreun toen zijn vingers maar bleven strelen bij haar hals. Ze sloot haar ogen en kon een snijdende ademhaling die eruit moest niet onderdrukken. Grijnzend keek ze hem aan. ‘Leuk dat het uitzicht je bevalt,’ antwoordde ze nog op zijn eerdere woorden en ze grijnsde even bij het idee dat Percy echt wel een inkijk had, maar het kon haar niks schelen. Percy was niet zoals alle andere jongens. Hij wist ook wel dat ze hem zover uitdaagde als haar grens aangaf en als die van hem dat ook maar aangaf. In zijn ogen zag ze vermoeidheid en ze glimlachte. Wat was hij toch lief dat hij niks liet merken. Ze duwde een kusje op zijn lippen en boog zich toen over hem heen, waarna ze zachtjes over zijn wang wreef. ‘Je bent moe.’ Het was niet eens een vraag, het was een bevestiging en ze glimlachte, waarna ze haar hoofd naar zijn oor boog en daar een kusje duwde. Ze vond het heerlijk om hem daar te zoenen. Eigenlijk vond ze heel de nacht gewoon heerlijk. Misschien was het ook maar beter om te gaan slapen, aangezien zij ook wel moe werd. Doodleuk stond ze op en liep ze een eindje van hem weg.

Lachend draaide Fanta zich weer naar hem toe en plofte bij hem neer. ‘Nee hoor, ik blijf vannacht lekker dicht bij jou, het kan me niet schelen wat de regels zijn,’ zei Fanta en ze glimlachte even, waarna ze zich naast hem legde en haar hoofd op zijn borstkas legde. Ze hoorde en voelde zijn ademhaling, was even in de ban van zijn borstkas die zacht op en neer ging, sloot genietend haar ogen en pakte met een hand zijn hand, waarna ze haar andere hand naast haar hoofd legde. ‘Tenzij je nog niet wilt slapen,’ zei ze zwoel en ze grijnsde even, aangezien ze zelf toch wel merkte hoe sexy haar ondertoon was. ‘Maar ik vind dat je moet slapen, dus maakt het me niet uit of je moe bent of niet,’ zei ze en ze lachte even, waarna ze nog een kusje op zijn lippen duwde. Ze kon het niet laten om het kusje een kus te laten worden en om haar voorhoofd nog even tegen de zijne te laten rusten. Ze liet haar hoofd weer zakken en kroop lekker dicht tegen hem aan, daarbij een piepend geluidje makend. Ze kreeg meteen weer een verschrikkelijk rood hoofd, maar negeerde het gewoon. Het maanlicht scheen nog altijd even fel op hun, waardoor Fanta even glimlachte. Het zou morgen vast een heerlijke ochtend worden als ze zou wakker worden naast hem. Of misschien zelfs op hem. Ze bewoog namelijk nogal veel. Vooral als ze een nachtmerrie had. Ze was al wel eens wakker geworden met de tranen staand in haar ogen van een nogal rottige droom. Ze grijnsde even en keek opnieuw richting Percy, checkend of hij wel in slaap gevallen was of niet. Ach ja. Ze sloot haar eigen ogen en wachtte tot de duisternis haar zou omhullen.

Percy glimlachte vermoeid en was eigenlijk blij dat Fanta het was opgemerkt dat hij moe was. Niet dat hij het niet leuk had met Fanta het liefst zou hij de hele nacht wakker blijven voor haar en haar kusjes geven en strelen. Haar rode wangen zien en haar glimlachte zien. Hij streelde over haar wangen en keek toe hoe Fanta op stond en een eindje liep. Hij ging verbaasd recht op zitten en hij keek haar verbaasd aan.
'Wat ga jij doen?' Vroeg hij zachtjes aan Fanta, hij kreeg al snel antwoord toen ze weer naast hem kwam liggen. Hij ging weer terug liggen in het gras en en legde zijn arm om Fanta heen. Hij trok haar dicht tegen hem aan wilde het liefst de hele nacht zo blijven liggen. Waarschijnlijk zou dat ook wel gebeuren, maar toch. Hij voelde de lippen van Fanta tegen zijn lippen. Hij kuste haar terug en streelde haar lippen met zijn tong zodat ze haar lippen los zou doen. Hij wilde helemaal niet dat ze zou stoppen. Hij wilde veelste graag dat ze de helenacht met elkaar zouden zoenen en met elkaar konden zijn. Dat zou waarschijnlijk wel gebeuren maar Fanta haalde haar lippen van de zijne. Hij glimlachte toen Fanta hem beveelde om te gaan slaap. Hij deed ook meteen zijn ogen dicht en liet een zachtte zucht over zijn lippen rollen. Hij dacht even aan hoe de avond verlopen was. Het begon allemaal gewoon normaal, daarna kreeg hij een gevoel die hij niet kon beschrijven. Wilde Fanta alleen maar zoenen en haar liefkozen. Daarna kwam zijn rottige schuld gevoel op spelen. Hij haatte het gevoel, maar Fanta had hem geholpen. Hij was er echt heel blij. hier door kon hij haar weer liefkozen en zoenen. Nu lagen ze samen hier. Hij vond het echt geweldig en wilde Fanta dat ook het liefst zo dicht mogelijk bij hem hebben. Hij streelde zachtjes door haar, haar en uiteindelijk stopte hij de handeling. De slaap overmeesterde hem en hij voelde zich in een droomloze slaap vallen. Iets wat hij niet erg vind, hij vond het totaal niet erg om niet te dromen. Omdat dromen altijd spiegelbeelden waren die niet waar, waren.

-Sorry een beetje kort, maar hij is wel super cute in slaap gevallen >.<-

Dankzij de lieve handelingen van Percy voelde Fanta zich verschrikkelijk slaperig worden, maar kon het niet laten om even omhoog te kijken hoe hijzelf in slaap viel. Nog voordat hij echt in slaap leek te zijn, drukte ze liefdevol een kus op zijn hoofd en daarna eentje vlinderzacht op zijn lippen. Fantal liet haar hoofd weer zakken en zocht warmte in zijn heerlijke armen. Het gevoel dat ze daarbij kreeg, was verschrikkelijk overweldigend. Dolgraag wou ze het gevoel vasthouden. Ze wenste dat het gevoel nooit meer voorbij zou zijn en dat ze ongelooflijk veel jaren met hem samen zou zijn, ondanks dat ze nog niet echt een koppel waren. Daar zou ze eigenlijk wel verandering in moeten brengen. Zou ze het hem durven vragen? Ooit? Misschien over een paar dagen, maar misschien waren die woorden niet eens nodig. Hoe zou Percy zich voelen? Zou hij haar al als zijn vriendin beschouwen of wachtte hij officieel tot zij het zou zeggen? Ze wist het niet. Ze had nog nooit verkering gehad en had dan ook nog nooit ervaring met dit gehad, evenals dat ze een jongen gezoend had. Ja, ze was tegen haar zin gezoend door een jongen van wie ze dacht dat ze hem kon vertrouwen. Fanta probeerde een opkomende huivering te onderdrukken en zuchtte zachtjes toen ze merkte dat ze het niet kon. Ze was blij dat Percy al in slaap gevallen was. Het zou haar toch alleen maar ergeren als hij vroeg wat er was. Bovendien wou ze hem niet bezorgd maken door haar gevoelens over Jason. Ze schudde haar hoofd even en sloot haar eigen ogen, waarna ze voelde dat de duisternis haar langzaam begon in te pakken. Het koude gevoel verdween en haar lichaam snakte in de laatste seconden van haar bewustzijn koortsachtig naar de heerlijke warmte van Percy, die zich als een elektrische deken om haar leek te sluiten en haar leek te verwarmen met heel zijn kracht. Oké, een beetje een rare gedachte voor je in slaap viel en je laatste secondes nog probeerde te benutten met een paar gedachten, maar misschien was het juist goed om eens zo over die dingen na te denken. Om vanuit haar oogpunt haar gevoel te omschrijven die ze telkens kreeg als ze hem zag, voelde of aan hem dacht. Ze sloot haar ogen en glimlachte even, waarna ze zich dicht tegen hem nestelde en zich afsloot van de wereld.

’Nee, houd op! Alsjeblieft!’ Doodsangst was te lezen in het gezicht van het meisje, terwijl de jongen zich over haar boog en tape plakte op haar mond. Hardhandig sloeg hij haar in haar gezicht toen ze zich wou verzetten. ‘Lig stil, rotwijf! Je verdient het niet om door de anderen gezien te worden en je verdient het al helemaal niet om te leven!’ De woorden schaadden het meisje duidelijk, maar niemand in de kamer durfde zich te verroeren en keken doelloos toe hoe het meisje vastgebonden werd. ‘Wie eerst?’ grijnsde de jongen toe naar hun, maar niemand verroerde zich, iedereen badend in hun eigen gedachten. Het meisje voelde hoop opkomen in haar binnenste. Als geen van de vrienden het wilden, dan zou de jongen het waarschijnlijk ook niet doen. De jongen schudde zijn hoofd en maakte een klakkend geluid met zijn tong. ‘Stelletje sukkels! Wat is er mis om eens een keertje met haar te spelen?’ vroeg hij en het meisje kreeg een verschrikkelijk misselijk gevoel. ‘Als jullie het niet doen, doe ik het wel,’ snauwde de jongen, waarna hij zich boog over het meisje en zijn lippen krachtig op de hare duwde. De geur van alcohol en de smaak van tabak maakte haar verschrikkelijk misselijk en ze weigerde om terug te zoenen, wat haar een klap in haar gezicht opleverde. Een verschrikkelijke, snijdende pijn in haar onderbuik liet haar huilen, terwijl ze de andere vrienden hoorde protesteren. ‘Jason, zo is het wel genoeg!’ hoorde ze iemand zeggen. De pijn verdween uit haar onderbuik nog voor er iets had kunnen gebeuren. ‘Shut up, dude! Zo lukt het toch niet!’ snauwde hij. Het volgende moment hoorde ze een harde knal door het huis en huilend keek ze toe hoe iemand levenloos op de grond lag. ‘Sta op en ga weg, Fanta! Ga zo ver je kan, draai je voor niemand om en vergeet niet dat je ons altijd kan bellen als er iets gebeurt, maar ga nu!’ hoorde ze een van de twee jongens zeggen en ze schoot terug in haar kleren. Het meisje keek naar Jason. Een wond op zijn hoofd en zijn mond half open. Zijn ogen waren wijd open en zijn pupillen waren verwijd. Ze slikte even, stapte toen over hem heen en begon te rennen zo hard ze kon, bang zijnd dat een van de vrienden haar zouden achtervolgen. Ze rende en rende, recht de donkere nacht in.

Fanta’s lichaam was wild heen en weer aan het bewegen, terwijl ze de droom uit haar hoofd probeerde te krijgen. Verschrikkelijk bang zijnd over haar droom en de beelden die ze erbij kreeg, probeerde ze door middel van het schudden van haar hoofd de droom weg te krijgen, maar het was tevergeefs. Tranen dropen over haar wangen, terwijl ze met al haar kracht haar ogen open wilde doen, wou ontsnappen aan die ruwe wereld die haar in zijn dwang probeerde te houden. De pijn die zich overal verspreidde, vooral in haar onderbuik, liet haar onwillekeurig naar adem snakken en huilend probeerde ze een nieuwe poging om wakker te worden. Haar ogen schoten ogen en ze keek recht de donkere nacht in. Ze wist niet hoe lang ze had geslapen. Een uur, twee? Ze ging recht overeind zitten en sloeg haar handen voor haar ogen, waarna ze begon te snikken. Sidderingen gingen achter elkaar door haar lijf, terwijl ze nog duidelijk de knal in haar hoofd hoorde. De ogen waarmee de vriend van Jason haar zo had aangekeken. Alsof hij zich werkelijk bekommerde om haar. Nee, want als hij dat gedaan had, had hij haar geholpen en had hij niet toegekeken hoe ze vlak voor haar ogen mishandeld werd door Jason. Een hoop gepiep kwam uit haar keel en ze probeerde adem te krijgen. Ze wist dat ze aan het hyperventileren was, maar probeerde dit zo weinig mogelijk te doen. Hyperventilatie ging haar nu niet helpen, ze moest sterk blijven. Toch was dat makkelijker gezegd dan gedaan. Bang keek ze opzij en een gil – een niet erg harde, gelukkig, het leek meer op gepiep – verliet haar mond toen ze Percy zag liggen. Haar hart klopte even in haar keel, maar daarna kroop ze op handen en knieën naar haar toe. Ze legde haar hoofd bang neer op zijn borstkas. ‘Percy, help,’ piepte ze en ze legde haar hand op zijn borstkas, waarmee ze hem zachtjes heen en weer schudde. ‘Percy, help! Jason is hier.’ Ze dacht dat ze het luid genoeg zei, maar ze wist ook wel dat het alleen maar gepiep was dat uit haar keel kwam. Huilend keek ze naar hem, terwijl ze met de minuut banger werd. Ze greep bang een stukje shirt vast en schudde hem heen en weer. ‘Percy, help! Hij wilt me pakken! Hij wilt me meenemen!’ Snel werden de zinnen achter elkaar uitgesproken en bang schudde Fanta Percy door elkaar, waarna ze huilend en doodop tegen hem aankroop, sidderingen door zich heengaand van angst.

- Ok, freaking lange post ;D
Ik zou dus echt gek worden als ik deze post zou verliezen ;D

Percy schrok op uit zijn slaap toen hij naast zich gepiep hoorde en aan hem trokken werd. Hij knipperde verward met zijn ogen en probeerde zich terug te halen waar hij was. Hij zag dat Fanta op hem lag en zachtjes in paniek huilde. Hij ging overeind zitten en hield Fanta vast in een stevige omhelsing. Hij wist niet precies wat er aan de hand was, maar hoorde door haar piepende ademhaling dat ze aan te hyperventileren was. Hij streek zachtjes door haar, haar en maakt een sussend geluidje.
'Stil maar.' Zei hij zachtjes tegen haar en probeerde het gepiep dat uit haar keel kwam te ontcijveren. Na een paar tellen begreep hij wat Fanta eindelijk tegen hem gezegd had. Ze dacht dat die Jason hier was. Hoe kwam ze daar nu bij? Ze wist toch dat ze hier in de kliniek waren, hier kon hij niet komen. Hij bleef zachtjes door haar, haar strijken en probeerde haar te kalmeren.
'Hij kan hier niet zijn.' Fluisterde Percy zachtjes tegen haar. Het was niet het meest effectieve wat hij kon zeggen dus, bedacht hij wat anders. 'Ik ben hier om je te beschermen. Hij kan je niets doen zolang ik bij je ben.' Fluisterde Percy zachtjes tegen Fanta. Dat was waar, als die Jason hier zou zijn. Percy zou hem vermoorden als het nodig was, maar hij zou er voor zorgen dat hij Fanta met geen vinger aan kon raken. Hij zou Fanta beschermen en er voor zorgen dat haar niks over kwam.
'Hij zou niet eens bij je in de buurt kunnen komen.' Fluisterde Percy zachtjes tegen en trok haar dicht tegen hem aan. Hij zou niks laten gebeuren met Fanta.

Percy staarde voorzich uit en probeerde Fanta gerust te stellen. Hij bleef door haar, haar strelen en probeerde zijn adem haling onder controllen te houden zodat Fanta daar misschien hou vast aan had. Hij beet zachtjes op zijn onderlip. Die Jason moest haar zoveel pijn gedaan hebben, hij kon het niet begrijpen. Hoe kon je iemand zoals Fanta nou zoveel pijn doen? Percy steunde met zijn kin tegen haar hoofd en staarde in het donker. Waarschijnlijk hadden ze maar twee uurtjes ofzo geslapen. Hij wist het niet, het maakte hem ook niet zoveel uit. Hij wilde alleen dat Fanta weer rustig werd.
'Stil maar, hij kan hier niet komen. Hij kan niet bij jouw komen.' Fluisterde Percy zachtjes tegen Fanta en hij keek naar haar. Ze zag er zo hulpeloos uit zo, helemaal in tranen en. hij vond het vreselijk om Fanta zo te zien. Hij vond het echt zo erg wat haar is aangedaan. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en plaatste een zacht kusje tegen haar kruin. Hij hield haar stevig tegen hem aangedrukt en hoopte zo, dat ze niet nog verdrietiger zou worden. Het was het laatste wat hij wilde. Hij wilde niet dat Fanta ooit nog zo bang hoeft te zijn voor niemand niet. Hij steunde zachtjes met zijn kin tegen haar hoofd en wreef zachtjes over haar arm. Het was nog kouder geworden in die paar uur dat ze geslapen hadden. Hij probeerde al zijn warmte aan haar te geven.

Een hoop zwarte vlekken drongen zich voor Fanta’s zicht, maar Fanta probeerde ondanks dat rustig te blijven ademen. Wat het ergste was als je hyperventileerde? Bijna niks kon je rustig maken en je had het gevoel alsof je elk moment kon flauwvallen. Proberend kalm te blijven luisterde ze naar Percy’s ademhaling. Zweet van angst parelde langs haar voorhoofd. Ook over haar rug voelde ze koude rillingen, terwijl ze de pijn in haar onderbuik nog steeds voelde. Instinctief sloeg ze haar armen rond haar buik en leunde zo tegen Percy. Ze voelde een misselijk gevoel opkomen en probeerde zich zoveel mogelijk te concentreren op het gras. Ze sloot haar ogen even en voelde dat het maagzuur haar steeds hoger naar de keel rees. Ze moest rustig blijven ademen, voordat ze dadelijk Percy zou wegjagen met haar overgeven. Dat wou ze toch zeker niet? Ze probeerde zichzelf opnieuw rustig te maken en merkte dat dit langzaam maar zeker lukte. ‘Het doet zo’n pijn,’ jammerde ze en ze keek naar haar onderbuik, alsof Jason niet in haar droom aanwezig was, maar opnieuw bij haar. Tranen van angst, vermengd met pijn, liepen over haar wang en ze verborg haar hoofd huilend tegen Percy. Als haar ademhaling zacht zou gaan, zou de pijn misschien ook verminderen. Nog steeds maalde de knal van het pistool door haar hoofd en zag ze Jasons roerloze lichaam. Nog steeds voelde ze het koude en pijnlijke grind prikken in haar voeten, terwijl ze weg probeerde te rennen. Het was niet de eerste keer dat ze deze droom had. Nee, ze had deze droom wel vaker. En ze kon het maar niet verdrijven. Een dromenvanger hielp al helemaal niks, niks hielp. Ze zuchtte even en probeerde niet teveel op de pijn te letten, alhoewel die wel overweldigend was en haar bijna liet flauwvallen. Doodsbang wreef ze door haar haren en probeerde ze het zweet een beetje te verminderen door het weg te vegen met de zoom van haar shirt. Ze keek opzij naar Percy en zuchtte even zachtjes. Ze voelde zich weer wat kalmer worden en leunde met haar hoofd tegen zijn schouder. Pijnlijke steken in haar onderbuik lieten haar weten dat die de droom ook langzaam los begon te laten, zodat de pijnlijke steken van hard naar zacht gingen. Ze probeerde zich te concentreren op Percy’s ademhaling, die heerlijk zacht klonk vergeleken bij die van haar. Ze haalde diep adem.

‘I-Ik had een droom over Jason,’ mompelde Fanta en ze keek Percy even bang aan, maar probeerde zichzelf te vermannen. Rustig begon ze de droom uit te leggen. Ze vertelde Percy hoe Jason een poging had gedaan, maar dat het helemaal mislukte omdat zijn twee vrienden niet mee wouden doen en hij daar best wel pissig op was. ‘Toen het hem niet lukte, drong hij…’ Ze twijfelde even en verplaatste haar lichaam dichter naar Percy. ‘… binnen en het lukte weer niet. Zijn vrienden hadden er genoeg van en Jason liep op hun af, maar een van zijn vrienden heeft hem doodgeschoten en mij gezegd dat ik weg moest gaan,’ mompelde ze en ze sloot haar ogen. ‘Het leek zo echt, Perce. Alsof het niet in een droom gebeurde, maar alsof Jason werkelijk aan het slaan was,’ zei ze en ze keek hem bang aan, met de ogen rood van het huilen. ‘Ik had zwanger kunnen zijn,’ mompelde ze en ze keek gauw opzij om de pijn van haar ogen niet aan Percy te laten zien. ‘Maar zijn vrienden vielen hem teveel lastig, dus dat is niet gebeurd. Maar goed ook, ik zou er telkens weer aan herinnerd worden als ik een kind van hem zou hebben gekregen,’ mompelde ze en ze sloeg haar ogen neer, terwijl ze nieuwe traan over haar wang gleed. ‘Ik ben bang,’ gaf ze eerlijk toe en ze slikte even. ‘Ik was zo bang dat als je de waarheid zou vertellen, je hartstikke boos zou worden, ik heb je daarstraks niet alles over Jason verteld en nu wel,’ zei ze en ze sloeg haar ogen neer, te laf zijnd om hem in zijn ogen te kijken. Voorzichtig zochten haar handen de zijne op. ‘Perce, als ik kon, zou ik heel mijn jeugd terugdraaien. Dan zou ik nooit op Jason zijn ingegaan,’ fluisterde ze en ze glimlachte lichtelijk. ‘Maar dankzij hem ben ik hier wel beland en daar ben ik hem dankbaar voor, anders had ik jou niet kunnen ontmoeten,’ zei ze, met een lichte trilling haar stem. ‘Ja, je kan het al raden. Ik ben nadat gedoe met Jason en mijn vader gewoon gerend, recht in de armen van deze kliniek,’ mompelde ze en ze voelde weer een nieuwe traan. ‘Ze vonden het nogal raar dat er een meisje liep met een half kapot gescheurd jurkje op blote voeten, dus hebben ze me maar opgenomen.’ Ze fluisterde het en kroop, met de rillingen over haar rug lopend, tegen Percy aan.

Percy hied Fanta stevig vast en probeerde te achterhalen wat zo pijn deed. Hij begreep het niet. hij dacht hij haar pijn deed en wilde haar loslaten. Maar Fanta leunde met haar hoofd tegen zijn schouder en haar ademhaling werd langzaam rustig. Percy hield haar weer stevig vast en luisterde naar Fanta die haar verhaal vertelde. Hij vond echt vreselijk om aan te horen. Dat iemand haar zoveel pijn kon bezorgen. Hij wreef zachtjes over haar armen en trok haar nog dichter tegen hem aan.
'Ik zou toch nooit boos op je kunnen worden, het is niet jouw schuld. Jij kon er niks aan doen. Ik zou eigenlijk boos moeten worden op die Jason.' Zei Percy zachtjes tegen Fanta. Hoe kon ze dat bedenken, dat hij boos op haar zou worden om iets waar ze niks aan kon doen. Hij begreep ook wel waarom Fanta het niet meteen had gezegd, het is niet iets waar je gezellig over zou praten ofzo. Hij vond het echt vreselijk voor Fanta en was eigenlijk blij dat ze meteen hier naar toe werd gebracht.
'Misschien moet je maar blij zijn dat je hier naar toe gebracht bent.' Fluisterde Percy zachtjes. 'Hier kan hij niet komen, hier ben je veilig.' Zei hij tegen haar en keek haar aan. 'Het is natuurlijk niet het meest prettige onderkomen dat je kan verzinnen, maar je bent hier te minsten wel veilig. Niemand kan je hier iets aan doen, en Jason kan hier niet komen.' Verzekerde Percy Fanta en hij drukte een kusje tegen haar voorhoofd.

'Als ik mijn jeugd kon veranderen dan had ik niet eens bestaan.' Fluisterde Percy zachtjes tegen Fanta. Zijn vader had hem vaak beschuldig dat de relatie tussen zijn vader en moeder stuk ging van wege zijn geboorte. Elke keer weer als hij ruzie kreeg met zijn vader kwam dat onderwerp wel naar boven. Alsof hij er iets aan kon doen dat hij geboren werd, dan had zijn vader maar beter uit moeten kijken. Hij staarde in de verte en luisterde naar de iets rustigere ademhaling van Fanta.
'Eigenlijk is het ook geen wonder dat ik hier terecht gekomen ben.' Fluisterde Percy zachtjes. Het was voor zijn vader natuurlijk de grote kans om van Percy af te komen. Zijn vader wilde dat maar al te graag en als hij Percy in een gesticht kon stoppen was het helemaal geweldig. Wat zal die man gelachen hebben toen ze Percy hadden op gehaald. Wat zal die man feest hebben gevierd toen hij Percy niet meer hoefde te zien. Hij knipperde met zijn ogen en keek weer naar Fanta. Hij glimlachte zwakjes naar haar en haalde zijn schouder lichtjes op.
'Dan was ik hier niet geweest, dan had mijn vader geen last van mij gehad en waren mijn vader en moeder nog steeds gelukkig, met misschien alleen mijn zusje.' Zei Percy terwijl hij tranen voelde opkomen. Hij kon er niks aan doen, maar altijd als hij er aan terug dacht dat zijn vader tegen hem zei dat hij nooit geboren had mogen worden deden die woorden hem pijn.

‘Ik weet niet eens of die kogel hem uitgeschakeld heeft, Perce,’ fluisterde ze en ze besefte dat ze inderdaad niet wist of hij dood was of niet. Ze schudde haar hoofd even en keek hem aan. Nu was het tijd om naar hem te luisteren. Ze ging hier nu niet egoïstisch zitten doen. Kalm leunde ze met haar hoofd teen zijn schouder en luisterde naar zijn woorden. Ze sloot haar ogen even. Haar vader had haar ook nooit geaccepteerd. Nooit. En de band met haar moeder was ook alleen maar kapot gegaan. Ze schudde haar hoofd even. Waarom was elk ouder die iedereen had zo’n zak geweest in iedereen hun leven? Waarom bestonden er ook niet gewoon ouders die goed voor hun kinderen zorgden en niet zulke gemene streken met hun uithaalden? Ze schudde haar hoofd even. Waarschijnlijk zou zij het nooit begrijpen, evenals Percy. Snel wurmde Fanta zich onder Percy’s armen uit en ging met haar gezicht naar hem toe op zijn schoot zitten, zodat ze tussen zijn benen op de grond zat, maar wel met haar benen de andere kant op gedraaid, richting hem, zodat ze hem kon aankijken. Een beetje een rare positie als je het vanaf een afstandje zou bekijken, maar dat kon Fanta nu even niks schelen. ‘Hé,’ zei ze zachtjes en ze tilde met haar vinger zijn kin op, evenals hij zo vaak bij haar deed. ‘Je vader is van lotje getikt als hij je niet bij hem wilt hebben. Je bent echt een fantastische jongen, ondanks de slechte zorg van je vader, onthoud dat, Perce,’ fluisterde ze zachtjes en ze liet haar voorhoofd tegen de zijne leunen. ‘Ik weet zeker dat je vader diep vanbinnen van je houdt. Hij is alleen een beetje verstrooid door de ruzies met je moeder en zegt en doet stomme dingen, maar wie weet meent hij het vanbinnen helemaal niet zo en wilt hij het helemaal niet, maar gebeurt het steeds toch,’ mompelde ze en ze keek Percy recht in zijn ogen aan, terwijl ze voelde hoe de afgunst voor de man die Percy zo behandelde steeds groter werd. ‘Vergelijk het met het snijden van jou. Je wilt het niet en houdt je in gedachten zo veel mogelijk tegen, maar uiteindelijk gebeurt het toch. Misschien is dat met je vader ook wel zo,’ zei ze. ‘En zo niet, dan verdient hij niet eens dat je aan hem denkt.’

Zachtjes drukte ze een zacht kusje op zijn lippen. ‘Ze krijgen ons niet zomaar klein, dat beloof ik je. En als je jezelf eens rottig voelt over je vader, kom dan naar me toe en praat erover. Praten wondert, you know,’ zei ze en ze grijnsde even liefelijk naar hem, waarna ze zachtjes over zijn wang wreef. ‘En op dit moment heb ik het gevoel dat ik van niemand meer hou dan van jou. En ik wil dat gevoel altijd blijven houden,’ fluisterde ze en ze drukte haar lippen liefelijk op de zijne. Ze maakte zich los uit de ongemakkelijke positie en ging nu andersom zitten, zodat ze wel nog tussen Percy’s benen zat, maar alleen met haar rug naar hem toe, tegen zijn borstkas geleund en met haar gezicht naar voren gericht. Ze pakte Percy’s handen en hield die tegen haar eigen aan, dicht in de buurt van haar borstkas, waar ergens haar hart was. Ze sloot haar ogen even en genietend leunde ze een beetje tegen hem aan, zijn geur genietend opsnuivend. ‘En iedereen die je durft te zeggen dat je niet normaal bent of wat dan ook, krijgt met mij te maken,’ zei ze zachtjes, waarna ze overdreven haar vuisten in de lucht stak en begon te lachen. Ze draaide haar gezicht half, zodat ze met haar neus in zijn hals zat en haar ogen recht tegen zijn kaaklijn keken. ‘God, wat hou ik toch veel van je,’ mompelde ze. ‘Ik bedoel jou hè, niet God, want dat zou nogal.. Nou ja, je weet wel, God, kun je daar van… Jawel, nou ja…’ Meteen werd ze helemaal rood en grinnikte ze even. ‘Ach, je begrijpt me wel,’ zei ze lachend en ze voelde zich weer helemaal kiplekker, vooral omdat de droom ook uit haar gedachten verdwenen was. Ze legde haar hoofd tegen zijn hals en keek naar boven, zodat ze tegen zijn kin aankeek, maar als ze iets beter keek, zag ze ook zijn wimpers, alleen niet zijn ogen. Daar zat ze dan in een weer onmogelijke positie voor, maar het maakte haar niks uit. Dichtbij hem zijn was nu nog het enige wat gold voor haar. Glimlachend liet ze haar hoofd zo rusten tegen zijn hals en trok haar benen op, die ze liet leunen tegen zijn benen en ze hield zijn armen met haar handen liefelijk vast, terwijl ze een kusje op zijn kin drukte en zachtjes giechelde, waarna haar wangen weer opbolden omdat ze rood werd. Nee hè, not again!

Percy glimlachte toen Fanta's wangen opnieuw rood werden. Hij hield haar handen vast en hield haar ook stevig tegen hem aan gedrukt. Kon die tijd maar even stil staan dan konden ze zo blijven zitten voor een lange tijd. Hij schudden zachtjes zijn hoofd, zijn vader hield niet van hem dat wist hij zeker.
'Nee mijn vader houdt echt niet van mij.' Zei hij zachtjes. 'Hij ziet alleen zijn drank flessen en mijn moeder als een lust object. Hijj sloeg mijn moeder vaak genoeg, ze heeft het mij wel eens vertelt toen ze er achter kwam dat ik mezelf sneed. Ze voelde zich echt schuldig op dat moment, toen is ook steeds naar mij om gaan kijken. De band die ik vroeger had met mijn moeder voordat mijn oma ziek werd, kwam eigenlijk weer terug. Het ging allemaal goed uiteindelijk met mij. Het snijden stopte en mijn moeder en ik deden veel dingen weer samen, we zorgde samen voor mijn zusje en het langzaam weer gezellig in huis. Tenzij mijn vader thuis was, hij zorgde er wel voor dat alles weer naar beneden werd gehaald.' Percy liet de woorden uit zijn mond rollen zonder er over na te denken. Eigenlijk wilde hij het helemaal nooit aan iemand vertellen, omdat het niemand wat aan ging. Hij schaamde zich voor zijn thuis situatie en dan voor al voor zijn vader.
'Eigenlijk kon je zeggen dat alles weer goed met mij ging, mijn moeder begreep mij en voelde zich schuldig. Ze had het expres niet aan mijn vader vertelt omdat ze wist dat hij ging flippen.' Hij zag voorzich hoe zijn vader flipte die ochtend dat hij opgehaald werd. Hij had zijn vader nog nooit zo gezien. bijna angst aanjagend. Hij was ook zo stom om zich te snijden in de keuken aan een glas scherf. Zijn zusje had haar glas laten vallen, hij wilde de glas scherven opruimen, maar hij sneed zichzelf perongeluk. Hij had zijn mouw opgestroopt om het bloed af te wassen dat aan zijn handen zat, zijn vader zag toen de litekens op zijn arm en flipte helemaal.

'Het ging een tijdje goed, ook op school. Ik had mijn oude vrienden niet meer omdat ik die toen der tijd de rug had toe gekeerd. Maar ik had Dahlia nog steeds. het was een maand goed gegaan, ik kon gewoon naar school hoefde niet meer te spijbelen om mijn zusje op te kunnen halen want dat deed mijn moeder. Maar toen ik een keer op school kwam zag ik Dahlia nergens. Zij was er meestal eerder dan ik, ik dacht dat ze misschien te laat was dat kon. Later toen ik in de les zat was ze er nog steeds niet. Misschien ziek, dan had ze het wel gezegd. Ik kreeg de horen dat Dahlia verhuisd was, ik wist het niet. Ze had het niet tegen mij gezegd. Die dag ben ik naar huis gegaan en had ik niets anders gedaan dan mezelf open gehaald aan alles wat ik kon vinden.' Het klonk allemaal heel dramatisch. Op zich was dat het ook wel als je de bloedsporen zou volgen die hij die dag over al had achter gelaten op school opweg naar huis en thuis. Hij beet zachtjes op zijn onderlip, moest hij dit wel allemaal vertellen aan Fanta. Het voelde goed om te vertellen eigenlijk, maar toch. Zou Fanta niet alleen maar bang van hem worden, bang hem achter te laten dat het misschien weer gebeurt. Of was hij daar bang voor als hij opnieuw achter gelaten zou worden dat hij opnieuw zich aan alles op zou snijden. Hij wist het niet.
'Die dag werd mijn moeder gebelt over wat er school was gebeurt, hoe ik mezelf mishandelde en al dat. Ze had met mij die avond gesproken, ze wist niet af van Dahlia. Ik had haar niet verteld over Dahlia haar nooit eens mee genomen mee naar huis ofzo. Ik schaamde me voor mijn vader dus wilde ik dat niet. Een paar dagen later kwam mijn vader er achter dat ik mezelf sneed. Hij schold mij uit voor geestelijk gestoorde belde meteen dit kliniek en wilde op laten halen. Hij hield mijn zusje bij mij vandaan, ik heb nooit afscheid van haar kunnen nemen. Ook al heb ik haar wel beloofd dat ik terug zou komen, om haar op te komen zoeken.' Bij die laatste woorden gleed er een traan over zijn wang. Hij was ook zo stom bezig geweest. Hij wilde hier helemaal niet zijn, hij wilde niet hier leven, hij wilde helemaal nit meer leven.

Ook al wou ze zo graag tegen hem spreken en hem sussen, het was nu beter dat hij even kon uitpraten, hoe graag ze hem ook in haar armen wou nemen en hem zachte dingen wou toefluisteren , waaraan hij misschien wel iets had. ‘God, Perce, wat rottig,’ fluisterde ze en ze probeerde razendsnel naar woorden te zoeken in haar hoofd die hem beter zouden laten voelen. Kom op, ze had toch wel iets in haar hoofd, of niet soms? Ze sloot haar ogen even en dacht opnieuw gauw na. Ze schudde haar hoofd even en streelde zacht en ritmisch over zijn vinger. Ze keek achterom naar zijn gezicht. Bam! Het leek net alsof heel haar wereld in elkaar stortte toen ze de traan over zijn wang zag lopen. Razendsnel draaide zij zich om en liet zich op haar knieën voor hem zakken, waarna ze haar handen op zijn schouders legde en haar voorhoofd tegen de zijne drukte. Ze zoende hem zachtjes en wreef met haar duim zijn traan weg. ‘Hé, niet huilen, oké? Het spijt me, ik wist niet dat je vader zo in elkaar zat,’ mompelde ze en ze voelde zelf ook een brok opkomen. Wie deed zijn zoon nu zoiets aan? Ze voelde zich rotter met het moment. Ze had zijn vader even verdedigd, had Percy het goede proberen te laten inzien van zijn vader. Ze werd misselijk als ze nu aan die woorden dacht, maar schudde gauw haar hoofd. ‘Perce, hij is er nu niet meer. Hij kan je niet opzoeken in deze kliniek en hij kan je nu niet meer uitschelden en van die waardeloze woorden zeggen die nergens opslaan, oké?’ fluisterde ze zachtjes en ze drukte een kus op zijn wang. ‘En zodra wij, samen met Dahlia, uit deze kliniek ontsnapt zijn, nemen we contact op met je zusje, dat beloof ik. Misschien zal ze eerst boos zijn, maar ik weet zeker dat ze het nu ook wel zou snappen. Misschien heeft iemand het haar toch verteld wat er gebeurd is, misschien denkt ze op dit moment wel aan je,’ fluisterde Fanta zachtjes en ze hoefde niet eens moeite te doen om hoopvol te klinken. Soms sprak haar stem de woorden die recht vanuit haar hart kwamen, waardoor het waardevol en eerlijk klonk, zonder dat Fanta het zelf eigenlijk doorhad. ‘Sst, stil maar,’ suste ze zachtjes en ze sloeg haar armen om zijn nek en drukte een vlinderzacht kusje op zijn voorhoofd.

‘Weet je geen andere manier om contact met haar op te nemen? Via telefoon of zo?’ Terwijl ze bedenkelijk keek, dacht ze snel na. Ze wist dat er een kantoor in de buurt was in de kliniek. Stel dat Percy toevallig zijn huisnummer zou weten, toevallig zijn zusje aan de lijn zou krijgen en het haar toevallig allemaal zou kunnen uitleggen op een korte tijd, zou dat niet helpen? Meteen voelde zij zich machteloos worden. Er waren ook nog bewakers in de buurt, stel dat ze het zouden weten allemaal, dan zou het toch niet gaan. Bovendien wist ze niet eens of ze hier echt wel een telefoon hadden. Ja, vast wel, anders zouden ze toch geen nieuwe patiënten binnenkrijgen? Ze slikte even en keek Percy aan. ‘We vinden wel een manier om je zusje weer te zien, dat beloof ik je,’ fluisterde ze zachtjes en ze drukte een liefdevolle kus op zijn mond. ‘Ik weet zeker dat zij wel van je houdt, Perce,’ zei ze en ze wreef door zijn haren. Een hand gleed naar zijn achterhoofd en gleed naar zijn nek, waar ze zachtjes met de laatste lokken die net niet zijn nek bereikten begon te kroelen. Ze keek hem liefdevol aan. ‘En ik begrijp het als je al eerder met Dahlia weg kunt om naar je zusje te gaan, dan kijk ik wel hoe ik hieruit kom,’ zei ze en ze grijnsde even. Ze zag zich hier al echt zitten. Dag een zonder Percy. Saai. Dag twee zonder Percy. Nog saaier. Dag drie zonder Percy. Dodelijk. Dag vier zonder Percy. Oké, nu ben ik ook weg hier. Dag vijf zonder Percy. Ontsnapping! Ze moest moeite doen om haar lach in te houden. Ze was flauw bezig. ‘Oh, ik heb een idee!’ zei ze en de hyperactiviteit begon weer terug te komen. ‘We bellen een straaljager, laten ons oppikken en weg zijn we, vliegend door de lucht!’ zei ze en ze grinnikte even. Ze liet haar lach gauw weer varen toen ze naar Percy keek. Snel maakte ze zich iets kleiner. ‘Sorry!’ zei ze gauw. ‘Wat stom van me. Jij zit hier met dit rotgevoelens en ik kom weer terug met mijn hyperactiviteit. Sorry, sorry, sorry!’ zei ze en met blozende wangen keek ze even naar de grond. Oh, stomme hyperactiveit ook. Foei! Ze probeerde Percy te helpen en dan kwam dit weer. Lekkere vriendin was ze weer!

Eigenlijk moest Percy wel lachen om Fanta en haar straaljager, hij moest nog hader lachen toen ze sorry zei en weer rode wangen kreeg. Wat was ze toch geweldig eigenlijk. Wist over alles een grap te maken zonder je pijn te doen.
'Misschien kunnen we meteen de luchtmacht, landmacht en marine bellen om ons op te laten halen.' Grijnsde hij naar Fanta en omhelsde haar. Hij was blij dat ze naar hem geluisterd had, dat ze hem gezoend had zijn traan had weggeveegd. Het was ook stom om, om dit soort dingen te huilen. Maar toch bleef het hem elke keer weer pijn doen als hij er aan dacht. Hij streek door het haar van Fanta en glimlachte zwakjes naar haar. Hij voelde meer tranen achter zijn ogen prikken toen Fanta sprak over zijn zusje. Zijn zusje zou misschien kwaad zijn, misschien wilde ze wel niet meer met hem praten. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en glimlachte daarna weer zwakjes naar haar.
'als ik kon, dan had ik mijn zusje al lang gebeld. Dan had ik haar vertelt hoeveel ik van haar hou en dat ik haar zo snel mogelijk als kan op kom zoeken. Dan had ik haar vertelt hoe ze het huis uit kan vluchten als onze ouders weer ruzie hadden. Via de badkamer, heb daar een raam die uit komt op het dak. Via het dak kan je langs de klimop naar beneden klimmen. Dan ben je buiten.' Zei Percy, hij was meer inzich zelf aan het praten en volgde met zijn ogen de hele weg die hij vaak had afgelegd als hij het huis uitvluchtte voor zijn vader.
'Dat zou ik haar dan vertellen en ik zou haar zeggen, dat ze dan altijd onderdak kon zoeken bij het cafe op de hoek. De eigenaares wist wat er aan de hand was, mijn vader had daar gewerkt. Ze woont daar boven, ik heb daar vaak onderdak gezocht bij haar.' Zei Percy nog steeds in zijn trance.

'Ik wou dat we hier weg konden gaan, dan hoef ik haar dat allemaal niet te vertellen via de telefoon. Dan zou ik gewoon een huis gaan zoeken. Een huis waar ik samen met mijn zusje kan wonen.' Zei Percy zachtjes. 'Misschien ook met Dahlia en met jouw.' Zei hij er achteraan, hij glimlachte zwakjes en keek even naar de grond, om de bezrogde ogen van Fanta niet te hoeven zien.
'Alleen als jij dat ook wilt natuurlijk.' Zei hij met een klein lachje en keek weer op naar Fanta. Haar ogen konden hem altijd weer laten glimlachen. Ze stonden altijd zo hyperactief en blij. De twinkelingen in haar ogen waren bijzonder en paste echt bij haar. Hij drukte zachtjes zijn lippen op die van haar en trok zich weer terug. Hij pakte met zijn handen haar wangen vast en keek diep in haar ogen.
'Dankje.' Fluisterde hij zachtjes en streek een paar plukken uit haar gezicht. 'Dankje.' Fluisterde hij nogmaals, zij had hem weer geholpen om even naar de toekomst te kunnen kijken, misschien in de toekomst er beter uitkomen.
'Ik hou van je.' Fluisterde hij tegen haar lippen en drukte nogmaals zijn lippen tegen die van haar.


-Sorry, hij is niet echt lang >.<-

Een brede grijns sierde het gezicht van Fanta en ze sloeg haar ogen even neer. ‘Dat zou ik heel graag willen, maar ik zou het ook begrijpen als je liever alleen met je zusje daar zou willen wonen. Ik weet hoeveel je van haar houdt en dat je tijd met haar wilt inhalen. Ik zou dan pas liever bij je willen komen wonen wanneer je er klaar voor bent en wanneer je denkt dat je zusje daar ook klaar voor is. Twee bekvechtende meiden in huis is niet niks hoor,’ zei ze, daarbij als een grapje doelend op Dahlia en haar. Welnee, tussen hun ging het ook wel goed gaan. Misschien moesten ze even aan elkaar wennen, maar dat was dan ook alles. De toekomst zou er zo best wel leuk uitzien, alhoewel ze werkelijk geen idee had wanneer die toekomst er eindelijk zou zijn. ‘Ik help je toch altijd uit de put? Deal with it,’ zei ze glimlachend en ze drukte een kusje op zijn lippen. ‘Ik hou ook van je,’ fluisterde ze en ze grijnsde tegen zijn lippen, waarna ze de hare ook op de zijne drukte. Haar armen sloegen zich automatisch om zijn nek en zachtjes en liefdevol zoende hem terug, waarna ze haar hoofd terugtrok en liefdevol naar hem keek. ‘We zouden eigenlijk een record moeten houden,’ zei ze en toen liet ze hem los en begon ze met haar ogen naar boven te kijken, haar vingers in de lucht en haar mond klaar voor de start. ‘Het aantal zoenen, het aantal uren dat we ’s nachts kunnen doorbrengen zonder dat niemand ons ontdekt, het aantal keer zeggen dat we van elkaar houden, het aantal keren dat ik moet huilen en het aantal keren dat ik idioot doe. Tel daar nu nog maar eentje bij op, aangezien ik het nu momenteel ook doe,’ lachte ze en de vrolijke twinkeling in haar ogen kwam weer terug, waarna ze haar armen rond zijn nek sloeg. ‘Romeo o Romeo, kiss me,’ zei ze overdreven en ze drukte haar lippen zonder omwegen op de zijne en grijnsde toen. Ze was melig, hyperactief en vrolijk. Ze had er wel vaker last van. Als een soort stoornis kwam het opzetten, meestal pas na een paar vervelende buien. Ze had er echt heel vaak last van. Als ze dan een ruzie gehad had, was ze daarna weer vrolijk, melig en hyperactief. Best raar.

‘Pas maar op dat ik dadelijk niet opeens begin te dansen,’ zei ze toen en ze wiebelde een paar keer met haar wenkbrauwen. ‘Dat zie ik mezelf eigenlijk wel al doen,’ zei ze en ze zette grote ogen op, waarna ze haar vinger onder haar kin legde en even een pruillipje trok, haar lippen getuit. Daarna grinnikte ze even en keek hem liefelijk aan. ‘I’m sexy and I know it,’ grinnikte ze toen flauwtjes. Ze drukte een kusje op zijn lippen en begon toen wild heen en weer te bewegen. Ze schommelde van links naar rechts, van rechts naar link en van voor naar achter. Ze legde toen haar hoofd even in haar handen, haalde die er toen weer uit en gaapte. Rustig kroop ze op Percy’s schoot en sloeg haar armen rond zijn nek. Deze keer zat ze tussen zijn benen, maar had beide benen een kant uitgeslagen. Haar benen hingen over een been van hem. Grijnzend zoende ze hem. ‘Hé, nu ben ik al op drie verschillende manieren op je schoot gaan zitten!’ bracht ze het niet van nut zijnde feitje naar voren. Ze probeerde zichzelf een beetje te kalmeren. Niet iedereen vond het leuk als hyperactief en melig was. Ze zuchtte even. ‘Sorry,’ zei ze met een liefelijk stemmetje. Even wist ze niet wat ze moest zeggen en hoe ze zich moest gedragen. Ze ging naar zijn oor toe met haar mond en drukte daar een zacht kusje. Ze wou net iets zeggen, toen een geluid haar liet opschrikken. Kalm tuurde ze naar de struiken, maar toen daar niks was, haalde ze haar schouders op en drukte nog een zacht kusje op Percy’s oor. Ze wendde haar blik af en keek opnieuw naar de struiken. Met samengeknepen ogen keek ze naar de struik. Een hoog gilletje verliet haar mond en ze sloeg van schrik haar armen om Percy’s nek toen een klein konijntje richting haar uit de struiken sprong. ‘Aha, een konijntje. Wist ik wel,’ zei ze droog, waarna ze het beest even argwanend aankeek. Konijnen! De engste wezens op heel de wereld! Met hun hangoren, hun grote ogen en hun snelle pootstappen. De gevaarlijkste roofdieren van heel de wereld. Oké, misschien overdreef ze, maar konijnen waren gewoon eng. ‘Ga weg, eng beest!’ zei ze en ze keek Percy hulpeloos aan. ‘Dadelijk komt er een konijneninvasie!’ zei ze met grote ogen, terwijl ze opnieuw een poging deed om het beest weg te jagen, die kalm aan het gras zat te knagen en even opkeek. Eng. Een rilling ging door Fanta heen. 'Wat, konijnen zijn eng hoor!' zei ze overtuigend knikkend naar Percy. Met grote, schattige ogen knikte ze naar hem, zo overtuigend mogelijk.

Percy grijnsde om Fanta, twee bekvechtende meiden? Zijn zusje zou Fanta en Dahlia wel accepteren. Tenzij ze het niet bedoelde op zijn zusje, maar op haar en Dahlia. Waarom zouden die gaan bekvechten? Percy glimlachte alleen en ging er eigenlijk niet op in.
'Ik zou niet liever alleen met mijn zusje willen zijn en weten dat jij ergens rondloopt zonder te weten waar je precies bent. Ik zou alleen maar bang zijn dat er iets met je zou over komen of dat er iets anders zou gebeuren. Ik wil alleen maar dat je bij mij bent zodat ik zeker weet wat er met je gebeurt.' Zei Percy tegen Fanta en hij glimlachte naar haar. Op de een of anderen manier begreep Percy niet helemaal wat er precies met hem aan de hand was. Hij beet op zijn onderlip en keek naar de grond.
'Tenzij jij niet bij ons wilt komen wonen. Dat kan ik ook best wel begrijpen, misschien wil jij ook nog eerst vrienden of anderen familieleden opzoeken.' Fluisterde Percy voorzichtig. Hij wist niet of Fanta nog anderen mensen had die ze misschien wilde opzoeken. Hij lachte toen Fanta begon te dansen en lachtte nog harder toen ze het had over konijnen invasie.
'Kijk maar uit, straks gaan ze je pakken als je alleen bent. Dan worden hun hangoren puntigge oren en hun lieve oogjes laser lampjes.' Grijnsde Percy, hij wist ook wel dat het nergens op sloeg, maar hij vond het eigenlijk best wel grappig. Fanta kunnen zulke leuke en grappige wendingen geven aan een gesprek. Hij streek door haar, haar en drukte zijn lippen op die van haar. Hij liet zich achter over vallen in het gras en trok Fanta boven op hem. Hij bleef haar zachtjes zoenen en trok zich uiteindelijk terug.
'Eigenlijk ben jij wel de lekkerste frisdrank die ik ooit gezien heb.' Grijnsde hij naar Fanta en drukte nog een kus op haar lippen.

Hij wreef haar armen warm en legde zijn handen in haar hals. Zachtjes duwde hij haar om op haar rug en ging boven haar hangen. Hij drukte zachtjes zijn lippen in haar hals.
'Volgens mij zie ik nog meer konijntjes.' Fluisterde Percy zachtjes in haar oor en keek naar de struiken. We waren helemaal niet meer konijntjes maar hij vond het leuk om haar de stuipen op het lijf te jagen. Hij drukte nog een zacht kusje in haar nek maar bleef met zijn ogen naar de donkeren struiken kijken.
'Volgens mij komen er steeds meer.' Fluisterde hij met een geschrokken uitdrukking. Hij bleef in het donkere niets staren en grijnsde uit eindelijk. Hij keek weer naar Fanta en glimlachte naar haar. Hij drukte nog een kus op haar lippen.
'Er kan je niets gebeuren, ze zijn banger voor ons dan zij voor hun.' Fluisterde hij tegen haar lippen en drukte zijn lippen weer op die van haar. Wat was het toch een heerlijk gevoel, een heerlijk warm gevoel dat hem overmeesterde elke keer weer als hij haar lippen aan raakte. Hij plaatste zijn lippen op haar mondhoeken en gleed over haar kaak naar haar hals. Zachtjes drukte hij daar nog een paar kusjes en streelde met zijn vingertoppen over haar hals en wangen. Hij drukte zijn lippen op de haren en streelde met zijn tong haar lippen in de hoop dat ze haar lippen los zou doen.

‘Nou, Percy, houd op ! Konijnen zijn verschrikkelijk eng ! Ze vreten je hersenen op als je niet uitkijkt. Die ogen zijn alleen maar om je te misleiden !’ zei Fanta en ze keek hem aan, waarna ze knikte, alsof ze het zeer zeker wist dat konijnen die dingen konden doen. Misschien overdreef ze een heel klein beetje, maar konijnen waren wel gewoon eng. ‘Percy,’ zeurde ze, maar het ging over naar een kreun toen ze zijn lippen in haar hals voelde. Grijzend sloeg ze haar armen om zijn nek. ‘Ik niet bij jou willen wonen? Ga weg! Ik zou het juist super vinden,’ zei ze grijnzend, alhoewel het misschien wel niet zo’n slim idee was om bij elkaar in bed te liggen. Percy’s zusje zou zich doodschrikken, moest ze ’s nachts wakker worden en Percy met Fanta in bed vinden. Heel haar beeld van haar broer zou misschien verpest zijn en ze zou boos op Fanta zijn. Oké, misschien overdreef ze opnieuw, maar ze deed alles om een goede indruk te maken op de familieleden van Percy. Toch deed het haar minder pijn dat zijn vader haar zou haten dan Percy zelf. Als Percy haar zou haten, zou haar wereld instorten. ‘Pestkop, je weet dat het mijn zwakke plek is,’ zei ze, toen ze zijn lippen opnieuw in haar hals voelde. Ze moest moeite doen om haar verlangens opnieuw te onderdrukken. Ontspannen liet ze haar hoofd zakken en keek hem glimlachend aan. Hij was ook zo lief. Ze glimlachte even naar hem en liet haar lippen van elkaar loskomen. Haar tong gleed naar binnen en genietend sloot ze haar armen rond zijn nek. Haar lichaam drukte zich dichter tegen de zijne aan en verliefd keek ze hem aan toen ze hem losliet. ‘Het enige verschil tussen de andere Fanta’s en mij, is dat ik nooit op zal gaan en veel meer extra’s heb,’ zei ze, terwijl ze met haar wenkbrauwen achter elkaar wiebelde, om hem nog maar eens extra op het woordje ‘extra’s’ te laten kijken. Ze glimlachte even en legde haar hand liefkozend tegen zijn borstkas. Ze keek opzij en gaf een gil. ‘Ah, nee, Percy! Dit vind ik niet leuk! Je hebt je vriendje naar ons toegeroepen met je geklets over konijnen!’ zei ze en ze keek opzij, waar een konijn haar rustig aankeek. Verderop stond nog een konijntje en daar verderop stond er nog een. Ugh.

Meteen trilde Fanta over haar hele lichaam. ‘Als je een keer dichterbij komt, dan zorg ik dat je opgegeten wordt door een buffel!’ zei ze en ze schoot in de lach toen ze besefte hoe dom dat klonk. Waar zou ze dan een buffel vinden? ‘En die ligt hier op mij!’ zei ze plagend naar Percy toe en ze grinnikte even. Ze zag het al echt voor zich. Percy die opeens in een buffel zou transformeren en dan naar haar toe zou rennen. Ze zou het verschrikkelijk grappig vinden. Ze grinnikte even en keek toen naar Percy. ‘Oh, als jij een buffel bent, wat ben ik dan?’ vroeg ze en ze keek hem vrolijk aan, met twinkelde ogen. ‘Dan ben ik ook een buffel en benoem mezelf tot je vrouw!’ zei ze hyperactief en ze grinnikte. ‘Zie je het al voor je? Twee buffels naast elkaar staand met een kransje rond hun hoorns?’ vroeg ze en ze grinnikte even. Ze zette kracht en zorgde ervoor dat Percy onder haar kwam liggen. ‘Weet jij…’ Met zwoele stem begon ze en ze keek hem elegant aan, waarna ze zachte kusjes in zijn hals begon te drukken. ‘… dat jij de liefste…’ Opnieuw begon ze kusjes te drukken, maar deze keer in zijn nek. ‘… persoon bent die ik ken?’ eindigde ze haar zin en ze drukte een lange zoen op zijn lippen, waarna ze even grijnsde en een zo elegant mogelijke houding aannam. Ze glimlachte naar hem en liet haar vingernagels plagend langs zijn hals gaan. Zachtjes drukte ze kusjes in zijn hals en eindigde bij zijn mond. ‘Percy, die konijnen staren ons aan,’ zei ze en ze keek opzij, waar ondertussen twee konijnen in het gras aan het springen waren. Ze keek even naar Percy en zuchtte. ‘Fijn. Dat doen ze dus alleen maar om mij te pesten. Ik dien een klacht in tegen konijnen!’ zei ze en ze sloeg haar armen over elkaar, waarna ze even grijnsde. Ze sloot Percy’s hoofd in met haar ellebogen, negeerde de konijnen en begon hem innig te zoenen. Haar hand gleed naar zijn achterhoofd en zachtjes begon ze met zijn haren te spelen, waarna ze haar ogen sloot en zelf even op adem moest komen. Ze zoende hem in zijn hals, rook daar zijn heerlijke geur en plagend gaf ze er een likje. Grijnzend keek ze Percy en schonk hem een plagerig knipoogje. Dit was leuk.

Percy lachte hard toen Fanta hem vergeleek met een buffel en hij moest nog harder lachen toen Fanta verder ging op die fantasie. Hij voelde hoe Fanta hem kleine kusjes in zijn nek gaf en een zachtte kreun over zijn lippen rolde. Hij keek opzij naar twee konijntjes die in het gras zaten. Hij grijnsde even toen hij ze zag en hij keek weer naar Fanta.
'Hoe kan je bang zijn voor konijntjes, ze doen echt niks.' Zei hij Glimlachend tegen Fanta en drukte een kus op haar lippen. Haar handen speelde met zijn haar en ze zoende hem in zijn hals. Percy beet zachtjes op zijn onderlip om niet opnieuw te kreunen en hij hield Fanta stevig vast. Hij kuste haar zachtjes terug in haar nek en streelde haar rug. Ze keek hem weer aan en Percy keek haar weer in haar ogen aan.
'Dat is waar, anderen frisdranken gaan sneller op, van jouw kan ik heel lang genieten.' Grijnsde hij met een plagerig ondertoontje. Hij legde zijn handen opnieuw tegen haar hals en streelde met zijn vingertoppen over haar huid. Hij keek even opzij om te zien of de konijntjes er nog waren. Eigenlijk was het best een vreemde plaats voor de konijntjes. Zij konden misschien wel weg vluchten uit de kliniek. De konijntjes sprongen op uit het gras en vluchtten de struiken in. Hij glimlachte en keek weer naar Fanta.
'Aw nu zijn ze weg.' Zei hij plagend. Percy vond konijnen wel schattig, hij had nog nooit huisdieren gehad, maar hij vond het echt geweldig. Hij zei altijd dat als hij opzich zelf zou wonen hij heel veel huisdieren zou nemen. Waarschijnlijk zou dat er nooit meer van komen. Percy beet op zijn onderlip terwijl hij nog steeds zachtjes over de huid streelde van Fanta.

'Gaat het weer een beetje?' Vroeg Percy, ze hadden wel weer gelachen en lol gemaakt, maar dan kon je niet in een klap vergeten wat voor dromen je heb gehad. Hij liet zijn handen rusten in de zij van Fanta en keek haar bezorgd aan in haar ogen. Hij glimlachte naar haar en bleef haar in haar ogen aan kijken.
'Ik bedoel of je alweer een beetje bent bij gekomen van je droom?' Vroeg hij. Hij streek het haar van Fanta achter haar oren, waarschijnlijk zou het niet meer symmetrisch zitten, maar hij vond het niet erg. Hij zou pas echt lachen als Fanta haar, haar weer helemaal haar, haar goed gaat doen omdat hij het misschien verpest had. Hij trok Fanta dicht tegen hem aan en kuste haar lippen zachtjes.

-Sorry, niet heel lang wist niks meer >.<-

‘En dat is je geraden ook,’ zei ze grijnzend en ze drukte een kusje op zijn lippen. ‘Je mag zolang van me genieten als je wilt,’ zei ze en ze knipoogde ondeugend. Ze sloeg haar armen rond zijn hals en glimlachte liefelijk. ‘Eindelijk! Ze hebben naar me geluisterd. Geen hersenvretende konijnen meer,’ zei ze en ze zuchtte opgelucht. Haar blik zag er echt opgelucht uit en ze grijnsde even. Ze vond het echt fijn dat die beesten eindelijk opgerot waren. Ze vond het sowieso geen leuke beesten. Ze waren eng. Ze vond trouwens elk soort van huisdier eng, behalve een poema, die vond ze leuk. Als Percy later een huisdier zou lopen, dan zou ze de hele tijd gillend door het huis rennen als het beest haar zou achtervolgen. Haar angst voor dieren had ermee te maken dat haar moeder het vroeger – toen ze nog niet dronk – altijd leuk vond om de hond op Fanta af te sturen. Fanta rende dan altijd gillend en huilend weg, maar haar moeder pakte haar armpje dan altijd vast en duwde haar terug naar de hond. Het was een kleine, lieve hond geweest, maar Fanta rende steeds opnieuw weg, met haar mutsje op haar hoofd en de grote, zielige ogen. Ja, met haar muts was ze getrouwd. Ze had hem altijd op. ‘Ja, het gaat wel,’ fluisterde ze en ze drukte haar lippen liefdevol op de zijne. Ze legde haar hoofd tegen de zijne neer en kuste zijn lippen liefdevol. Ze wreef even over haar achterhoofd en grinnikte even bij het idee dat ze dadelijk door haar haren zou gaan om die weer te fatsoeneren. ‘Perce, ik heb flaporen!’ zei ze en lachend streek ze de lok weer voor haar oren. Zij vond van zichzelf dus echt dat ze flaporen had. Ze grijnsde even.

Kalm streelde Fanta de huid onder zijn shirt even, waarna ze hem rustig aankeek. Ze haalde haar hand terug en streelde over zijn onderlip. Een idee kwam in haar hoofd op en grijnzend en flauwtjes keek ze hem aan. ‘Ik zal lief zijn, hoor,’ zei ze op voorhand, waarna ze haar lippen op de zijne drukte en toen plagend, maar zacht, op zijn onderlip beet. Een paar speelse beetjes volgden en ze liet haar hoektand zachtjes in zijn lip drukken, maar wel dat het kietelde. Ze liet zijn lip los en glimlachend keek ze naar hem. ‘I love you. You stole my heart,’ grijnsde ze breed en ze drukte een kus op zijn lippen. Kalm liet ze zich naast hem zakken en trok hem toen op haar. ‘But I never ask it back,’ fluisterde ze, waarna ze weer eens kus op zijn lip duwde. Haar hand streelde zijn wang en daarna zijn achterhoofd. ‘Percy,’ fluisterde ze en ze keek ondeugend, terwijl ondeugende twinkelingen in haar ogen zich verspreidden. ‘Hoe liefdevol drink jij eigenlijk Fanta?’ vroeg ze zo lief en onschuldig mogelijk en ze grijnsde even. ‘Op welke manier drink je Fanta?’ vroeg ze plagend en ze drukte een kus in zijn hals, waarna ze breed grijnsde naar hem. Ze liet haar hand langs zijn wang glijden en zoende opnieuw op zijn wang. ‘En als ik jou drankje was…’ begon ze zwoel en ze zoende hem ondertussen in zijn nek, daarbij telkens zorgend dat ze zo gevoelig mogelijk bezig was. ‘… hoe zou je mij dan behandelen?’ vroeg ze en ze grijnsde opnieuw, waarna ze opnieuw een paar kussen in zijn hals drukte en breed naar hem grijnsde, hem een uitdagende knipoog schonk en hem gewoon weer verder zoende, zonder zich aan te trekken of het gevoelig was of niet. Soms was ze nou eenmaal niet te stoppen.